Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Μια συγκλονιστική Θεία Λειτουργία !



Σάββατο . 31/ 1 / 2009 .Τελευταία μέρα του μηνός Ιανουαρίου ...

Πολύ τυχαία βρέθηκα σε μιαν πολύ ξεχωριστή Θεία Λειτουργία .

Δεν τελέστηκε σε ναό , ούτε σε μοναστήρι , ούτε σε πατεκκλήσι ...


Τελέστηκε , λιτά , απλά , και ταπεινά , με ένα παπά και δυό ψάλτες ,

σε ένα γηροκομείο , εδώ στην Λευκωσία .

Στο όμορφα και απλά διαμορφωμένο σαλόνι του γηροκομείου ,

μ΄ ένα τραπέζι με όλα τα Ιερά αντικείμενα που χρειαζόντουσαν για τη Θεία Λειτουργία,

και την τέλεση Του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας ,

ο πάτερ Κωσταντίνος , τέλεσε την Θεία Λειτουργία νωρίς το πρωί σήμερα.

Καμιά πενηνταριά παππούδες και γιαγιάδες , καθισμένοι οι περισσότεροι

σε τροχοκαθίσματα , ανήμποροι να κινηθούν μονάχοι ,

με τα ριτιδιασμένα τους πρόσωπα , τα κάτασπρα μάλλια , την κούραση από τα χρόνια

στην όψη τους , με δακρυσμένα μάτια κάποιες γιαγιάδες ,

παρακολουθούσαν με συγκίνηση και δέος την Θεία Λειτουργία ...

Έβλεπες στα μάτια τους μια λάμψη ανεξήγητη,

σαν να ξεχείλιζε ένας πόθος μέσα από την καρδιά τους ,

διψώντας και αναζητώντας κάτι ...

... Ίσως αναμένοντας το αποκορύφωμα της Θείας Λειτουργίας ...

Το Μυστήριο των μυστηρίων ! Την Θεία Κοινωνία !

Την Μετάληψη των αχράντων μυστηρίων μες την ψυχή του ο καθένας απ΄ αυτούς ...

Και στο τέλος , την ανακούφηση στα πρόσωπά τους , κοινωνόντας ένας ένας,

Το Σώμα και Το Αίμα Του Αγαπημένου Τους Λυτρωτή ,

που πολλοί απ΄ αυτούς ίσως Αυτόν αναμένουν από στιγμή σε στιγμή ,

για να τους αναπαύσει και να τους ξεκουράσει στην αιώνια μακαριότητα ,

στην ζεστή Του αγκαλιά ...

Κοινωνόντας τους λοιπόν στο τέλος ο ιερέας , ευλαβικά και προσεκτικά τον καθένα ,

φτάνει σ΄ ένα παππούλη , που κοιμότανε πάνω στο τροχοκάθισμά του , και φαντάζομαι

μη αντιλαμβανόμενος τι συνέβαινε γύρω του , όταν πλήσίασε το χέρι του ο ιερέας κρατώντας

την λαβίδα με την Θεία Κοινωνία , ένοιωσε , και ξαφνιασμένος άνοιξε τα μάτια του ο

παππούλης , και μη ξέροντας τι νόμισε εκείνη τη στιγμή ... τον καθησύχασε απλά μια

νοσοκόμα , λέγοντάς του : " μη φοβάσαι παππού , είσαι στη γή ... " , θέλοντας να του πεί πως

δεν έφυγε ακόμη για τον άλλο κόσμο , και πως αυτός που στεκόταν από πάνω του ήταν απλά

ο ιερέας , και όχι κάποιος άγγελος τ΄ όυρανού που μετέφερε τη ψυχή του ...

που ίσως αυτό νάταν η λύτρωση και η ανάπαυσή που αποζητούσε το απλανές βλέμμα του.

....

Η συγκίνηση που έζησα σήμερα , παρακολουθώντας αυτή τη Θεία Λειτουργία ,

δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια .

Ήταν κάτι συγκλονιστικό !

Που μέσα απ΄ το βέμμα κάποιου ριτιδιασμένου παππούλλη ,

και κάποιας καμπουριασμένης γιαγιούλας μπορεί να το γεφθεί κανείς .

Αγαπημένα μου γεροντάκια , σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου ,

για όλα τούτα τα συναισθήματα που πλυμμυρίσατε σήμμερα τη ψυχή μου .

Καλό παράδεισο σε όλους σας .

Σας αγαπώ πολύ ...

....

2 σχόλια:

Νηφάλια Μέθη είπε...

σ ευχαριστω πολυ για το μοιρασμα Διαβατη μου...
(μ αρεσουν οι ανθρωποι που κοιμουνται στην εκκλησια εχουν ενα υφος ησυχο και γλυκο λες και ακουμπουν σε αγκαλια..)

σε Θεια Λειτουργια ευχομαι στο αιωνιο!

φιλι και καλη Κυριακη! :)

Διαβάτης είπε...

... ήταν γλυκλυτατος ο παππούλης , και όλοι τους ...

Σ΄ ευχαριστώ κι΄ εγώ για την αγάπη σου .

Καλή Κυριακή και σ΄ εσένα .

Την αγάπη μου.