Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Ευλογημένα " Γιατί " !

,,,
Ευλογημένα γιατί! Τα καθαγίασε ο Ίδιος ο Χριστός στο σταυρό: «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλιπες;». Θεέ μου, γιατί μου το έκανες αυτό; Τι σου έκανα; Δεν είμαι ο Υιός σου; Το ίδιο ακριβώς ερώτημα με το δικό μου και έμεινε και αυτό αναπάντητο. Έμεινε αναπάντητο στα φαινόμενα. Τα γεγονότα όμως φανέρωσαν την απάντηση. Τέτοια πολλά «γιατί» βγήκαν και από το στόμα του πολύαθλου Ιώβ ή τη γραφίδα του τραυματισμένου Δαυίδ, δύο ανθρώπων που οι τραγικοί θάνατοι των παιδιών τους σφράγισαν το πέρασμά τους από την ιστορία και που μας παρουσιάζονται συχνά ως τα μοναδικά πρότυπα πίστης, εγκαρτέρησης και υπομονής. Το ερώτημα αυτό το απευθύνουμε στο Θεό, το λέμε στον εαυτό μας, το επαναλαμβάνουμε στους ανθρώπους που νιώθουμε ότι ιδιαίτερα μας αγαπούν. Το λέμε κυρίως για να εκφράσουμε το μέσα μας, το λέμε όμως και προσδοκώντας το χάδι μιας απάντησης. Ποιος όμως μπορεί να δώσει μια απάντηση; Ακόμη κι αν την ξέρει, ποιος μπορεί να μας την πει; Λέγει ο Μέγας Βασίλειος προς πενθούντα πατέρα ότι ο πόνος κάνει τον άνθρωπο τόσο ευαίσθητο, ώστε μοιάζει με το μάτι που δεν ανέχεται ούτε το φτερό. Και η πιο τρυφερή κίνηση αυξάνει τον πόνο του πονεμένου. Και η πιο διακριτική αναλογία δεν αντέχεται. Ο λόγος που εκφέρεται ως λογικό επιχείρημα ενοχλεί αβάσταχτα. Μόνο το δάκρυ, η κοινωνία της απορίας, η σιωπή, η εσωτερική προσευχή θα μπορούσαν να ανακουφίσουν τον πόνο, να φωτίσουν το σκοτάδι ή να γεννήσουν μια μικρή ελπίδα. Ο πόνος γεννά αλήθεια, συμπόνια, κοινωνία Ο πόνος δεν ξυπνάει μόνο εμάς, αλλά γεννάει και την αγάπη στους γύρω μας. Προσπαθούν να μπουν στη θέση μας. Αγωνίζονται στον καιρό της ασφάλειάς τους να μοιρασθούν τα πιο ανεπιθύμητα γιʼ αυτούς δικά μας αισθήματα. Και το κάνουν. Ο πόνος γεννά την υπομονή μας, ταυτόχρονα όμως γεννά και τον εξ αγάπης σύνδεσμο με τους αδελφούς μας. Ο πόνος γεννά την αλήθεια. Η συμπόνια των άλλων τη φυτεύει στη δική μας καρδιά. Εκεί διακριτικά κρύβεται και η απάντηση. Έτσι γεννιέται στην καρδιά η παρηγοριά, της οποίας η γλύκα και η ανακούφιση είναι πολύ εντονότερες ως εμπειρίες από το βάρος του πόνου. Η απάντηση γεννιέται μέσα μας Δυο γονείς, μας λέγουν οι επιστήμονες, μπορούν να κάνουν άπειρα διαφορετικά παιδιά. Όσο διαφέρουν οι φυσιογνωμίες μας, άλλο τόσο και παραπάνω ποικίλουν οι εκφράσεις του εσωτερικού κόσμου μας. Το ίδιο και οι απαντήσεις στα μεγάλα αυτά ερωτήματα. Αν ένας τρίτος μας δώσει τη μία «σωστή» δήθεν απάντησή του, θα καταστρέψει την ποικιλία και την προσωπικότητα των δικών μας απαντήσεων- των ιερών απαντήσεων που για τον καθένα μας επιφυλάσσει ο Θεός. Η υποτιθέμενη σοφία του όποιου σοφού θα συντρίψει την αλήθεια και την ελευθερία του Θεού μέσα μας. Το μεγάλο λάθος είναι να περιμένουμε την απάντηση απʼ έξω μας, από τους άλλους. Ποιος σοφός; Ποιος φιλόσοφος; Ποιος ασφαλισμένος στην ορθότητα των επιχειρημάτων του ιερέας γνωρίζει την απάντηση των τόσο προσωπικών μας «γιατί»; Η απάντηση μπορεί να ανιχνευθεί μόνο μέσα μας. Όχι στις ανάλογες δήθεν περιπτώσεις ,ούτε σε βαρύγδουπα βιβλία, ούτε σε συνταγές παρηγοριάς και σοφίας. Η απάντηση δεν υπάρχει κάπου, δεν την ξέρει κάποιος. Η απάντηση γεννιέται μέσα μας. Η δική μας απάντηση είναι το δώρο του Θεού. Ο πόνος μας βγάζει από τα ανθρώπινα μέτρα. Τελικά αυτά τα «γιατί» δεν έχουν τις απαντήσεις που η φτώχεια και η αδυναμία μας περιμένει. Στη λογική αυτή συνήθως παραμένουν αναπάντητα. Γιʼ αυτό και ο Χριστός για το θάνατο δεν είπε παρά ελάχιστα. Απλά ο Ίδιος τον επέλεξε και πόνεσε όσο κανένας άλλος. Και όταν αναστήθηκε ,το στόμα Του έβγαλε περισσότερη πνοή και λιγότερα λόγια. Δεν είπε τίποτε για τη ζωή και θάνατο- μόνο προφήτευσε το μαρτύριο του Πέτρου. Ο πόνος δεν απαντιέται με επιχειρήματα . Ούτε η αδικία και ο θάνατος αντιμετωπίζονται με τη λογική. Τα προβλήματα αυτά λύνονται με το εμφύσημα και την πνοή που μόνο ο Θεός δίνει. Λύνονται με το Άγιο Πνεύμα . Ξεπερνιούνται με την ταπεινή αποδοχή του θελήματος του Θεού, που είναι τόσο αληθινό αλλά συνήθως και τόσο ακατανόητο. Στο διάβα της, η δοκιμασία συνοδεύεται από το σφυροκόπημα των αναπάντητων ερωτημάτων. Κι εμείς, γαντζωμένοι στα «μήπως», στα «γιατί», στα «αν», συντηρούμε τις ελπίδες και αντέχουμε την επιβίωση σε αυτό τον κόσμο , προσδοκώντας κάτι σίγουρο ή κάτι σταθερό. Αυτό όμως συνήθως δεν εντοπίζεται στην προτεινόμενη από μας λύση, αλλά επικεντρώνεται στην απροσδόκητη, υπέρλογη θεϊκή παρηγοριά. Κάθε προσπάθεια αντικατάστασής της με ανθρώπινα υποκατάστατα αδικεί εμάς τους ίδιους. Κάθε περιορισμός στην ασφυκτική θηλιά των ορθολογιστικών απαντήσεων μας παγιδεύει βαθύτερα στο δράμα μας. Στο διάλογο με τον πόνο, την αδικία και το θάνατο είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε από τα ανθρώπινα μέτρα. Αυτή είναι όχι μόνο η έξοδος από τη δοκιμασία αλλά και η ευεργεσία της.

,

Από το βιβλίο:

«ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ,

Άνθρωπος μεθόριος ,

Από τα αναπάντητα διλήμματα ,

Στα περάσματα της «άλλης λογικής» ,

Εκδόσεις: «Εν πλω» ,

,

6 σχόλια:

Ζήνωνας είπε...

Καλησπέρα σας κα. Αργυρούλα.

Εξαιρετικός ο λόγος του πατρός Νικολάου! Ρέει τόσο αβίαστα και χτυπά κατευθείαν κέντρο στην καρδιά.

Μ' αρέσει που ένας άνθρωπος, επιστήμονας, Χριστιανός σαν τον πατέρα Νικόλαο που είναι τόσο μορφωμένος, μιλάει τόσο απλά και κατανοητά!

Να 'στε πάντα καλά κα. Αργυρούλα να μας τρέφετε την καρδιά και την ψυχή μας με αυτό που έχει ανάγκη ν' ακούσει, να νιώσει, ν' αφουγκραστεί, την Αλήθεια!!

Ευλογημένα τα γιατί που μας βοηθούν να πλησιάζουμε το Θεό!

Καλό σας μεσημέρι και ο Θεός μαζί σας!


Με την αγάπη μου,
Ζήνωνας

Διαβάτης είπε...

@ Ζήνωνας ,

Καλωσήλθες Ζήνωνα .
Σ' ευχαριστώ για το πολύ όμορφο σου σχόλιο !

Πολύ ευλογημένη ψυχή ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος .

"Ευλογημένα τα γιατί που μας βοηθούν να πλησιάζουμε το Θεό!"

Έτσι ακριβώς Ζήνωνα . Ευλογημένα τα γιατί που μας οδηγούν στο Φως , και όχι τα γιατί του τυφλού εγωισμού μας .

Να έχεις μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα υπό Το Φως Της Αγάπης Του .

Την αγάπη μου.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ διδακτικό κείμενο πραγματικά!Διαβάτη μας όλη η ζωή μας είναι ένας πόνος.Σταυρός είναι ο πόνος!Εχουμε τους αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας που άγγιξαν το θέμα και άλλος έκανε παράλληλη σύγκριση του πόνου των ανθρώπων με κάποια χρόνια αγώνα πνευματικού ασκητών[γερ.Ιωσήφ]..άλλος είπε πως μέσα στα παθήματα είναι η αρετή επειδή με αυτήν ομοιάζουμε με τον Θεό και είμαστε παιδιά Του έτσι[Ι.Χρυσόστομος]..άλλος είπε ''όλα γίνονται γιατί δεν είμαστε στον παράδεισο''[πατ.Κ.Στρατηγόπουλος]και ο Απόστολος Παύλος στις πράξεις ''ο πόνος είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου''..Δεν υπάρχει άλλη οδός σωτηρίας τελικά αγαπητή Αργυρούλα εξω από τον Σταυρό δια του πόνου.Και το ζήτημα είναι πως βιώνεται αυτός ο πόνος διότι τα λόγια είναι λίγα μπροστά στην τραγωδία της προσωπικής ζωής του καθενός;Μήπως και την υπομονή ο Κύριος δεν τη δίνει;Όπου μας πάει ο Κύριος θα ακολουθήσουμε..τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να του έχουμε εμπιστοσύνη απόλυτη..Γιαυτό κάποτε διάβαζα πως οι άγιοί μας ήταν φιλόπονοι και δεν μπορούσα να το καταλάβω..έλεγα ''καλά ποιός θέλει να πονάει σήμερα;''.και όμως κατάλαβα πως αν δεν κάνουμε τον πόνο μας να μας γίνει μια δευτέρα φύση όλο θα λέμε γιατί..και γιατί..Δύσκολο αλλά είναι μαζί μας και ο Κύριος ..ας μας δώσει τη δύναμη.
ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΟΛΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ!ΠΗΝ

Διαβάτης είπε...

@ Πηνελόπη ,

Έτσι είναι Πηνελόπη μου . Σ΄ ευχαριστώ που μοιράζεσαι τα Μαργαριτάρια που μας άφησαν οι Πατέρες μας μαζί μας. Σ΄ ευχαριστώ και για τις προσωπικές σου σκέψεις που καταθέτεις ενώπιών μας .

Να έχεις ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο απόγευμα .

Ο Θεός μαζί σου.

Την αγάπη μου.

Ποσειδών είπε...

Τα "γιατί" οφείλονται στην αδυναμία
της ανθρώπινης φύσης.Χωρίς όμως τις
θλίψεις στην ζωή μας, δεν υπάρχει
οδός σωτηρίας. Όσο και αν τα "γιατί" στριφογυρίζουν στο μυαλό
μας, ας έχουμε εμπιστοσύνη Σε Εκείνον. Μόνον Αυτός γνωρίζει το
"γιατί" επιτρέπει να συμβαίνουν
κάποια πράγματα στη ζωή μας, είναι σίγουρα όμως για το καλό μας, για το συμφέρον της δικής μας ψυχής.
Το έχω διαπιστώσει στην δική μου
ζωή αν και παλαιότερα δεν μπορούσα
να το καταλάβω, με βασάνιζαν αναρίθμητα "γιατί". Ας είναι Δοξασμένο Το Άγιο Όνομά Του.

Και πάλι σ΄ευχαριστώ Αργυρούλα, για
τις όμορφες αναρτήσεις σου. Μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας,
η επίσκεψη στο "διαδικτυακό σου
σπιτάκι" μου προσφέρει ψυχική ξεκούραση. Να είσαι πάντα καλά.
Την αγάπη μου σε σένα και σ'όλους
τους αδελφούς μας Κυπρίους._

Διαβάτης είπε...

@ Ποσειδών ,

Εγώ σ΄ ευχαριστώ καλέ μου φίλε Ποσειδών για το χρόνο σου και την αγάπη σου , και κάθε πολύτιμή σου σκέψη που μοιράζεσαι μαζί μας .

Ευλογημένα τα γιατί που μας βοηθούν να πλησιάζουμε το Θεό ,όπως μας λέει πιο πάνω ο καλός μας φίλος Ζήνωνας .

Ας είναι Δοξασμένο Το Άγιο Όνομά Του.

Καλή δύναμη , καλή υπομονή στου βίου την πορεία.

Την καλημέρα μου και την αγάπη μου από τη Μεγαλόνησο.