Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Πρέπει ...

.
Πρέπει να δίνεις, αν θέλεις να έχεις.
Πρέπει να θυσιάζεις, αν θέλεις να αποκτήσεις.
Πρέπει να σιωπάς, αν θέλεις να ακούγεσαι.
Πρέπει να ταπεινώνεσαι, αν θέλεις να υψωθείς.
Πρέπει να χάσεις, για να κερδίσεις.
Πρέπει να αδειάσεις, αν θέλεις να γεμίσεις.
Πρέπει να υποχωρείς, αν θέλεις να προχωρήσεις.
Πρέπει να μάθεις να ακούς, αν θέλεις να σε υπολογίζουν.
Πρέπει να πεθάνεις, αν θέλεις να ζήσεις.
Πρέπει να μάθεις να πεινάς, αν θέλεις να απολαμβάνεις.
Πρέπει να πονάς, αν θέλεις να γιατρευτείς.
Πρέπει να μάθεις να χάνεις, αν θέλεις να νικάς.
Πρέπει να μπορείς να κλαις, αν θέλειςνα μπορείς να παρηγορήσεις.
.
......
.
Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα ,
.
στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο , και συνοδοιπόρους της ζωής .
.
Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη πορεία ,
.
στην δική σας " προς εμμαούς " πορεία ...
.
και εύχομαι να έχουμε όλοι μας , αυτήν την μοναδική συνάντηση ,
.
με Τον Αγαπημένο , Αναστημένο Ιησού Χριστό ...
.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Έρχου και ίδε ...

.

" Έρχου και άκουσε με προσοχή, χωρίς προκατάληψη, την προσωπική πείρα μυριάδων ψυχών, που βρήκαν τη λύτρωση κοντά στο Χριστό.

Δοκίμασε να Τον προσεγγίσεις· όχι ψυχρά, με το κρύο μυαλό, αλλά με όλη την ύπαρξή σου.

Αν σταθής από μακρυά, σαν παρατηρητής, δεν πρόκειται ποτέ να απολαύσεις και να γευθής τη νέα ζωή, που μεταδίδει ο Κύριος.

Μπορεί ποτέ κανείς να χαρεί τη γλυκύτητα που έχει το μέλι παρατηρώντας το χρώμα του σε μια ωραία διαφήμιση ή έστω θωπεύοντας ένα δοχείο με μέλι;

Μπορεί κανείς νʼ απολαύσει μια μελωδία μουσική ξεφυλλίζοντας τα χαρτιά με τα μουσικά σημεία, που ελάχιστα γνωρίζει;

Μη στέκεις λοιπόν μακρυά, αγγίζοντας διστακτικά με τη σκέψη σου τις χριστιανικές αλήθειες. Ο Χριστιανισμός δεν είναι μια διδασκαλία περί ζωής.

Είναι ζωή ! Εν Χριστώ ζωή. Λυτρωμένη, γεμάτη θεία γεύση και φως.

Μέσα στο «έρχου και ίδε» , δεν υπάρχει μόνο μια κλήση

για όσους δεν γνωρίζουν καθόλου τον Ιησού.

Υπάρχει επίσης μια υπόμνηση· και για όλους εμάς,

που δεν τον γνωρίσαμε καλά· και ίσως διατηρούμε στην ψυχή μας

δισταγμούς και επιφυλάξεις.

Δεν φθάνει, ότι ακούσαμε κηρύγματα και διαβάσαμε χριστιανικά έντυπα.

Κάθε μέρα πρέπει να πλησιάζουμε τον Χριστό,

με περισσότερο πόθο, διάθεση μαθητείας, με ειλικρίνεια και άδολη καρδιά.

Και τότε, απʼ την προσωπική μας πια εμπειρία,

θα αναδύεται πασίχαρη η κραυγή του Ναθαναήλ:

«Ραββί, σύ εί ο Υιός του Θεού»· ο Λυτρωτής· η ζωή μου! "

.( Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος )

...........

Πολύ όμορφα , σεμνά και ταπεινά μας καταθέτει τις γλυκύτατες νουθεσίες του
.
ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος .

Δεν μπορούμε να αισθανθούμε , αν δεν γευθούμε την γλυκύτητα της παρουσίας ,

και της άπειρης Αγάπης Του αναστημένου μας Ιησού Χριστού.

Με την μυρωδιά και μόνο ενός ωραίου φαγητού , κανείς δεν χορταίνει ,

αν δεν το δοκιμάσει , αν δεν φάει ο ίδιος για να χορτάσει ...

Δεν μπορούμε να ξεδιψάσουμε , κοιτάζοντας μόνο το νερό που τρέχει

από την πηγή , αν δεν το πιούμε κι΄ εμείς ...

Δεν θεραπευόμαστε , αν δεν πάμε προσωπικά στον γιατρό ,

και αρκεστούμε απλά στο να περάσουμε έξω από το ιατρείο του ...

Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή μας , που δυστυχώς τόσο έχουμε παραμελημένη .

Γι΄ αυτό ας πλησιάσουμε τον Αγαπημένο Ιησού Χριστό ,

ας Τον αγγίξουμε , ας Τον αισθανθούμε ,

ας γίνουμε ένα μ΄ Αυτόν ...

Ο Ίδιος μας αναζητά και μας περιμένει , και μας προσμένει με την μεγάλη Του

αγκαλιά ορθάνοικτη ...

Γι΄ αυτό , διαβάτες , οδοιπόροι και συνοδοιπόροι της ζωής ,
.
ας οδεύσουμε κοντά Του , όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Ας μην χάνουμε καιρό , γιατί χάνουμε εμπειρίες μαζί Του ,

μοναδικές και ανέκφραστες ! ...

Εύχομαι ένα όμορφο και ευλογημένο απόγευμα τον καθένα μας ,

γεμάτο με την παρουσία Του Αναστημένου , Αγαπημένου και Γλυκύτατου Ιησού χριστού .

.

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Δίψα ψυχής ...

.

Το ότι δεν πιστεύεις, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει Θεός !...

Σημαίνει ότι ο τρόπος που πιστεύεις , αγαπημένε διαβάτη ,
οδοιπόρε , και συνοδοιπόρε της ζωής , δεν είναι ο σωστός …

Πρέπει να ψάξεις μέσα σου , και να φροντίσεις να τον διορθώσεις,
για να γνωρίσεις κι΄ εσύ Τον Θεό , γιατί παραδέξου το , η ψυχή σου διψά και Τον αναζητά !
.
.
.
...
Πόσο ακόμα θα της στερείς το δικαίωμα να συναντήσει Τον
Πλάστη και τον δημιουργό της ;
.
Έχεις αυτό το δικαίωμα ; …
Δεν νοιώθεις τον πόθο και τη δίψα της ψυχής σου ;
.
Το Ύδωρ Το Ζων , ρέει ατελείωτα , και αναμένει όλους εμάς ,
τους διψασμένους ταξιδιώτες , και διαβάτες ,να πάμε στην πηγή
για να μας ξεδιψάσει …
..
Δεν το ποθείς αυτό το ξεδίψασμα ;
.
Δεν το ποθείς αυτό το γάργαρο νερό ; ...
.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Ο χρόνος της ζωής ημών

.

" Ο χρόνος της ζωής ημών παρέρχεται ολοταχώς, ως ποταμός ορμητικός.

Τα έτη διαδέχονται το ένα το άλλο ενώπιον των οφθαλμών ημών.

Και ημείς τι ποιούμεν; Oύ δυνάμεθα αγοράσαι χρόνον εν τω κόσμω τούτω.

Μακάριος ο άνθρωπος και τρισμακάριος εστί όστις αποταμιεύει το χρήμα του χρόνου εις την ουράνιον αποθήκη του Χριστού μας,
εις την Βασιλεία των Ουρανών!

Πατέρες και αδελφοί μου ηγαπημένοι,

Έτη ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ να χαρίση εις ημάς τους αμαρτωλούς ο Χριστός μας.

Τα έτη ημών ας είναι παρά του Τριαδικού Θεού μας,

ευλογημένα, ειρηνικά και μεστά ΕΡΓΩΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, αμήν. "

( π. Εφραίμ - Σκήτης Αγίου Ανδρέου , Αγίου Όρους )
.
...........................
.
Εύχομαι αγαπημένοι διαβάτες , οδοιπόροι και συνοδοιπόροι της ζωής ,
.
να καταλάβουμε πόσο γρήγορα τρέχει και χάνεται ο χρόνος της ζωής μας ,
.
και τίποτε δεν μπορεί να μας πάρει πίσω στο παρελθόν .
.
Μονάχα οι πράξεις μας μένουν , εκεί , αποταμιευμένες στην τράπεζα Του Ουρανού ,
.
κι΄ αυτές θα βρούμε μια μέρα μπροστά μας , όταν θα πάμε να εξαργυρώσουμε
.
τις αποταμιεύσεις μας , ενώπιων του Μεγάλου Τραπεζίτη !
.
Άραγε θα έχει αντίκρυσμα η επιταγή μας τη στιγμή της εξαργύρωσης ;
.
Καιρός νομίζω να το σκεφτούμε λιγάκι ...
.
Ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο απόγευμα , ας έχει ο καθένας μας .
.
Ο Αναστάς Ιησούς Χριστός να συνοδεύει τον καθένα μας .
.

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Ο προορισμός του ανθρώπου ...

.
«... Ο προορισμος του ανθρώπου είναι η αγάπη . Τίποτε άλλο . Μην κάνεις τίποτε άλλο …

Αλλα τι θα πει αγάπη ; Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο , οποιονδηποτε άνθρωπο ,
να παύεις να υπάρχεις εσύ , πραγματικά , ως οντότης , και να μπες μεσ΄ την ψυχή του.

Μα είναι κακοποιός … μα είναι κάτι που δεν το καταλαμβαίνεις …θα μπεις !


Γιατί έχει και αυτός μέσα του την πνοή Του Θεού . Τον σπινθήρα Του Χριστού .

Και έχει μιαν καρδιά που κτυπά σαν την δικιά σου … Μ΄ άλλα λόγια , εσύ ο ίδιος , αντικατοπτρίζεσαι μέσα του . Αν δεν το κάνεις αυτό , δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άλλον .

Και τι ωφελεί να αγαπούμε μόνον Τον Θεό , με τα χέρια ψηλά προς Τον Κύριο καθέτως , και να μην τα΄ ανοίξουμε και οριζοντίως , να πάρουμε όλην την ανθρωπότητα ,
εάν είναι δυνατόν , και να γίνει έτσι το σώμα μας , Το Σημείο Του Σταυρού …

Η Αγάπη δεν μπορεί να έχει μέτρο . Είναι απεριόριστη .

Άμα παύει ο άνθρωπος ν΄ αγαπάει , παύει ν΄ αναπνέει .

Είναι σαν την αναπνοή μας . Είμεθα πλασμένοι και ζυμωμένοι με την αγάπη .

Υπομονή και συγχώρεση , όλα είναι μέσα στην αγάπη .

Αγάπη είναι να μπαίνεις στην θέση του άλλου .

Αυτό είναι που είπε ο Χριστός : « Αγάπα τον πλησίον σου , ως εαυτόν » .

Αγάπη θα πει ν΄ αγαπάς κάποιον για το τι είναι αυτός .

Για το τι του μέλλει αυτουνού . Για να προοδεύσει αυτός .

Όχι εν σχέση με σένα . Τίποτα εν σχέση με σένα .

Γιατί τότε μπαίνει στην μέση ο εγωισμός .

Δίνουμε χωρίς να περιμένουμε να πάρουμε .

Έτσι μας αγαπά ο Θεός .

Και αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου ...

Η Αγάπη !

Έτσι όπως μας αγαπά ο Θεός ! ... »

( Γερόντισσα Γαβριηλία )
.
.................

Πόσο όμορφα η γερόντισσα Γαβριηλία μας μιλά για την αγάπη ,

την οποία η ίδια έμπρακτα εφάρμοσε στη ζωή της .

Ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι άλλος από την αγάπη ,

από την ύψιστη των αρετών , από αυτήν που πηγάζουν όλα τα άλλα ,

από αυτήν που πηγάζει κάθε καλό , και που διαγράφεται κάθε κακό .

Αγαπημένοι οδοιπόροι , διαβάτες και συνοδοιπόροι της ζωής ,

ας ξεκινήσουμε από σήμερα , έναν δρόμο , που θα μας οδηγήσει στην αγάπη .

Ας δουλέψουμε μέσα μας , ας ξεριζώσουμε κάθε εγωιστικό και κάθε φθοροποιό

πάθος , και ας δώσουμε αγάπη , στον κάθε συνάνθρωπό μας , στον κάθε διπλανό μας ,

στον κάθε κοντινό , μα και μακρινό αδελφό μας .

Ας κάνουμε ,να γίνει και μας το σώμα μας , το σημείο Του Σταυρού , με τα χέρια μας

ανοικτά και απλωμένα , ως σαν να αγκαλιάζουμε ολόκληρη την οικουμένη ,

και την καρδιά μας ανοικτή , για να μπορεί να χωρεί τον καθένα ,

είτε αυτός είναι εχθρός , είτε είναι φίλος .

Γιατί , άμα αγαπήσουμε τους εχθρούς μας , θα καταλάβουμε πως δεν έχουμε εχθρούς .

Εύχομαι να ξημερώσει μια όμορφη ευλογημένη μέρα για τον καθένα μας .

.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Προσευχόμενος ...

.

" ... Προσευχόμουν για ώρες ,μέσα στο σκοτεινό , αλλά πλημμυρισμένο από το ιλαρώτατο φως των καντυλιών εκκλησάκι , ενώπιων Του Εσταυρωμένου ...

Γνωρίζω , ότι αγαπάς περισσότερο τους πονεμένους , όπως τους κοπιάζοντες , τους οποίους δέχεσαι με άπειρη αγάπη λέγοντας : " Δεύτε προς Με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς " .

Άλλωστε το πιστεύω η ζωή είναι συνυφασμένη με τον πόνο. Θυμάμαι ένα σοφό που παράλλασε τη φράση " σκέφτομαι άρα υπάρχω " και έλεγε : " υποφέρω , άρα υπάρχω ".

Ακούω τη φωνή σου Θεέ μου στα αυτιά μου ...

Μην απογοητεύεσαι εμπρος στα προβλήματα της ζωής . Ζήτησε τη βοήθειά μου κι΄ εγώ θα σε βγάλω από κάθε δυσκολία . Σε περιμένουν κι΄ εσένα θλίψεις , αλλά μην απογοητευτείς απ΄ αυτές . Παίρνε δύναμη , μην κάμπτεσαι , μην χάνεις το θάρρος σου . Εγώ νενίκηκα τον κόσμο.

Ο θάνατος είναι ύπνος του σώματος. Οι άνθρωποι ζουν και μεταθάνατον. Με αυτόν κλείνει η πόρτα της γήινης ζωής και ανοίγει μια άλλη , αυτής που δεν τελειώνει ποτέ. Η τελική κατοικία σας είναι στον ουρανό , κοντά μου , μαζί με τους Αγίους Αγγέλους μου .

Τα λόγια αγάπης και παρηγοριάς Του Χριστού , που μυστικά μίλησαν μες την ψυχή μου , πολύ με ανακούφισαν ...

Σηκώθηκα από τη θέση μου και πλησίασα Τον Εσταυρωμένο.

Τα δάκρυά μου κυλούσαν ασταμάτητα ...

Ένοιωσα το απλωμένο χέρι του Χριστού μας στο Σταυρό να κινείται και να με ευλογεί , και έπειτα να μου δείχνει ακριβώς απέναντι την εικόνα της αναστάσεως Του .Ήταν σαν να μου έλεγε :

Όπως οι πρώιμοι καρποί που ωριμάζουν πρωτύτερα από τους άλλους μας προαναγγέλλουν ότι θα ακολουθήσει και όλη η συγκομιδή , έτσι κι΄ Εγώ αναστήθηκα πρώτος από τους νεκρούς και σας βεβαιώνω ότι θα αναστηθείτε κι΄ εσείς , όπως και οι άλλοι κεκοιμημένοι σας ...

Η ώρα του εσπερινού είχε ήδη φτάσει ...

Άναψα το θυμιατήρι και έβαλα μοσχοθυμίαμα . Οσφραινόμενος την ευωδία του άρχισα σιγά σιγά την ακολουθία του εσπερινού έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στην ευσπλαχνία Του Αναστάντος Ιησού Χριστού ...

Χριστός Ανέστη ! ... "

.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Θάθελα να μοιραστώ μαζί σας ...

.

Ήταν το καλοκαίρι του 1974...

Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο.

Και σκορπούν το θάνατο. Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός.

Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου. Και τους καταδικάζουν σε θάνατο.

Ετοιμάζουν τα όπλα. Και στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός.

Τραγικές στιγμές για τους μελλοθανάτους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων.

Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος: «Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι ημών, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου».

Ο Τούρκος αξιωματικός έρχεται. Κοιτάζει τους στρατιώτες του με τα όπλα, κοιτάζει βλοσυρός και τους μελλοθάνατους. Ρίχνει μια ματιά προς τα πάνω. Μια κληματαριά απλώνεται και σκεπάζει την αυλή. Ζητάει ένα τσαμπί σταφύλι, για να παρατείνει έτσι σκόπιμα την αγωνία των αιχμαλώτων. Παίρνει το τσαμπί. Μα, ενώ ετοιμάζεται να το φάει, ακούγεται δυνατή η φωνή του δασκάλου:

Μην το φας! Προχτές το ράντισα με φάρμακο. Είναι ισχυρό δηλητήριο! Θα πεθάνεις!

Ο αξιωματικός μένει άναυδος. Και γεμάτος κατάπληξη ρωτάει:

Καλά, αφού ξέρεις, ότι σε λίγο θα δώσω διαταγή να σας σκοτώσουν, γιατί δεν με άφησες να το φάω και έτσι να με εκδικηθείς;

Του απάντησε ο δάσκαλος, με ειρήνη και γαλήνη: Είμαι χριστιανός.

Και τώρα που πρόκειται να φύγω από τον κόσμο αυτό και να παρουσιασθώ ενώπιον του Θεού, δεν θα ήθελα να βαρύνω την ψυχή μου με μια αμαρτία τόσο βαρειά.

Ο Τούρκος αξιωματικός συγκλονίζεται, για μια ακόμα φορά. Στρέφεται και λέει στους στρατιώτες του:

Αν έβρισκα έναν τέτοιο Τούρκο, θα έδινα και τη ζωή μου ακόμα!

Μαζέψτε τα όπλα και αφήστε τους ελεύθερους όλους!

Χρειάζονται σχόλια;...

Η δύναμη της χριστιανικής αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα.

Τα νικάει όλα ! ...
.
................

( Πηγή : Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ , ΙΟΥΛΙΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2005, ΤΕΥΧΟΣ 40 )
.

Σήμερα θέλω να ευχηθώ ...

.




Εύχομαι σ΄ όσους έχουνε

σήμερα τη γιορτή τους

κάθε ευλογία και χαρά

να έχουν στην ζωή τους.

.
.
.
.
Πόνος να μην τους ακουμπά

λύπη μην τους αγγίζει,

κι΄ η παρουσία του Ιησού

χαρά να τους γεμίζει.


Χρόνια πολλά γεμάτα φως

γεμάτα καλοσύνη

γεμάτα απ΄ τον Ιησού Χριστό

που τα σκοτάδια σβήνει.

..........

Του Αγίου Μεγαλομάρτυρα και Τροπεοφόρου Γεωργίου σήμερα.

Εύχομαι να σκεπάζει και να καθοδηγεί τον καθένα μας ,

και όσους έχουν το όνομά του , τον κάθε Γιώργο και την κάθε Γεωργία.

Εύχομαι στον κάθε διαβάτη, οδοιπόρο , συνοδοιπόρους της ζωής ,

και στον δικό μου συνοδοιπόρο της ζωής , που έχει το όνομά του ,

ειρήνη , χαρά , καλοσύνη και αγάπη νάναι γεμάτη

για πάντα η ζωή τους.

Χρόνια Πολλά , σε όλους , και ό,τι ποθεί η ψυχούλα σας ,
.
απλόχερα ο αναστημένος Ιησούς Χριστός να σας το χαρίζει.
.

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Χριστός Ανέστη !

.
Χριστός ανέστη!!!

Χριστός Ανέστη , διαβάτες , οδοιπόροι και συνοδοιπόροι της ζωής ...
Μόνο αυτό... τι περισσότερο να πω;...
Νικήθηκε το πιο μεγάλο πρόβλημα, ο πιο μεγάλο πόνος, η πιο φρικτή τραγωδία.
Θάνατος πια δεν υπάρχει!...

Αν το κατάλαβουμε, θα το δείξουμε με τη χαρά μας!...

Αν ακόμα δεν γέμισε χαρά η ψυχή μας , ας ψάξουμε το λόγο...
Κι΄ ας κλαίμε ακόμα; ... Κι΄ ας πονάμε; ... Κι΄ ας είμαστε ασθενείς; ... Μοναχικοί; ...
Χωρίς ανθρώπους; ...
Αδικήθηκαμε;... Συκοφαντήθηκαμε; ...
..
.

Ναι, αλλά ... Χριστός ανέστη!... Και τα σάρωσε όλα.
Κάνε τη νίκη Του, νίκη σου!...
Τη ζωή Του, ζωή σου!...
Τα δικά Του, δικά σου!...

Διαβάτη μου , και κάθε διαβάτη , σε σένα μιλάω ...
'Απλωσε τα χέρια σου, κουνήσου, βγες απ' την αδράνεια και τον εγωισμό σου, ώστε να κάνεις κτήμα σου όλα τα ωραία που πήγασαν απ' τον Πανάγιο Τάφο εκείνο το πρωινό της Κυριακής του 33 μ.Χ...
.
Ανέστη!... Ο Ιησούς είναι ζωντανός, δίπλα σου και δίπλα μου, μέσα μας, παντού.
Πρόσεξε... Κυκλοφορεί. Κάπου θα σε βρει, κάπου θα Τον βρεις.
'Εστω και τυχαία...
Θα γίνει η μεγάλη συνάντηση κάποια στιγμή.
Εύχομαι να Τον αναγνωρίσεις!...
Πώς; 'Ακου το μυστικό...
Θα σου μιλήσει μυστικά , σιωπηλά , χωρίς θορύβους , στη ψυχή και θα σου πει:

Σ' Αγαπώ πολύ παιδί μου ...
Πιο πολύ απ΄ όσο φαντάζεσαι ...
Πιο πολύ από Εμένα , αγαπάω Εσένα !...
Θες αποδείξεις ; ...
Κοίτα τα χέρια μου , και την πλευρά μου ...
Σ΄ Αγαπώ ! ...
.
.................

Χριστός Ανέστη σε όλους , φίλους και γνωστούς , μα και άγνωστους οδοιπόρους της ζωής.

Όλοι στο ίδιο τραίνο ταξιδεύουμε , και οδεύουμε προς την Ουράνια Αιώνια μας Πατρίδα .
.
" ... ό,τι νεκρό του μυστικού μου κόσμου ,
παρακαλώ Σε Ιησού , Ανάστησέ το εντός μου ... "
.
Χριστός Ανέστη !
.

Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Η Ζωή εν Τάφω ...

.



















.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Η ζωή πώς θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς; του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και το Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου, δι ών έσωσας ημάς εκ της φθοράς.

Μέτρα γης ο στήσας, εν σμικρώ κατοικείς, Ιησού παμβασιλεύ, τάφω σήμερον, εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών.

Ο Δεσπότης πάντων καθοράται νεκρός και εν μνήματι καινώ κατατίθεται, ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών.

Δακρυρρόους θρήνους επί σε η Αγνή, μητρικώς, ω Ιησού, επιρραίνουσα, ανεβόα˙ Πώς κηδεύσω σε, Υιέ;

Προσκυνώ το Πάθος, ανυμνώ την Ταφήν, μεγαλύνω σου το κράτος φιλάνθρωπε, δι’ ων λέλυμαι παθών φθοροποιών.

Οίμοι φως του Κόσμου! Οίμοι φως το εμόν! Ιησού μου ποθεινότατε έκραζεν, η Παρθένος θρηνωδούσα γοερώς.

Ανυμνούμεν Λόγε, σε τον πάντων Θεόν, συν Πατρί και τω Αγίω σου Πνεύματι και δοξάζομεν την θείαν σου Ταφήν.

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε αγνή, και τιμώμεν την ταφήν την τριήμερον του Υιού σου και Θεού ημών πιστώς.

(Από την Ιερά Μονή Παναγίας Μακεδονίτισσας , Λευκωσία , Μ.Παρασκευή 17/4/2009)

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Κάτω απ΄ Τον Σταυρό Σου ...

.

Μυριάδες πέρασαν καρδιές

κάτω απ΄ Τον Σταυρό Σου

κι΄ αναρωτήθηκαν το πώς

πονάς για τον εχθρό Σου


τον άνθρωπο που μ΄ απονιά

Σε κρέμμασε στο ξύλο,

την ώρα που τον έκραζες

για αδελφό και φίλο ...


Και αποκρίθηκε η καρδιά

που είναι φως γεμάτη,

όλα του πόνου τα καρφιά

τα δέχετ΄ η ... Α Γ Α Π Η !


.......


Σήμερον κρεμμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γήν κρεμμάσας ...


Αγαπημένοι οδοιπόροι και συνοδοιπόροι της ζωής ,

σήμερα Το Θείο Δράμα , φτάνει στο αποκορύφωμα

Της Αγάπης Του Υιού Του Πλάστη και Του Δημιουργού μας ...

Μπροστά Στο Άπειρο Μεγαλείο τούτης της Αγάπης

στεκόμαστε με δέος και κατάνυξη ...

Καλή συνέχεια στο υπόλοιπο της πορείας , ν΄ ανεβούμε Τον Γολγοθά ,

και στη συνέχεια , μαζί με τις μυροφόρες , να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως !

Καλή Ανάσταση στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής ...

.

Μαζί , θα συνεχίσουμε την Αναστάσιμη πια πορεία μας

μετά τις 22 του Απρίλη ...

Μέχρι τότε ας φροντίσουμε να ανεφοδιαστούμε

πνευματικά .

Ας γεμίσουμε τις καρδιές μας με αγάπη , ειρήνη , πραότητα ...

Ο Θεός να ευλογεί τον καθένα μας .

Κ Α Λ Η .. Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η !

.

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Η Προδοσία !

.

Κι ενώ οι πιστοί μαθητές κοιμούνται,
Ενας άλλος μαθητής αγρυπνά και προδίδει τον ηγαπημένο.
Νάτος έρχεται μέσα στο σκοτάδι, οδηγός ληστών και κακοποιών, σπείρας που κινείται γρήγορα για μιά αιφνιδιαστική σύλληψη.
Κτηνωδία των γεγονότων:
Ενα μέλος της κοινωνίας των ανθρώπων,
Ενας φίλος που έζησε τρία χρόνια με τον Υιό του Ανθρώπου, Τον παραδίδει στην σπείρα,
Τον προδίδει με ένα φιλί.
Το φιλί που χαρακτηρίζει την αγάπη, γίνεται σημείο ενοχής. Και ο Ιησούς δεν αμύνεται:
Ήδη αμετάκλητα επρόφερε με την καρδιά και τα χείλη
το «Αμήν» στον Πατέρα, στο θέλημα εκείνου που τον έστειλε, απεδέχθη να στρατευθεί με το μέρος των ανωνύμων θυμάτων
και παραδίδεται στους σφαγείς του.

Αλλά με τον λόγο συνεχίζει να αποδεικνύει την ελευθερία του,
να παραδίδεται την νύχτα που καλύπτει ενόχους και αθώους
και να διαφεύγει την ημέρα που ευρίσκετο στον ναό ανάμεσα σε όλους διδάσκοντας.
Είναι ο καιρός των σκιών και του φόβου:
Το κακόν φαίνεται να υπερισχύει και το φώς φαίνεται να σβέννυται.
Και εμείς που ευρισκόμαστε;
Οπως ο Ιούδας εκτελούμε σημεία αγάπης που γίνονται εκδηλώσεις μίσους;
Όπως οι άλλοι μαθηταί που εγκατέλειψαν τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Ιησού,
όλοι τον εγκαταλείπουμε, δραπετεύοντας την εσχάτη ώρα του πόνου και του μαρτυρίου;

.
Ιησού Αγαπημένε, φίλε μας μοναδικέ,

Στο σκοτάδι σε προδώσαμε,
.
και εξακολουθούμε να το κάνουμε .

Προδώσαμε αυτόν που αγαπάμε .

Μόνον Εσύ δεν μας προδίδεις ποτέ !
.
Ιησού μας , Σ΄ ευχαριστούμε.
.
.

Προσεύχεται απόψε ο Χριστός ...

.
...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Προσεύχεται απόψε ο Χριστός
στον ανθισμένο κήπο μοναχός Του
Ω ! πόσο Του πληγώνει την καρδιά
του Γολγοθά η οδύνη κι΄ ο Σταυρός Του !

Η νύκτα παραστέκει σιωπηλή
στην αγωνία Του Χριστού την τόση ,
κι΄ όμως δεν βρέθηκε κανείς
παρηγοριά Στον Λυτρωτή να δώσει.

Καθώς προσεύχεται με πόνο στην καρδιά
Ιδρώτας στάζει από το μέτωπό Του
Ω ! πόσο Του πληγώνει την καρδιά
του Γολγοθά η οδύνη κι΄ ο Σταυρός Του !

........

Στ΄ αλήθεια , πόσο πόνο και πόση αγωνία
πέρασε αυτή τη νύκτα ο Αγαπημένος μας
Ιησούς Χριστός ! ...
Πόνεσε και μάτωσε η ψυχή Του απ΄ την πίκρα που ένοιωσε
βλέποντας την αχαριστία και την εγκατάλειψη στα πρόσωπα
των ανθρώπων που αγάπησε , που ευεργέτησε , που υπηρέτησε ...
Η προδοσία , η άρνηση , η εγκατάλειψη ...
όλα αυτά με τα οποία Τον πληγώνουμε κι΄ εμείς σήμερα .
Ας αναλογιστούμε κι΄ εμείς τις ευθύνες μας ...
Πόσο Τον κάναμε και πόνεσε ... πόσο Τον κάνουμε και πονεί ...
κι΄ Εκείνος , εξακολουθεί ακόμα να μας δέχεται , να μας ανέχεται ,
να μας αγαπά , και να σταυρώνεται για μας ...
.
Εύχομαι στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής
την πιο κάτω όμορφη ευχή , που ένας αγαπημένος φίλος κι΄ αδελφός
μου έδωσε χθες :
.
"Καλό βηματισμό για το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας."
.

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Κύριε , η εν πολλαίς αμαρτίαις ...

.

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


.
.
.

Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά,
πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.
Μα, ω Κύριε, πώς η θεότης Σου
μιλά μέσ΄ στην καρδιά μου!

Kύριε, προτού Σε κρύψ΄ η εντάφια γη από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα
κι απ΄ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή
Σου φέρνω μύρα.

Οίστρος με σέρνει ακολασίας...
Νυχτιά,σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας φωτιά
με καίει, με λιώνει.

Εσύ που από τα πέλαα τα νερά
τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Έρωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά
τα δάκρυά μου.

Γύρε σ΄ εμέ. Η ψυχή πώς πονεί ! Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν
άφραστα ως εδώ κάτου οι ουρανοί.
και σάρκα επήραν.

Στ΄ άχραντά Σου τα πόδια, βασιλιά μου
Εσύ θα πέσω και θα στα φιλήσω,
και με της κεφαλής μου τα μαλλιά
θα στα σφουγγίσω.

Τ΄ άκουσεν η Εύα μέσ΄ στο αποσπερνό
της παράδεισος φως ν΄ αντιχτυπάνε,
κι αλαφιασμένη κρύφτηκε...
Πονώ,σώσε, έλεος κάνε.

Ψυχοσώστ΄, οι αμαρτίες μου λαός,
Τα αξεδιάλυτα ποιος θα ξεδιαλύση;
Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός!'
Αβυσσο η κρίση.

(Κωστή Παλαμά)


.


«Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένιωσε τη θεότητά Σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό Σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτίας κι ο έρωτας της αμαρτίας». (Το τροπάριο της Κασσιανής, από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης)


Στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μηρό και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο είναι αφιερωμένη η Μεγάλη Τετάρτη. Ο όρθρος ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης με το τροπάριο της Κασσιανής.
Η υμνογραφική παράδοση συγκρίνει τη μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας με το φοβερό ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις. Η πόρνη ελευθερώνεται από την αμαρτία και μετανοεί, ενώ ο Ιούδας αιχμαλωτίζεται από τη φιλαργυρία και αποχωρίζεται απ’ τον Θεό.


.

Σίμων ο Κυρηναίος

.

.
O δρόμος από το σπήλαιο της Βηθλεέμ ως τον κενό τάφο ήταν μια πορεία μοναχική για τον πρωταγωνιστή της. Τον Ιησού Χριστό .

.
Ιδιαίτερα εκείνες τις ώρες της απέραντης δοκιμασίας,
που ακολούθησαν το Μυστικό Δείπνο,
η μοναξιά θα πρέπει να ήταν μέρος του βασανισμού του Ιησού. Του πόνου και του πάθους ...

.

Εκείνες τις ώρες, το ελάχιστο χάδι, το ταπεινότερο δάκρυ συμπαράστασης,
η παραμικρή υποψία στοργής, το πιο ασήμαντο βλέμμα αγάπης θα πρέπει να ήταν αύρα δροσιάς στο θεανθρώπινο μέτωπο.

Γι’ αυτό η παράδοση διαφύλαξε με συγκίνηση την περίπτωση της άγνωστης
σε μας γυναίκας που σκούπισε τον ιδρώτα του Διδασκάλου με το μαντήλι της,
και φυσικά την προσφορά του Σίμωνα του Κυρηναίου.
Ο Σίμωνας δεν πρέπει να γνώριζε τον Ιησού,
ούτε φυσικά είχε σκοπό να Τον βοηθήσει.
Βρέθηκε όμως εκεί ... εκείνη τη στιγμή του πόνου ...

Η αδυναμία όμως του μελλοθάνατου να σηκώσει το βάρος του Σταυρού
ποιος ξέρει πόσο βάρος σήκωνε η ψυχή Του εκείνη τη στιγμή;
και η βιασύνη των δημίων Του να τελειώνουν μ’ αυτή την «εκκρεμότητα»,
μετέτρεψαν το Σίμωνα από απλό αγρότη σε συμπαραστάτη ενός Θεού!

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά βρέθηκε να σύρει τα πόδια του στους δρόμους
μιας μανιασμένης Ιερουσαλήμ, κρατώντας στους ώμους του αυτό
που έμελλε να γίνει σύμβολο και ελπίδα για εκατομμύρια ανθρώπους.

Ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να βοηθήσει το Θεό στο μαρτύριό Του;
Σίγουρα ένας αγιασμένος άνθρωπος, ένας γίγαντας... ένας άνθρωπος με ταπεινή καρδιά ,
ένας Σίμων Κυρηναίος

Η γη βαριά ναι σήμερα, το δάκρυ της σκουπίζει.
Πόνο η πλάση αισθάνεται κι ο ουρανός δακρύζει.
Τα πλάσματάκια του Θεού από το φως κρυμμένα
Τα όρη λες λυγίσανε, τα χόρτα τρομαγμένα.

Ο κάμπος αφιλόξενος, το χώμα ματωμένο.
Ο ήλιος είναι σκοτεινός, τ’ αγέρι φοβισμένο.
Οι κέδροι εγονάτισαν, το ξύλο τους μαλώνουν.
Τ’ αγκάθια λες εντράπηκαν, τη φύση τους κακιώνουν.

Δε θέλω να μαι άλλο δω, την πλάση δεν αντέχω.
Εxθρό με λέει κι αντιδρά. Το λόγο δεν κατέχω.
Δε θέλει να μαι πια σιμά, το αίμα μου παγώνει.
Φονιά Θεού μ’ αποκαλεί κι η σκέψη μου θολώνει.

Xάνετ’ η πόλη η εκλεκτή μέσα σε σκότους σκόνη.
Τον Ισραήλ πληγώνουνε δαιμονισμένοι πόνοι.
Τρέμω την πύλη να διαβώ, τ’ αγέρι ν’ ανασάνω.
Βαριά είν’ η ανάσα μου, βήματα φόβου κάνω.

Οι πέτρες στα σοκάκια της βουλιάζουνε στον Άδη,
Η πόλη η Θεοφώτιστη δέχεται νύχτας χάδι.
Τη Μούσα Προφητάνακτος η ασχήμια κυριεύει.
Του Πατριάρχη τ’ όνειρο σήμερα λες μισεύει.

Δε θέλω να μαι άλλο δω, η πόλη αυτή με πνίγει.
Το βουητό της δε βαστώ, φρικτά χω τρόμου ρίγη.
Δε θέλει να μαι άλλο δω, τα τείχη της φωνάζουν.
Η αγορά της νέκρωσε, τα σπίτια αίμα στάζουν.

Κραυγές αγέλης κι ουρλιαχτά αντιλαλούν ως πέρα.
Σε τούτη τη γωνιά της γης, σ’ αυτή τη γκρίζα μέρα.
Πλήθος σκιές, πλήθος ψυχές Σταυρό τρανό αγκαλιάζουν.
Ανθρώπου τέλος χαίρονται και θάνατο γιορτάζουν.

Κραυγές πενθούντων κι οδυρμοί αντιλαλούν συνάμα.
Σε τούτη τη γωνιά της γης καλό, κακό ν’ αντάμα.
Xούφτα σκιές, χούφτα ψυχές μπρος στο Σταυρό θεριεύουν
Ανθρώπου τέλος σκιάζονται και θάνατο παλεύουν.

Δε θέλω θέαμα να δω, τα μάτια μου πονάνε.
Τα δάκρυα και οι φωνές σα βέλη με τρυπάνε.
Δε θέλω πια να στέκω δω, θέλω μακριά να τρέξω.
Το γλέντι τούτο του χαμού δε δύναμαι ν’ αντέξω.

Ο ταξιδιώτης λύγισε, δεν άντεξε το βάρος.
Βαρύ του Άδη το στρατί, ασήκωτος ο Xάρος.
Πικρό φορτίο, αβάστακτο τους ώμους Tου πληγώνει.
Θαρρείς πληγή απέραντη τα σωθικά Tου λιώνει.

Τις πέτρες στα σοκάκια της το αίμα Tου ποτίζει
Την πόλη τη θεόκτιστη λες ο Σταυρός γκρεμίζει.
Ο άνθρωπος γονατιστός κι η φύση γονατίζει.
Ξύλο βαρύ Tον λύγισε, τρόμος το ξύλο σχίζει.

Πως τρέμουνε τα χέρια μου, το σώμα πως λυγάει!
Μαστίγιο λες είναι ο Σταυρός τις σάρκες μου πονάει.
Πως τρεμοπαίζει η καρδιά! Το βλέμμα χαμηλώνει
δίπλα στον άνθρωπο αυτόν που τη ψυχή μερώνει.

Xρέος βαρύ χρεώθηκα σιμά Του να βαδίσω.
Τιμή τρανή τιμήθηκα Εκείνον να φροντίσω
Το βήμα μου Tον οδηγεί στην αγκαλιά του Άδη
Το βήμα Του μου έδωσε γλυκό ελπίδας χάδι.

Θέλω για πάντα να ‘μαι δω, κενός ο κόσμος μοιάζει.
Το βήμα μου στο πλάι Του τα βήματά μου αλλάζει.
Xωρίς το βάρος του Σταυρού, είν’ η ζωή μου άδεια.
Σε λόφο πόνου γεύτηκα τρανά αγάπης χάδια.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ)
.

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Γλυκέ Νυμφίε ...

.

«Δέξου να βρέξω εγώ τα χείλη σου,

Γλυκέ Νυμφίε, να τα δροσίσω

Και το ματόβρεχτό σου μέτωπο

Με χέρι αγάπης να σπογγίσω.
.

Ιησού! Καθώς Σε βλέπω σήμερα

Χλωμό, υβρισμένο, πονεμένο

Σε νοιώθω δυο φορές πατέρα μου,

και δυο φορές αγαπημένο».


( Γ. Βερίτης )
.
........
.
Οδεύουμε στην Εβδομάδα Των Παθών Του Αγαπημένου μας Ιησού Χριστού.
.
Εύχομαι να σταυρώσουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας ,
.
και να οδηγηθούμε διά των παθών και του Γολγοθά ,
.
στην ένδοξο Ανάσταση μαζί με τον Αναστημένο μας Διδάσκαλο .
.
.

Οίνος και Αίνος !

.

Παρόλο που η μέρα σήμερα δεν μπορεί να χωρέσει άλλο γεγονός ,

εκτός απ΄ Το Νυμφίο Χριστό , εντούτοις δεν θάθελα να περάσει

απαρατήρητο ένα όμορφο γεγονός που ζήσαμε την Παρασκευή

το βράδυ .

" Οίνος και Αίνος " , με τα αδέλφια Δημήτρη και Βασίλη Χ" Νικολάου ,

και ομιλητή τον πατέρα Ανδρέα Κονάνο , που ο μελιστάλακτος λόγος του ,

ήρθε και συμπλήρωσε την όλη βραδυά.

Ένας αίνος πραγματικά , η όλη παρουσίαση , προς Τον Ποιητή και

Κυβερνήτη του σύμπαντος κόσμου.

Αίνος και ευχαριστία Σ΄ Εκείνον που εποίησε τα πάντα ,

Στον Θεό των άστρων και των πλανητών ,

των ορατών και των αοράτων,

Στον Θεό που μας μεθάει ψυχικά , αλλά δεν μας τρελαίνει λογικά .

Αλλά μας αναπαύει , μας γαληνεύει , μας μαγεύει , μας ηρεμεί ...

Μια μουσικη μαγευτική , γαλήνια , γεμάτη αίνο και δοξολογία.

Και οίνος μεθυστικός , που στάλα στάλα στο δικό μας πατητήρι ,

του καθενός , καθώς οδεύουμε , οδοιπόροι και διαβάτες ,

εν τη οδώ της ζωής μας , γεμίζει το δοχείο της δικής μας ψυχής ,

απ΄ το τσαμπί του πόνου και του μόχθου , της δικής μας ζωής ,

που αγόγγυστα και υπομονετικά ο καθένας βαστάζει και υπομένει ,

και το κάνει οίνο , για να το προσφέρει μια μέρα στον Δημιουργό Του ! ...

Ευχαριστούμε θερμα τους διοργανωτές της βραδυάς ,

τον σύνδεσμο στήριξης οικογένειας και παιδιού " Κιβωτός " ,

τους συντελεστές Δημήτρη και Βασίλη Χ" Νικολάου ,

για την τόσο όμορφη , μοναδική και μεθυστική τους δουλειά ,

και πάνω απ΄ όλους , αυτόν που μας κέρασε το πιο ωραίο κρασί .

Τον πατέρα Ανδρέα Κονάνο , που ο μεθυστικός του οίνος

ξεδείψασε και χόρτασε τις δειψασμένες και πεινασμένες μας ψυχές .
.
..............

Καλή πορεία σε όλους , και από το Γολγοθά και τα Φρικτά Πάθη ,

να οδεύσουμε θριαμβευτικά προς την Ανάσταση και το κενό μνημείο ,

και να αναπέμπουμε αίνο και δοξολογία , προς Τον Αναστημένο μας

Διδάσκαλο , Ιησού Χριστό .
.

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Σε Σένα Ξένε

.

Ξένε, ποιος είσαι, που χωρίς καμώματα και μάγια μαγεύεις;

Κοίτα! όπου πατάς άχραντα βγαίνουν βάγια!

Σε βλέπει, και τη δόξα σου, Μεσσία, ποιος δεν κηρήττει;

Γιατί σκορπάς τη μυστικήν αυγή του αποσπερίτη;

Γιατί καθείς που σ' απαντάει, ξεχνάει τη Γη,

και θέλει να σέρνεται απ' τα χείλη σου που στάζουν θείο μέλι:

Δε φοβερίζει ο Λόγος σου, μήτε η ματιά σου καίει·

πώς τρέμουν έτσι αγνάντια σου κι' οι άγριοι Σαδουκαίοι;

Αλήθεια, μ' ένα λόγο σου πώς το κακό γιατρεύεις

κι' ακόμα κι' απ' το θάνατο πώς και νεκρούς γυρεύεις;

Οι λίμνες της Γενησαρέτ και της Τιβεριάδας,

Τα ρόδα του Γεθσημανή, τα κρίνα της κοιλάδας

Σε ξέρουν· είσαι των παιδιών χαμόγελο και ακτίνα των γυναικών·

τα χέρια σου, δυο θαύματα κι' εκείνα, όταν τ' ανοίγεις απλωτά,

θαρρεί κανείς την πλάση ολόκληρην η αγκάλη σου πως θέλει ν' αγκαλιάσει.

κι' εμπρός σου χαμηλώνεται και φτωχική απομένει

του Σολομώντα η εκκλησιά η φεγγοβολισμένη!


(ΠΑΛΑΜΑΣ)
.
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου σε κάθε οδοιπόρο
.
και διαβάτη της ζωής.
.
Κάθε ευλογία σε όλους αυτές τις Άγιες Μέρες Των Παθών Του Κυρίου μας .
.

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Το κυπριακό τραγούδι του Αγίου Λαζάρου

.

...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
Λένε πως ο άγιος Λάζαρος δεν γέλασε ποτέ μετά την ανάσταση του από τους νεκρούς.
Μόνο μια φορά μειδίασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα και είπε «ο πηλός κλέβει τον πηλό
Ίσως και να μάς λυπηθεί ο Θεός κάποτε, να μάς λύσει από τα σάβανα των παθών μας και να μάς ξεστραβώσει...
.

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Αφού ...

.

Αφού λοιπόν , ανεβήκαμε τα δύο προηγούμενα σκαλοπατάκια ,

αφού είδαμε και νοιώσαμε και καταλάβαμε τον αδελφό μας ,

και αφού καταλάβαμε και εντοπίσαμε τα λάθη μας ,

και απολογηθήκαμε , και ζητήσαμε τη συγνώμη μας ,

απ΄ Τον Θεό , κι΄ απ΄ τους ανθρώπους ,

ώρα να συναντήσουμε και Τον Θεό ! ...

Ώρα να ξεκινήσουμε μια πορεία προς την Ιερουσαλήμ ,

και να ζήσουμε τα γεγονότα από κοντά .
.
.

Ας περπατήσουμε μαζί με Τον Ιησού και τους μαθητές Του

στα στενά δρομάκια της Αγίας Πόλης του 33 μ.χ. ,

ας Τον συνοδεύσουμε ως τον κήπο της Γεσθημανης ,

ας προσευχηθούμε κι΄ εμείς , ας νοιώσουμε κι΄ εμείς για λίγο ,

την αγωνία και τον πόνο που έζησε Εκείνος , εκείνες τις μέρες ...

Ας δούμε την Παναγία μας από κοντά ... πόσο πόνεσε ... πόσο μάτωσε

η καρδιά της ...

Ας σκύψουμε ταπεινά κι΄ ευλαβικά κάτω απ΄ Τον Εσταυρωμένο ,

κι΄ ας αφήσουμε την καρδιά μας να ξεχειλίσει , και να πει απλά :

Ευχαριστώ !

Ας σιωπήσουμε , μπροστά Στο Πάθος Του ,

και στο Μεγαλείο Της Αγάπης Του ! ...
.
Δεν χωράνε άλλα λόγια μπροστά σ΄ όλο αυτό το Μεγαλείο ! ...
.

.

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Μετά ...

.

Ύστερα από το τώρα , ακολουθεί το μετά .

Για να δούμε αγαπημένε μου διαβάτη, αγαπημένε οδοιπόρε, και λοιποί συνοδοιπόροι στην πορεία της ζωής μας ,αν έχουμε κάμει κάποια μικρή πρόοδο !

Τι έγινε διαβάτη μου ; Ξεκλείδωσες τη φυλακή της καρδιάς σου ;

Βγήκες για λίγο απ΄ το " εγώ " σου ;
.
.
.
Είδες για λίγο τον αδελφό σου ;

Ένοιωσες τον πόνο του συνανθρώπου σου ,

άκουσες το πρόβλημα του διπλανού σου ,

δέκτηκες λίγο στις πλάτες σου λίγο βάρος απ΄ το πρόβλημα κάποιου άλλου ;

Στερήθηκες λίγο απ΄ το χρόνο σου για να μιλήσεις μ΄ ένα μοναχικό άτομο ;

Ξόδεψες λίγο απ΄ την καρδιά σου για τον άλλο ;.

Τώρα θα μου πεις , πολλά ζητώ μέσα σε δυο μόνο μέρες ,

αφ΄ ότου σε έθεσα σε προβληματισμό , αγαπημένε μου διαβάτη .

Δεν έχει σημασία ... κάνε εσύ μιαν αρχή , και μπορείς να συνεχίσεις και αργότερα.

Ο διπλανός σου δεν θα φύγει . Πάντα θα είναι εκεί.

Και θα περιμένει την αγάπη σου , και την προσφορά σου .

Εσύ είσαι που είσαι ο τυφλός , και δεν τον βλέπεις.

Και βλέπεις μόνο τον δικό σου εαυτό , τη δική σου ευημερία ,

και τη δική σου καλοπέραση.

Ξύπνα λοιπόν . Ξεκλείδωσ΄ την καρδιά σου . Ακόμα την κρατάς κλειστή ; ...
.
......
.
Αφού γίνει λοιπόν το τώρα , προχωράμε και στο μετά .
.
Πόσες φορές διαβάτη μου , πίκρανες τον αδελφό σου , την μητέρα σου ,

τον πατέρα σου , το παιδί σου , τον άνθρωπό σου , τον όποιον συνάνθρωπό σου ,

με την συμπεριφορά σου ;

Πολλές θα μου πεις ! ... Ίσως άθελά σου . Αυτό όμως δεν είναι ελαφρυντικό .

Πόσες φορές τους ζήτησες συγνώμη ; ...
.
Είναι ίσως η σημερινή μέρα , η μοναδική στιγμή να το κάνεις .

Ανάλαβε την κάθε ευθύνη των πράξεών σου , και ζήτησε ταπεινά συγνώμη ,

απ΄ Τον Θεό , κι΄ απ΄ τον συνάνθρωπό σου .

Διώξε κάθε κακία και εγωισμό από μέσα σου , και πες εγώ έφταιξα ,

συγνώμη αν σας πλήγωσα , συγνώμη αν σας στεναχώρησα ,

συγνώμη αν σας έφερα σε δύσκολη θέση , συγνώμη για τον κακό και

ιδιόρυθμό μου εαυτό . Συγνώμη !

Έχει μεγάλη δύναμη αυτή η λέξη , κι΄ άμα την πεις ταπεινά και ειλικρινά ,

η μεγαλύτερη ανάπαυση θα απλωθεί στην δικίαά σου κουρασμένη ψυχή ,

και θα γαληνέψεις , και θα ηρεμήσεις , και θα νοιώσεις τη συμφιλίωση να

κυριαρχεί, όμως πάνω απ΄ όλα , θα νοιώσεις πως η συγνώμη σου γίνεται

αποδεκτή κι΄ απ΄ Τον Θεό , για όσα και ενώπιών Αυτού έφταιξες ,

και έτσι θα μπορέσεις να βρεις ανάπαυση και ειρήνη στη ψυχή σου .

.
Καλή συνέχεια σ΄ αυτήν την όμορφη πορεία ...

Οδεύουμε ολοταχώς προς μεγάλα και σημαντικά γεγονότα ,

που εύχομαι για τον καθένα , να σημαδέψουν ανεξήτηλα την πορεία

της ζωής μας , και να μας κάνουν ν΄ αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο

Τον Αγαπημένο μας Διδάσκαλο Ιησού Χριστό .
.
Καλή δύναμη στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής .

.

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Τώρα ...

.

Αυτές τις μέρες , ας ξεφύγουμε λίγο απ΄ τον εαυτό μας.

Ας βγούμε για λίγο απ΄ την ασφικτικά κλεισμένη φυλακή του " εγώ " μας .

Ας ανοίξουμε τα παράθυρα της καρδιάς μας , κι΄ ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.

Την άλλη βδομάδα , και πάλιν δεν θα προλαμβαίνουμε, μες τα πολλά τρεχάματα που θάχουμε ...

Γι΄ αυτό ... τώρα ... σήμερα , όχι αύριο , όχι μετά .
.

Ας δούμε τον συνάνθρωπό μας , τον διπλανό μας, τον αδελφό μας .

Ας προσφέρουμε απλόχερα αγάπη απ΄ την καρδιά μας .

Ας θυσιάσουμε λίγο απ΄ το χρόνο μας , σε κάποιο μοναχικό

συνάνθρωπό μας , που θέλει δυό κουβέντες να μοιραστεί .

Ας δώσουμε παρηγοριά , σε κάποιον που πονάει , για κάποιον λόγο .

Ας πάμε βόλτα με τα παιδιά μας , κι΄ ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν ,

χωρίς να βιαζόμαστε , γιατί κάτι άλλο περιμένει ...

Ας ακούσουμε υπομονετικά,τον άνθρωπό μας , για τα τόσα που τον

απασχολούν καθημερινά , κι΄ ας μην πούμε τίποτα . Να νοιώσει όμως ,

πως τον ακούσαμε , πως τον νοιώσαμε , πως τον κατανοήσαμε ...

Ας τρέξουμε , ακόμα και με τη σκέψη μας , σε κάποιους συνανθρώπους μας ,

που έχασαν αγαπημένες τους ψυχές πρόσφατα , και δεν έχουν ξεπεράσει

ακόμα τον πόνο , και ας πούμε δυό λόγια προσευχής γι΄ αυτούς .

Ας πούμε και δυό λόγια προσευχής , για όσους βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου ,

σε κάποιο νοσοκομείο , και δίνουν τη δική τους μάχη , και βαδίζουν το δικό

τους γολγοθά , και αυτοί , και οι δικοί τους άνθρωποι ...

Καιρός να βγούμε απ΄ το "εγώ " μας .

Καιρός να κοιτάξουμε στα μάτια τον αδελφό μας ...

και μέσα σ΄ αυτά τα μάτια ... θα δούμε Τον Θεό !

......

Εύχομαι , μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον καθένα μας ,

και καλή συνέχεια στην πορεία μας " εις Ιεροσόλυμα " ...

.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Χωρίς Λόγια ! ....

..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

!!!!!!
.
...........................................
.
Μπροστά στη Μητέρα Του Θεού ,
με δέος υποκλίνεται η κάθε ύπαρξη
η κάθε μια ψυχή !
.
.

" Γεύση Σταυρού ... "


Τι είναι η Μεγάλη Τεσσαρακοστή; ρώτησα.

-Πορεία είναι, μια πορεία μέσα στις γεύσεις.

Ξεκίνα και θα νοιώσεις...

Θα σε οδηγήσουν οι εικόνες και τα ακούσματα.

Ξεκινώ, και στο πρώτο κιόλας βήμα, πέφτω πάνω σε μια εικόνα απογοητευτική.

Ένας άνθρωπος κάθεται μόνος του και κλαίει.


-Ποιος είσαι; τον ρωτώ, ενώ ήδη ο θρήνος του έχει επηρεάσει τα ψυχικά μου αισθητήρια.

-Δεν με γνωρίζεις; Ο Αδάμ είμαι.

-Και γιατί κλαις; τον ρωτώ δειλά, ενώ αισθάνομαι ότι αυτό τον θρήνο κάπου τον έχω ξανακούσει.

-Γιατί αρνήθηκα να σηκώσω το σταυρό που μου έδωσε ο Δημιουργός μου.

Έτσι γεύτηκα το θάνατο. Πικράθηκε η ψυχή μου. Δεν αντέχω αυτή τη γεύση.

Τώρα κατάλαβα που γνωρίζω αυτό το κλάμα.

Είναι ίδιο με το δικό μου: «Θρηνῶ καί ὀδύρομαι ὅταν ἐννοήσω τόν θάνατον».

Ίδια γεύση, ίδιο κλάμα, σκέφτηκα και προχώρησα.

Συνάντησα αγίους να κρατούν ψηλά εικόνες του Χριστού.

Μάλλον από μέσα τους τις ξέθαψαν, σκέφτηκα. Είδα πολλές μορφές.

Ένας αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Γρηγόριο, να μου δείχνει στο τέλος του δρόμου το φως.
.
Έναν Σιναΐτη ασκητή, τον Ιωάννη, να μου αποκαλύπτει τις κινήσεις της ψυχής μου.

Μια αμαρτωλή, την Μαρία από την Αίγυπτο, που πήρε διαζύγιο από την αμαρτία, παντρεύτηκε την άσκηση και γέννησε αρετές και αγιότητα.

Και αφού όλα αυτά τα είδα και τα άκουσα, έφτασα σ΄ ένα βουνό με ένα σταυρό.

Εκεί δεν τόλμησα να μιλήσω, ούτε να ρωτήσω τίποτα.

Ο δρόμος που έκανα με είχε προετοιμάσει.

Αυτή τη γεύση του σταυρού που αρνήθηκε ο Αδάμ, τη γεύτηκε ο Χριστός.

Μετά τον κάλεσε και αυτόν και όλους τους θανατοπικραμένους να πάρουν σταυρό.

Όσοι τον δέχτηκαν έδιωξαν την γεύση του θανάτου και γλυκάθηκαν από τη γεύση του Σταυρού.

Η πικρή γεύση έμεινε στον Άδη και στους φίλους του.

Κοίταξα μέσα μου βαθιά.

Έβαλα τα χέρια της ψυχής στο στόμα και φώναξα με όλη μου τη δύναμη,

έτσι ώστε να το ακούσει καλά ο εαυτός μου:

«Εεε!!! Πάτερ Αδάμ, μην κλαις. Μετά το σταυρό , ακολουθεί η Ανάσταση !».

( Πηγή : Τεύχος Ευροκλύδων ).

....

Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη βδομάδα

στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής .

Η πορεία μας στο στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

οδεύει προς το τέλος της .

Ας προετοιμαστούμε για τα μεγάλα γεγονότα που έρχονται ...

Ας προετοιμαστούμε για τη συνάντησή μας με Τον Νυμφίο Χριστό .

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Ο πόνος στη ζωή μας


"Ο πόνος μπορεί να μας συνδράμει να γίνουμε πιο ανεκτικοί και συμπονετικοί με τους αδελφούς μας και να γνωρίσουμε τον άγνωστο εαυτό μας. Είπαν ορθά πως όποιος έχει υποφέρει πολύ μοιάζει μ΄ εκείνον που γνωρίζει πολλές γλώσσες κι έτσι μπορεί να καταλάβει πολλούς και να τον καταλάβουν πολλοί… Είναι επίσης αλήθεια πως οι πονεμένοι λειαίνονται και αυτοί τελικά έχουν κάτι σημαντικό να πουν ως εμπειρικό και βιωματικό.

Πίσω από κάθε ανθρώπινο πόνο κρύβεται το χέρι του Θεού που ευλογεί. Ο πόνος έτσι μπορεί να γίνει γίνει αφορμή για μια πιο ουσιαστική και βαθειά γνωριμία μας με τον Θεό, μια αφορμή να αναζητήσουμε καρτερικά το κρυμμένο και βαθύ νόημα της επίσκεψής Του. Μια αφορμή να αναπτύξουμε μαζί Του ένα σημαντικό διάλογο, που να αποτελέσει σταθμό στη ζωή μας και να νοηματισθεί όλος ο βίος μας και να λάβει άλλη διάσταση και νέα προοπτική. Ο πόνος μας ζυγίζει, μας σμιλεύει, μας καλλιεργεί, μας ωριμάζει, μας ωραιοποιεί.

Ο πόνος είναι ένας σταυρός πάνω στον οποίο σταυρώνουμε τα πάθη μας. Μέσα απ΄ αυτή την εκούσια σταύρωση θα αναστηθεί ο αναγεννημένος εαυτός μας. Ο πιστός παραδίδεται ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού. Λέει και εννοεί το “γεννηθήτω το θέλημά Σου” της Κυριακής προσευχής. Η πίστη στον Θεό αποτελεί έναν διάφορο πόνο. Καλείται ο πιστός να απαγκιστρωθεί από το “ίδιον θέλημα”, να μεταποιήσει τα πάθη σε αρετές και να μεταμορφώσει τη ζωή του.

Η ανάσταση ακολουθεί πάντα τη σταύρωση. Ο θάνατος μας συνοδεύει στην αιώνια και πανευφρόσυνη ζωή, όπου “ουκ έστι λύπη, πόνος και στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος”. Αυτή την άλυπη, άπονη και αγόγγυστη παραδείσια ζωή προγεύεται, κατά τον άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο, ο πιστός που έχει παραδώσει εκούσια όλη του τη ζωή στα χέρια του Χριστού, όπως λέμε σε κάθε Θεία Λειτουργία του σγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου.

Ο πόνος μπορεί να συνδράμει στην νοηματοδότηση της ζωής μας και να αποτελέσει την οδό για την καλλιέργεια μιας ουσιαστικής σχέσης μας με τον ζώντα Χριστό και τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, στην αγκαλιά της οποίας όλοι μας αναπαυόμαστε. "

(Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης)
.
........
.
Είναι πράγματι έτσι όπως ο γέροντας Μωϋσής μας τα λέει πιο πάνω!
Μας μεταμορφώνει ο πόνος , και αν είμαστε καλοί δέκτες , μας αναγεννά και
μας κάνει πιο φωτεινούς και καθάριους!
Χωρίς Σταύρωση δεν μπορούμε να έχουμε Ανάσταση .
Δεν ευχόμαστε και δεν επιδιώκουμε τον πόνο στη ζωή μας ,
όταν όμως ΄ρθει , τον αποδεχόμεστε σαν δώρο Θεού ,
με το οποίο θα ΄ρθούμε πιο κοντά Του και θα Τον γνωρίσουμε περισσότερο.
.....
Εύχομαι ένα όμορφο και ευλογημένο σαββατοκυρίακο στον κάθε διαβάτη ,
οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής , και καλη συνέχεια στην πορεία μας
προς Τα Άγια Πάθη και την Ανάσταση Του Αγαπημένου μας Ιησού Χριστού.
.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Τελευταίοι Χαιρετισμοί


Μάνα , Γλυκειά μου Παναγιά
άκου την προσευχή μου ,
και χάρισε κατάνυξη
στην άθλια ψυχή μου .

Χαίρε , μανούλα μου Γλυκειά ,
μπροστά σου γονατίζω
και με τα μάτια της καρδιάς
κρυφά σε αντικρύζω .

Ολόθερμα παρακαλώ
την άπειρη σου αγάπη ,
εμένα τον αμαρτωλό
απάλλαξε απ΄ τα πάθη .
.
.
.
.
Τελευταίοι χαιρετισμοί απόψε .
Εύχομαι η Γλυκειά μας Παναγιά να μας στηρίξει
και να μας δώσει δύναμη ,και τα εφόδια να συνεχίσουμε
τον αγώνα μας .
.
Ένα όμορφο και ευλογημένο σαββατοκυρίακο να έχει
ο κάθε διαβάτης και οδοιπόρος της ζωής .
.
(Το πιο πάνω ποιήμα , από το περσινό μου προσωπικό ημερολόγιο ,
αφιερωμένο εκ βάθους καρδίας στην Γλυκειά μας Μητέρα ) .
.

Το Ωραίο ...


Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές.

Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθι­στούν λεπτή, ευγενική, ποιητική.

Ξυπνήστε το πρωί, να δεί­τε το βασιλιά ήλιο
να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλα­γος.

Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο,
ένα εκκλησά­κι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί,
.
να πηγαίνετε πέραν αυτού,
να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία,

για να ζείτε τον μόνον Ωραίον.

Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό.

Όλα να τα χαίρεσθε...

Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη,

ό­λα μας οδηγούν στον Χριστό.

( Γέροντας Πορφύριος )
.

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Το χάρισμα των δακρύων


"Τα πνευματικά δάκρυα, όπως δείχνει το όνομά τους, είναι δώρο της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και όχι απλώς αποτέλεσμα των δικών μας προσπαθειών, και συνδέονται στενά με την προσευχή μας.Τα πνευματικά δάκρυα μας οδηγούν στην καινούρια ζωή της Ανάστασης.

Τα πνευματικά δάκρυα, σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων, ανήκουν σε δύο κύριους τύπους. Στο κατώτερο επίπεδο είναι πικρά∙ στο υψηλότερο επίπεδο, είναι γλυκά. Στο κατώτερο επίπεδο αποτελούν μια μορφή εξαγνισμού. Στο ανώτερο είναι δάκρυα φωτισμού. Στο κατώτερο επίπεδο εκφράζουν συντριβή, λύπη για την αμαρτία, θλίψη για τον χωρισμό μας από τον Θεό – είναι δάκρυα του Αδάμ που θρηνεί έξω από τις πύλες του Παραδείσου. Στο ανώτερο επίπεδο εκφράζουν τη χαρά για την αγάπη του Θεού, την ευχαριστία για την αποκατάστασή μας στην υιοθεσία του Θεού που δεν αξίζουμε. Παράδειγμα του κατώτερου επιπέδου είναι ο άσωτος υιός που βρίσκεται στην εξορία και θρηνεί για την χαμένη του πατρίδα∙ παράδειγμα του ανώτερου επιπέδου είναι το κλάμα του ασώτου για τη χαρά της γιορτής στο σπίτι του πατέρα του. Στο κατώτερο επίπεδο είναι σαν «το αίμα που τρέχει από τις πληγές της ψυχής μας», όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Στο ανώτερο επίπεδο, δηλώνουν τις κεκαθαρμένες αισθήσεις και διαμορφώνουν μιαν όψη της καθολικής μεταμόρφωσης του ανθρώπινου προσώπου από την θεούσα Χάρη. "
Λυπούμενοι, αεί δε και χαίροντες.

(Από την ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ του Κάλλιστου Ware)
.
......
Εύχομαι τα δάκρυα που θα χαρίσει ο Κύριος στον καθένα μας ,
αυτό το δώρο , που τις περισσότερες φορές το φοβόμαστε ,
γιατί νομίζουμε πως τα δάκρυα είναι μονάχα καρπός και
αποτέλεσμα του πόνου στην ζωή μας , νάναι τέτοιών ειδών
δάκρυα , όπως τα περιγράφει ο πατέρας Κάλλιστος Ware στο
βιβλίο του .
Νάναι δάκρυα μετανοίας , για να ξεπλύνουμε τις ψυχές μας
από κάθε ρύπο και κηλίδα , που τις λερώνουν ...
και αν κάποια στιγμή μας καταξιώσει ο Κύριος , νά αποκτήσουμε
και δάκρυα χαράς , δάκρυα γλυκά , που θάναι καρπός ουράνιας και θείας
ευτυχίας και μακαριώτητας , που θα πηγάζουν και θα ρέουν απ΄την
αγάπη μας για Τον Κύριο , και την κοινωνία μαζί Του .
Εύχομαι στη ζωή του καθενός να κυριαρχεί το χαμόγελο και η ευτυχία ,
και να απουσιάζει το δάκρυ του πόνου και της δυστυχίας ,
όμως τα δάκρυα της μετανοίας και την συντριβή της καρδίας μας ,
για τις αμαρτίες και τα πάθη μας , ας τα επιζητούμε καθημερινά στην
προσευχή μας από Τον Κύριο ...
αυτά είναι σωτήριο φάρμακο για τη ψυχή μας .
.
Καλό βράδυ , στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και αγωνιστή της ζωής .
Καλή συνέχεια στην πορεία μας προς τα Άγια Πάθη , και ακολούθως
Την Ανάσταση Του Αγαπημένου μας Ιησού Χριστού ...
.
.

Η σκάλα πού οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών !


"Βρες την ειρήνη μέσα σου, και θα ειρηνεύσει μαζί σου ό ουρανός και ή γη.

Φρόντισε να εισέλθεις στο ιδιαίτερο δωμάτιο πού βρίσκεται μέσα σου,

και θα δεις εκεί τον ουρανό γιατί και τούτο και ό ουρανός είναι ένα.

Από μια είσοδο μπαίνεις, και βλέπεις μαζί και τα δυο.

Ή σκάλα πού οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών είναι κρυμμένη μέσα στην ψυχή σου.

Βάφτισε μέσα στην καρδιά σου όλο σου το είναι, και θα σβήσει ή αμαρτία,

και θα βρεις εκεί ανεβασιές θα σε φέρουν στη βασιλεία των ουρανών ! ... "

( Αγίου Ισαάκ του Σύρου )

....


Εύχομαι ο καθένας από μας να μπορέσει να βρει αυτήν την ειρήνη

μες την ψυχή του , μες την καρδιά του , και να ζήσει στιγμές

ανεπανάληπτης ευτυχίας και κοινωνίας με Τον Θεό .

Κάθε όμορφο και ευλογημένο στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο ,

και συνοδοιπόρους της ζωής , σε κάθε γωνιά της γης μας .

.

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Ο Τελευταίος της αγχόνης ...


Ο αθάνατος ποιητής της ζωής και της λευτεριάς, έγραφε στο τελευταίο του γράμμα:

«Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι ωραίο να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί...»

Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα,
Μες της κρεμάλας τη θηλιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.
Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τ’ άκουσε κανένας .
Η μάνα του ήταν μακριά, κι ο κύρης του δεμένος,
Οι νιοί συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δεν είδαν,
Κι η νια που τον ορμήνευε δεν είδε νυχτοπούλι.

Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα.
Σήμερα Σάββατο ταχιά όλη η ζωή σαν πρώτα.
Ετούτος πάει στο μαγαζί, εκείνος πάει στον κάμπο,
ψηλώνει ο χτίστης εκκλησιά, πανί απλώνει ο ναύτης,
και στο σχολείο ο μαθητής συλλογισμένος πάει.
.
Χτυπά κουδούνι μπαίνουμε στην τάξη του ο καθένας.
Μπαίνει κι η πρώτη η άτακτη κι η Τρίτη που διαβάζει
μπαίνει κι η Πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.

-Παρόντες όλοι;
-Κύριε ο Ευαγόρας λείπει.
-Παρόντες λέει ο δάσκαλος και με φωνή που τρέμει:
-Σήκω Ευαγόρα να μας πεις Ελληνική Ιστορία.
Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι
Αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάνει,
Να πέσουν μ’ αναφιλητά αυτοί κι όλη η τάξη.

-Παλληκαρίδη Άριστα, Ευαγόρα πάντα πρώτος
στους πρώτους πρώτος, άγγελε, πατρίδας δοξασμένης,
συ μέχρι χθες, της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι,
και του σχολειού σου σήμερα Δευτέρα Παρουσία.
Τα’ πε κι απλώθηκε σιωπή πα στα κλαμένα νιάτα,
Που μπρούμυτα γεμίζανε της τάξης τα θρανία,
Έξω απ’ εκείνο τ’ αδειανό παντοτινά γεμάτο...
....
.

Θα πάρω μια ανηφοριά


Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που παν στη Λευτεριά.

Θ' αφήσω αδέλφια συγγενείς,
την μάνα, τον πατέρα,
μεσ' τα λαγκάδια πέρα,
και στις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για τη λευτεριά,
θα 'χω παρέα μόνη,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές,

.
.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα 'ρθει το καλοκαίρι,
τη λευτεριά να φέρει,
σε πόλεις και χωριά,

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που παν' στη Λευτεριά,

Τα σκαλοπάτια θ' ανεβώ,
θα μπω σ' ένα παλάτι,
το ξέρω θα 'ν' απάτη,
δεν θά 'ναι αληθινό,

Μες το παλάτι θα γυρνώ,
ώσπου να βρω το θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο,
να κάθεται σ' αυτόν,

Κόρη πανώρια θα της πω ,
άνοιξε τα φτερά σου,
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ,

Γεια σας παλιοί συμμαθηταί!
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό,
έναν παλιό του φίλο,

Ας πάρη μιαν ανηφοριά,
ας πάρη μονοπάτια,
να βρή τα σκαλοπάτια,
που παν στη Λευτεριά.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης ,
ο τελευταίος απαγχονισθείς από τους άγγλους ,
κι΄ ύστερα ... ήρθε η χάρη από τη βασίλισσα ,
" μην τον απαγχονήσετε " , ήταν όμως αργά ,
το παλληκάρι έφυγε γι΄ άλλους κόσμους ... αιώνιους , παντοτεινούς ,
να συναντήσει τη Λευτεριά !
..
( η φώτο : " ανηφοριά " , δανεισμένη απ΄ την αγαπημένη Νηφάλια Μέθη )
.