Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Προτίμα ...

...

Προτίμα την αγάπη από το μίσος
Προτίμα το χαμόγελο από το κατσούφιασμα
Προτίμα να χτίζεις παρά να γκρεμίζεις
Προτίμα να επαινείς παρά να κατακρίνεις
Προτίμα να ανακουφίζεις παρά να πληγώνεις
Προτίμα να δίνεις παρά να αρπάζεις
Προτίμα να συγχωρείς παρά να καταριέσαι
Προτίμα να προσεύχεσαι παρά να απελπίζεσαι


Σίγουρα θα αισθανθείς καλύτερα !

Σίγουρα θα γίνεις σίγουρα καλύτερος !

Σίγουρα κάποιους θα κάνεις να νοιώσουν καλύτερα !


Την καλημέρα μου και την αγάπη μου σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .


Διαβάτης



,

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Προβληματισμοί ...

...

«Δεν θα σου πω εγώ αν υπάρχει Θεός ή όχι .
Ρώτησε Τον ίδιο.
Κλείσου το βράδυ σ' ένα απόμερο δωμάτιο,
γονάτισε και πες:
Εσύ, που τόσες γενιές Σε λένε Θεό,
αν υπάρχεις,
Σε παρακαλώ από τα βάθη της καρδιάς μου,
ακούμπησέ με.
Σε παρακαλώ!
Δεν Σε πειράζω.
Ρίξε μια ματιά Σου πάνω μου.
Δεν είμαι εγωϊστής.
Είμαι απροβλημάτιστος.
Κι εφόσον υπάρχεις,
Εσύ είσαι ο Πλάστης μου.
Εγώ το δημιούργημά Σου, το παιδί Σου.
Βοήθα με, Σε παρακαλώ,
γιατί ένας παππούς μου λέει ότι έχω αργήσει.
Αν είσαι ειλικρινής, κάτι θα αισθανθείς».


Γέροντας Αλύπιος
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
"Απαντήσεις σε προβληματισμούς"
,
,

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ο Αγρός των λέξεων !

...

Νικηφόρος Βρεττάκος

Όπως η μέλισσα γύρω από ένα άγριο
λουλούδι, όμοια κ' εγώ. Τριγυρίζω
διαρκώς γύρω απ' τη λέξη.

Ευχαριστώ τις μακριές σειρές
των προγόνων, που δούλεψαν τη φωνή,
την τεμαχίσαν σε κρίκους, την κάμαν
νοήματα, τη σφυρηλάτησαν όπως
το χρυσάφι οι μεταλλουργοί κ' έγινε
Όμηροι, Αισχύλοι, Ευαγγέλια
κι άλλα κοσμήματα.

Με το νήμα των λέξεων,

αυτόν το χρυσό του χρυσού,

που βγαίνει απ' τα βάθη της καρδιάς μου,

συνδέομαι , συμμετέχω στον κόσμο.

Σκεφτείτε:
Είπα και έγραψα «Αγαπώ».
,

Η σημερινή μου ανάρτηση , επερχομένης της γιορτής

των Τριών Ιεραρχών και των ελληνικών γραμμάτων,

αφιερωμένη σε όλους αυτούς του αγαπούν την ελληνική γλώσσα

και που οδήγησαν τα παιδιά μου σ΄ αυτήν την πορεία ...


Αφιερωμένη στην Νικολέτα που ξεκίνησε ένα ταξίδι

με τούτο τα καράβι της ελληνικής γλώσσας !

Ιδιαίτερα στην φιλόλογο καθηγήτρια των παιδιών μου Γιώτα ,

στην αγαπημένη μου φίλη Ανθή , και σε κάθε ψυχή που

νοιάζεται και αγαπά την ελληνική Γλώσσα ...



Εύχομαι ο πλούτος που ο καθένας θα αποκτήσει

από αυτή την πορεία , να ξεχειλίζει σαν χείμαρος απ΄ τις καρδιές ολονών !



Εύχομαι σε όλους ένα όμορφο , ξεκούραστο σαββατοκυρίακο ।



Διαβάτης


,

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Η Ταπείνωση ! Το μονοπάτι για Τον Ουρανό !

...

« Ο­σο ει­σαι σπου­δαιος, αλ­λο τό­σο νά ει­σαι τα­πει­νός. Ο­ταν α­νεβεις ψη­λά, ε­χεις α­νά­γκη νά πά­ρεις τά μέ­τρα σου, γιά νά μήν πέ­σεις... Για­τί εχεις με­γά­λη ι­δέ­α γιά τόν ε­αυ­τό σου, ενω ει­σαι αν­θρω­πος, συγ­γε­νής μέ τή γη, τό ι­διο πράγ­μα μέ τή στά­κτη σέ ο­λα: καί στή φύ­ση καί στή γνώ­μη καί στήν ε­κλο­γή των πραγ­μά­των. Σή­με­ρα ει­σαι πλού­σιος, αυ­ριο φτω­χός· σή­με­ρα υ­γι­ής, αυ­ριο αρ­ρω­στος· σή­με­ρα χα­ρού­με­νος, αυ­ριο λυ­πη­μέ­νος· σή­με­ρα δο­ξα­σμέ­νος, αυ­ριο πε­ρι­φρο­νη­μέ­νος· σή­με­ρα νέ­ος, αυ­ριο γέ­ρος. Μή­πως κά­τι α­πό τά αν­θρώ­πι­να πα­ρα­μέ­νει στα­θε­ρό; Η μή­πως, α­ντί­θε­τα, τό κα­θε­τί μι­μει­ται τήν κί­νη­ση των πο­ταμων πού κυ­λουν; Δέν προλα­βαί­νου­με κα­λά κα­λά νά τό δου­με, καί μας ε­γκατα­λεί­πει πιό γρή­γο­ρα α­πό τή σκιά. Για­τί λοι­πόν, αν­θρω­πέ μου, ε­χεις α­λα­ζονεί­α, ενω ει­σαι κα­πνός, μα­ταιό­τη­τα; Πράγματι, ο αν­θρω­πος ταυ­τί­ζε­ται μέ τή μα­ταιό­τη­τα. Οι η­μέ­ρες της ζωης του ει­ναι σάν χορτάρι. Ξε­ραί­νε­ται τό χορτά­ρι καί τό αν­θος του πέ­φτει μα­ρα­μέ­νο»


«Νά ει­σαι τα­πει­νός» !




Η ταπείνωση είναι μία σκάλα με εκατομμύρια σκαλοπάτια. Το πρώτο σκαλοπάτι πατά στη γη, και το τελευταίο, ακουμπά Στον Ουρανό.



Ο πιο σίγουρος δρόμος προς τη βασίλεια των ουρανών είναι η ταπείνωση.Όταν αύτη ριζώσει στη ψυχή, θα φέρει όλες τις άλλες αρετές και την ελπίδα της σωτηρίας.


Ο 'Οσιος Θεοφάνης ο 'Εγκλειστος μας συμβουλεύει :



" Ταπείνωση θ’ αποκτήσετε κάνοντας έργα ταπεινά, σηκώνοντας αγόγγυστα κάθε προσβολή και περιφρόνηση, βάζοντας τον εαυτό σας κάτω απ’ όλους τους ανθρώπους, καλλιεργώντας μέσα σας την αυτομεμψία και αυτοεξουθένωση. Αγάπη θ’ αποκτήσετε κάνοντας εργα αγάπης. Αυτά αρχικά απαιτούν την άσκηση βίας στη ψυχή, με τον καιρό όμως γίνονται δίχως δυσκολία, με προθυμία και ευχαρίστηση. Πρέπει να ξέρετε, πάντως, πως η αγάπη αυξάνεται φυσικά και αβίαστα μαζί με την ταπείνωση. Γιατί οσο μειώνεται ο εγωισμός μας, τόσο φουντώνει η φλόγα της αγάπης μας στο Θεό και τον πλησίον."



,,

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Ο πόθος του Ζακχαίου να δει Το Χριστό !

...

Όπως ο Ζακχαίος, πρέπει ο καθένας μας ν΄ ανεβεί σ' ένα δέντρο, για να μπορέσουμε να δούμε Τον Κύριο !



Αρκεί να δείξουμε την καλή μας διάθεση , τον πόθο μας να πλησιάσουμε Τον Χριστό , και ο ίδιος ο Κύριος είναι έτοιμος να έρθει κοντά μας , και να ζητήσει να φιλοξενηθεί στην καρδιά μας !



«Σπεύσας κατάβηθι», δηλαδή ταπεινώσου· είπε τότε στο Ζακχαίο , και το ίδιο λέει και σε μας σήμερα .



«σήμε­ρον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείνε»



Στη λέξη οίκος πρέπει να δοθεί το νόημα, καρδιά. Βέβαια, λέει ο Κύριος, ανέβηκες ψηλά στο δέντρο και υπερνίκησες μερικές από τις γήινες επιθυμίες σου, γιατί ήθελες να με δεις, δηλαδή, ήθελες να μπορείς να με βλέπεις όταν εγώ ερχόμουν στην καρδιά σου, άλλα βιάσου τώρα να κατεβείς για να ταπεινωθείς, γιατί δεν πρέπει να στέκεσαι τόσο ψηλά και να νομίζεις, πώς είσαι καλύτερος από τους άλλους. Και, όπως γνωρίζεις, εγώ κατοικώ στις ταπεινές καρδιές. «Και σπεύσας κατέβη και υπεδέξατο αυτόν χαίρων»



Ο Ζακχαίος γνώριζε, ότι η καρδιά, που υποδεχόταν τον Κύριο, έπρεπε να αδειάσει από οτιδήποτε άλλο. Έπρεπε να θυσιάσει όλα τα αθέμιτα πλούτη πού είχε αποκτήσει. Γιατί το να είναι κανείς πλούσιος σε υλικά αγαθά, είναι σαν να είναι φτωχός σε πνευματικά αγαθά.



Όσο λιγότερα έχεις τόσο πιο απλός γίνεται ο τρόπος της ζωής σου. Όταν πετάξεις από πάνω σου ό,τι περιττό έχεις, συγκεντρώνεται η καρδιά σου στον πυρήνα της. Εκεί είναι και ο δρόμος που οδηγεί στη βασιλεία του Θεού.



Με τον τρόπο αυτό γίνεται και η προσευχή πιο απλή। Και η προσευχή οδηγεί τον άνθρωπο σε μια αυτοσυγκέντρωση γύρω από τον πυρήνα της καρδιάς του. Εκεί στα βάθη της καρδιάς μονάχα ανακαλύπτει ότι είναι το πιο αναγκαίο: την προσευχή της εκζήτησης του θείου ελέους.



Με την πνευματική εργασία, που κάνει, αυξάνει την πίστη του (Λουκά ιζ' 5) και με την προσευχή του αυξάνει τις πνευματικές του δυνάμεις. Έτσι η προσευχή και η εργασία ζουν το ένα από το άλλο, ώσπου γίνονται ένα. Η εργασία του γίνεται προσευχή και η προσευχή εργασία. Αυτό ονομάζουν οι άγιοι πνευματική δραστηριότη­τα, καρδιακή προσευχή.
,

Πηγή: Τίτο Κολλιάντερ, Ο δρόμος των ασκητών, εκδ. «Ακρίτας»



,









Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Αγάπη !

..

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.
,,

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.


Εύχομαι σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της Ζωής ένα όμορφο , ξεκούραστο κι΄ ευλογημένο σαββατοκυρίακο .


Διαβάτης


,

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Σήμερα ...

...
Μες της ψυχής μου το μανουάλι
κρατάω αναμένο το καντυλάκι σου ,
και σ΄ αντικρύζω λευκοντυμένο ,
σαν γιασεμάκι ανθισμένο
μες Τον Παράδεισο !

Η θύμησή σου ένα μπουμπούκι
μες τη ψυχή μου σιωπηλά ,
είναι για πάντα εκεί ανθισμένο
και ευωδιάζει μυστικά !

Διαβάτης




,




,

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

" Πολύτιμο πετράδι η κάθε μέρα , η κάθε στιγμή της ζωής μας! "

...
Η ζωή είναι δώρο από το Ζωοδότη, δεν είναι τυχαία.
Ο χρόνος της ζωής μας αρχίζει από τήν πρώτη στιγμή τής συλλήψεώς μας καί φθάνει μέχρι τήν στιγμή πού η ψυχή αποχωρίζεται από τό σώμα και πέρνει το ταξίδι για την αιωνιότητα.
Ο βίος του ανθρώπου είναι αγώνισμα και ο χρόνος της επίγειας ζωής του είναι στάδιο. Η πρώτη δωρεά του Θεού στον άνθρωπο είναι ο χρόνος του βίου του, η επίγεια ζωή του.
Πρέπει νά αφιερώνουμε τόν υπόλοιπο χρόνο τής ζωής μας στόν Θεό καί νά ζητάμε από Αυτόν νά μάς βοηθήση νά τόν περάσουμε μέ ειρήνη καί μετάνοια.
Γι΄ αυτό και αισθάνομαι πως η κάθε μέρα , η κάθε στιγμή της ζωής μας , είναι ένα πολύτιμο πετράδι για τον καθένα μας , το οποίο πρέπει να διαφυλάττουμε όπως κάθε πολύτιμο αγαθό που έχουμε .
«Το θέμα όμως δεν είναι ότι έχουμε λίγο χρόνο ζωής, αλλά ότι σπαταλάμε μεγάλο μέρος του άσκοπα !»

Αν τη ζωή τη χρησιμοποιήσουμε με σεβασμό, περίσκεψη και φειδώ είναι σίγουρα αρκετά μεγάλη. Ο άνθρωπος γενικά δεν εκτιμά τον χρόνο, τον αφήνει να κυλά ανεκμετάλλευτα, τον σπαταλά εύκολα, δεν τον αξιοποιεί, δεν τον χρησιμοποιεί χρήσιμα.

Στη ζωή δίνουμε εξετάσεις. Αν νικήσουμε τα πάθη μας, αν αγαπήσουμε την αγάπη, αν μισήσουμε την κακία, αν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αν συναντήσουμε τον Θεό। Τότε έχουμε βρει τον σκοπό, τον στόχο, το νόημα της ζωής. Έχουμε κερδίσει τις εξετάσεις. Αισθανόμεθα μύρο αιωνιότητος. Δε φοβόμαστε τον θάνατο. Δε μας κουράζει η ζωή. Μετανοούμε . Ελπίζουμε. Χαιρόμαστε. Τότε έχουμε ήδη κερδίσει την αιωνιότητα ...

Παρασυρόμενη από τις σκέψεις μιας φίλης , που προβληματίστηκε με την ανάρτησή της http://anthiteacherwoman.blogspot.com/για τη σημασία του χρόνου , ανάτρεξα κι΄ εγώ σε κάποιες σκέψεις και συλλογισμούς , και στα γραπτά των πατέρων για τη σημασία του χρόνου της ζωής μας . Κάποιες σκέψεις του μοναχού Μωϋσή αγιορείτη , και του πατρός Ανδρέα Αγαθοκλέους , μοιράζομαι πιο πάνω μαζί σας .

«Χίλια χρόνια ὡς ήμέρα μία ἐνώπιόν Σου Κύριε», λέει ο ψαλμωδός .

Ας σκεφτόμαστε με σοβαρότητα τον υπόλοιπο της ζωής μας, προσευχόμενοι : «Τον ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνη, καί μετανοία ἐκτελέσαι...» καί «χριστιανικά τα τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυ­να, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά καί καλήν ἀπολο­γίαν την επί του φοβερού Βήματος του Χριστού αιτησώμεθα» .
« Π α ρ ά σ χ ο υ Κ ύ ρ ι ε » .

Εύχομαι σε όλους σας ένα όμορφο , ειρηνικό κι΄ ευλογημένο βράδυ , πάντοται υπό την σκέπη και την προστασία Της Γλυκιάς μας Παναγιάς .



Διαβάτης

( Υ.γ. Αγαπημένη Ανθή σ΄ ευχαριστώ που οδήγησες κι΄ εμένα σ΄ αυτούς τους προβληματισμούς ... http://anthiteacherwoman.blogspot.com/2012/01/blog-post_16.html)
,


Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

" Οι δυο καλόγεροι " . . .

,,,

Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα , έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού. Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα , που αναρωτιόταν τι να κάμει , μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει . Χωρίς πολλά πολλά , ο ένας από τους δύο καλόγερους , την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη , όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού . Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους . Ο άλλος καλόγερος όμως , μετά από μια ώρα άρχισε να γκρινιάζει : " Ασφαλώς δεν ήταν σωστό ν΄ αγγίξεις τη γυναίκα . Είναι αντίθετο προς τις εντολές Του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες . Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών ; " Ο καλόγερος που κουβάλησε τη γυναίκα , προχωρούσε σιωπηλός . Κάποια στιγμή όμως είπε : " Eγώ κουβάλησα τη γυναίκα και την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν από μια ώρα ! Για μένα τέλειωσε εκείνο το γεγονός ... εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη ; " ...


Το πιο πάνω διδακτικό κειμενάκι είναι απόσπασμα από το βιβλίο " Βάλσαμο για τη ψυχή " που μου χάρισε πριν λίγο μια πολύ καλή και ευγενική φίλη , την οποία ολόθερμα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου .


Πόσα στ΄ αλήθεια παιγνίδια , και σε πόσες παγίδες μας ρίχνει το ίδιο μας το μυαλό ,και οι λογισμοί και οι σκέψεις μας. Είναι ένας σκοτεινός και ατελείωτος λαβύρινθος , που αν παγιδευτούμε μέσα σ΄ αυτό ,δύσκολα θα βρούμε τη σωτήρια διέξοδο ... Ας μην πέφτουμε εύκολα στις παγίδες του πονηρού ,που στήνει καθημερινά στο δρόμο μας , με τις πλεκτάνες των λογισμών μας . Ας μην ανοιγόμαστε σε κουβέντα μαζί τους , και ας μην υποκύπτουμε στα τεχνάσματα του πονηρού , να μας οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια ...


Ας έχουμε " πάντα ανοικτά , πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας " !


Εύχομαι σε όλους ένα όμορφο βράδυ !


Διαβάτης
,



,

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Συνομιλίες

...

"Κύριε, είσαι κρυμμένος πίσω απο τόσα αινίγματα,
ίσκιους, σκοτεινές παραβολές...
πώς να σε βρω;
Όμως είναι στιγμές που σ'αναγνωρίζω:
μια ξαφνική αφθονία στην καρδιά μου Σε προδίνει.

Κύριε μόνο με την σιωπή σε νοιώθουμε.
Κάθε ομιλία σε πληγώνει.
Κι οι λέξεις μας είναι τα τραύματά σου απ΄όπου,
μαζί με το αίμα σου στάζει και λίγη απεραντοσύνη.

Κύριε, είσαι το καθημερινό ψωμί μας,
η μεγάλη νοσταλγία μας να ξαναγυρίσουμε - πού;
Είσαι η μήτρα που θα μας γεννήσει με το θάνατό μας.
Αμήν. "

Τάσος Λειβαδίτης



,

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Φως !

...

"Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου ! "


Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθῆναι καταδεξάμενος, καὶ ἁγιάσας τὰ ὕδατα· καὶ εὐλόγησον πάντας ἡμᾶς, τοὺς διὰ τῆς κλίσεως τῶν ἑαυτῶν αὐχένων σημαίνοντας τὸ τῆς δουλείας πρόσχημα. Καὶ καταξίωσον ἡμᾶς ἐμπλησθῆναι τοῦ ἁγιασμοῦ σου διὰ τῆς τοῦ ὕδατος τούτου μεταλήψεώς τε καὶ ῥαντισμοῦ, καὶ γενέσθω ἡμῖν, Κύριε, εἰς ὑγείαν ψυχῆς καὶ σώματος.


Σὺ γὰρ εἶ ὁ ἁγιασμὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν, καὶ εὐχαριστίαν, καὶ προσκύνησιν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.


Εύχομαι στον καθένα σας ξεχωριστά μια όμορφη , ευλογημένη , φωτεινή μέρα ,

πλημμυρισμένη με την ευλογία Του Παναγίου Πνεύματος , και υπό την σκέπη Του Ιησού μας Χριστού !


Το Φως Του Ουρανού να φωτίζει το δρόμο σας και τις ψυχές σας.


Χρόνια Πολλά !


Διαβάτης

,

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

2 0 1 2 !

...

Ευλογημένο ,

Ειρηνικό ,

Γεμάτο αγάπη ,

στοργή ,

καλοσύνη ,

συμπόνια ,

προκοπή ,

πλημμυρισμένο από Φως Ουράνιο !


,

Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά !

,

,