Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Στο κατώφλι της Νέας Χρονιάς . . .

 
.
Ελάχιστες ώρες απομένουν να αποχαιρετήσουμε και αυτή τη χρονιά .
Και σκέψη μου σήμερα ... όχι άλλες μέριμνες , όχι άλλα τρεχάματα , όχι άλλες σκοτούρες . Μονάχα δυό μεγάλες " συγνώμες " .
.
Η πρώτη και σημαντικότερη , στον Πλάστη και Τον Δημιουργό μου . Για κάθε σκέψη , πράξη , λόγο , που Σε πόνεσαν. Που Σου ξανακάρφωσαν τα καρφιά στις παλάμες , που Σου ξαναλόγχισαν Την πλευρά , που Σου ξαναπότισαν το ξύδι και τη χολή , που Σου ξαναμάτωσαν Την Καρδιά . Συγνώμη !
.
Η δεύτερη , εξίσου σημαντική , σ΄ εσένα . Σ΄ εσένα , τον σύζυγο , τον σύντροφο , τον φίλο , τον αδελφό , την αδελφή , το παιδί , τον πατέρα , την μητέρα , τον κάθε διπλανό , μα και μακρινό συνοδοιπόρο , στην πορεία της ζωής , που πίκρανα , που στεναχώρεσα , που πόνεσα , που λύπησα , είτε θεληματικά, είτε άθελά μου . Συγνώμη σε όλους εσάς !

Το κάθε φταίξιμο είναι δικό μου , που πηγάζει μέσα απ΄ τον ανελέητο εγωισμό μου , που καλλιεργώ , με τα πάθη και τα θέλω μες την ψυχή μου , και μου στερεί τη χαρά και την αγάπη απ΄ τη ζωή . Με την συναίσθηση της ευθύνης , απέναντι Στον Θεό , και στον αδελφό μου , με αυτές τις σκέψεις , και αυτές τις δύο μεγάλες "Συγνώμες " , θέλω να αποχαιρετήσω αυτή τη χρονιά που μας φεύγει .


Ας έχει ο καθένας ευλόγημένη και γεμάτη αγάπη τη Νέα χρονιά .


Έχετε όλοι την αγάπη μου και τις εγκάρδιες ευχές μου !


                                                                                    Διαβάτης



( Πολύ προσωπικές σκέψεις από το ημερολόγιό μου )

***

 
 
 

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Λογισμοί ...

 


Καλή συνέχεια σε ό,τι κι΄ αν κάνει ο καθένας ...
 
Όλα με υπομονή ...
 
 
 

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Επίστρεψον Κύριε ...

 
 


« Δι’ ο επίστρεψον, Κύριε· ρύσαι την ψυχήν μου, και σώσόν με ένεκεν του ελέους σου ».
 
 
( Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, σώσε με τον ανάξιο δούλο σου χάρη στο έλεός σου, και όχι χάρη στα έργα μου.)


Πηγή : Εκδόσεις Συναξάρι
 
 
 

 

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Φως !!!

 
 

" Είναι ένα Φως μέσα μας
και γύρω μας
που δεν στερεύει ! "
 
( Γ. Ρίτσος )
 
***
 
Εύχομαι αυτό Το Φως να φωτίζει ολονών μας τις καρδιές ,
σε όσες σκοτεινές συνοικίες κι΄ αν βρεθούμε ,
σε όσο σκοτεινά μονοπάτια κι΄αν περπατήσουμε ...
Ας το κρατήσουμε προσεκτικά άσβηστο ...
 
 
Χρόνια Πολλά , Καλά Χριστούγεννα
σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής !
 
                                                                                                     Διαβάτης
 
 
 
 

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Εγκάρδιες Ευχές !!!

 



 

Λίγο χώρο ...

 
 
Ας Του κάνουμε λίγο χώρο
στης δικής μας καρδιάς
τη σπηλιά να γεννηθεί .
.
Αφήνοντας στην άκρη
όλα όσα πέρνουν χώρο
και γεμίζουν την καρδιά .
Αφήνοντας πίσω τον εγωισμό ,
κάθε μίσος , αντιπάθεια και κακία.
.
Παραμερίζοντας διχόνοιες και μικρότητες
αμέσως αδειάζουμε πολύ χώρο στις καρδιές μας.
.
Και αφού την αδειάσουμε απ΄ όλα αυτά ,
στην συνέχεια , ας την ζεστάνουμε κιόλας ,
με αγάπη , στοργή , καλοσύνη , πραότητα ,
ανεκτικότητα , υπομονή , ταπείνωση , εγκράτεια .
.
Και ύστερα , θάρθει Αυτός ...
Θα την φωτίσει , με Το Θείο και Ουράνιο Φως της δικής Του Αγάπης .
Θα βρει τον χώρο εντός μας να ανακλίνει το δικό Του κεφαλάκι , και να ζεσταθεί .
Θα της χαρίσει τη γαλήνη Του , και την ειρήνη της δικής Του παρουσίας .
Και τότε πραγματικά , θάναι τα πιο όμορφα Χριστούγεννα μες την καρδιά μας ,
γιατί θ΄ αφήσουμε να γεννηθεί εκεί ο Γλυκύτατος κι΄ Αγαπημένος Ιησούς Χριστός !
.
Δεν χρειάζονται πολύ κόπο όλα αυτά .
Λίγη καλή προαίρεση μονάχα απ΄ τον καθένα ,
και θα τα ζήσουμε τα φετεινά Χριστούγεννα ,
όπως πραγματικά το ποθεί και το επιζητά η καρδιά μας.
.
Το εύχομαι ολόψυχα σε κάθε ένα Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
Ας Του κάνουμε λίγο χώρο μες την καρδιά μας για να γεννηθεί ...
.
Ευλογημένα Χριστούγεννα , ας έχει ο καθένας μας .
.
.
                                                              Διαβάτης
.
.
( Σκέψεις προσωπικού μου ημερολογίου , απαγορεύται η αναδημοσίευση )
 
 
 
 
 
 
 

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Βηθλεέμ !

 
 
 
 
Ήρθες αργά, πολύ αργά…
 
Δεν έχει τόπο η καρδιά να σου χαρίσει.

Ήρθαν εδώ απ’ το πρωί

ξένοι πολλοί, περαστικοί κι έχει γεμίσει.

Μα στάσου…έχω μια σπηλιά

σε μιαν απόμερη γωνιά

εκεί πιο πέρα.

Μπορείς για λίγο να σταθείς,

μα άλλο πια μη μ’ ενοχλείς,

θα φτάσει η μέρα.

Πώς με κοιτάς; πώς να στο πω

δεν έχω μέρος πιό καλό,

πιό βολεμένο…

Άγνωστε, σήμερα στη γη

γιορτάζουνε το θείο παιδί

και δεν προφταίνω.

Να! θα σ’ ανάψω εδώ φωτιά

με λίγα φρύγανα ξερά…

μα Συ, δακρύζεις;

Οι ξένοι μου με καρτερούν

-δεν τους ακούς που τραγουδούν;

μη μ’ εμποδίζεις.

Ξένε, παράξενα κοιτάς…

Πες μου, ποιός είσαι, τί ζητάς;

Δε σε γνωρίζω.

Μια Βηθλεέμ μικρή, φτωχή

σαν τότε πούχες γεννηθεί, λες, σου θυμίζω…

Μίλησε κι άλλο, αγνή φωνή·

να φτερουγίζει μου η ψυχή

νιώθω βαθειά μου·

έλα πιο μέσα, στην καρδιά

μη φεύγεις, μη…Μορφή γλυκειά,

μείνε κοντά μου.

                                                                ( Μ. Λαμπρινού )
 
***
 
 
 
 

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Θρήνος !

 
 

" Μέσα στα στήθεια της βαθειά,
μαχαίρι μπήκε,
το αίμα τρέχει, και κυλά,...

για ό,τι την βρήκε .

Είναι μια μάνα που θρηνεί,
για το παιδί της,
πονάει η καρδιά, μα πιό πολύ,
πονά η ψυχή της .

Παρηγοριά, κανείς ποτέ,
δεν θα της δώσει,
και το κεφάλι της ξανά,
δεν θα σηκώσει .

Είναι μιά μάνα που έχασε,
ζωής το νόημα,
τίποτα τώρα όσο ζεί,
δε θάχει χρώμα.

Μες το σκοτάδι το βαθύ,
τώρα θα ζήσει,
κι από τον χάρο θέλει πιά,
να μην αργήσει .

Είναι μιά μάνα που ζητά,
να ταξιδέψει,
εκεί που πάνε οι ψυχές,
να ξεπεζέψει .

Πέφτει στα γόνατα, ζητά
και ικετεύει,
εκεί ψηλά στον ουρανό,
θέλει να ανέβει. "
 
                                                                     (Άνθιμος)


***
 
 
 

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Ναι,έρχου, Κύριε Ιησού!


 


 Στη γή και στις καρδιές.
Στα Μοναστήρια και στις Εκκλησιές.
Στο κρεβάτι του αρρώστου.
Στο κελί του φυλακισμένου.
Στη βραχονησίδα του λαθρομετανάστη.
Στο δρόμο του ξένου. ...


Στο τραπέζι του φτωχού.
Στην καλύβα του Ιεραπόστολου.
Στο βιβλίο του σοφού.
Στο γραφείο του πολιτικού.
Στο σπίτι του ανέργου.
Στο εργοστάσιο του βιομηχάνου.
Στη σκοπιά του στρατιώτη.
Στο καταστήματα του εμπόρου.
Στην πέννα του δημοσιογράφου
και στη σκέψη του καλιτέχνη.
Στα όνειρα του παιδιού.
Στο πάθος του αμαρτωλού.
Στη θέληση αυτού που πρόκειται να αμαρτήσει.
Και αυτού που ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει.
Στην άγαμη μητέρα
και στη χωρίς λόγο φόνισσα των σπλάχνων της.
Στην ηρωίδα πολύτεκνη μάνα.
Στην εργαζομένη μέσα σε κινδύνους.
Στην παραστρατημένη.
Αλλα και σ'εκείνη που γονατιστή Σε παρακαλεί
τις αξημέρωτες νύχτες του χειμώνα.
Έρχου ταχύ Κύριε.

Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού!

Στα λουλούδια και στα πουλιά.
Σ' ολόκληρο το σύμπαν.
Έλα να κάμεις πάλι τον κόσμο κόσμημα.
Έλα να φέρεις τη χαρά και την ειρήνη.
Την αγάπη, το φως, την ομορφιά,
την άνω Ιερουσαλήμ.
Σε παρακαλούμε, " πάλιν και πολλάκις ",
με όλα τα δάκρυα, όλης μας της ζωής. 


 Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού!

 Στη χαροκαμένη μάνα που θρηνεί το παιδί της.
Και σε εκείνη που δν έχει κανέναν να θρηνήσει.
Και στη διπλανή που έγινε μοιρολόι η ζωή της,
από τον καθημερινό θάνατο της ένεσης.
Σε εκείνην που πρόδωσε την αγάπη.
Και σε εκείνη που μένει πιστή
και περιμένει την επιστροφή του αγαπημένου της.

 Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού Χριστέ μου!
 
Όλοι Εσένα με λακτάρα καρτερούμε ...
 
Καλημέρα σας !!!
 

 
 
 

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Ξεκίνησα !

 
 
Ντύθηκα καθαρό χιτώνα απόψε, Κύριε,
καί ξεκίνησα γιά την Φάτνη Σου.
Έψαξα δώρο ακριβό νά Σού φέρω,
μά δέ βρήκα τίποτα δικό μου
πού νάξιζε γιά Σένα.
Μ' άδεια τά χέρια μου
μέ τήν καρδιά γεμάτη αναζήτηση,
περπάτησα!
Ή σκέψη μου κουβαλούσε μαζί της πολλά:
Σχέδια κι όνειρα γιά τό μέλλον,
στενοχώριες πού τή βαραίνουν,
φόβους πού τήν ταράζουν,
αδυναμίες πού τήν κουράζουν...
Καί περπατούσα καί λαχταρούσα νά φτάσω
γιά νά στά πώ όλα, νά ξαποστάσω.
Έβαλα σημάδι τ' άστέρι Σου
καί περπατούσα καί περπατούσα,
κι' όλο σκεφτόμουν
πότε νά φτάσω.
Νύχτωσε! Μεσάνυχτα,
κι ό δρόμος δέ σίμωνε στή Σπηλιά.
Ένοιωσα νά χώνεται μέσα μου ή αγωνία,
κι άρχισα νά περπατώ πιό γοργά.
Στήλωσα στ' αστέρι τή ματία
καί βάλθηκα νά τρέχω.
Ξέχασα σχέδια κι όνειρα
φόβους καί πίκρες πού φόρτωναν τό νού μου
κι έσερνα μόνο άχαρα τό βάρος τού κορμιού μου.
Κάποτε σήκωσα τό κεφάλι...
Είχα φθάσει,
μά είχα πιά ξεχάσει
τι  'θελα νά πώ.
Γονάτισα μ' άδεια τή σκέψη
κι είπα "Ευχαριστώ",
Πού ήρθες,
Πού Σέ βρήκα,
Πού Σέ βλέπω,
Που Σ' αγαπώ!
"Δόξα έν υψίστοις Θεώ!"
 
                                                                 Αγάπη Τίτου
 
 
 (Αναδημοσίευση από : http://agapienxristou.blogspot.com/ )
 
 
 
 
 
 

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Ο Ωραιότερος τρόπος να κοιμάσαι ...

 


Καλό βράδυ σε όλους μας ...
 
Χωρίς έχθρες και κακίες στις καρδιές μας ...
 
Μ΄ ένα πέπλο γαλήνης ,
 
και την ευχή , ας αποχαιρετούμε την κάθε μας μέρα ...
 
 
 
 

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Θεέ μου δώστους δύναμη !

 
 
«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός ἤ λιμός ἤ γυμνότης ἤ κίνδυνος ἤ μάχαιρα»

«Τέτοιαν ἀγάπην ἔδειξεν εἰς ἡμᾶς ὁ Χριστός. Ποῖος λοιπόν θά ἠμπορέσῃ νά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τήν ἀγάπην αὐτήν, πού μᾶς ἔχει ὁ Χριστός; Μήπως θά μᾶς καταστήσῃ ὀλιγώτερον ἀγαπητούς εἰς τόν Χριστόν ἤ μήπως θά μᾶς χωρίσῃ ἀπ’ αὐτοῦ θλῖψις ἀπό ἐξωτερικάς περιστάσεις ἤ στενοχωρία καί ἐσωτερικ...
ή πίεσις τῶν καρδιῶν μας ἤ διωγμός ἤ πεῖνα ἤ γύμνια καί ἔλλειψις ρούχων ἤ μάχαιρα πού νά μᾶς φοβερίζῃ μέ σφαγήν»;

Η Ηγουμένη Πελαγία, της Ορθοδόξου Ιεράς Μονής Αγίας Θέκλας στην Συρία όπου εδώ και πέντε ημέρες μαζί με δώδεκα ίσως και περισσότερες μοναχές βρίσκονταιστα χέρια τζιχαντιστών ανταρτών, έχουν ανάγκη τις προσευχές όλων μας .  Ο Κύριος να τις διαφυλάξει και να τις ελευθερώσει.
 
***
 
Σε ισλαμικό ραδιοσταθμό προλίγου  :
 
Κάτω από την απόλυτη πίεση των απαγωγέων οι ελληνορθόδοξες μοναχές σε βίντεο που προβλήθηκε από το Αλ Τζαζίρα που εδρεύει στην φίλα προσκείμενη της συριακής αντιπολίτευσης Ντόχα του Κατάρ μιλάνε με τα καλύτερα λόγια τους αντάρτες απαγωγείς.Δηλώνουν ότι τους φέρονται πολύ καλά είναι πολύ ευγενικοί μαζί τους και ότι βρίσκονται σ΄ένα πολύ ασφαλές μέρος.Θα της κρατήσουν εκεί ακόμη δύο ημέρες. Δεν γνωστοποιούν την τοποθεσία. Αγνοούν και δεν δηλώνουν τι θα συμβεί μετά.Ισχυρίζονται ότι τις μετακίνησαν μετά τους βομβαρδισμούς του καθεστώτος. Κατηγόρησαν την αεροπορία ότι αυτή ευθύνεται για τοις καταστροφές τζαμιών και εκκλησιών.Πρόσθεσαν ότι όλες οι αδερφές είναι πολύ καλά στην υγεία τους και δεν υπάρχει κανένας τραυματισμός.
Οι μοναχές είναι φανερό ότι είναι υπό καθεστώς ομηρίας και ομιλούν καθ υπαγόρευση και με το μαχαίρι στο λαιμό και το πιστόλι στο κρόταφο. Από την ηγουμένη έχει αφαιρεθεό σταυρός διακριτικό της θέσης της και της ομολογίας της. Είναι ώρα μαρτύρων είναι ώρα ομολογητών αλλάκαι ώρα πεπτωκότων.Αυτήν τηνώρα δεν διακυβεύεται η ζωή μόνο των μοναχών αλλά η επιβίωση το κύρος το γόητρο και αξιοποιστία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.Αυτή η αξιοπιστία της  είναι η απαρακαταθήκη των μαρτύρων και μάλιστα αρκετών πρόσφατα αδελφών και συμοναστών των καλογριών της Αγίας Θέκλας.Στώμεν καλώς…..
 
 
 «Είμαστε πρόθυμες να πεθάνουμε σαν μάρτυρες»έλεγαν οι μοναχές της Αγίας Θέκλαs .
 
«Η πίστη και η προσευχή είναι το όπλο μου» είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξη της στο επίσημο συριακό πρακτορείο SANA η ηγουμένη Πελαγία, μια εκ των δώδεκα μοναχών που βρίσκονται στα χέρια εξτρεμιστών ανταρτών.

Η ηγουμένη είχε μιλήσει για την αντίδραση της κατά την εισβολή ανταρτών στη Μονή, στην οποία φιλοξενούνται πολλά ορφανά του πολέμου.

«Εκείνη τη στιγμή όταν εισέβαλαν οι μαχητές στο μοναστήρι ένιωσα μια παράξενη δύναμη» είχε πει.


 
 
 

΄Οσιος Πορφύριος !

 
 
 
Όσιε Πορφύριε πρεύσβευε υπέρ ημών !
 
 
 

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

" Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν ”.

 
 
Ο γέροντας Πορφύριος ένα βράδυ, στις 3 το πρωί, στο Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μιλάει σε λίγα πνευματικά του παιδιά για την αγάπη του Χριστού:
 
“Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε. Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό. Πώς το κατάλαβες; Θυμάμαι κι ένα τραγούδι. «Σύν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού». Το ‘χετε ακούσει; Έ; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.
Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομαι το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει:
«Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι … δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διάφορους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το Παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινό, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιον θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός. Αγαπήσατε το Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού. Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το Πάν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.
Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στεναχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδείτε. Ασκηταί, που γνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα θελαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους. Ο Χριστός είναι το Πάν.
Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν”.
 
Όσιος γέροντας Πορφύριος
 
Περιλαμβάνεται στὸ βιβλίο “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ”
 
 

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Απολυτίκιο του οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβήτη

 


Ἦχος α´.


Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον,
Πανελλήνων τὸ καύχημα,
τῆς Θεολογίας τὸν μύστην
καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον,
Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί,
τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός.
Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται,
καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας
δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν,
δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
 
***
 

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Θείο Δώρο !

 
 
Τάμα που περίμενα πολύ καιρό να εκπληρώσω ...
και η στιγμή έφθασε ...
Χάρη σε μια ευλογημένη ύπαρξη ,
που ο Θεός έφερε στο δρόμο μου ,
μια γλυκιά κι΄ ευγενική ψυχούλα ,
πλημμυρισμένη κι΄ αυτή με Θείο Πόθο
για ν΄ ακουμπήσει τα Ουράνια ,
πήραμε χθες το δρόμο για τη Μαλακάσα
και το Μήλεσι Αττικής .
 

« ΙΕΡΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ »
 
ήταν η επιγραφή στην είσοδο του Μοναστηριού .
Ολόλευκο στην κορυφή του λόφου ,
μέσα στην αρμονία της φύσης ,
στην ησυχία και τη γαλήνη της περιοχής ,
που η αίσθηση που μας έδωσε ήταν :
« Παράδεισος ! »
Πρώτο μας πέρασμα από το Ναό του Ησυχαστηρίου ,
ν΄ ανάψουμε ένα κεράκι ,
και ν΄ αφήσουμε τη ψυχή μας να ξεχειλίσει
από μια δοξολογία Προς Τον Ύψιστο !
Μετά ... το Τάμα !
Ανεβήκαμε στο κελλάκι του γέροντα Πορφύριου ,
και η συγγίνηση ήταν απερίγραπτη , με λόγια ανθρώπινα .
Κανείς άλλος δεν ήταν εκεί ...
Η Θεία Παρουσία έντονη ...
Κατάνυξη και προσευχή ! Αυτή ήταν η ατμόσφαιρα .
Αν και το είχα τάμα , δεν περίμενα ότι θα 'ρχόταν τόσο
σύντομα η στιγμή της εκπλήρωσής του ...
Η καρδιά μου πλημμύρισε χαρά , απο Θείο Φως ,
από κάτι ξεχωριστό που δύσκολα μπορώ να περιγράψω .
Αν διαβάσατε το βιβλίο Βίος και Λόγοι ,
Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβήτη ,
θα καταλάβετε τι θέλω να πω ...
Τα μάτια μας βουρκωμένα από τη συγγίνηση ,
από αυτό που ζούσαμε .
Αισθανόσουν ότι ο παππούλης ήταν εκεί ,
και σίγουρα ήταν ,
αλλιώς αυτά τα συναισθήματα δεν θα υπήρχαν .
Προσκυνήσαμε Το ευλογημένο Πετραχείλι του γέροντα Πορφύριου ,
ακουμπήσαμε το ταπεινό και απλό κρεβάτι του ,
καθίσαμε στην καρέκλα του ,
ακουμπήσαμε για λίγο τις καρδιές μας στα πόδια του ,
και προσευχηθήκαμε για λίγο στο χώρο
όπου η προσευχή του γέροντα αντηχούσε ασταμάτητα ,
εναποθέτοντας εκεί κάθε πόθο της ψυχής μας .
Δεν ήθελα να φύγω απ΄ εκεί , κάτι σαν μαγνήτης με τραβούσε ...
Δόξα τω Θεώ γι΄ αυτή την ευλογία που μας χάρισε .
Εκείνο Το Φως που πλημμύρισε τις ψυχές μας ,
θέλω σαν φυλακτό να το κρατήσω για πάντα εντός μου ...
Εύχομαι η χάρις και η ευλογία του γέροντα Πορφύριου
να σκεπάζουν τον καθένα μας σε κάθε βήμα της ζωής μας ,
και Το Θείο Φως Του Ουρανού
να πλημμυρίζει παντοτεινά τις ψυχές μας .
Ο Θεός μαζί σας !
Διαβάτης
***
( Η πιο πάνω εμπειρία , και ξεχείλισμα ψυχής ,
αφιερωμένη στην ευλογημένη ύπαρξη που συνέτεινε στην εκπλήρωση του τάματος την οποία ολόθερμα ευχαριστώ !!! )
 
 
Αθήνα , 4 Μαρτίου 2013

 
***
 
Λευκωσία , 27 Νοεμβρίου 2013 ,
 
Πριν από λίγο η ίδια Αγγελιοφόρος , η ευλογημένη αυτή ψυχούλα
μου μετέδωσε το πιο όμορφο και χαρμόσυνο νέο που άκουσα αυτές τις μέρες ...
Την Αγιοκατάταξη του γέροντα Πορφύριου !
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο , σε σημερινή του σύνοδο , ανακήρυξε ,
επίσημα πλέον , σε Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας ,
τον γέροντα Πορφύριο ... τον Άγιο της Ομόνοιας ...
Τώρα πια , καλή μου φίλη , θα μιλώ και επίσημα σ΄ έναν Άγιο !
Όχι μόνο στον καλό μου παππούλη ...
Στον αγαπημένο γέροντα της καρδιάς μου .
Το πολυαγαπημένο μου γέροντα Πορφύριο !
 
Τώρα πια ξανακάνω το τάμα μου ...
να ξαναβρεθώ εκεί ...
να με αξιώσει να τον ξανασυναντήσω
σε μια νέα ξεχωριστή συνάντηση ... όπως την πρώτη φορά !
 
 
( Η φωτογραφία στο κελλάκι του γέροντα , από τον προσωπικό μου φακό )
 
Διαβάτης
 





Μια γλυκιά αφήγηση του γέροντα Πορφύριου ... του γλυκύτατου παππούλη !

 
 
" Μια μέρα, ένα πρωινό προχώρησα μόνος μου στο παρθένο δάσος. Όλα, δροσισμένα από την πρωινή δροσιά, λαμπύριζαν στον ήλιο. Βρέθηκα σε μια χαράδρα. Την πέρασα. Κάθισα σ’ ένα βράχο. Δίπλα μου κρύα νερά κυλούσαν ήσυχα κι έλεγα την ευχή. Ησυχία απόλυτη. Τίποτα δεν ακουγόταν. Σε λίγο, μέσα στην ησυχία ακούω μια γλυκιά φωνή, μεθυστική, να ψάλλει, να υμνεί τον Πλάστη. Κοιτάζω, δεν διακρίνω τίποτα. Τελικά, απέναντι σ’ ένα κλαδί βλέπω ένα πουλάκι· ήταν αηδόνι. Κι ακούω το αηδονάκι να κελαηδάει, να σχίζεται· μάλλιασε, που λέμε, η γλώσσα του, φούσκωσε απ’ τους λαρυγγισμούς ο λαιμός του. Αυτό το πουλάκι το μικροσκοπικό να κάνει κατά πίσω τα φτερά του, για να έχει δύναμη και να βγάζει αυτούς τους γλυκύτατους τόνους, αυτή την ωραία φωνή και να φουσκώνει ο λάρυγγάς του! Πω, πω, πω! Να ‘χα ένα ποτηράκι με νερό, για να πηγαίνει να πίνει και να ξεδιψάει!Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Τα ίδια εκείνα δάκρυα της χάριτος που κυλούσαν αβίαστα και τα οποία απέκτησα απ’ τον Γερο-Δημά. Ήταν η δεύτερη φορά που το δοκίμαζα.Δεν μπορώ να σας μεταφέρω αυτά που ένιωσα. Αυτά που αισθάνθηκα. Σας φανέρωσα, όμως, το μυστήριο... "
                                                                            
γέροντας Πορφύριος

***

Σήμερα , η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου .Σε πολλές ενορίες οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και η ορθοδοξία γιορτάζει την ένταξη ενός ακόμα μεγάλου και σύγχρονου Αγίου στο αγιολόγιο της.
Ο γέροντας Πορφύριος ήταν ήδη άγιος στις καρδιές όλων όσων τον γνώρισαν αλλά και σε όλων των Ορθόδοξων Χριστιανών.

 
Άγιε Πορφύριε Πρέσβευε υπέρ της σωτηρίας των ψυχών ημών.

Ας έχουμε την ευχούλα του !
 
 

Παππούλη την ευχούλα σου !

 

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την σημερινή συνεδρίασή της, υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Ο Γέρων Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Έτσι, σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά "Καυσοκαλύβια" του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας. Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας.Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του σημερινού Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια.Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια.Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του.Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.

http://www.amen.gr

 

Λυπήσου Κύριε τούτη τη γενιά ...

 
 
" Λυπήσου τη γενιά μας, Κύριε, τούτη τη δυστυχή γενιά την οργισμένη. Τα πρώτα φώτα πού είδαν τα μάτια μας ήτανε λάμψεις όπλων φονικών.
Οί πρώτοι ήχοι πού άκουσαν τ' αυτιά μας ήτανε τρομαγμένα ουρλιαχτά,
βροντές καί θρήνοι. Το πρώτο μας λίκνο το στρώσανε μέσα σ'ένα σκοτεινό καταφύγιο. Ή πρώτη δροσιά πού μας ράντισε ήτανε δάκρυ.
Μαζί με το γάλα της μάνας ρουφούσαμε τ' αλαφιασμένο γοργοχτύπι της καρδίας της.
Στου πατέρα την ηλιοκαμένη όψη διαβάσαμε την αγωνία,στο χαραγμένο του μέτωπο,στα πονεμένα του μάτια.
Πήγαμε να γελάσουμε καί μας φράξαν με βιάση το στόμα.
Ξεχαστήκαμε~κάπου να παίζουμε καί μας τράβηξαν φοβισμένοι άπ' το χέρι.
Ζητήσαμε να ρίξουμε ψίχουλα στα πεινασμένα πετεινά του ουρανού
καί τότε μάθαμε πώς δεν περίσσευε ψωμί.
Οί πρώτες προσευχές πού ψελίσσαμε μιλούσαν για πόλεμο, τα πρώτα τραγούδια μας
σα λυγμοί αντήχησαν.
Μάθαμε πρώτες-πρώτες κάτι λέξεις παράξενες, πού όμως ξέραμε καλά τη σημασία τους.
Παραμύθια έμεϊς δεν ακούσαμε κι είμαστε άπ' τα πρώτα χρόνια μας μεγάλοι.
Κι υστέρα είναι να ρωτάς γιατί γίναμε έτσι στ' αλήθεια παράξενοι,δίχως τίποτα πια να πιστεύουμε καί ξεχάσαμε πια ν' αγαπάμε.
Κοιτάμε μοναχά μυωπικά όλο γύρω μας, λησμονώντας την τιμή σ' εκείνους πού φύγανε .
καί το χρέος σ' εκείνους πού θάρθουν.
Στριγμωμένοι σ' ένα πλήθος ξένο κι άγνωστο,με κλειδαριά ασφαλείας στην καρδιά μας
σαν σε ψυχρό σιδερένιο χρηματοκιβώτιο
Μετράμε καί ξαναμετράμε τ' αγαθά μας στα κρυφά καί τα βρίσκουμε λίγα.
Κι είμαστε μέσα εμείς φτωχοί και πένητες.
Πηγή στερεμένη από συμπόνια ή καρδιά μας.

Δεν ταΐζουμε πια τα πουλιά τ' ουρανού.
Δεν γελάμε πια κι ούτε κλαίμε.
Κι είναι να μας λυπάται κανείς στη συνοφρυωμένη αυτή κι εναγώνια
καί δίχως νόημα πορεία μας.
Για τούτο, Κύριε, σπλαχνίσου τη γενιά μας,τούτη την άμοιρη κι απόκληρη γενιά
πού γεννήθηκε σ' ένα κόσμο γεμάτον ερείπια καί πασχίζοντας να τα χτίση
έρειπώθηκε μέσα της.
Που κάθε άνθρωπος σε τούτη τη γενιά μας,είναι ένα όραμα ολόκληρο,είναι μια τραγική ιστορία.
Κι είναι εικόνα του Προσώπου Σου,Κύριε. "
 
***
 
 
 

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Πέντε χρόνια " Οδεύοντας ! " ...

 
 
Πόσο στ΄ αλήθεια γρήγορα περνάνει ο καιρός !
 
Σαν νάταν χθες που ξεκινήσαμε αυτή τη συμπόρευση ...
 
" Κύριε , από Σένα ζητάμε ικετευτικά να συμπορεύεσαι μαζί μας
στο ταξίδι της ζωής ... "
 
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους μας ...
 
Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για την αγάπη σας !

                                                                                                                           Διαβάτης
 
***
 
 

 

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Προσευχή !



 
 
 

Η καρδιά μου σφίγγεται τόσο δυνατά.

Τα μάτια μου γίνονται τόσο θαμπά.

Ο αναστεναγμός μου πιο βαθύς.
 

Κύριε, στις δύσκολες στιγμές μη μ΄ αφήνεις.
 
Παρουσιάσου. Έλα στο πλάϊ μου ...

Μίλησέ μου μυστικά, όπως Σύ γνωρίζεις.

Σε θέλω, Ιησού μου, πολύ κοντά μου.

Κύριε, πρόφθασε Σύ τα σφάλματά μου...

 
Εσύ γνωρίζεις το καλύτερο για τον καθένα μας .
 
Δώσε τις λύσεις Κύριε ,
 
Φώτισέ μας στις ορθές αποφάσεις ...
.
Το έλεος Σου ας με καταδιώξει.



( + π.Νικόλαος Σελέντης )



 

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Αγγελάκι ...

 
 

 

Περπατάει πάνω στα νερά.
Έχει και στους ώμους του φτερά.
Παίζει με τ’ αστέρια μουσική
και χορεύει στη βροχή.

Βγαίνει απ’ τα μάτια του το φως
κι είναι η καρδιά του ουρανός.
Αγγελάκι, σαν τα σκαλιστά,
κάθε βράδυ σε φυλά.

Κάθε βράδυ σε φυλά,
κοιμάσαι και ξυπνά,
να μη φοβάσαι πια.
Είν’ αυτός, είμαι κι εγώ,
φυλάμε και οι δυο
το ίδιο « σ’ αγαπώ ».

Τρέχει μες στους κήπους της Εδέμ,
τραγουδάει χίλια τεριρέμ.
Παίζει με το φως κυνηγητό,
με τον άνεμο κρυφτό.

Έχει μια μεγάλη αγκαλιά,
έχει κι έναν ήλιο στα μαλλιά,
Αγγελάκι, σαν τα σκαλιστά,
κάθε βράδυ σε φυλά.
 
***


Μυστικά και τρυφερά ,  σήμερα σε θυμάμαι γιασεμάκι μου ...


 
 
 
 
 

 

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Προσευχή !

 
 
" Κύριε, άκουσε τη δέηση μας , και γίνε σε όλους βοηθός και συμπαραστάτης. Μη μας αφήνεις να δοκιμαζόμαστε περισσότερο από τη δύναμή μας. Μη στρέψεις το πρόσωπό σου μακριά από μας. Προφύλαξέ μας από δυσάρεστα και ανεπιθύμητα περιστατικά. Σε Σένα αναθέτουμε όλη μας την ελπίδα. Σε γίνε βοηθός και συμπαραστάτης, και κατεύθυνε με ειρήνη τη ζωή μας. Συ ο οποίος παρηγορείς τους ταπεινούς και εξουθενημένους. Συ ο φιλόστοργος και πανάγαθος Θεός μας, στήριζέ μας. Οδήγησέ μας στο άγιο θέλημά σου. Λάλησε στις ψυχές μας « λόγους παρακλήσεως », ενίσχυσέ μας με υπομονή , σε όλα τα δύσκολα των ημερών μας , κράτησε μας κοντά Σου , θέρμανε τις καρδιές μας με πίστη ,  ώστε αγόγγυστα να Σε δοξάζουμε και να Σου αναπέμπουμε ολοκάρδια ευχαριστία. Αμήν "
 
Καλή Σαρακοστή , Ευλογημένη Πορεία προς τα Χριστούγεννα !
 
***
 
 
 
 

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Προσευχή για του άνεργους των ημερών μας !

 
 
Aς πούμε μια ευχή για τους άνεργους των ημερών μας.
Νέους και μεγαλύτερους.
Που νιώθουν άχρηστοι, ανίκανοι, ανασφαλείς, αβέβαιοι.
Που νιώθουν τα όνειρά τους να μαραίνονται,
και τις ελπίδες τους να σβήνουν.

Που δεν μπορούν να δημιουργήσουν κάτι,
να ζήσουν την αγάπη τους,
να ολοκληρώσουν τον έρωτά τους,
να κάνουν το σπίτι τους....


Που τρελαίνονται απ' το άγχος.
Που νιώθουν ανάξιοι, ανίκανοι, ένα μηδενικό.

Που ντρέπονται να βγουν στη γειτονιά
και να κυκλοφορήσουν.

Που ώρες ώρες σκέφτονται να δώσουν ένα τέλος σ' όλα αυτά,
και στη ζωή την ίδια.
Μελαγχολία φουλ.

Σ' αυτούς, Κύριε, δώσε το Φως Σου.
Να νιώσουν άξιοι και σπουδαίοι, έστω και χωρίς δουλειά.
Δεν είναι η δουλειά η αξία σου, αδερφέ μου!!
Η αξία σου είναι η ύπαρξή σου!!
Τα μάτια και το βλέμμα σου και το χαμόγελό σου!

Να νιώσουν ελπίδα, μόνο και μόνο επειδή αναπνέουν.
Δεν τέλειωσαν όλα!!
Να νιώσουν δυνατοί, ότι μπορούν να βρουν λύση.
Να κάνουν κάτι, να μη συμβιβαστούν!!

Θέλω μια προσευχή να βγει με την αναπνοή μου σήμερα.

Γι' αυτούς που απολύονται, τόσο άδοξα και τραγικά.
Κι έχουν και παιδιά..

Για τους άνεργους.
Που κλαίνε.
Κι ας είναι κι άντρες...

Κύριε, κάνε κάτι.
Κύριε, εργάσου.

( π . Ανδρέας Κονάνος - 24/10/2013)
 
 

 

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

" Έλα στο σπίτι μου ... "

 
 
***
 
« Τίποτα δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατὶ μία τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα. Λέει ὁ Θεὸς γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά: «Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου».
Ποιοὶ λοιπὸν εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους; Καὶ ἀπὸ ποιὸ ἀγαθὸ μπορεῖ νὰ μείνουν στερημένοι; Δὲν βρίσκονται ὅλα τ᾿ ἀγαθὰ καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς μακάριες ψυχές τους; Τί περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ᾿ ἀλήθεια, τίποτα! Γιατὶ ἔχουν στὴν καρδιά τους τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό: τὸν ἴδιο τὸ Θεό!

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό. Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ παλιὲς ἁμαρτίες. Πολλὲς ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νὰ μὴ σᾶς ἀπελπίζει.

Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση. Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε.

Ἐπιδιώκετε τὴν ἀγάπη. Ζητᾶτε καθημερινὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ τὴν ἀγάπη. Μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπη ἔρχεται καὶ ὅλο τὸ πλῆθος τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ἀρετῶν. »

( Από τις διδαχές του Αγίου Νεκταρίου που τιμούμε αύριο τη μνήμη του . )


Εύχομαι η Χάρις και η Ευλογία του Αγίου Νεκταρίου να μας σκεπάζει στου βίου την πορεία ...
 
***
 

Φωτογραφία : Το οπισθόφυλλο του βιβλίου  "  Στην Αυλή ενός Αγίου  " 



Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Προσευχή είναι ...

 
 


οι γλυκύτατοι μυστικοί χτύποι τής καρδιάς μας,
οι ολάνθιστοι μυστικοί κήποι της...
 
Καλό σας βράδυ !
 
 

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Οι προστάτες των Αγγέλων !




 
 
" ... Κι όμως τους είδα προχθές βράδυ. Φαίνεται πως μέσα στη νύχτα φανερώνονται. Ήμουν σε αγρυπνία στον άγιο Δημήτριο. Στάθηκα μπροστά, εκεί, στο παρεκλήσι του αγίου Ευθυμίου. Πίσω μου άκουγα πότε πότε βογηκητά παράξενα. Αλλόκοτες φωνές, κραυγές άναρθρες, τι ήταν αυτό, δεν ήξερα. Πήγα να το ερμηνέψω. Ευτυχώς που το απέφυγα. Και την ώρα της Μεταλήψεως προχώρησα στην Ωραία Πύλη. Και τότε τους είδα! Άγγελοι καθησμένοι σε αναπηρικά καρότσια περίμεναν να μεταλάβουν. Δεκάδες άγγελοι που δε θα τους δεις ποτέ Κυριακή πρωί στην εκκλησία, ίσως γιατί οι "πιστοί" μπορεί και να ενοχληθούν… Εκεί είδα και τους προστάτες τους. Αυτούς που στέκονταν στο πλάι τους, φύλακες αρχάγγελοι των αγγέλων τους. Ένιωσα την ανάσα τους κολλημένη στην ανάσα των προστατευόμενών τους. Τα μάτια τους ένα με τα μάτια των αγγέλων τους, τα χέρια και τα πόδια τους, των αγγέλων τους φτερά. Η καρδιά τους ατόφιο μάλαμα και χρυσάφι και διαμάντι, ένα με τις καρδιές όλων αυτών που εμείς ονομάζουμε νοητικώς καθυστερημένους, αυτιστικούς κι άλλα, κι άλλα πολλά. Γιατί εμείς μέχρι εκεί ξέρουμε. Να χαρακτηρίζουμε, να διαχωρίζουμε, να απέχουμε...."
 
                                                                                 ( Βασιλική Νευροκοπλή )
 
 
***
 
Καλό βράδυ σε όλους μας . Πάντα υπό την Σκέπη Τ΄ Ουρανού !