Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Σταλαγματιές από Το Θεοβάδιστο Σινά !

.......................


«Η προσευχή είναι αμαρτημάτων ιλασμός και συγχώρεση,

γέφυρα που ελευθερώνει τους ανθρώπους από πολλούς πειρασμούς και κινδύνους.

Μεσότοιχο, που εμποδίζει τις θλίψεις των παθών, των ανθρώπων και των δαιμόνων,

έργο ουράνιο, δακρύων μητέρα και θυγατέρα, τροφή των Αγγέλων και των Αγίων, αγαλλίαση και χαρά των δικαίων, πηγή κάθε καλού,


πρόξενος όλων των χαρισμάτων, προκοπή της καρδίας αόρατος,

φωτισμός του νου αδιάκοπος, φλόγα ουράνια,

απόδειξη της ελπίδος προς τον Θεό,

αντιφάρμακο και λύση της λύπης,

θυρίδα από την οποία εισέρχεται ουράνιο φως

και αποκαλύπτει τα απόκρυφα μυστήρια του Θεού»


Άγιος Ιωάννης Σιναϊτης


( Ευχαριστώ την αγαπημένη φίλη Ανθή για την κατάθεση ενώπιών μας
των πιο πάνω γλυκύτατων σταλαγματιών πνευματικής Θείας τροφής ! )


Εύχομαι όμορφη κι΄ ευλογημένη πορεία σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
Ο Ιησούς Χριστός και η Γλυκειά Του Μανούλα να συνοδεύουν τον καθένα μας.


Διαβάτης


.

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Το Οξυγόνο της ψυχής !

.............................
" To πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με το Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δεν το ξέρει. Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή κανείς δεν το μπορεί. ...
.
Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων, στη δική τους την τιμή, την ευγένεια , τη σοφία και τη σύνεση. Τι πιο άγιο, πιο καλό, πιο ευγενικό και γεμάτο σοφία από τους συνομιλητές του Θεού;
.
Αν αυτούς που μιλούν με τους σοφούς τους κάνει η συνεχής συναναστροφή να πάρουν γρήγορα κάτι από τη σοφία τους, τι θα μπορούσαμε να πούμε για κείνους που μιλούν με το Θεό και προσεύχονται; Πόση σοφία, πόση αρετή, και σύνεση και αγνότητα, πόση γλυκύτητα συμπεριφοράς τους γεμίζει η προσευχή και η δέηση; ...

Νομίζω πως λέει την αλήθεια όποιος πει πως οι προσευχές είναι τα νεύρα της ψυχής. Το σώμα συγκρατείται με τα νεύρα και τρέχει και στέκεται όρθιο και ζωντανό και στέρεο. Αν κάποιος κόψει τα νεύρα, τότε καταστρέφει κάθε ισορροπία του σώματος. Έτσι και οι ψυχές στερεώνονται με τις άγιες προσευχές και στήνονται όρθιες και τρέχουν με ευκολία το δρόμο του Θεού.
.
Κι αν αποστερήσεις τον εαυτό σου από την προσευχή, είναι σαν να βγάζεις ένα ψάρι από το νερό. Όπως για το ψάρι ζωτικός χώρος είναι το νερό, για σένα ζωτικός χώρος είναι η προσευχή. Όπως το ψάρι γλιστράει στο νερό, έτσι και συ με την προσευχή μπορείς να πετάξεις, να διαπεράσεις τους ουρανούς και να βρεθείς κοντά στο Θεό. "

(Από το βιβλίο «Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς» )

.

.

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Το Χάδι Του Κυρίου !

......................

" Το Θείο Φως πλημμύρισε
και πάλιν τη ψυχή μου ,
γιατί εκεί αισθάνθηκα
Εσένα Λυτρωτή μου !

.
Είναι στιγμές πού ΄ ναι πυκνό
Χριστέ μου το σκοτάδι ,
κι΄ είναι στιγμές κατάνυξης
που μοιάζουν μ΄ ένα χάδι .

.
.

Για άλλη μια φορά Χριστέ ,
Σε είδα στη ζωή μου,
ν΄ ανοίγεις τις παλάμες Σου
να πέρνεις τη ψυχή μου !

Να της χαρίζεις λίγο φως ,
συγχώρεση κι΄ αγάπη ,
και να της δείχνεις τ΄ Ουρανού
τ΄ ολόφωτο Παλάτι !

.
Η Όαση που άνθισε
πρόσφατα στη ψυχή μου
να μείνει εκεί παντοτεινά
Ιησού μου , Λυτρωτή μου .
.
Να μ΄ ανεβάζει από τη γη
Στην Άγια Κορυφή Σου ,
εκεί όπου όπου προγεύθηκα
στιγμές Του Παραδείσου !
.
Ιησού Χριστέ Σ΄ Ευχαριστώ
γι΄ αυτά τα Θεία Δώρα
που απλόχερα μου χάρισες
και φυλακτό έχω τώρα .
.
Δώσε σε κάθε μια ψυχή
στιγμές ευλογημένες ,
γεμάτες με κατάνυξη ,
Σε Θείο Φως λουσμένες .
.

Διαβάτης
..
( Από το προσωπικό μου ημελολόγιο ,
μετά Το Προσκύνημα Στο Θεοβάδιστο Όρος Σινά )
.
.

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 9 )

..................................

Στην συνέχεια , με το καλάθι της ψυχής γεμάτο πλούσια πνευματικά δώρα ,πήραμε το δρόμο της επιστροφής μας προς το αεροδρόμιο του Καϊρου ,
για την αναχώρησή μας προς την Κύπρο , διά μέσου και πάλιν της θαυμαστής Διόρυγας του Σουέζ , και διά μέσου των απέραντων εκτάσεων της άγονης ερήμου , της Χερσονήσου του Σινά και της Αιγύπτου .

Οι εντυπώσεις μας από αυτό το προσκύνημα , απίστευτα Μοναδικές και αξέχαστες.

Τα πνευματικά οφέλη που αποκομίσαμε πλούσια και Μοναδικά !

Είχαμε τέσσερεις μέρες πνευματικής ευφορίας , και πνευματικής ανασυγκρότησης .
.
.
.

Ο Κύριος , ήταν για ακόμη μια φορά πολύ γενναιόδωρος μαζί μας ,
Τον Οποίο εκ βάθους καρδίας θερμά ευχαριστούμε και αδιάλειπτα δοξολογούμε .

Θάταν παράλειψή μας όμως ,να μην ευχαριστήσουμε και όσους άλλους συνέτειναν ,
στην ολοκλήρωση και επιτυχία αυτού του προσκυνήματος , της όμορφης εκδρομής .

Τον Πάτερ Κωσταντίνο και την πρεσβυτέρα Δέσποινα που μας συνόδευσαν ,
και με τις γνώσεις τους συνέτειναν και στη δική μας επιμόρφωση ,
κατά την διάρκεια των μακρυνών μας διαδρομών με το λεωφορείο .
.
Την πρόεδρο του Χριστιανικού συνδέσμου , κυρία Ειρήνη , που ήταν και αυτή μαζί μας ,
όλους τους συνταξιδιώτες μας , και τους καινούργους φίλους που γνωρίσαμε,
και κυρίως τον κύριο Χρίστο Στυλιανού , και το " Theotokos Travel " ,
για την άψογη διοργάνωση της εκδρομής ,
και που με πολλή υπομονή , μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια ,
και που μέχρι και την τελευταία στιγμή , ήταν μαζί με όλους μας ,
και με προθυμία μας βοήθησε σε ότι τον χρειαστήκαμε ,
ολοκληρώνοντας έτσι το ταξίδι μας με επιτυχία .

Ένα μεγάλο " Ευχαριστώ " , σε όλους σας .
Ο Θεός να σας ανταμείβει με πλούσια πνευματικά αγαθά και Θεία Δώρα ,
και να χαρίζει σε όλους τέτοιες πνευματικές ευκαιρείες πνευματικής οικοδομής .

.
Διαβάτης

.

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 8 )

...........

.
Αφήσαμε πίσω μας την Πνευματική Όαση της Ερήμου του Σινά , την Μονή της Αγίας Αικατερίνας ,
και κατηφορίσαμε ακολουθώντας μιαν άλλη απέραντη έρημο , περνόντας μέσα από τα μικρά φτωχοχωριουδάκια των Βεδουϊνων ,
προς την ιστορική παραθαλάσσια πόλη της Ραϊθώ , περιοχή δίπλα από την Ερυθρά Θάλασσας , με το ιστορικό Σιναϊτικο Μετόχι, του Αγίου Γεωργίου Ραϊθώ , με λιγοστούς Μοναχούς , που φυλάγουν κι΄ αυτοί ,άσβεστη την φλόγα της Ορθόδοξης πίστης μας σε μια Μουσουλμανική χώρα .

Η Ραϊθώ είναι παλιό λιμάνι των Φοινίκων στην Ερυθρά Θάλασσα.
Στην γλώσσα τους σημαίνει " Τόπος Καρπών " λόγω των πολλών φοινικόδενδρων.
.
.


Σήμερα είναι η πρωτεύουσα του Νοτίου Σινά στην οποία κατοικεί και μικρό ποίμνιο Ελληνοορθόδοξων Χριστιανών που ανήκουν πνευματικά στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Σινά.

Πρόκειται για το μέρος όπου ο Μωυσής με τους Ισραηλίτες βρήκαν τα εβδομήκοντα στελέχη των Φοινίκων και τις Δώδεκα Πηγές. Από τον 4ο αιώνα η πόλη έγινε Χριστιανική.

Εδώ ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας , έγραψε στο Σπήλαιο του , το γνωστό βιβλίο της Κλίμακος μετά από προτροπή του Ηγουμένου .
.
Στην Μονή , φυλάγεται άφθαρτο Το Άγιο Σκήνωμα Του Αγίου Γρηγορίου του Σιναϊτη.
.
Σήμερα υπάρχουν τα ερείπια της Μονής που έκτισε εδώ ο Ιουστινιανός, της περίφημης Λαύρας της Ραϊθώ.

Στη Λαύρα της Ραϊθώ γύρω στο 373 μ.Χ. σφαγιάσθηκαν από τους Βλέμμυες 40 Μοναχοί εκ των οποίων γνωρίζουμε τα ονόματα μόνον των επτά.

Στη θέση που συνάντησαν οι Ισραηλίτες και ο Μωυσής τα στελέχη των εβδομήκοντα φοινίκων και τις Πηγές , σήμερα υπάρχει ανακαινισμένο Κάθισμα και κήπος με φοινικόδενδρα.

Στα Δυτικά παράλια της ίδιας περιοχής υπάρχουν μερικά παλαιά ασκητήρια που φέρουν έντονα τα σημάδια του χρόνου.

Με μια ορθάνοικτη αγκαλιά , κι΄ ένα ολόχαρο " Χριστός Ανέστη " , μας υποδέχθηκε γύρω στο μεσημέρι , στην Μονή , ο γέροντας Αρσένιος , ο οποίος μ΄ ένα χαρούμενο και φιλόξενο τρόπο μας αγκάλιασε με την αγάπη και την καλοσύνη του .

Θέρμανε κι΄ αυτός τις ψυχές μας με τα λόγια του , και τις δυο συγκινητικές Ιστορίες απ΄ το Σιναϊτικο Συναξάρι που τόσο παραστατικά μας διηγήθηκε .

Ακολούθως , με βαθιά συγκίνηση και δέος προσκυνήσαμε το πάνσεμνο και άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου Γρηγορίου του Σιναϊτη , που βρίσκεται σε ξεχωριστό παρεκκλησάκι εφαπτόμενο με τον Ναό του Αγίου Γεωργίου .

Δεν ήθελες τίποτε άλλο εκείνη την ώρα , παρά από το να κλίνεις τα γόνατα της ψυχής και του σώματός ενώπιων του Αγίου , ενώπιων αυτού του θαύματος που αντίκρυζες μπροστά σου , και να πεις δυο λόγια προσευχής , για σένα και για όλο τον κόσμο , και να πεις ένα μεγάλο ευχαριστώ , Στον Πλάστη και Δημιουργό σου , που γίνεται καθημερινός Δωρεοδότης τόσων Μεγάλων και θαυμαστών γεγονότων !

Ακολούθως , η Σιναϊτικη κι΄ εδώ φιλοξενία δεν έχει τέλος .
Ο γέροντας παράθεσε σε όλους μας , το νοστιμότατο γεύμα που ετοίμασαν ,
ειδικά για μας , εδώ στην τραπεζαρία του Μοναστηριού .
Τα πάντα ήταν ευλογημένα και όμορφα .
Ο χώρος , η όλη ατμόσφαιρα , το νερό , το φαγητό , τα πάντα .
Δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε ούτε από αυτό το Άγιο Μέρος .
Ίσως γιατί γνωρίζαμε ότι ήταν ο επίλογος του προσκυνήματός μας ,
και δεν θέλαμε να τελειώσει αυτό το πνευματικό κεφάλαιο που ζήσαμε
όλοι μας αυτές τις τέσσερεις μέρες .
.
( συνεχίζεται ... )

.

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 7 )

........................................................
.
Το βράδυ πέρασε ήσυχα και γαλήνια μέσα στο Μοναστήρι .
Άλλες σκέψεις δεν μας επισκέφθηκαν τούτο το βράδυ .
Μονάχα η παρουσία Του Θεού ήταν αρκετά για να χαρίσουν ανάπαυση και ειρήνη στη ψυχή μας .

Νωρίς το πρωί , προτού ακόμα χαράξει το φως ,
μια αόρατη δύναμη μας έλκυσε , και αφού ετοιμαστήκαμε , πήγαμε στον Ναό , όπου ήδη ο Όρθρος είχε κιόλας αρχίσει .


.
Το λιγοστό φως των καντυλιών και των κεριών ,
οι χαμηλόφωνες και γλυκύτατες ψαλμωδίες των Σιναϊτών Μοναχών ,
γέμιζαν τον Ναό με κατάνυξη και δέος ,
και ωθούσαν την κάθε ψυχή στο ξεκίνημα της δικής της προσευχής ,
της δικής της ακατάπαυστης ευχαριστίας και δοξολογίας προς
Τον Ουράνιο Θεό Πατέρα , προς Της Παναγία Μητέρα όλων μας ,
προς Την Αγία Νύμφη Του Χριστού Αικατερίνα .
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην ξεχειλίσει η ψυχή από μιαν ανέκφραστη
Ουράνια χαρά , που ήταν το απόσταγμα Της Θείας Χάριτος που έπλεε
πλουσιοπάροχα μέσα στο πάνσεμνο Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνας .
.
Με μια μοναδική Αναστάσιμη χαρά στο πρόσωπό του ,
ο Αρχιεπίσκοπος Σινά , Φαράν και Ραϊθώ , κ. Δαμιανός ,
μας κάλεσε όλους στην Αγάπη Του Χριστού , στην συγχώρεση , στην ενότητα ,
όχι στην κατάκριση , όχι στην καταλαλιά , όχι στην αμαρτία .
Με δέος , σιωπή , συγκίνηση και κατάνυξη παρακολουθήσαμε τον κάθε του λόγο ,
παρακολουθήσαμε την Μοναδική τούτη Θεία Λειτουργία ,
με το Πανάκριβο Δώρο για όλους όσους κοινωνήσαμε . . .
Το Θείο Μάννα Τ΄ Ουρανού , Την Θεία Κοινωνία ,
να τρέφει και να ξεδιψά για ακόμη μια φορά τις πεινασμένες
και διψασμένες μας ψυχές και υπάρξεις .
Ίσως απ΄ όλα ήταν τον πιο Μοναδικό και το πιο πανάκριβο
απ΄ όλα τα Δώρα που πήραμε απ΄ αυτό το προσκύνημα .
.
Τέλειωσε η Θεία Λειτουργία , και δεν θέλαμε να φύγουμε απ΄ Τον Ναό .
Εκείνη η κατάνυξη που γέμισε τις ψυχές μας τούτο το πρωινό ,
έτρεφε κάθε μας ανάγκη , και ό,τιδήποτε άλλο δεν μας ήταν απαραίτητο
αυτή τη στιγμή .
Μονάχα τη Χάρη να τα κρατήσουμε όλα αυτά που πήραμε .
Τα Άγια τούτα Θεία Δώρα , που τόσο πλουσιοπάροχα ο Κύριος , μας χάρισε .
.
Γλυκειά ευγνωμοσύνη , ευχαριστία και δοξολογία ανάβλυζαν από τις ψυχές μας
προς τα Ουράνια .
.
Πήραμε Το Αντίδωρο και την Ευλογία του γέροντα και Αρχιεπισκόπου Δαμιανού ,
και αναχωρήσαμε από αυτό το πανέμορφο πνευματικό περιβόλι της Ερήμου Του Σινά ,
προς τον τελευταίο προορισμό της εκδρομής μας , άλλη μια γλυκειά Όαση της Ερήμου ,
μα και της ψυχής μας , το Μοναστήρι Του Αγίου Γεωργίου Ραϊθώ .
.
.
( συνεχίζεται ... )
.

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 6 )

.............................
Μετά από το νόστιμο δείπνο που μας προσφέρθηκε από τη Μονή ,
θα επιχειρούσαμε την ανάβαση στην Αγία Κορυφή .

Η Αγία Κορυφή ή το Όρος του Μωυσέως , είναι ο ιερός τόπος όπου ο Μωυσής έλαβε από τον Θεό τις Δέκα Εντολές και συνομίλησε επανειλημμένα με Αυτόν.

Έχει ύψος 2.240 μέτρων και απέχει από τη Μονή τρισίμισι ώρες περίπου με τα πόδια.

Η προσέγγιση στο χώρο γίνεται ως ένα σημείο και με καμήλες τις οποίες οδηγούν Βεδουίνοι. Υπάρχουν δύο δρόμοι προς την Αγία Κορυφή. Ο παραδοσιακός αποτελείται από 3.750 περίπου πέτρινα σκαλοπάτια. Ο άλλος είναι πιο ομαλός, αυτόν τον οποίον ακολουθήσαμε, ο οποίος στο τελευταίο μέρος του ,για την Αγία Κορυφή έχει 750 πέτρινα σκαλοπάτια.

Συνήθως η ανάβαση στην Αγία Κορυφή γίνεται κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, προ της Ανατολής του Ηλίου, ώστε οι προσκυνητές να βλέπουν την υπέροχη θέα της Ανατολής.
Η ιστορία της Αγίας Κορυφής και η ευλάβεια των προσκυνητών ανά τους αιώνες αποτυπώνεται στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος όπου βρίσκεται στην Αγία Κορυφή .
.
Εμείς όμως ξεκινήσαμε την ανάβασή μας , γύρω στις 8.30 μμ , γιατί θέλαμε να προλάβουμε και την Θεία Λειτουργία το πρωί στη Μονή .

Το σκοτάδι ήταν πολύ πυκνό . Πήραμε τα φανάρια μας , και με την συνοδεία ενόε Βεδουίνου , για να μας δείχνει το δρόμο ξεκινήσαμε .

Η οδοιπορία δεν ήταν και τόσο εύκολη . Υπήρχαν πολλές μεγάλες πέτρες , και έπρεπε να ήμαστε πολύ προσεκτικοί . Στην μισή ώρα χρειάστηε να σταματήσουμε να ξεκουραστούμε λιγάκι . Ήδη το μονοπάτι είχε αρχίσει να γίνεται ανηφορικό και πιο κακοτράχαλο .
Ξεκουραστήκαμε με μερικούς ψαλμούς και λίγη προσευχή , και ξαναξεκινήσαμε την ανάβαση.

Ήδη , πολλοί από τους οδοιπόρους προχώρησαν αρκετά πιο μπροστά από μας ,
και βλέπαμε το φως των φαναριών τους που ανηφόριζε κι΄ αυτό πάνω στο βουνό .
.
Καθώς προχωρήσαμε ακόμα λίγο είδαμε σε ένα βουνό στα αριστερά μας ένα φως .
Ο Βεδουϊνος που μας συνόδευε , ο οποίος ήξερα αρκετά καλά αγγλικά ,
μας εξήγησε ότι εκεί ήταν μια σκήτη στην οποία ασκήτευε για περισσότερα από 17 χρόνια,
ένας γέροντας από τη Μονή της Αγίας Αικατερίνας , ο γέροντας Μωϋσής .
Στον οποίο πέρνουν τροφή μια φορά τη βδομάδα περίπου , οι Βεδουϊνοι ,
και ο ίδιος δεν κατεβαίνει σχεδόν καθόλου κάτω στο μοναστήρι .
.
Μας είπε επίσης ότι η Σκήτη αυτή , ήταν η Σκήτη στην οποία ασκήτεψε
ο γέροντας Παϊσιος όταν ήταν στο Σινά .
Καθήσαμε λίγο εκεί , κοιτάζοντας εκείνο το γλυκό φως πάνω στο βουνό ,
σκεφτόμενοι όλοι μας , πόσες προσευχές κατευθήνθηκαν προς Τον Ουρανό
σ΄ εκείνο το μέρος , τόσα χρόνια , τόσα βράδια . . .
Το νοιώσαμε σαν μια άσβεστη φλόγα προσευχής για όλους μας .
Σιωπήσαμε για λίγο , και κάναμε όλοι μας τη δική μας προσευχή ,
σ΄ αυτόν τον Άγιο χώρο , που ήταν τόσο έντονη η παρουσία Του Θεού γύρω .
.
Αφού προχωρήσαμε ακόμα λίγο , είδαμε ότι οι δυνάμεις μας και οι αντοχές μας
δεν μας βοηθούσαν για την ανάβαση .
Αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής , προς το μοναστήρι .
Η πρώτη ομάδα των οδοιπόρων συνέχισε , εμείς επιστρέψαμε .
Ήταν πραγματικά μια όμορφη , γλυκειά εμπειρία , που άφησε
αξέχαστες και μοναδικές στιγμές στις ψυχές όλων μας .
Οι οδοιπόροι που κατάφεραν και έφτασαν στην Αγία κορυφή ,
επέστρεψαν πίσω στο Μοναστήρι , γύρω στις τρεις τα ξημερώματα ,
και οι εμπειρίες τους ήταν μοναδικές !
.
.
( συνεχίζεται ...)

.

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 5 )

.............................................................................
Το τελευταίο μέρος της διαδρομής μας προς την Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά δεν ήταν πολύ δύσκολο .

Μετά από τον σταθμό μας στην φιλόξενη Μονή της Φαράν , πήραμε δυνάμεις , και έτσι , σε μιά ώρα φτάσαμε στην Μονή της Αγίας Αικατερίνης , λιγάκι προτού ξεκινήσει ο εσπερινός .

Δεν αισθανόμαστε την κούραση της ημέρας , διψούσαμε για πνευματική ξεκούραση , και αυτό αναζητήσαμε , μέσα στο μοναστήρι .
Προχωρήσαμε κατ΄ ευθείαν στον Ναό . . .
.
.
Η σιωπή , το μισοσκόταδο , τα αναμμένα κεριά ,
οι γλυκειές ψαλμωδιές των Σιναϊτών Μοναχών ,που έψελναν χαμηλόφωνα ,
άπλωναν στον Ιερό τούτο χώρο μια κατάνυξη και μια γλυκειά ευωδία .
Ήταν μια ατμόσφαιρα μοναδική και ανεπανάληπτη .
Ήταν μια γλυκειά ευωδία Θείας Χάριτος που πλημμύρισε τις ψυχές μας .
Ήταν μια πρώτη ακτίνα Θείου Φωτός που απλώθηκε στις καρδιές μας .
Δεν ήθελες να τελειώσει με τίποτα εκείνος ο εσπερινός .
Ήθελες ν΄ αφήσεις τη ψυχή σου να ξεχειλίσει από δοξολογία και ευχαριστία
προς Τον Κύριο , και να απορροφήσει όσο περισσότερη από αυτή τη γλύκα
της Θείας και Ουράνιας παρουσίας σου χάριζε αυτός ο κατανυκτικός εσπερινός .
.
Και τα Θεία Δώρα δεν τελειώνουν με το τέλος του εσπερινού .
Θεία Τροφή , το κύρηγμα του γέροντα Παύλου που ακολούθησε .
Στην συνέχεια , άλλο ένα Δώρο για τις ψυχές μας .
Μεγάλη ευλογία , η προσκύνηση των Αγίων Λειψάνων της Αγίας Αικατερίνας .
Της Αγίας Χειρός Της και Της Αγίας Κάρας Της .
Και ταυτόχρονα , ένας μοναχός έδωσε σε όλους μας από ένα δακτυλίδι της Αγίας Αικατερίνας, που συμβολίζει το δακτυλίδι που φόρεσε σε αυτήν ο Άγγελος .
.
Περνόντας από ένα στενό διάδρομο αριστερά από Το Ιερό Βήμα ,
βγήκαμε πίσω από το Ναό , ακριβώς εκεί όπου βρίσκεται η Αγία Βάτος .
Και πάλιν εδώ ήρθε ο γέροντας Παύλος και μας μίλησε για την Αγία Βάτο .

Η Αγία και Φλεγόμενη Βάτος, από την οποία ο Μωυσής έλαβε τις δέκα εντολές, και η οποία είναι περικλεισμένη μέσα στα τείχη της μονής, δεν μπορεί να μεταφυτευτεί σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του Σινά. Όλες οι προσπάθειες για να την μετακινήσουν σε άλλες περιοχές που έχουν αποτύχει. Και η Φλεγόμενη Βάτος έχει ακόμη μια θαυματουργή διεκδίκηση που συνδέεται με αυτήν. Η πηγή που αναβλύζει στη βάση της Βάτου θεωρείται ότι εγγυάται την συζυγική ευτυχία για όποιον πιει από αυτή.
Επίσης η Αγία Βάτος , που ένώ φλεγόταν , δεν καιγόταν στην ουσία ,
ταυτίζεται με την Αειπαρθενία της Θεοτόκου ,
η οποία παρόλο ότι δέχθηκε στα σπλάχνα της Τον Υιό Του Θεού , εντούτοις έμεινε
Αειπάρθενος και μετά την γέννηση Του Ιησού , και εις τους Αιώνες .
.
.
Ακολόυθως πήγαμε και είδαμε την βιβλιοθήκη της Μονής ,
η οποία περιέχει γύρω στους 3.500 σπουδαίους χειρογράφους κώδικες, παπύρινους, περγαμηνούς και χαρτώους, που διαιρούνται σε δέκα συλλογές, σύμφωνα με την γλώσσα στην οποία είναι γραμμένοι .
Η βιβλιοθήκη θεωρείται η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη με ελληνικά χειρόγραφα στον κόσμο μετά από εκείνη του Βατικανού !
.
.
( συνεχίζεται ... )
...

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 4 )

...
.
Διασχίζοντας τις μεγάλες εκτάσεις της Ερήμου της Αιγύπτου , αφήσαμε πίσω μας της Αφρικανική Ήπειρο , και περνόντας από το θαυμαστο τούνελ της Διόρυγας Του Σουέζ , άλλη απέραντη έρημος απλώνεται μπροστά μας .
Η Έρημος της Χερσονήσου του Σινά .
Οδεύουμε τώρα στην Ασιάτική Ήπειρο , με προορισμό μας κάποιες ψηλές και επιβλητικές βουνοκορφές !
Κάποιες άλλες ζωντανές φλόγες της Ορθοδοξίας μας , μέσα στην καρδιά του Ισλαμισμού και πάλιν .
.
.
.
.
Απέραντη έρημος , και μακρύ , κουραστικό , το ταξίδι μας...
Όμως οι ψυχές μας λακταρούσαν ν΄ αντικρύσουν κάποιες Oάσεις .
Κάποιες Oάσεις , που να μην είναι κατ΄ ανάγκην οάσεις
στην γη , αλλά οάσεις πνευματικές , που να μας ξεδιψούσαν
λιγάκι της ψυχής μας την δίψα , και να μας φώτιζαν το πνευματικό σκότος .

Τέτοια ταξίδια , εκείνο το άλλο που κάνουν είνα να σε εξασκούν στην υπομονή .
Περιμένεις , περιμένεις , να φανεί να ξεπροβάλλει μια Όαση ,
μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου ...
Κάνεις υπομονή , προσεύχεσαι , περιμένεις ...
Που και που συναντάς κάπιους Βεδουϊνους , να πορεύονται με τις καμήλες τους ,
μη ξέροντας που , και αρχίζει σιγά σιγά το τοπίο ,
από απέραντη ερημική πεδιάδα , να αλλάζει .
Τα επιβλητικά βουνά βουνά του Σινά , αρχίζουν σιγά σιγά να κάνουν
την εμφάνισή τους .
Μετά από τεσσεράμισι ώρες ταξίδι με το λεωφορείο , ξεπροβάλλει μπροστά μας
η Όασις Φαράν .

Η Όαση Φαράν υπήρξε από τον 4ον αιώνα το μεγαλύτερο Χριστιανικό κέντρο στη χερσόνησο του Σινά και έδρα Επισκόπου. Σήμερα διασώζονται τα ερείπια της παλαιάς επισκοπικής πεντάκλιτης Βασιλικής, όπου πλησίον της σήμερα λειτουργεί Γυναικείο Ησυχαστήριο , με πέντε μοναχές , και μικρό ιατρείο για τους Βεδουΐνους της περιοχής.
Το Ησυχαστήριο ευρίσκεται μέσα σε ένα ευφορότατο κήπο, όπου και ο Ναός του Προφήτου Μωυσέως , που είναι ο μοναδικός στον κόσμο Ναός , αφιερωμένος στον Προφήτη Μωϋσή .

Στον ίδιο χώρο υπάρχουν τα Παρεκκλήσια της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού , των Αναργύρων .

Μια από τις αδελφές μας μίλησε για την ιστορία του μοναστηριού , και συνεχίσαμε το ταξίδι μας για τον τελικό προορισμό στης σημερινής μας διαδρομής .

Ήταν ήδη τρεις το απόγευμα , και έπρεπε να φτάσουμε στην Αγία Αικατερίνα , μέχρι τις τέσσερεις , για να ακολουθήσουμε το τυπικό του Μοναστηριού και να προλάβουμε τον εσπερινό , που ήταν στις τέσσερεις .

Η μία ώρα δρόμου που μας απέμενε , δεν ήταν τίποτα , μπροστά στην ολοήμερη , κουραστική μας διαδρομή , από το Κάϊρο μέχρι την Όαση της Φαράν .

( συνεχίζεται ... )
...
.

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 3 )

...
Η Αλεξάνδρεια είναι σήμερα η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Αιγύπτου με επτά περίπου εκατομμύρια κατοίκους. Είναι σπουδαίο εμπορικό, μορφωτικό και βιομηχανικό κέντρο, ενώ στη μνήμη όλων των Ελλήνων η πόλη ταυτίζεται με το Μεγαλο Αλέξανδρο και τον Καβάφη. Το ελληνικό της χρώμα το συναντά ο σημερινός επισκέπτης σε πλήθος μνημείων.

Πρώτη μας επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια , ο Μεγαλοπρεπής Ναός Του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου , όπου μας μίλησε ο Παριαρχικός Επίτροπος πάτερ Παντελεήμων , για συγκλονιστικά γεγονότα τα οποία βιώνει σήμερα Το Παρτριαρχείο και η Ιεραποστολή στην Αφρικανική Ήπειρο.

Πρώτη τους έγνοια η ίδρυση σχολείων , η σίτιση των παιδιών που πεθαίνουν καθημερινά από την πέινα . Δέκα Ευρώ χρειάζονται για να σωθεί ένα παιδάκι για ένα μήνα ...
κι΄ εμέις ζούμε στην εθελούσια άγνοια και την καλοπέρασή μας .
.
.

" Υπάρχουν Κυριακές , που κτυπάω την καμπάνα , και περιμένω ένα - δυό πιστούς ,
για να μπορέσω να κάνω την Θεία Λειτουργία , και κάποτε έρχεται ένας , κάποτε δύο ,
και κάποτε κανένας , και όταν δεν έρθει κανένας , δεν μπορώ να κάνω Λειτουργία , κλείνω Τον Ναό και φεύγω . Είναι φορές που έχουμε ένα - δυο ή και τρεις πιστούς , και είμαστε πολύ ευτυχισμένοι , και ευχαριστούμε Τον Θεό . Είναι φορές που τελώ την Θεία Λειτουργία και ο Πατριάρχης κάθεται και μου κάνει τον ψάλτη , γιατί δεν έχουμε κάποιο άλλο .
Είναι φορές , που δεν έχουμε λάδι , να ανάψουμε τα καντύλια , που δεν έχουμε καρβουνάκι για το θυμίαμα , που δεν έχουμε κρασί για Την Θεία Κοινωνία , που δεν έχουμε Πρόσφορο για Το Μυστήριο Των Μυστηρίων ... " ,
.
αυτά και πολλά άλλα συγκλονιστικά , μας εξομολογήθηκε με πολύ πόνο ψυχής ο πάτερ Παντελεήμων .
.
Συγκλονηστήκαμε !
.
Στην συνέχεια πήγαμε Στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας , και είδαμε το μικρό Μουσείο με εκθέματα από τη ζωή του Μακαριστού Πατριάρχη Πέτρου .
Όλα πανέμορφα και μοναδικά κειμήλια . Και όλα με άρωμα Ελληνικού και Κυπριακού Πολιτισμού , καθ΄ ότι ο Πατριάρχης Πέτρος ήταν Κύπριος στην καταγωγή .
.
.
Ο επόμενος προορισμός μας ήταν η μοναδική και ξακουστή στο είδος της , η Βιβλιοθήκα της Αλεξάνδρειας , η οποία αποτελεί την πολιτισμική και πνευματική βάση του Ελληνισμού , και τη γέφυρα Ανατολής και Ευρώπης , και την πύλη προς την Αφρική .
Μοναδικό κομψοτέχνημα , η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας !
Αυτή η Βιβλιοθήκη είναι το πρώτο μεγάλο έργο της τρίτης χιλιετίας που χαρακτηρίζεται για την πνευματικότητα και την τεχνολογική πρωτοπορία του. Πρόκειται για μια επιβλητική κατασκευή γεμάτη σύμβολα που συνδέουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Βρίσκεται στην περιοχή όπου ήταν χτισμένη και η αρχαία βιβλιοθήκη. Το κτίριο έχει το σχήμα ηλιακού δίσκου, ο οποίος από τη μια πλευρά κλίνει προς τη Μεσόγειο κι από την άλλη υψώνεται προς τον ουρανό. "Ο δίσκος συμβολίζει τον Ήλιο, ο οποίος γεννιέται, πεθαίνει και ξαναγεννιέται, διαγράφοντας έναν αέναο κύκλο. "
Η οροφή της βιβλιοθήκης έχει το σχήμα μικροτσίπ, δίνοντας την αίσθηση ότι το συγκρότημα ατενίζει το μέλλον, γεγονός που επιβεβαιώνεται κι από την παρουσία σημαντικών τεχνολογικών καινοτομιών. Η επιθυμία να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν συνοδεύει και την προσπάθεια προώθησης ενός διαλόγου μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών. Διόλου τυχαία, το οικονομικό βάρος της κατασκευής επωμίστηκαν, υπό την αιγίδα της UNESCO, μεγάλες δυτικές χώρες αλλά και πολλές αραβικές.
Ήταν για όλους μας κάτι πολύ αξιοθαύμαστο !
.
Έξω από την Βιβλιοθήκη , υπάρχει προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου .
.
Ακολούθως είχαμε μια προεραιτική επίσκεψη στο σπίτι του Έλληνα ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη , σ΄ ένα από τα στενά δρομάκια της Αλεξάνδρειας , που έχει και το όνομα του ποιητή .
Είναι σαν μουσείο , και φυλάγονται εκεί πολλά από τα προσωπικά αντικείμενα του Καβάφη ,
ακόμα και το κρεβάτι του , το γραφείο του , οι κουρτίνες του στα παράθυρα , αλλά και πολλά άλλα αξιόλογα που μαρτυρούν το έργο του . Ήταν και αυτή μια πολύ αξιόλογη επίσκεψη , στην πόλη με τον ελληνικό πολιτισμό .
Ο δρόμος για την επιστροφή αό Αλεξάνδρεια προς Κάϊρο , ήταν πολύ κουραστικός και μακρύς. Διάρκεσε πάνω από τρεις ώρες , αλλά οι εντυπώσεις μας απίστευτα μοναδικές .

( συνεχίζεται ... )
...
.

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 2 )

...
Συνέχεια στο μοναδικό μας προσκύνημα , και οι ψυχές δεν έπαψαν να αναζητούν τη γλύκα της Αναστάσιμης Χαράς ,
που σου χαρίζουν κάποια πράγματα μοναδικά .

Και κάτι τέτοιο συναντήσαμε πηγαίνοντας στον Ναό του Αγίου Νικολάου , ο οποίος είναι Μετόχι του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας .

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στην καρδιά του ισλαμικού Καϊρου και θεωρείται ο παλιότερος ναός της Ορθοδοξίας στο Κάιρο.
Η ίδρυση του χρονολογείται από τον 14ο αιώνα.

Είναι έδρα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, όπου γίνονταν πάντοτε οι λαμπρότερες λειτουργίες, οι χειροτονίες, οι νεκρώσιμες ακολουθίες των Πατριαρχών. Η απλή εξωτερική αρχιτεκτονική του ναού φιλοξενεί στο εσωτερικό της ένα μεγαλειώδη διάκοσμο με ανεκτίμητα χειροποίητα κομψοτεχνήματα, εικόνες και τοιχογραφίες.

.
Σ΄ ένα εξωτερικό από τον Ναό , ανώγειο σπιτάκι , είχαμε την ευλογία και είδαμε
τα προσωπικά πράγματα του Αγίου Νεκταρίου .

Απλό , ταπεινό σπιτάκι , είδαμε το γραφείο του , το δωμάτιό του , το κρεβάτι του ,
την Αγία Μήτρα που φορούσε ο Άγιος Νεκτάριος , όταν ήταν Επίσκοπος , στο κεφάλι του,
τον χώρο που προσευχόταν , πολλές φωτογραφίες του , και πολλά άλλα προσωπικά του αντικείμενα ,
που εκτείθονταν ταπεινά και όμορφα στον χώρο ,
και τα οποία γέμιζαν τις ψυχές μας με την ζωντανη παρουσία του Αγίου εκεί .

Άλλη μια φλογα της Ορθοδοξίας μας και τούτη αναμμένη ,
μες την καρδιά του Ισλαμισμού .
.
Συνεχίζουμε την εκδρομή μας , αναχωρόντας από το Κάϊρο , και καθοδόν είδαμε από λίγη απόσταση εξωτερικά τις πυραμίδες , και συνεχίσαμε για ολοήμερη εκδρομή στην Αλεξάνδρεια , την πόλη στην οποία μπορεί κάποιος να δει έντονα τον ελληνικό της χαρακτήρα, την πόλη την οποία έκτισε ο Μέγας Αλέξανδρος , στην είσοδο της οποίας είδαμε με θαυμασμό να αναγράφεται με κεφαλαία ελληνικά γράμματα το όνομά της : ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ !
.
( συνεχίζεται ... )
...
.
.

Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 1 )

....
.
Ζήσαμε τέσσερεις μέρες πνευματικής Όασης !
Φτάνοντας σε μια χώρα μουσουλμανική , εκεί όπου το Ισλάμ ανθίζει ,
ποτέ δεν περίμενα ότι θα μπορούσα να ζήσω τέτοια θαυμαστα γεγονότα .
Ούτε ποτέ το μυαλό μου φανταζόταν το Μεγαλείο που θα αντίκρυζε
η ψυχή μου μέσα στην καρδιά της ερήμου της Αιγύπτου και της χερσονήσου Του Σινά .
Οι εμπειρίες μας μοναδικές και ανεπανάληπτες . Τα λόγια μας φτωχά να τις περιγράψουν .
.
.
.
Είδαμε την άθλια κατάσταση που που βιώνουν οι άραβες
και όλος ο μουσουλμανικός λαός σε όλη της την ένταση ,
περιδιαβαίνοντας την πόλη του Καϊρου , για να φτάσουμε
στην Ιερά Μονή Του Αγίου Γεωργίου Ροτόντα.
.
Ο ναός έχει σχήμα ροτόντα και τέτοιοι υπάρχουν τρεις σε όλο τον κόσμο: στη Ρώμη, στη Θεσσαλονίκη και στο Κάϊρο. Έχει 4 ορόφους, όπως ο πύργος της Βαβυλώνας γι αυτό ονομάζεται και Μοναστήρι της Βαβυλώνας. Το κτίσμα είναι του 4ου αι. και αποτελεί τόπο προσκυνήματος πιστών απ όλη την Αφρική.
Στο ναό υπάρχουν και οι φυλακές του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου.
Εδώ είχαμε την ευλογία να φορέσουμε την Αλυσίδα
με την οποία αλυσόδεσαν τον Άγιο Γεώργιο , και να αισθανθούμε έστω και για μια
στιγμή τον Ιερό πόθο που βίωναν οι Άγιοί μας , για να θυσιάσουν την ζωή τους
για Τον Αγαπημένο τους διδάδασκαλο Ιησού Χριστό .
Εκατοντάδες είναι οι μουσουλμάνοι που επισκέπτονται την εκλλησία του Αγίου Γεωργίου,
και ευλαβούνται τη Χάρη Του, επειδή αγαπούν τον άγιο και πιστεύουν στη δύναμή του.
..
Σε κοντινό χώρο είχε καταφύγει η Παναγία με τον Ιωσήφ, όταν ο Ηρώδης είχε διατάξει τη σφαγή των νηπίων , και κατεβαίνοντας σε ένα υπόγειο χώρο , είδαμε το πηγάδι όπου άντλησε νερό η Παναγία μας , για να ξεδιψάσει Τον Μεσσία μας ,και να ξεδιψάσουν και Αυτή και ο Ιωσήφ .Στο πηγάδι , υπάρχει νερό , μέχρι σήμερα , δεν έχει στερέψει .
.
Επίσης εδώ , στις κατακόμβες της Μονής του Αγίου Γεωργίου ,λειτουργεί ακόμη το παρεκκλήσι των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.
.
Στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου βρίσκονται επίσης και οι Τάφοι των Πατριαρχών ,
καθώς και ο τάφος του τελευταίου Κύπριου Πατριάρχη Πέτρου ,που κοιμήθηκε όταν κατέπεσε το ελικόπτερο που τους μετέφερε στο Άγιον Όρος ,και εδώ ο πάτερ Κωσταντίνος τέλεσε τρισάγιο στην μνήμη του .
.
Στην αυλή του ναού υπάρχει κοιμητήριο, όπου θάβονται οι ελάχιστοι εναπομείναντες Έλληνες της Αιγύπτου, αλλά και Άραβες Ορθόδοξοι.
Μέσα στο κοιμητήριο επίσης υπάρχει ο μικρός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ,
που πάντα μένει ανοικτός για τους προσκυνητές του νεκροταφείου που απλώνεται ολόγυρα με πολλά παμπάλαια μεν, αλλά υπέροχα και αριστουργηματικά μνήματα.
.
Ο αριθμός των ορθοδόξων στην Αίγυπτο σήμερα , αριθμεί μόνο δυο χιλιάδες ψυχές ,
κοντά στα 80 εκατομύρια πλυθυσμού της Αιγύπτου .

Η καρδιά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας μας κτυπά ,
κάθε φορά που κτυπούν τα σήμαντρα για μια ακολουθία ,
για μια Θεία Λειτουργία , για ένα εσπερινό !
Δεν είναι κάτι λίγο , όταν γνωρίζεις πως βρίσκεσαι μέσ΄ την
καρδιά του Μουσουλμανισμού .
.
Οι δυσκολίες των ανθρώπων αυτών , που φυλάνε θερμοπύλες ,
απερίγραπτες .
Κτυπούν την καμπάνα την Κυριακή , και περιμένουν με πόθο ,
δυο - τρεις ψυχές , να παρουσιαστούν , για να μπορέσουν
να τελέσουν την Θεία Λειτουργία , γιατί αν δεν πάει έστω και ένας ,
ο παπάς από μόνος του δεν μπορεί να τελέσει Λειτουργία .
.
( συνεχίζεται ) ...
...
.

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Οδεύουμε προς Το Σινά ...

.......................................................................................................................................................
Έφυγα απ’ το Φαραώ της Αιγύπτου τη σκλαβιά

μ’ αρχηγό το Μωυσή ν΄ ανεβώ ως το Σινά .

Στο Σινά να ανεβώ ω! πολύ το επιθυμώ,

στην Αγία κορυφή και να λέω την ευχή

Η ανάβασις σκληρή, Θεέ μου δος μου υπομονή,

καρτερία, αντοχή, ν’ αποκτήσω την ευχή

Πρώτα η υπακοή, η Γραφή, η προσοχή

κι η αγία σιωπή δυναμώνουν την ευχή
.
.

Την ευχή για να τη λες πρέπει από το μυαλό

να πετάξεις μακριά κάθε πράγμα κοσμικό

Στην αρχή την ευχή να τη λες προφορικά

κι έπειτα από καιρό θα σου γίνει νοερά

Και στα λόγια της ευχής να’ ναι όλη η προσοχή,

γιατί όταν φανταστείς κίνδυνος να πλανηθείς

Τον πειράζοντα πολύ ερεθίζει η ευχή

και γι’ αυτό μην πτοηθείς όταν σου επιτεθεί

Κι απ’ τα λόγια της ευχής βγαίνουνε καρποί γλυκείς.

Ω! τι μέλι είν' αυτό δεν μπορείς να φανταστείς

Η ευχή πώς ενεργεί μην ζητάς να σου το πω,

δεν μπορώ να εκφραστώ είναι Θείο μυστικό

όταν δεις την ευχή μέσα σου να ενεργεί

φρούρησέ τηνε καλά με ταπείνωση πολλή

Γέροντά μου σεβαστέ, Μωυσή μου νοητέ

έλα δος μου μια ευχή ν’ αποκτήσω την ευχή

Κι η Μητέρα του Χριστού, Ηγουμένη Μυστική,

ευλογεί τους Χριστιανούς και τους δίδει την ευχή

Στο Σινά να ανεβώ ώ! Πολύ το επιθυμώ,

στην Αγία Κορυφή και να λέω την ευχή.

.

.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Προσευχή για τα παιδιά μας !

..........................................................
«Κύριε, κάνε μας καλύτερους γονείς.
Δίδαξε μας να καταλαβαίνουμε τα παιδιά μας.
.
Να ακούμε υπομονετικά ό,τι έχουν να μας πουν
και να απαντάμε ευγενικά, όταν μας ρωτούν.
.
Προφύλαξέ μας από τον κίνδυνο να φερόμαστε απότομα.
Βοήθησέ μας ,να μην πληγώνουμε τα αισθήματά τους.
.
Βοήθησέ μας ,να μην τραυματίζουμε τη φιλοτιμία τους,
να μην τα τιμωρούμε σε ώρες εξάψεως και θυμού.

Φώτισε μας να τα νουθετούμε με ηρεμία και πραότητα
και σε κάθε στιγμή να τα εμπνέουμε με το παράδειγμά μας.

Κάνε μας να παραβλέπουμε τα μικρά και ασήμαντα σφάλματα των παιδιών μας και βοήθησέ μας να κοιτάζουμε τα προτερήματά τους και τα καλά έργα που κάνουν.
.

Δώσε μας την κατάλληλη λέξη για έναν δίκαιο έπαινο.
Βοήθησέ μας να τους συμπαραστεκόμαστε,
να τους φερόμαστε όπως ταιριάζει στην ηλικία τους
και να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από αυτά.

Να τα βοηθάμε στην πραγμάτωση όλων των καλών τους επιθυμιών.
Κάνε μας καλούς και δίκαιους, συνετούς και κοινωνικούς.
.
Κάνε μας να είμαστε αγαπητοί και να τους προσφέρουμε
ένα αληθινό χριστιανικό παράδειγμα.

Κάνε Κύριε , με τη ζωή μας και όλες τις εκδηλώσεις μας,
να τα δείχνουμε τον δρόμο που οδηγεί σε Σένα .

Κύριε , τα παιδιά μας καθημερινά ρίχνονται σε ένα ωκεανό
από παγίδες , κινδύνους , και πειρασμούς .
Προστάτευσέ τα Κύριε , από όλες αυτές τις καθημερινές παγίδες .
.
Από κάθε κίνδυνο και πειρασμό που εκτοξεύεται στην ευγενική
ψυχούλα τους από τον πονηρό ,
από κάθε δολιότητα και διαφθορά ,
από κάθε βρώμικο , αισχρό και χυδαίο ,
που δυστυχώς η κοινωνία μας , τους προσφέρει.

Κύριε η προστασία που μπορούμε εμείς οι γονείς να τους προσφέρουμε ,
είναι ανεπαρκής .

Τα εναποθέτουμε Στα δικά Σου χέρια , στη δική σου προστασία ,
στη δική Σου Σκέπη , και στη δική Σου Πανσοφία .

Προστάτευσέ τα Κύριε . Καθοδήγησέ τα . Περιφρούρησέ τα ,
και διαφύλαξέ τα , από οποιονδήποτε κίνδυνο παραμονεύει ,
στην επόμενη στροφή της ζωής τους , για να τα τυλίξει στα πλοκάμια του.
.
Κύριε , Εσύ γνωρίζεις πόσο ευάλωτες , μα και ευγενικές είναι οι ψυχές των παιδιών μας .
Μην τα εγκαταλείπεις , και μην τα αφήνεις μόνα ,
μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα των πειρασμών της καθημερινότητάς τους .
.
Στείλε τους Άγγελο προστάτη , να τα προστατεύει κάθε στιγμή , και από κάθε κακό ,
και φώτιζέ τα στο μυαλό και στην ψυχή , να περπατούν σε δρόμους καθαρούς ,
σε μονοπάτια χωρίς αγκάθια , και να δροσίζονται απ΄ τις κρυστάλλινες
πηγές της δικής Σου Χάρης , και να φωτίζονται απ΄ το δικό Σου Ανέσπερο Θείο Φως ».

Αμήν.

.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Τι είναι ο Χριστός για μας . . .

.
“Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας.

Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου.
Ο Χριστός είναι το πάν. Αυτός είναι η αγάπη μας, αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.

Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μια χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μια πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό.
.
.
Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίνεται στους “καθαρούς τη καρδία”.

Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν΄απολαμβάνετε, αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια ευφροσύνη. Είναι η χαρά του Κυρίου μας, που δίνει την ασφαλή γαλήνη, την γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, “ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη”.

Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου.
Τι είναι ο Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο, όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι που σας το λέω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με!
.
Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν΄αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στον θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη.
.
Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μας γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ΄αυτήν τη χαρά θα γνωρίσουμε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν εκείνος δεν μας γνωρίσει.
.
Αυτά η ψυχή μας θέλει να αποκτήσει. Αν προετοιμαστούμε ανάλογα, η χάρις θα μας τα δώσει. Δεν είναι δύσκολο. Αν αποσπάσουμε την χάρι, όλα είναι εύκολα, χαρούμενα κι ευλογία Θεού. Η θεία χάρις διαρκώς κρούει την πόρτα της ψυχής μας και περιμένει ν΄ανοίξουμε, για να έλθει στην διψώσαν καρδίαν μας και να την πληρώσει. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός, η Παναγία μας, η Αγία Τριάς. Τι ωραία πράγματα!

Άμα αγαπάεις, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια. Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις, ούτε κόσμο βλέπεις, ούτε τίποτε. Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάεις. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σ΄εμπνέει. Δεν είναι αληθινά αυτά; Σκεφτείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ΄όλο σου το είναι, ο Χριστός παντού.

Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαρά, η πηγή του φωτός του αληθινού, το πάν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση,η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο.Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις.

Ένας είναι ο στόχος μας, η αγάπη στον Χριστό, στην Εκκλησία, στον πλησίον. Η αγάπη, η λατρεία προς τον Θεό, η λαχτάρα, η ένωση με τον Χριστό και με την Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος. Η αγάπη στον Χριστό είναι κι αγάπη στον πλησίον, σ΄ όλους, και στους εχθρούς. Ο χριστιανός πονάει για όλους, θέλει όλοι να σωθούν, όλοι να γευτούν τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο χριστιανισμός. Μέσω της αγάπης προς τον αδελφό θα κατορθώσουμε ν΄αγαπήσουμε τον Θεό. Ενώ το επιθυμούμε, ενώ το θέλουμε, ενώ είμαστε άξιοι, η θεία χάρις έρχεται μέσω του αδελφού. Όταν αγαπάμε τον αδελφό, αγαπάμε την Εκκλησία, άρα τον Χριστό. Μέσα στην Εκκλησία είμαστε κι εμείς. Άρα όταν αγαπάμε την Εκκλησία, αγαπάμε και τον εαυτό μας.

( Από το βιβλίο “ Βίος και Λόγοι ”
γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου )


.
Χριστός Ανέστη , και όμορφο , ειρηνικό , ευλογημένο σαββατοκυρίακο

σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .

Ο Αναστάς Ιησούς Χριστός νάναι Σύντροφος και Συνοδοιπόρος

στου καθενός το δρόμο και την πορεία ,

από τη γη , στον Ουρανό , και να γεμίζει τις ψυχές ολονών
.
με Το Υπέρλαμπρο Φως της Αναστάσεως Του !


Διαβάτης
.

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Η σημασία Της Σταυρικής Του Θυσίας !

..................................................................................
" Η νίκη της γεμάτης πόνο αγάπης του πάνω στο Σταυρό δεν είναι απλώς ένα παράδειγμα για μένα που μου δείχνει τι θα μπορούσα να πετύχω εγώ ο ίδιος αν μπορούσα να τον μιμηθώ με τις δικές μου δυνάμεις.
.
Πολύ περισσότερο απ' αυτό, η πονεμένη του αγάπη έχει πάνω μου ένα δημιουργικό αποτέλεσμα, μεταμορφώνοντας την καρδιά μου και τη θέλησή μου, ελευθερώνοντάς με από τα δεσμά, ολοκληρώνοντάς με, κάνοντας δυνατό για μένα ν' αγαπώ μ' ένα τρόπο που θα ήταν τελείως περ' από τις δυνάμεις μου, αν πρώτα δεν ειχ' αγαπηθεί απ' αυτόν.
.
Γιατί μέσα στην αγάπη ταυτίστηκε μαζί μου· και η νίκη του είναι νίκη μου. Κι έτσι ο θάνατος του Χριστού πάνω στο Σταυρό είναι πράγματι, όπως τον περιγράφει η Λειτουργία του Μ. Βασιλείου, ένας «ζωοποιός θάνατος».
.
Επομένως η οδύνη του Χριστού και ο θάνατος έχουν αντικειμενική αξία· έκανε για μας κάτι που θα ήμασταν τελείως ανίκανοι να κάνουμε δίχως αυτόν. Ταυτόχρονα δεν θα έπρεπε να λέμε ότι ο Χριστός υπέφερε «αντί για μας», αλλ' ότι υπέφερε για χάρη μας.
Ο Υιός του Θεού υπέφερε «έως θανάτου», όχι για ν' απαλλαγούμε εμείς απ' την οδύνη,
αλλά για να είναι η οδύνη μας σαν τη δική του.
.
Ο Χριστός δεν μας προσφέρει ένα δρόμο που παρακάμπτει την οδύνη,
αλλά ένα δρόμο μέσα απ' αυτήν· όχι υποκατάσταση, αλλά λυτρωτική συμπόρευση. "
.
Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ
.

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Ο Πόνος Της Παναγιάς

.
.
Η Παναγία μας , πόνεσε πιο πολύ απ΄ όλες τις γυναίκες ,
πιο πολύ απ΄ όλες τις μανάδες του κόσμου ,

γιατί κανένα δεν έβλαψε , σε κανένα δεν έκανε κακό ,
κι΄ όμως Της έκαναν το μεγαλύτερο κακό όλης της οικουμένης .

Σταύρωσαν Τον Υιό Της .

Και αντικρύζοντάς Τον πάνω Στο Σταυρό , πόνεσε τόσο η καρδιά της ...

Γι΄ αυτό μπόρει να καταλάβει την κάθε πονεμένη ύπαρξη , και συμπάσχει με τον κάθε άνθρωπο που πονά ,
γιατί ακριβώς , ξέρει τι πάει να πει " πόνος " .
.
.


.
" Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.
Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό, και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί το θέλημά Του ήταν να δει η Θεοτόκος την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.
Εμείς δεν φτάνουμε στο πλήρωμα της αγάπης της Θεοτόκου, και γι’ αυτό δεν μπορούμε να εννοήσουμε πλήρως το βάθος της θλίψεώς Της. Η αγάπη Της ήταν τέλεια. Αγαπούσε άπειρα τον Θεό και Υιό Της, αλλ’ αγαπούσε και το λαό με μεγάλη αγάπη. Και τί αισθανόταν άραγε, όταν εκείνοι, που τόσο πολύ η ίδια αγαπούσε και που τόσο πολύ ποθούσε τη σωτηρία τους, σταύρωναν τον αγαπημένο της Υιό;
Αυτό δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, γιατί η αγάπη μας για τον Θεό και τους ανθρώπους είναι λίγη. Κι όπως η αγάπη της Παναγίας υπήρξε απέραντη και ακατάληπτη, έτσι απέραντος ήταν και ο πόνος της που παραμένει ακατάληπτος για μάς.

Η Θεοτόκος δεν παρέδωσε στη Γραφή ούτε τις σκέψεις Tης ούτε την αγάπη Tης για τον Υιό και Θεό Tης ούτε τις θλίψεις της ψυχής Tης κατά την ώρα της σταυρώσεως, γιατί ούτε και τότε θα μπορούσαμε να τα συλλάβουμε. Η αγάπη Tης για τον Θεό ήταν ισχυρότερη και φλογερότερη από την αγάπη των Χερουβείμ και των Σεραφείμ, και όλες οι δυνάμεις των αγγέλων και αρχαγγέλων εκπλήσσονται με Αυτήν. "

( Αρχιμανδρίτης Σωφρονίος Σαχάρωφ )
.
.
Ας την επικαλούμαστε κάθε στιγμή , και σε κάθε περίσταση της ζωής μας .
Ας την σκεφτούμε για λίγο , πως ένοιωθε εκείνη την ώρα κάτω απ΄ τον Σταυρό Του Υιού Της,
πόσος πόνος διαπερνούσε την Μεγάλη της καρδιά , και της κατασπάρασσε τα σπλάχνα ,
και πως άντεξε τόσο πόνο , και πως συνέχισε να υπάρχει και ν΄ αγαπά όλη την ανθρωπότητα.

Ας εναποθέσουμε Στα Πανάγια Χέρια της κάθε μας πόνο , και στεναχώρια
και της δικής μας ζωής , ας Την εμπιστευθούμε , και ας λυγίσουμε τα γόνατα
ενώπιών Της , ευχαριστώντας Της που έφερε Στον Κόσμο Τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας
Ιησού Χριστό , και που είναι για μας στήριγμα και παρηγοριά σε κάθε δύσκολη
στιγμή της ζωής μας .
.
Ας Της Φωνάξουμε κι΄ εμείς με τα ανάξια χείλη μας , το
" χαίρε το άνθος της αφθαρσίας "
" Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε "
.
.
Διαβάτης
.
.

.

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Η Άνοιξη της ψυχής μου !

.
Χριστός Aνέστη ! ! !
Χριστός Ανέστη , διαβάτες , οδοιπόροι και συνοδοιπόροι
της ζωής ...
Μόνο αυτό... τι περισσότερο να πω;...
Νικήθηκε το πιο μεγάλο πρόβλημα, ο πιο μεγάλο πόνος,
η πιο φρικτή τραγωδία.
Θάνατος πια δεν υπάρχει!...
Αν το κατάλαβουμε, θα το δείξουμε με τη χαρά μας!...
Αν ακόμα δεν γέμισε χαρά η ψυχή μας , ας ψάξουμε το λόγο...
Κι΄ ας κλαίμε ακόμα; ...
Κι΄ ας πονάμε; ...
Κι΄ ας είμαστε ασθενείς; ...
Μοναχικοί; ...
Χωρίς ανθρώπους; ...
Αδικήθηκαμε;...
Συκοφαντήθηκαμε; ...
Πονέσαμε ; ...
..
.

Ναι, αλλά ... Χριστός ανέστη!...
Και τα σάρωσε όλα.
Κάνε τη νίκη Του, νίκη σου!...
Τη ζωή Του, ζωή σου!...
Τα δικά Του, δικά σου!...
Διαβάτη μου , και κάθε διαβάτη της ζωής ...'
Απλωσε τα χέρια σου, κουνήσου, βγες απ' την αδράνεια και τον εγωισμό σου,
ώστε να κάνεις κτήμα σου όλα τα ωραία που πήγασαν απ' τον Πανάγιο Τάφο
εκείνο το πρωινό της Κυριακής του 33 μ.Χ...
Ανέστη ! . . .
Ο Ιησούς είναι ζωντανός, δίπλα σου και δίπλα μου, μέσα μας, παντού.
Πρόσεξε... Κυκλοφορεί.
Κάπου θα σε βρει, κάπου θα Τον βρεις.'
Εστω και τυχαία...
Θα γίνει η μεγάλη συνάντηση κάποια στιγμή.
Εύχομαι να Τον αναγνωρίσεις!...
Πώς; ...
Θα σου μιλήσει μυστικά , σιωπηλά , χωρίς θορύβους , στη ψυχή και θα σου πει:
.
Σ' Αγαπώ πολύ παιδί μου ...
Πιο πολύ απ΄ όσο φαντάζεσαι ...
Πιο πολύ από Εμένα , αγαπάω Εσένα !...
Θες αποδείξεις ; ...
Κοίτα τα χέρια μου , και την πλευρά μου ...
.
Σ΄ Αγαπώ ! ...
.
.................
.
Χριστός Ανέστη σε όλους , φίλους και γνωστούς , μα και άγνωστους οδοιπόρους της ζωής.
Όλοι στο ίδιο τραίνο ταξιδεύουμε , και οδεύουμε προς την Ουράνια Αιώνια μας Πατρίδα ,
να συναντήσουμε Τον Αναστάντα Ιησού Χριστό Yπέρλαμπρο , μέσα στην Δόξα Του ,
και να Του πούμε μαζί με τον ποιητή :
.
" ... ό,τι νεκρό του μυστικού μου κόσμου ,
παρακαλώ Σε Ιησού ,

Ανάστησέ το εντός μου ... "
.
Χριστός Ανέστη !
.
..
( φωτογραφία , Ο Πανάγιος Τάφος Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού )
.
.

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Καλή Ανάσταση !

.
Σε κάθε Διαβάτη , οδοιπόρο , συνοδοιπόρο
και ταξιδιώτη της ζωής ,

σε κάθε ψυχούλα , σε κάθε γωνιά της γης μας ,
εύχομαι εκ βάθους καρδίας ,
το λαμπρηφόρο και ολόφωτο μήνυμα
Της Αναστάσεως Του Σωτήρα και Λυτρωτή μας
Ιησού Χριστού να πλημμυρίσει τις καρδιές μας !

.
Ο Χριστός μας συμπορεύεται μαζί μας αθόρυβα αλλά δυναμικά.
Η υπομονή, η εμπιστοσύνη, η υπακοή και η ταπείνωση, θα μας δώσουν αυτή την εμπειρία.
Ας εναποθέσουμε κάθε μας πρόβλημα , κάθε μας πόθο και επιθυμία Στα Άχραντα Πόδια Του Κυρίου μας , καλώντας Τον να έλθει και στο δικό μας καρδιακό Άδη μεταποιώντας τον σε φως και χαρά Ουράνια και αναστάσιμη .
.
Καλή Ανάσταση συνοδοιπόροι !
.
Διαβάτης

.
.

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Φως εκ Του Τάφου !

.
Ο σταυρός του Κυρίου ήταν το αποκορύφωμα του μαρτυρίου του, του πόνου, του εξευτελισμού του.
Κι ο τάφος του φαίνεται να ήταν η κατάληξή του, το Αμήν της ιστορίας του.
.
Το Ευαγγέλιο μας λέει ότι στο μέρος όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς ήταν ένας κήπος, και μέσα στον κήπο ένα καινούριο μνήμα, όπου κανένας δεν είχε ακόμα ταφεί.
Η λεπτομέρεια αυτή αποκαλύπτει ένα φως!
.
Ο κήπος εκφράζει ομορφιά, ηρεμία, ζωή.
Πέρα από την απόγνωση τού τάφου υπάρχει η ελπίδα για νέα αρχή.
.
Δεν τελειώνουν όλα με την ταφή …
Άλλωστε ο Χριστός είναι «η Ζωή εν τάφω»
.
Ο στολισμός του Επιταφίου, καθώς και τα εγκώμια που ψάλλονται τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, που γίνεται ο όρθρος της επόμενης μέρας, δείχνουν αυτή την πραγματικότητα.
Οι ιερείς, ντυμένοι τα χρυσοΰφαντα άμφιά τους, βεβαιώνουν την πίστη της Εκκλησίας ότι η Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού αρχίζει να τελεσιουργείται από το Μεγάλο Σάββατο. Εκεί, μέσα στον τάφο που περιτριγυρίζεται από κήπο, κυοφορείται η Ζωή.
.
Για τους πιστούς, πέρα από τον όποιο προσωπικό σταυρό, που κάποτε δείχνει να φτάνει σε οριακό σημείο, υπάρχει πάντα μια ακτίνα φωτός, που διαχέεται γύρω μας ως Χάρη κι ανάπαυση, ως ελπίδα και δύναμη.
Κι έρχεται είτε μέσω μιας ανθρώπινης παρηγορίας, είτε μέσω ενός βιβλίου, είτε μέσω άλλου τρόπου που στέλλει ο Κύριος για να βεβαιώσει την παρουσία Του.
.
Έτσι, η Μεγάλη Παρασκευή μπορεί να γίνει υπόμνηση πως στην πορεία της ζωής δεν είμαστε μόνοι.
Ο Χριστός, στον οποίο πιστεύομε, συμπορεύεται μαζί μας αθόρυβα αλλά δυναμικά.
Η υπομονή, η εμπιστοσύνη, η υπακοή και η ταπείνωση, θα μας δώσουν αυτή την εμπειρία.
Ας ενταφιάσομε, λοιπόν, στον τάφο του Κυρίου τα προβλήματά μας, τις αναπηρίες και αμαρτίες μας, καλώντας Τον να έλθει και στο δικό μας καρδιακό Άδη μεταποιώντας τον σε φως αναστάσιμο.
.
.

Ατενίζοντας Τον Γολγοθά !

.
.
Ἅγιε Γολγοθᾶ, θεῖε Γολγοθᾶ,
.
Παρακαλῶ πές μου πόσες χιλιάδες, ἑκατομμύρια ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους καθάρισες καὶ ἔστειλες
καὶ γιόμισες τὸν γλυκὸ Παράδεισο.

Θεμέλιο γιὰ τὸν γλυκὸ Παράδεισο εἶναι ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς.

Ἁμαρτωλοὶ ἐλᾶτε ἐδῶ, νὰ μὴν ἀργήσετε.

Ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς ἀνοικτός.
Ἡ σταύρωσις. Ὁ Χριστὸς Ἐλεήμων.

Μᾶς περιμένει νὰ τοῦ λούσουμε τὰ πόδια.
.


Μακάριοι ἐμεῖς, ἂν μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστὸς, μὲ ταπείνωση, μὲ φόβο Θεοῦ,

μὲ ζεστὴ καρδιὰ, μὲ ζεστὰ δάκρυα νὰ πλύνουμε τὰ ἅγια πόδια τοῦ Χριστοῦ

καὶ, ἂν θελήσουμε πολλὲς φορές.

Ὕστερα ὁ Χριστὸς θὰ πλύνη τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ γίνη καθαρὴ ἡ ψυχὴ μας

καὶ θ' ἀνοίξει τὸν γλυκὸ Παράδεισο.

Ὕστερα ἐμεῖς μετὰ χαρᾶς θὰ πᾶμε στὸν γλυκὸ Παράδεισο,

γιατὶ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι Πάντες μᾶς περιμένουν.

Μαζὶ μὲ Ἀρχαγγέλους καὶ Ἀγγέλους,

Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ θὰ δοξολογοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.


(Ἡ προσευχὴ τοῦ Γολγοθᾶ, ἀπὸ χειρόγραφο τοῦ παπα-Τύχωνος)

.

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Κάτω απ΄ Τον Σταυρό Σου ...

....................................................... .....
Μυριάδες πέρασαν καρδιές
κάτω απ΄ Τον Σταυρό Σου
κι΄ αναρωτήθηκαν το πώς
πονάς για τον εχθρό Σου
.
Tον άνθρωπο που μ΄ απονιά
Σε κρέμμασε στο ξύλο,
την ώρα που τον έκραζες
για αδελφό και φίλο ...
.
Και αποκρίθηκε η καρδιά
που είναι φως γεμάτη,
όλα του πόνου τα καρφιά
τα δέχετ΄ η ... Α Γ Α Π Η !
.
.......
.
" Σήμερον κρεμμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γήν κρεμμάσας ... "
.
Αγαπημένοι οδοιπόροι και συνοδοιπόροι της ζωής ,
σήμερα Το Θείο Δράμα , φτάνει στο αποκορύφωμα
Της Αγάπης Του Υιού Του Πλάστη και Του Δημιουργού μας ...
Μπροστά Στο Άπειρο Μεγαλείο τούτης της Αγάπης
στεκόμαστε με δέος και κατάνυξη ...
.
Καλή συνέχεια στο υπόλοιπο της πορείας , ν΄ ανεβούμε Τον Γολγοθά ,
και στη συνέχεια , μαζί με τις μυροφόρες , να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως !
Καλή Ανάσταση στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής ...
Ας γεμίσουμε τις καρδιές μας με αγάπη , ειρήνη , πραότητα , καλοσύνη , υπομονή...
Ο Θεός να ευλογεί τον καθένα μας .
.
Κ Α Λ Η .. Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η !
.
Διαβάτης
.
.