Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Πίστη και ελπίδα προς Τον Θεόν ...

.
Tό νά πιστεύουμε στό Θεό σημαίνει νά εμπιστευτούμε σ’ αυτόν τή ζωή καί τό μέλλον μας, νά προσδοκούμε μέ πίστη τήν εκπλήρωση τών επαγγελιών Του. Η ελπίδα προέρχεται από τήν πίστη, όπως τό φυτό προέρχεται από τό σπόρο καί τό ρυάκι από τήν πηγή. Πιστεύουμε πώς ο Θεός είναι αγαθός καί εύσπλαχνος, πώς μάς αγαπάει σάν πατέρας κι επομένως θέλει κάθε καλό γιά μάς, επιθυμεί τήν αληθινή ευτυχία μας. Είναι πάνσοφος καί γνωρίζει καλύτερα κι από μάς τούς ίδιους τί μάς είναι χρήσιμο κι ωφέλιμο. Είναι παντοδύναμος. Μπορεί ανά πάσα στιγμή νά μάς δώσει εκείνο πού θέλει, νά εκπληρώσει αυτό πού έχει υποσχεθεί. Είναι άγιος καί δίκαιος. Επομένως όλα τά λόγια Του είναι αληθινά. Οι επαγγελίες Του είναι αδιάψευστες, αναλλοίωτες.
.
Η μέγιστη απόδειξη τής αγάπης Του γιά τόν άνθρωπο είναι τό γεγονός ότι παρέδωσε Τόν Μονογενή Του Υιό γιά χάρη μας σέ επονείδιστο θάνατο. Εφόσον ενισχύσουμε τήν ψυχή μας μέ πίστη στό άπειρο έλεος, τή σοφία, τήν παντοδυναμία καί τήν αγιότητα τού Δημιουργού μας, μπορούμε να διαβούμε τό στάδιο τής παρούσας ζωής χωρίς φόβο, χωρίς ταραχή, νά νιώθουμε όπως τό μικρό παιδί στήν αγκαλιά τής μητέρας του, όπως τό πλοίο πού έχει σταθερές άγκυρες. Γι’ αυτό «ευλογημένος ο άνθρωπος, ός πέποιθεν επί τώ Κυρίω καί έσται Κύριος ελπίς αυτού» (Ιερ. ιζ’ 7). «Ο Θεός μου βοηθός μου, ελπιώ επ’ αυτόν» (Ψαλμ. ιζ’ 1). «Ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού τών κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι» (Ψαλμ. γ’ 7) .
.
(Από τό έργο «Η εν Χριστώ Ζωή μου» τού αγίου Ιωάννου τής Κροστάνδης, εκδόσεις Πέτρου Μπότση.)
.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Η Άνω Ιερουσαλήμ !

.
«Η δε άνω Ιερουσαλήμ ελευθέρα εστίν,ήτις εστί μήτηρ πάντων ημών».(Γαλάτ. 4.26)
Η Πόλη μας! Η Άνω Ιερουσαλήμ. Όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος «Ας φροντίσουμε να γίνουμε πολίτες της «άνω πόλεως». Μέχρι πότε θα μένουμε στην εξορία»; Και ερμηνεύοντας των 47ο ψαλμό σημειώνει: «Συνεχώς και πάντοτε να στρέφουμε το νου μας προς την πόλη μας, την Ιερουσαλήμ και να φανταζόμαστε πάντα τις ομορφιές της - «αυτής τα κάλλη διαπαντός φανταζόμενοι».
Πόλις πανέμορφη, πόλις με άφθαρτα και αθέατα κάλλη. Η ωραιότερη πόλις των αιώνων, των εθνών, του σύμπαντος.
Εμπρός λοιπόν να την γνωρίσουμε.
.
Γεμάτη φως, αλλά και γεμάτη πλούτη. Χάνεται το μυαλό του ανθρώπου από τον πλούτο και την πολυτέλεια της ουράνιας πόλεως. Τα πλούτη της Νινευή ή της Βαβυλώνας δεν δέχονται την παραμικρή σύγκριση. Αυτή είναι η πλουσιότερη πόλη του σύμπαντος. Σ’ αυτήν θα συρρέουν όλα τα πλούτη της οικουμένης, οι στίχοι του προφήτου είναι πολύ εκφραστικοί:«θα θηλάζεις από τα έθνη γάλα, και θα τρως τον πλούτο των βασιλέων» (60,16). «Ο πλούτος της θάλασσας θα έρθει σε σένα, και ο πλούτος των εθνών και των λαών… θα κουβαλήσουν χρυσάφι και λιβάνι και πολύτιμους λίθους» (60,5-6). Αντί για χαλκό θα σου φέρω χρυσάφι, και αντί για σίδερο ασήμι» (60,17). «θα κάνω τα θεμέλια σου με ζαφείρι. θα κάνω τις επάλξεις σου με ίασπι (διαμάντι πού κρυσταλλίζει, συνήθως κόκκινο), τις πύλες σου με κρυστάλλινες πέτρες και το τείχος σου με εκλεκτά πετράδια (54, 1 1-12).
.
Οι εχθροί της θα έχουν νικηθεί και θα υπάρχει τέτοια ασφάλεια πού οι πύλες της θα παραμένουν συνεχώς ανοιχτές: «Και θα ανοιχθούν οι πύλες σου για πάντα. Ημέρα και νύχτα δεν θα κλείνουν» (60,11).
Απερίγραπτη χαρά θα βασιλεύει εκεί, «Θα έρθουν στην Σιών με ευφροσύνη και με αιωνία αγαλλίαση. Πάνω στο κεφάλι τους θα υπάρχει μεγάλη χαρά και δοξολογία, θα τους καταλάβει ευφροσύνη. Έφυγαν η οδύνη, η λύπη και ο στεναγμός» (51,11). «θα σε καταστήσω γεμάτη αιωνία αγαλλίαση και γεμάτη ευφροσύνη σ’ όλες τις γενεές (60,15). «θα είσαι στεφάνι ομορφιάς στο χέρι του Κυρίου και βασιλικό στέμμα στο χέρι του θεού σου» (62,3). «Όπως ακριβώς ευφραίνεται ο νυμφίος με τη νύφη, έτσι θα ευφρανθεί ο Κύριος με σένα» (62,5). Θα είναι η πόλις του Θεού παγκοσμία μητέρα. Απ’ όλα τα μέρη της οικουμένης θα ξεκινήσουν γι’ αυτήν τα παιδιά της. Θα πετάνε προς αυτή όπως τα περιστέρια και θα τρέχουν όπως τα σύννεφα. «Σήκωσε γύρω τα μάτια σου και δες συγκεντρωμένα τα παιδιά σου. Να, έφθασαν όλοι οι γιοι σου από μακριά» (60,4).
.
Ώ, τι ανείπωτο μεγαλείο! Μία απέραντη πόλις να πλέει μέσα στο χρυσάφι. Τι θα ένοιωσε ο άγιος Ευαγγελιστής σαν την αντίκρισε.Τώρα διακρίνεται καλύτερα το τείχος της. Και πρώτα απ’ όλα οι πελώριοι θεμέλιοι λίθοι. Ό καθένας έχει μήκος 3.000 στάδια, δηλαδή 555 χιλιόμετρα. Κι’ ο καθένας ξεχωριστή λάμψη και ομορφιά. Δώδεκα γιγαντιαία πολύτιμα πετράδια: ίασπις, ζαφείρι, χαλκηδών, σμαράγδι, σαρδόνυχας, σάρδιο, χρυσόλιθος, βήρυλλος, τοπάζιο, χρυσόπρασος, υάκινθος και αμέθυστος.
.
Πω, πω! Τι Ομορφιές, τι χρώματα! Από το ζαφείρι και τον υάκινθο γαλάζιες λάμψεις, από τον βήρυλλο πρασινογάλαζες. από τον χρυσόπρασο χρυσοπράσινες, από τον χαλκηδόνα (=αχάτη) καφετιές και άσπρες και άλλες, από τον ίασπι διαμαντένιες, από τον σαρδόνυχα καστανοκόκκινες, από τον χρυσόλιθο χρυσοκίτρινες, από τον αμέθυστο μενεξεδένιες. Χάρμα Οφθαλμών! Και από το τοπάζιο πάλι, τι λάμψεις!
Αυτό το πολύτιμο πετράδι διαθέτει την χάρη του κρυστάλλου, την διαύγεια του νερού και χρώματα άλλοτε κίτρινο, άλλοτε γαλάζιο, υπέρυθρο, κόκκινο. Αλλά και το σάρδιο; Πολύτιμο πετράδι πού έβγαινε στις Σάρδεις, με κοκκινωπό χρωματισμό σαν της φωτιάς και του αίματος - «πυρωπόν και αιματοειδή». Λες και ξεχύθηκαν πανέμορφα ουράνια τόξα.«Οι θεμέλιοι του τείχους της πόλεως παντί λίθω τιμίω κεκοσμημένοι» (21,19)
.
Ανεκλάλητα κάλλη. Διαχύσεις και αντανακλάσεις λάμψεων και χρωμάτων. Μαγευτική χρωματοφωτοπλημμύρα. Ξεχείλισμα Ουρανίας ομορφιάς και δόξας. Τα δώδεκα πανέμορφα θεμέλια εικονίζουν τους Αποστόλους.
Η άνω Ιερουσαλήμ είναι γεμάτη φως και ζωή. Όποιος ζει αμαρτωλά, βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι και τον θάνατο. Πώς να συνταιριάξουν αυτά; Ό άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, στην 30η πνευματική του ομιλία σημειώνει σχετικά:«Όπως ο νεκρός σε μία πόλη είναι εντελώς άχρηστος και τον βγάζουν έξω και τον θάβουν, έτσι και η ψυχή πού δεν έχει επάνω της την επουράνια εικόνα του θεϊκού φωτός, πού είναι η ζωή της, είναι αποτυχημένη και απόβλητη. Δεν μπορεί σε τίποτε απολύτως να χρησιμεύσει στην πόλη εκείνη των άγιων, αφού δεν φορεί την φωτεινή και θεϊκή χάρη του Πνεύματος. Είναι γι’ αυτούς νεκρή και άχρηστη».
Εκεί όλα είναι φωτεινά και ένδοξα. Καμιά φορά ταξιδεύοντας έτυχε ν’ αντικρίσω σε ώρες δειλινού προς την δύση κάποια φαντασμαγορικά ηλιοβασιλέματα με διάχυτες φωτεινόχρωμες ομορφιές. Κι αυτά τα ουράνια κάλλη μου θύμισαν τις ένδοξες φωτοχυσίες της άνω Ιερουσαλήμ. «Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο».
.
Εκεί, αν με ελεήσει ο Θεός, αναλογίζομαι πώς θα συναντήσω τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα ντυμένα με ηλιοειδή ενδύματα. Τους μεγάλους πατριάρχες της Π. Διαθήκης με την αλύγιστη πίστη. Τούς θαυμαστούς προφήτες, κι ανάμεσα τους τον ευλογημένο εκ κοιλίας μητρός Σαμουήλ και τον χαριτωμένο Ελισαίο πού κάποτε είχα αποστηθίσει τα θαύματα του. Τον σοφώτατο Δανιήλ πού αναξίως φέρω το όνομά του. Τον Ηγαπημένο Ιωάννη με τις θεολογίες του και τα συγκλονιστικά του Οράματα. Τον πεφιλημένο Απόστολο Παύλο πού έχει γίνει ένα κομμάτι της ζωής μου. Τον τρισευλογημένο άγιο Ιγνάτιο πού τόσο με γοήτευσαν τα λόγια των θεσπέσιων επιστολών του. Εκεί και τον Γρηγόριο τον θεολόγο, την συμπάθεια μου, πού κάποτε στον επιτάφιο της αδελφής του είχε πει:
«Γοργονία,πατρίς μεν η ανω Ιερουσαλήμ,η μη βλεπομένηνοούμενη δε πόλις,εν ή πολιτευόμεθακαι προς ην επεινόμεθα»
.
Εκεί και την οσιομάρτυρα Παρασκευή, πού βασανίσθηκε και απετμήθη την κεφαλήν για τον Κύριο, ιδιαιτέρως προστάτιδα μου. Εκεί και την νεαρή μεγαλομάρτυρα Αγία Μαρίνα, πού αξιωθήκαμε να της φτιάξουμε ένα όμορφο εξωκλήσι. Εκεί και τον σεβάσμιο Ρώσο ερημίτη π. Τύχωνα, πού τον γνώρισα σε ηλικία εικοσιέξι ετών σε ερημικό κελί του Αγίου Όρους - εκείνος ήταν ογδόντα, ο πρώτος θεοφόρος πού συνάντησα στην ζωή μου.
Δίπλα του στεκόταν ένα μικρό αγρίμι, μία νυφίτσα, πού του συμπεριφερόταν σαν ήμερη γάτα. Σε ερώτηση γιατί όλοι οι χριστιανοί δεν έχουν την ίδια χάρη από το Άγιο Πνεύμα, ενώ αυτό είναι το ίδιο, έδωσε σοφή απάντηση: «Στην Εκκλησία πού πάς ν’ ανάψεις κερί, αν δώσεις δέκα δραχμές παίρνεις μικρό, αν δώσεις είκοσι, μεγαλύτερο. Κι αν δώσεις εκατό, παίρνεις λαμπάδα. Έτσι γίνεται και με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, όσο πιο πολλά δίνεις, τόσο πιο πολλά παίρνεις».
.
Εκεί ο κάθε πιστός θ’ αντικρίσει τους προσφιλείς αγίους και προστάτες, τους πνευματικούς του πατέρες και καθοδηγητές, σαν λαμπερά αστέρια να περιχορεύουν γύρω από τον Ήλιο της δικαιοσύνης.
.
Ας οπλιστούμε λοιπόν με θάρρος κι ας αγωνισθούμε να κατακτήσουμε τις άγιες αρετές του Χρίστου, την εγκράτεια, την υπομονή, την ταπείνωση, την αγάπη και μέσα σ’ αυτές θα βρούμε τον δρόμο προς τις μαργαριταρένιες πύλες της άνω Ιερουσαλήμ, όπου ο υπέρφωτος θρόνος του θεού και το ύδωρ της αθανάτου ζωής και οι καρποί του Ιερού δένδρου και το ανέσπερο φως της θεϊκής δόξης - «φως Ιλαρόν αγίας δόξης».
.
Ω Ουρανία Πατρίδα ! Μη μας απόρριψης από τις μητρικές σου αγκάλες. Αξίωσε μας να βαδίσουμε υπομονετικά και αθλητικά την στενή οδό για να καταλήξουμε στην αιθέρια απλοχωριά και απεραντοσύνη σου . Αμήν !

Από το βιβλίο " Η Άνω Ιερουσαλήμ " , π. Δανιήλ Γουβάλη
.
...............................................................................................................................
.
Αγαπημένοι διαβάτες και συνοδοιπόροι της ζωής ,
.
βρισκόμαστε ήδη στο τέλος και αυτής της βδομάδας ,
.
και εύχομαι για όλους ένα όμορφο και ευλογημένο σαββατοκυρίακο .
.
Εύχομαι με όμορφες ανοιξιάτικες στιγμούλες να αποχαιρετίσουμε
.
και φέτος την άνοιξη , και να εισέλθουμε στο καλοκαίρι ,
.
με τις ψυχές μας ανάλαφρες από κάθε κακό , και γεμάτες αγάπη .
.
Ας είναι πόθος της ψυχής μας να γίνουμε κι΄ εμείς μια μέρα ,
.
κάτοικοι Αυτής της Ουράνιας Μοναδικής Πολιτείας ,
.
που ο Πλάστης και Δημιουργός της ζωής μας , ετοιμάζει για όλους εμάς .
.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Αγαπημένε Παύλο ...

.
Ήτανε λίγος ο καιρός που δουλέψαμε μαζί ,
.
αγαπημένε φίλε και συνοδοιπόρε Παύλο .
.
Σ΄ αυτόν τον λίγο καιρό , μας συνέδεσαν τόσα πολλά ,
.
και πάνω απ΄ όλα η Αγάπη μας προς Τον Έναν και Μοναδικό ,
.
Κυβερνήτη της ζωής μας , και του σύμπαντος ,
.
Τον Αγαπημένο Ιησού Χριστό !
.
Δύσκολες οι στιγμές όταν είναι να αποχαιρετήσεις αγαπημένες ψυχές , ανθρώπους που βρέθηκαν στην πορεία της ζωής σου ,
.
που σε στήριξαν , σε ενθάρρυναν , και σε βοήθησαν , σου στάθηκαν και σου έδωσαν αξία μόνο με την παρουσία τους .
.
.
Εύχομαι καλή συνέχεια στην πορεία της ζωής σου ,
.
όπου κι΄ αν βρεθείς απ΄ εδώ και πέρα .
.
Εύχομαι όπου κι΄ αν πας , Συνοδοιπόρος σου ,
.
νάναι για πάντα ο Ιησούς Χριστός ,
.
να σε στηρίζει και να σε παρηγορεί σε κάθε δυκολία και κάθε θλίψη της ζωής .
.
Μαζί με την αγαπημένη σύντροφο της ζωής σου , Δέσποινα ,
.
να χαίρεσαι κάθε ομορφιά που απλόχερα και καθημερινά ,
.
ο Πλαστης και Δημιουργός μας , χαρίζει σε όλους μας ,
.
και να περνάτε όμορφες και ευτυχισμένες στιγμές ...

Για σένα σήμερα , αφιερωμένο το αγαπημένο ποιήμα του Καβάφη , Ιθάκη :
.
"Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή,
αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι που με τι ευχαρίστησι,
με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν. "
.

Στο καλό αγαπημένε Παύλο ,
.
όμορφες μέρες έρχονται για σένα ,
.
να το θυμάσαι , και να χαμογελάς ,
.
και να σε πλημμυρίζει ευτυχία και χαμόγελο ...
.

Ὑπομονή !

.
«...Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς, ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους, εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της. Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων, ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά. Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης, κατὰ κάποιο τρόπο, ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε. Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους, χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας, ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία.

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει. Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ ποῦμε: «καὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώ;» Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν, μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως, μέρα μὲ τὴν ἡμέρα, κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα, ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία. Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή. Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή, ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της, βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά, πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες, πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα. Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε, πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί, κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ θέλει ὑπομονή. Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους, τὸ μυστικό τους, αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή. Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό. Ἡ νοοτροπία τοῦ «ἐδῶ καὶ τώρα» ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας, δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία, καὶ τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας. Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ «ἐδῶ», ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ «τώρα» τὸ «ὅποτε θέλει ὁ Θεός» καὶ τὴν αἰωνιότητα.

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ «γιατί;» πρὸς τὸ Θεό, τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά, ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό, ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό. »
.
(Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς«Ἀπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσιν»)

...................................................................................................................
.
Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής ,
.
με υπομονή , πίστη , καρτερία , σε ό,τι κι΄ αν συναντούμε καθημερινά ,
.
στην πορεία της ζωής μας , οδεύοντας ... από τη γη , στον Ουρανό !
.
Ο εν δόξη Αναληφθείς Ιησούς Χριστός , μας έδωσε μιαν υπόσχεση ,
.
προτού Ανέβει προς Τον Πατέρα Του . Ας την θυμόμαστε πάντα .
.
" Εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες έως την συντελεία του αιώνος ! " ...
.
Τι λοιπόν να μας φοβίζει , μετά από αυτήν την υπόσχεση ; ...
.

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Αλυσίδα Αρετών ...

.
.
Η μετάνοια φέρνει την υπακοή
η υπακοή τη Χάρη
η Χάρη την ταπείνωση
η ταπείνωση την πραότητα
η πραότητα την ειρήνη
η ειρήνη την προσευχή
η προσευχή τη σοφία
η σοφία την υπομονή
η υπομονή την αγάπη
η αγάπη την ακακία
η ακακία τη μακροθυμία
η μακροθυμία την αιώνια ζωή.
.
.
.
.

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Ο πόλεμος των πειρασμών .

.

" Οι πειρασμοί είναι σωματικοί και ψυχικοί. Οι άγιοι λέγουν πως οι πειρασμοί, που έρχονται κατά παραχώρηση Θεού, είναι για την υπερηφάνεια μας, να μας φέρουν δηλ. στην ταπείνωση. Μας πολεμούν και μας πειράζουν με πόνους και οδύνες στο κορμί μας. Έρχονται όμως σαν γιατροί «πας πειρασμός, ως εκ Θεού παραχωρείται, προς ίασιν ψυχής του νοσούντος» (αγ. Πέτρος ο Δαμασκηνός). Βέβαια μας φέρνουν λύπες και σωματικές οδύνες, αλλ’ αυτό γίνεται για τρεις λόγους: α) να ξεριζώσουν από μέσα μας τις παλιές αμαρτίες, β) να μας απομακρύνουν από τις τωρινές αμαρτίες, και γ) να μας προφυλάξουν από τις αμαρτίες που ο σατανάς θα μας βάλει να κάνουμε αύριο μεθαύριο. Αλλά δεν πρέπει ούτε στιγμή να γογγύζουμε για τους πειρασμούς που θα μας έρθουν. «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν» (Ιακ. Α΄12). Αυτό είναι το όπλο, με το οποίο θα νικήσουμε τον πειρασμό. Να προσευχόμαστε να δίνει ο Θεός υπομονή και ταπείνωση: «ευφρανθείημεν, ανθ’ ων ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών ων είδομεν κακά» (Ψαλμ. πθ΄15). Και να μη νομίζουμε ότι ο Θεός θα μας αφήσει να βαστάξουμε πειρασμό βαρύτερο απ’ ότι μπορούμε να υποφέρουμε «πιστός δε ο Θεός ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν» (Α΄Κορ. ι΄13).

Πρέπει ακόμη να ξέρουμε, ότι η έκβαση του πειρασμού εξαρτάται από την προσευχή μας και τη θέληση του Θεού. Κι αν δεν ήρθε ο πειρασμός, λέγει ο Μέγας Αντώνιος, εμείς πρέπει να τον περιμένουμε. Θεωρεί αδύνατο να σωθεί ο άνθρωπος, δίχως να πειρασθεί: «ουδείς απείραστος δυνήσεται εισελθείν εις την Βασιλείαν των Ουρανών. Έπαρον γαρ, φησί, τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζώμενος». Χωρίς πειρασμούς η υπερηφάνεια μας σέρνει σε ψηλούς και επικίνδυνα απόκρημνους βράχους. Ενώ με τους πειρασμούς και οι τέλειοι ακόμη, γίνονται άξιοι για μεγαλύτερα χαρίσματα. Και την κατάλληλη ώρα, «οίδε Κύριος ευσεβείς εκ πειρασμού ρύεσθαι» (Β΄Πέτρου β΄9) αρκεί όμως, όπως μας το ζητάει, να δείξουμε υπομονή. Η υπομονή είναι η μητέρα της παρηγοριάς, είναι η δύναμη, που γεννιέται μέσα σε μια ευρύχωρη καρδιά, με επίμονη προσευχή και θερμά δάκρυα. Κ’ εκεί που ο πόνος μας συνθλίβει και κράζουμε εναγώνια «ο Θεός, ο Θεός μου, πρόσχες μοι, ίνα τι με εγκατέλειπες;» (Ψαλμ. δ΄ 1), σε λίγο αναφωνούμε, ξαλαφρωμένοι και ανακουφισμένοι: «Κύριε, εν θλίψει επλάτυνας με» (Ψαλμ. δ΄ 1).

Ας μη γογγύζουμε με τους πόνους και τις οδύνες των πειρασμών που μας έρχονται. Όπως εμείς οι άνθρωποι ξέρουμε πόσο βάρος πρέπει να φορτώσουμε τα ζώα μας, κι όπως ο κεραμιδάς που καίει τα πήλινα αγγεία, ούτε άψητα τ’ αφήνει, κι ούτε τα παρακαίει, έτσι κι ο Θεός, που επιτρέπει τους πειρασμούς για το καλό μας: καίει όσο χρειάζεται το χωματένιο αγγείο του σαρκίου μας με το θείον πυρ, για να βαστάξουμε μέχρι τέλους ελεύθερη τη ψυχή μας από το θάνατο της αμαρτίας. Στο τέρμα των πειρασμών υπάρχει το βραβείο και ο στέφανος, τα οποία δίδονται σε όσους αγωνίζονται. Σε κάθε πειρασμό να στρέφουμε τα μάτια μας στον ουρανό και θ’ ακούσουμε τη γλυκειά φωνή της Αποκαλύψεως να μας λέγει: «ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού της μελλούσης έρχεσθαι επί της οικουμένης όλης» (Αποκ. γ΄ 10).

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε: «Τις πτώσεις του χριστιανού δεν τις φέρνει η φύση των πειρασμών, αλλά η ραθυμία των πειρασμών». "

(«Έρως Ορθοδοξίας» - Π.Β.Πάσχου )
.

Η αληθινή ελευθερία

.

" Όλοι μας ταλαιπωρούμαστε στη γη και ζητάμε ελευθερία, μα λίγοι ξέρουν τι είναι η ελευθερία και που βρίσκεται. Κι εγώ θέλω επίσης ελευθερία και την αναζητώ μέρα και νύχτα. Έμαθα πως βρίσκεται κοντά στο Θεό και δίνεται απʼ Αυτόν σʼ όσους έχουν ταπεινή καρδιά, σʼ όσους μετανόησαν και έκοψαν το θέλημά τους ενώπιον του Κυρίου. Σʼ όποιον μετανοεί, ο Θεός δίνει την ειρήνη Του και την ελευθερία να Τον αγαπάει.Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στον κόσμο από την αγάπη του Θεού και του πλησίον. Σʼ αυτά βρίσκει η ψυχή ανάπαυση και χαρά.
Η καρδιά μου πονάει για όλο τον κόσμο και προσεύχομαι με δάκρυα γιʼ αυτόν, να μετανοήσουν όλοι και να γνωρίσουν το Θεό, να ζήσουν με αγάπη και να γευθούν τη γλυκύτητα της ελευθερίας του Θεού.
Ω, όλοι οι άνθρωποι, προσευχηθείτε και κλάψτε για τις αμαρτίες σας, για να σάς συγχωρήσει ο Κύριος. Όπου υπάρχει άφεση αμαρτιών, εκεί βρίσκεται η ελευθερία της συνειδήσεως και η αγάπη, έστω και λίγη.
Ο Κύριος μάς έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία: η αγάπη για το Θεό και τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα. Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα- αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή. Δεν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης ή ηγούμενος ή διοικητής. Μπορεί όμως ο καθένας, σε όποια τάξη κι αν ανήκει, νʼ αγαπάει το Θεό και να είναι ευάρεστος σʼ Εκείνον- κι αυτό είναι το σπουδαίο. Και όσοι αγαπούν περισσότερο το Θεός τη γη, θα έχουν περισσότερη δόξα στη βασιλεία των ουρανών και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο. Ο καθένας θα δοξαστεί κατά το μέτρο της αγάπης του.
Η θεία χάρη δεν αφαιρεί την ελευθερία, αλλά συνεργεί μόνο στην εκπλήρωση των εντολών του Θεού. Ο Αδάμ βρισκόταν στην κατάσταση της χάριτος, αλλά δεν του αφαιρέθηκε το αυτεξούσιο. Οι άγγελοι παραμένουν επίσης στο Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν τους έχει αφαιρεθεί η ελεύθερη βούληση.
Ο Κύριος έδωσε στη γη το Άγιο Πνεύμα και όσοι το έλαβαν, αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους.
Ίσως πεις: «Γιατί λοιπόν δεν έχω κι εγώ μια τέτοια χάρη;».
Επειδή εσύ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του Θεού, αλλά ζεις σύμφωνα με το δικό σου θέλημα.
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γιʼ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.
Έτσι δόθηκε στο Θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ.1, 38).
Αν λέγαμε κι εμείς, «Ιδού ο δούλος Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευε σʼ όλο τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία.
Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σʼ όλη την οικουμένη, εμείς
οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουμε και δεν θέλουμε να τα παραδεχθούμε.
Όποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού,
αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη. "

(Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης )
.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Άνοιξε το παράθυρο

.

Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος


Τα λόγια ήτανε καλά

καλά και τιμημένα

μαλαματένιος ο σταυρός

χωρίς καδένα



Άνοιξε το παράθυρο να μπει

δροσιά να μπει του Μάη

εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού

κι αλλού η ζωή μας πάει ...


Οι βέρες ήτανε χρυσές

χρυσές κι οι αλυσίδες

που δέσανε τα νιάτα μας

πως δεν τις είδες


Άνοιξε το παράθυρο να μπει

δροσιά να μπει του Μάη

εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού

κι αλλού η ζωή μας πάει ...

.........................................................................................

Με τους πιο πάνω στίχους του γλυκύτατου τραγουδιού ,
.
εύχομαι στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής ,
.
μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη βδομάδα .
.
Στο χέρι του καθενός μας είναι ν΄ ανοίξουμε το παράθυρο
.
της ψυχής μας , και ν΄ αφήσουμε τη δροσιά του Μάη
.
να χαιδέψει τις κουρασμένες υπάρξεις ,
.
ν΄ αφήσουμε τις ακτίνες του ήλιου να ζεστάνουν
.
όποιαν παγωνιά υπάρχει μέσα μας ,
.
ν΄ αφήσουμε τον Αγαπημένο μας Διδάσκαλο και Καραβοκύρη της ζωής ,
.
να πάρει το πηδάλιο στα χέρια Του και να μας ταξιδέψει όπου Εκείνος
.
θέλει , όπου η Πανσοφία Του γνωρίζει ότι θα μας πάρει σε λιμάνια
.
ήσυχα , και ακρογιαλιές μαγευτικές .
.
Μια κίνηση χρειάζεται από μέρους μας ...
.
Ν΄ ανοίξουμε το παράθυρο της ψυχής μας , για να μπορέσει να εισέλθει.
.
Τα άλλα όλα είναι δική Του δουλειά ...
.
Εύχομαι το καλύτερο στον καθένα μας ...
.
Καλή συνέχεια ...
.

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

Καταιγίδα ή τι ; ...

.


"Γιατί ´ναι τούτ´ η νύχτα μελανή ,

και πιότερο απ´ τις άλλες βουρκωμένη;

Τα στήθια μου πλακώσαν οι ουρανοί

κι αγγίζουν ως τη γη μαυροντυμένοι.

Μπουρίνι θα ξεσπάσει; ...

Ποιος το ξέρει;

.

Μα ποιος μπορεί να πει για την αυγή,

σαν τι παρηγοριές θέ να μου φέρει;

Ας έρθει κι η βροχή και το χαλάζι,

κι ας σπάσουν οι ουρανοί μ´ ορμή στη γη.

Eσένα έχω Πατέρα ! Τι με νοιάζει ; "
.
( Απ΄ την γλυκειά ποιητική συλλογή του Βερίτη )
.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Εγώ και ο ... Θεός !

.

" ..."Έρχεσαι να μου μιλήσεις εσυ πνιγμένος στα προβλήματα σου.

Είσαι άρρωστος, αμάρτησες, εξώκειλες, σου είπαν έχεις καρκίνο και θα πεθάνεις.

Σου μιλάω εγώ... μου λες, λύθηκε το πρόβλημα μου...Μα πως;

Ο καρκίνος δεν θεραπεύθηκε, η εγχείρησις θα γίνει, τελικώς θα πεθάνεις.

Πως λύθηκε το πρόβλημα σου;Πράγματι λύθηκε διότι άλλαξε το βίωμα σου.

Θεία ενέργεια φώτισε τα έγκατά σου.

Δεν λύνονται τα προβλήματά μας, διότι προκαλούνται απο τους άλλους

και απο τις καταστάσεις.

Εν τούτοις το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι ,

αλλά η σχέσις μου με τον Θεό. Εγώ και ο Θεός.

Όταν αυτήν την τακτοποιήσουμε , δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα!... "
.
( Αρχ. Αιμιλιανού Σιμονοπετρίτου , Λόγος περί Νήψεως )
.
..............................................................................................
.
Βρισκόμαστε ήδη στο τέλος άλλης μιας βδομάδας της επίγειας μας ζωής .
.
Εύχομαι καλή συνέχεια στην πορεία μας , στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο
.
της ζωής , και ένα όμορφο και ευλογημένο σαββατοκυρίακο να έχει ο καθένας ,
.
πλούσια γεμάτο , απ΄ Τη Χάρη και Τη Δωρεά Του Παναγίου Πνεύματος .
.
Να είστε όλοι καλά .
..

Χρόνια πολλά ! ...

.

Εύχομαι σ΄ όσους έχουνε
σήμερα τη γιορτή τους
κάθε ευλογία και χαρά
να έχουν στην ζωή τους.
.
.
.
.
Πόνος να μην τους ακουμπά
λύπη μην τους αγγίζει,
κι΄ η παρουσία του Ιησού
χαρά να τους γεμίζει.

.
Χρόνια πολλά γεμάτα φως
γεμάτα καλοσύνη
γεμάτα απ΄ τον Ιησού Χριστό
που τα σκοτάδια σβήνει.

..........
.
Των Αγίων Ισαποστόλων Κωσταντίου και Ελένης σήμερα.
Εύχομαι να σκεπάζουν και να καθοδηγούν τον καθένα μας ,
και όσους έχουν το όνομά τους ...
σε δρόμους όμορφους , γεμάτους φως , γεμάτους με την παρουσία
Του Ιησού Χριστού και Της Αγάπης Του ...
Εύχομαι στην κάθε Έλενα , Ελένη , Κώστα , Κωσταντίνο ...
Εύχομαι στον κάθε διαβάτη, οδοιπόρο , συνοδοιπόρους της ζωής ,
σε κάθε γωνιά της γης μας , κοντά μας , μα και μακρυά μας ,
ειρήνη , χαρά , καλοσύνη και αγάπη νάναι γεμάτη
για πάντα η ζωή τους.
Χρόνια Πολλά , σε όλους , και ό,τι ποθεί η ψυχούλα σας ,
απλόχερα ο αναστημένος Ιησούς Χριστός να σας το χαρίζει.
.

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Η ειρήνη της ψυχής

.
Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά.
Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει. Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια;
Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.
Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο.
.
Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.
Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.
Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.
Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε.

Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί
Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. ΄Oταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα.
Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό.
Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό.

( γέροντας Πορφύριος )
.
( Αναδημοσίευση από Ψήγματα Ορθοδοξίας )

..............................................................................................................

Στο πιο πάνω κείμενο τα δικά μας σχόλια περιττέυουν .

Μας τα λέει τόσο όμορφα και απλά ο αγαπημένος γέροντας Πορφύριος .
.
Εύχομαι μιαν όμορφη και ευλογημένη μέρα στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .


Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Ο Ιησούς Χριστός

.

O Ιησούς Χριστός δεν είναι μόνο ένα πρόσωπο, ένα αντικείμενο για ζωγραφιά, ένας ηρωας, μια όμορφη μορφή, μια σκέψη για ένα τραγούδι, αλλά για εκείνους που έχουν ακούσει τη φωνή Του, που έχουν αισθανθεί τη συγνώμη Του, που έχουν δεχτεί την ευλογία Του, είναι μελωδία, θαλπωρή, φως, χαρά, ελπίδα και σωτηρία, ένας Φίλος που ποτέ δεν τους εγκαταλείπει και μας ανυψώνει όταν οι άλλοι προσπαθούν να μας ρίξουν. Δεν μπορούμε να Τον εξουθενήσουμε ακόμα κι αν Του φορτώσουμε όλες τις λύπες μας και τα προβλήματά μας. Αυτός είναι πάντα έτοιμος να μας σηκώσει, είναι πάντα έτοιμος να μας βοηθήσει. Μας αντιμετωπίζει με την ίδια αγάπη, μας φωτίζει με το ίδιο χαμόγελο, μας συμπονά με την ίδια ευσπλαχνία.
.
Είναι όπως λέει ο ποιητής :

Ανάπαυση στον κουρασμένο,
Χαρά στον λυπημένο,
Ελπίδα στον απελπισμένο,
Φως στο ευτυχισμένο.
Σπίτι για τον ξένο,
Δύναμη μέχρι το τέλος,
Καταφύγιο απ' τον κίνδυνο,
Σωτήρας και Φίλος!
Μου δίνει χαρά στη θέση της λύπης
Μου δίνει αγάπη που διώχνει κάθε φόβο μακριά
Και φωτίζει την σκοτεινή μου θλίψη
Και με κάνει να βλέπω το νόημα της ζωής πιο καθαρά.

"Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: ";Υμείς φίλοι μου εστέ ...;"; Σαν φίλο να Τον ατενίζουμε και να Τον πλησιάζουμε. Πέφτουμε; Αμαρτάνουμε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχουμε κοντά Του, όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίνει η αίσθηση του φίλου. Να Του πούμε: "Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με";. Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ΄ τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε πως μας αγαπάει και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ΄ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρουμε ότι μας αγαπάει.

Αν θελήσουμε και Τον ακολουθήσουμε και τούτη η ζωή με τον Χριστό είναι χαρά, έστω και μέσα σε δυσκολίες. Όπως το λέει ο Απόστολος Παύλος: " Χαίρω εν τοις παθήμασί μου". Αυτή είναι η θρησκεία μας, εκεί πρέπει να πάμε. Δεν είναι τα τυπικά, όσο είναι να ζει κανείς με τον Χριστό. Όταν αυτό το πετύχεις, τι άλλος θέλεις; Κέρδισες το πάν. Ζεις τον Χριστό και ο Χριστός ζει μέσα σου. Όλα μετά είναι πολύ εύκολα, η υπακοή, η ταπείνωση, η ειρήνη.
.
........................................................................................................................
.
Το πιο πάνω ,από την προχθεσινή λήξη της φετινής κατηχητικής μας χρονιάς ,
που γέμισε τη ζωή μας με όμορφες στιγμές , ανάμεσα στις αγνές , τρυφερές ,
παιδικές ψυχούλες , που μας δίδαξαν τόσα πολλά , τόσα όμορφα , τόσα αγγελικά .
Εύχομαι ολόψυχα σε όλα τα παιδιά ένα όμορφο , ξεκούραστο , γεμάτο ευλογίες
καλοκαίρι , και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τον επόμενο Οκτώβριο .
Ο Ιησούς Χριστός , και η γλυκειά Του Μανούλα Παναγιά , να συμπορεύονται
κάθε στιγμή με τον καθένα και την καθεμιά σας .
.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Ευχαριστώ !

.
Πολλές φορές υπό το βάρος του σταυρού
των δοκιμασιών και της θλίψης ,
ξεχνάμε πως ο Κύριος Του Ουρανού και της γης ,
δεν επιτρέπει καμιά δοκιμασία και καμιά θλίψη
να μας αγγίξει , αν εμείς δεν την σηκώνουμε .
Ξεχνούμε όμως να Του πούμε και το ευχαριστώ μας,
για τα αμέτρητα καθημερινά δώρα Του ,
και τις Θείες ευεργεσίες Του .
Ας γίνει καθημερινή ευχαριστία και δοξολογία
προς Τον Ουράνιο Πατέρα η ζωή μας ,
για ό,τι μας συμβαίνει , είτε είναι του δικού μας
θελήματος είτε όχι .
Ένα είναι το βέβαιο , τα πάντα είναι Του Πανάγιου δικού Του Θελήματος , και κινούνται από Τα Πανάγια Χέρια Του .
Δόξα Τω Θεώ !
.
Όμως είναι και κάποιες ψυχές , που στέκουν , σαν ένας άλλος Σίμωνας Κυρηναίος , και σηκώνουν λίγο απ΄ το
βάρος και το φορτίο του προσωπικού μας σταυρού .
Και είτε με τα λόγια τους , είτε με τις προσευχές τους , έρχονται σαν βάλσαμο , και σου προσφέρουν λίγη παρηγοριά , και σε δροσίζουν λίγο απ΄ τον καύσωνα των πειρασμών ,
που προσπαθούν να μας αποδιοργανώσουν και να μας απομακρύνουν απ΄ Την Αγάπη του Ιησού .
Είναι μεγάλη η ευγνωμοσύνη μου και σε αυτές τις ευγενικές ψυχούλες , και εύχομαι
ο Ποιητής του Ουρανού και της γης , που γνωρίζει καλύτερα ποια είναι η ανάγκη της κάθε ψυχής , να εκπληρώσει κάθε ευγενή πόθο και επιθυμία τους .
Διαβάτες και οδοιπόροι της ζωής , βαδίζουμε όλοι στην ίδια πορεία ,
από τη γη στον Ουρανό .
Είμαι χαρούμενη που έχω τέτοιους συνοδοιπόρους , και τέτοιες ψυχές να με συνοδεύουν
στην πορεία μου .
Καλή δύναμη σε όλους ... και ο αγώνας συνεχίζεται , δεν σταματά ποτέ . Μέχρι να φτάσουμε.
.

«Το πολύτιμο πετράδι »

.

«Εις ένα κοσμηματοπωλείον βλέπω δύο πολύτιμα πετράδια, είναι τα ίδια, όμοια στο χρώμα, στο μέγεθος, καθαρά και ωραία. Αλλά το ένα είναι πολύ πιο λαμπερό και ακτινοβολεί, ενώ το άλλο είναι θαμπό.

Ο κοσμηματοπώλης μου εξηγεί:
“Είναι η ίδια πέτρα –μου λέγει- αλλά η μιά, αυτή που λάμπει, είναι πολύ δουλεμένη,
έχει 80 πλευρές μικροσκοπικές, ενώ η άλλη, η θαμπή, έχει μόνον 8.
Δεν είναι δουλεμένη, όπως η άλλη”.

Τότε εσκέφθηκα και είπα μέσα μου:
“κύτταξε, κάθε πλευρά θα πη και μια κοψιά, με σκληρό εργαλείο, έπειτα λείανσις,
κατεργασία στον τροχό, λουστράρισμα κ.λ.π.

Αν είχε στόμα τώρα η πέτρα αυτή θα μο έλεγε:

«Να’ξερες τι υπέφερα για να φθάσω σ’αυτή τη θέση!!!

80 κοψιές, τροχοί, βάσανα!!».

Ναι, αλλά τώρα όλα αυτά πέρασαν, θα της έλεγα και σου μένει αυτή η αναφαίρετη λάμψη και ωραιότης”.

Έτσι είναι και με τα βάσανα και τας δοκιμασίας των πιστών.

Είναι “προς το συμφέρον, εις το μεταλαβείν τη αγιότητος Αυτού”,

διά να λάμπωμεν αιωνίως εν τη δόξη του Πατρός»

(Από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κούρκουλα “500 πετράδια” )
.

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Όταν πονάς ...

.

'Οταν πονάς μην περπατάς

σε δρόμους πατημένους,

διάλεγε κάποια ερημικά μονοπάτια.

Κάτω απο ξάστερο ουρανό

σε κάμπους ανθισμένους

προσευχήσου στου Πλάστη εμπρός τα μάτια.
.
.

Κι όταν το γλυκοχάραμα

ξυπνούν τα ρόδα, οι κρίνοι ,

θα ιδείς πόσο σε γιάτρεψε

η προσευχή εκείνη.
.

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Στις κρίσιμες στιγμές ...

.

" Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές

που η ψυχή τα χάνει

και δεν ευρίσκει πρόχειρο

στον πόνο της βοτάνι ,


θάρρος η Άγια Χάρις σου

Πανάγαθε μας δίνει ,

και λέμε μ΄ εγκαρτέρηση:

το θέλημά Σου ας γίνει !..."

.

Αγαπημένη μου ψυχούλα , σ΄ ευχαριστώ γι΄ αυτούς τους υπέροχους στίχους

που σαν βάλσαμο , δροσίσαν την καρδιά μου ...

Εύχομαι ο Ιησούς Χριστός να στηρίζει και να παρηγορεί

τον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής ,

μέχρι ο καθένας μας να εναποθέσει τη ζωή του στα Πανάγια Χέρια Του.

..

«Τα τρία δένδρα»

.

Ήταν μια φορά σ’ ένα δάσος τρία δένδρα.
Καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό, μια προοπτική.
Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο, «ξυλόγλυπτο» όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Αυτό ήταν το όραμα του και η προοπτική του.
Το δεύτερο δένδρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι «γερό σκαρί» όμορφο, μεγαλόπρεπο, που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα, που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων.
Το τρίτο δένδρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δένδρο του δάσους, έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον Ουρανό και τον Θεό.
Όμως πέρασαν τα χρόνια. Και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.
Πήγαν υλοτόμοι.
Και έκοψαν το πρώτο δένδρο. Και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκαμε δοχείο για την τροφή των ζώων, παχνί για τα άχυρα των ζώων.
Το δεύτερο δένδρο, που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι, για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάικο, που τόχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.
Το τρίτο δένδρο, που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του.
Περνούσαν χρόνια. Και τα δέντρα, απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμα και τα όνειρά τους.
Όμως κάποια μέρα ένας άνδρας και μια γυναίκα ήλθαν στον στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δένδρο.
Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος. Και απόθεσαν σ' εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια, αλλά τον ίδιο τον θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για μας.
Στο μικρό ψαροκάικο, που είχε γίνει από το δεύτερο δένδρο, μετά από χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες. Ένας απ' αυτούς κουρασμένος ξάπλωσε να κοιμηθεί. Είχαν ανοιχθεί στη θάλασσα. Και ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία. Και το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει. Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του στη λίμνη Γεννησαρέτ. Έτσι και το δεύτερο δένδρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο, που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον βασιλέα των βασιλέων, τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του!
Και το τρίτο δένδρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια μέρα το πήραν και έκαναν ένα σταυρό' Και σ' αυτόν τον σταυρό σταύρωσαν τον Χριστό. Έτσι το δένδρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ό,τι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον ουρανό και στον θεό! Έγινε, όπως λέμε σε ένα τροπάριο, ουρανού Ισοστάσιο.
Τελικά, το κάθε ένα από τα δένδρα της ιστορίας μας απόκτησε όχι μόνο αυτό που ήθελε και ποθούσε, αλλά ασυγκρίτως περισσότερα όχι όμως με τον τρόπο που φανταζόταν και σχεδίαζε.

Δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του θεού για μας.
Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι εκείνο που μας ετοιμάζει ο Θεός, είναι πάντα προτιμότερο και ωφελιμότερο για μας.
Εμείς πρέπει να κάνουμε όνειρα. Για το καλό. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε και ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα θέλαμε. Και ότι ο Θεός οικονομεί και γίνονται καλύτερα από ό,τι εμείς φανταζόμαστε.
Ας έχουμε πίστη. Πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό.

Ας αφήσουμε τη ζωή μας όλη στα χέρια Του Πανάγαθου Θεού .

Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .

Και καλή δύναμη σε όλους μας ...

Ο αγώνας δεν σταματά ποτέ , είναι συνεχόμενος ...

και οδεύουμε ... ανεβαίνοντας ανηφοριές , και κακοτράχαλα βουνά ,

για να φτάσουμε μια μέρα , από τη γη , στον Ουρανό ! ...

.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

"Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν!"

.

Πολλές φορές η πίστη μας κλονίζεται.

Πολλές φορές η πίστη μας είναι αδύναμη.

Πολλές φορές η πίστη μας εξανεμίζεται.

Πολλές φορές η πίστη μας είναι ανίκανη

να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει.

Γι' αυτό στις καθημερινές μας προσευχές

ας ζητούμε και ας παρακαλούμε τον Κύριο:

"Πρόσθες ημίν πίστιν" (Λουκ. ιζ΄ 5).

Ενίσχυσε την πίστη μας, ώστε να είναι πίστη δυνατή.

Πίστη ισχυρή. Πίστη φλογερή. Πίστη δυναμική.

Πίστη θαυματουργική.

Και τότε και εμείς θα είμαστε μακάρια παιδιά του Θεού.

Θα μας ευλογεί και θα μας ανοίγει την θύρα της Βασιλείας

των Ουρανών, της οποίας είθε όλοι να αξιωθούμε.

Αμήν .

..........................................................................................................

Τελικά στο διάβα της ζωής μου , η πίστη μου δεν ήταν τόσο

δυνατή όσο πίστευα . Δεν είχε ρίζες και θεμέλια γερά ,

και βρισκόμενη αντιμέτωπη , με τα κύματα και την

τρυκιμισμένη θάλασσα , σαν τον Πέτρο αισθάνομαι

κι΄ εγώ να πνίγομαι και να καταποντίζομαι ...

Αλήθεια τόσο επιφανειακή είναι η πίστη μας πολλές φορές;

Είναι η αδυναμία μας να εμπιστευθούμε τη ζωή μας ,
.
στα χέρια Του Πλάστη και Του Δημιουργού μας .
.
Ίσως ποτέ να μην κατάφερα να εναποθέσω τη ζωή μου στα χέρια του .
.
Τώρα το αντιλαμβάνομαι , πως στα λόγια ήμουν πάντα καλή ,
.
στην εφαρμογή όμως , είναι που σε θέλω αγαπημένε μου διαβάτη .
.
"Πάρε δύναμη , και στηρίκτου στον Σταυρό Του,
.
ατένισέ Τον κατάματα , και δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψει .
.
Οι στιγμές που έρχονται είναι από τις στιγμές που θα σε σηκώσει
.
στους ώμους Του ."
.
Καλή δύναμη στον κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής ,
.
και μια όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα σε όλους .
.
.

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Πότε θα άλλαζε ο κόσμος ...

.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν απαντούσαμε στα υπομονετικά κτυπήματα του Χριστού στη θύρα της καρδιάς μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν μικραίναμε κι εξαφανίζαμε τον εγωισμό μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν τη χαρά μας τη χαρίζαμε τους δυστυχισμένους της γης.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν πονούσαμε στον πόνο του συνανθρώπου μας .

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν περιορίζαμε την πολυτέλεια και τις σπατάλες μας .

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν κατανοούσαμε το νόημα της Σταυρικής Θυσίας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν θεωρούσαμε αδελφό μας τον άρρωστο και το φυλακισμένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν νιώθαμε αδελφό μας τον ρακένδυτο και τον ξένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν προσκαλούσαμε στην οικία μας τον πεινώντα και τον διψώντα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν κλαίγαμε για τα λάθη και τις παραλείψεις μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σηκώναμε το Σταυρό μας με υπομονή και εγκαρτέρηση.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν γινόμαστε σαν τα μικρά παιδιά.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σεβόμαστε την ανθρώπινη προσωπικότητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σταματούσαμε να κρίνουμε ο ένας τον άλλο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν νιώθαμε ότι κάποιος αδελφό μας κρυώνει.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν αγρυπνούσαμε για τα παιδιά που πεινάνε.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν παρηγορούσαμε τους απελπισμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν υποστηρίζαμε τους αδικημένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν βοηθούσαμε τους κατατρεγμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν μιλούσαμε με τους αποδιωγμένους της κοινωνίας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν μιλούσαμε με ειλικρίνεια και ευθύτητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν οι ηγέτες των λαών μάθαιναν τι σημαίνει Αγάπη Χριστού.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν οι ηγέτες των λαών έβαζαν την ειρήνη στην καρδιά τους.

Θα άλλαζε ο κόσμος …αν οι μεγάλοι ηγέτες χάραζαν δρόμους αλληλεγγύης και βοήθειας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σταματούσαν οι ανόητοι εξοπλισμοί.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν ο πόνος και οι κραυγές των θυμάτων των πολέμων γινόταν φωνή στην συνείδηση των «μεγάλων».

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν ακολουθούσαμε την ανηφοριά του Γολγοθά…

αν κατανοούσαμε…

αν κλαίγαμε και πονούσαμε για τον πλησίον μας…

αν ανοίγαμε την καρδιά μας και δίναμε την αγάπη μας στον άνθρωπο…

αν προστρέχαμε…

αν παρηγορούσαμε…

αν προσφέραμε από το υστέρημα μας…

.... ίσως τότε ...

Θα άλλαζε ο κόσμος…

............................................................................................................................
.
Πολύ σοφά τα πιο πάνω , όμως βέβαια και πάνω απ΄ όλα
.
απαιτείται η αρχή να γίνει από τον καθένα μας,
.
ο κόσμος θ΄ άλλαξει αν κάνουμε εμείς την αρχή ,
.
αν αλλάξουμε τον δικό μας κόσμο ο καθένας ,
.
το καλυβάκι της δικής μας ψυχής ...
.
Ας ξεκινήσουμε , ο κάθε διαβάτης και οδοιπόρος της ζωής ,
.
αυτήν την πορεία ... της αλλαγής ...
.
Ας δοκιμάσουμε , ας κάνουμε μιαν αρχή ν΄ αλλάξουμε τον κόσμο μας ,
.
να ξημερώσει μια καινούγια μέρα γεμάτη φως , αγάπη και χαμόγελο .
.
Καιρός να ξεκλειδώσουμε τις ασφικτικά κλεισμένες πόρτες της καρδιάς μας .
..
Καλή δύναμη διαβάτες ! ...
.

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Γιατί αγαπώ Τον Ιησού Χριστό !

.

ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί ως Θεός είναι η ίδια η Αγάπη...Το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο όταν θέλησε να γίνει άνθρωπος και να έλθει στη γη για χάρη μας. Δεν ήλθε με ένδοξο τρόπο για να με υποχρεώσει να Τον πιστέψω, αλλά ως ασήμαντος άνθρωπος γεννήθηκε σ' ένα στάβλο κι έζησε φτωχός και ταπεινός στη μικρή πόλη μιας ασήμαντης επαρχίας. Η ανθρώπινη ζωή Του ήταν η απόλυτη έκφραση έμπρακτης αγάπης με αποκορύφωμα την υπέρτατη θυσία που Τον οδήγησε στο θάνατο. Η διδασκαλία Του, που ο ίδιος εφάρμοσε στην πράξη, μολονότι ως άνθρωπος δεν μορφώθηκε και δεν σπούδασε, υπήρξε η υψίστη σοφία που οδήγησε την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό στις ευγενέστερες κατακτήσεις. Το μήνυμα της Ανάστασής Του από τούς νεκρούς, που πληρώθηκε πολύ ακριβά απ’ όσους το πίστεψαν και το διέδωσαν, προσφέρει τη μεγαλύτερη ελπίδα που μπορεί να δεχτεί η ανθρώπινη καρδιά και λύνει κάθε υπαρξιακό πρόβλημα της ζωής.
.
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί η ζωή μου πήρε νόημα απ’ αυτή την ελπίδα. Ο Ίδιος δεν μου υπόσχεται απολαύσεις που εξαρτώνται από υλικά αγαθά η κοσμικά προνόμια, αλλά μου παρουσιάζει την επίγεια ζωή γεμάτη ευκαιρίες για την προσέγγιση της αιώνιας πνευματικής απόλαυσης. Είναι η χαρά που εξαρτάται από την είσοδό μου στο χώρο της Αγάπης, που είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής, δηλαδή η ένωσή μου μ' Εκείνον. Έτσι, πράγματα όπως ο πλούτος, η ομορφιά και η δόξα, αλλά και η φτώχεια η η ασχήμια η η ασθένεια που μπορεί να έχω, φαίνονται ασήμαντα και μηδαμινά μπροστά στη χαρά της αγάπης που με κάνει καλύτερο άνθρωπο όσο περισσότερο αγωνίζομαι να ζω το θέλημά Του και τις εντολές Του.
.
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί η ζωντανή παρουσία Του στη ζωή μου, γέμισε την καρδιά μου από τέτοια χαρά, εσωτερική γαλήνη, ειρήνη και ασφάλεια, που κανένα φαινόμενο και καμιά άλλη δύναμη δεν μπορεί να μου προσφέρει. Μέσα σε μια ζωή γεμάτη δοκιμασίες και θλίψεις, στην οποία επέλεξα να ζω χάνοντας τον Παράδεισο που Εκείνος μου είχε εξ αρχής προσφέρει, σε κάθε δυσκολία που περνάω Τον νοιώθω δίπλα μου να με καταλαβαίνει και να με στηρίζει ψυχικά, γιατί ο ίδιος είναι ένας Θεός που πέρασε θλίψη, αγωνία, πόνο και βάσανα για χάρη μου και μάλιστα έφθασε στο θάνατο για μένα. Για κανένα λόγο δεν θα μπορούσα να νοιώθω περισσότερη περηφάνεια και τιμή, παρά για ένα φίλο που με αγαπάει τόσο πολύ.
.
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί μπορώ να Τον εμπιστεύομαι. Το πρόσωπο και τα λόγια Του ποτέ δεν αποδείχθηκαν ψεύτικα η ανεφάρμοστα. Αντίθετα, η διαίσθησή μου δεν αναγνωρίζει τίποτα πιο αληθινό από την πίστη σ' Εκείνον. Η ζωή των αγίων της Εκκλησίας Του και κάθε γνήσιος αγωνιστής της πίστης, είναι η μεγαλύτερη έμπνευση για το νου και την ψυχή μου. Εμπιστεύομαι την κρίση Του για το τι θα μου συμβεί και ξέρω ότι φροντίζει πάντα για το καλό μου. Γνωρίζω πως και στις μεγαλύτερες δυσκολίες που θα επιτρέψει να περνάω, είναι ικανός να με στηρίξει.Νοιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη απέναντι στο Χριστό, γιατί του οφείλω το ύψιστο αγαθό της ζωής. Με όλη τη δύναμη που μπορεί το μυαλό μου να συλλάβει, Τον θαυμάζω ως Δημιουργό του κόσμου που μας περιβάλλει, αφού όλες οι λειτουργίες της φύσης έχουν σαν αρχή Εκείνον. Αν είμαι ευγνώμων απέναντι στους γονείς μου η σε όποιον φρόντισε από μικρός να έχω στέγη, τροφή και ενδυμασία, άπειρες φορές η καρδιά μου υποκλίνεται μπροστά σ' Εκείνον που μας παρέχει όλες τις προϋποθέσεις της ζωής και της ισορροπίας του κόσμου. Εκείνος κανονίζει τη θέση και την κίνηση της γης, ώστε να μην καίγεται και να μην παγώνει. Εκείνος κινεί την ατέλειωτη αλυσίδα των ζωντανών οργανισμών πάνω της. Εκείνος καθορίζει τούς φυσικούς νόμους που στερεώνουν το διάστημα και όσα γνωστά η άγνωστα υπάρχουν σ' αυτό. Εκείνος ρυθμίζει τη λειτουργία των οργάνων του σώματός μου και δίνει οξυγόνο στην ανάσα μου μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει. Εκείνος, σύμφωνα με το Ευαγγέλιό Του κανονίζει μέχρι και τον αριθμό των τριχών του κεφαλιού μου, κάτι που αγνοεί εντελώς ακόμα και η μάνα που με γέννησε. Με ξέρει καλύτερα από τον πιο κολλητό μου φίλο, με γνωρίζει βαθειά ως τον πάτο της ψυχικής μου αβύσσου. Κι ενώ βλέπει τα άπειρα ελαττώματά μου, που θα έκαναν τον καθένα να με αντιπαθήσει αν τα γνώριζε, με αγαπά όσο το μυαλό μου δεν μπορεί να μετρήσει. Και μόνο γι' αυτό το λόγο θα άξιζε να Του δώσω ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Δεν περιμένει να του προσφέρω τίποτα για να με αγαπά και παρόλες τις φορές που Του γυρίζω την πλάτη, ακόμα κι αν Τον πολεμήσω, δεν ελαττώνει την αγάπη Του απέναντί μου, σαν τον ήλιο που δεν κάνει διάκριση στην αποστολή των ακτίνων του.
.
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, για το σεβασμό και τη διακριτικότητά Του απέναντί μου. Η σχέση μου μαζί Του είναι σαν τον καθρέφτη, που όσο τον πλησιάζεις έρχεται κοντά στο είδωλό σου και όσο απομακρύνεσαι φεύγει. Είναι πάντα εδώ για μένα, αλλά μου αφήνει την πρωτοβουλία να Τον αναζητήσω η να Τον διώξω. Ως απόλυτη Αγάπη, Εκείνος, αναγνωρίζει την ελευθερία μου να επιλέξω πόσο κοντά Του θέλω να βρίσκομαι. Είναι έτοιμος με ανοιχτή αγκαλιά να δεχτεί την επιστροφή μου, αφού Τον έχω προδώσει, με μια απλή συγνώμη. Τον αγαπώ, γιατί ενώ ασχολείται με δισεκατομμύρια ανθρώπους, ενδιαφέρεται για μένα προσωπικά, δίνοντάς μου αυτοτελή αξία. Αν κάποιο σημαντικό πρόσωπο, ένας πρωθυπουργός, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας η ένας διάσημος σταρ δεχόταν να τον συναντήσω έστω και μία φορά, θα το θεωρούσα μεγάλη τιμή και ευκαιρία. Εκείνος είναι ο Θεός του Σύμπαντος κι όμως μου παρέχει το δικαίωμα να Του μιλάω ό,τι ώρα θέλω. Σε όποιο τόπο η κατάσταση κι αν βρεθώ, στο σπίτι η στη δουλειά, στο λεωφορείο η πλένοντας τα πιάτα, θαυμάζοντας ένα ηλιοβασίλεμα για να Του πω ευχαριστώ, η μέσα σ’ ένα μπαρ όπου μπορεί να κινδυνεύω για να Του ζητήσω βοήθεια, καθώς περπατώ στο δρόμο η γονατιστός στο Ναό Του για να Τον δοξάσω.
.
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί είναι ο καλύτερος σύνδεσμος που μπορεί να με δέσει με τούς φίλους μου, ακόμα κι όταν βρίσκονται μακρυά μου, καθώς φαντάζομαι ότι όλοι είμαστε γονατιστοί μπροστά Του, σαν μια οικογένεια λουλουδιών στον απέραντο κήπο Του. Όσο σκέφτομαι Εκείνον, ποτέ δεν φωλιάζει μίσος η κακία στην καρδιά μου για όσους με αδικούν.
.
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί ο κόσμος και η ζωή παίρνουν μια γοητεία αξεπέραστη μέσα από τη γνώση της παρουσίας Του. Το κυνήγι του θελήματός Του είναι το ωραιότερο παιχνίδι που γνώρισα. Όσο κακός παίκτης κι αν είμαι, δεν αρνείται να με βοηθήσει στις προσπάθειές μου. Κάθε κατάκτηση με γεμίζει χαρά και κάθε πτώση μου προσφέρει ταπείνωση και σοφία, όσο πιστεύω και ελπίζω στη δύναμη της Αγάπης Του. Το κίνητρο της αιώνιας χαράς που μόνο Εκείνος μου προσφέρει με πολλαπλή αμοιβή και στο παρόν και πέρα απ' το θάνατο, για καθετί που κάνω για χάρη Του, ολοκληρώνει το νόημα της αποστολής μου σ' αυτή τη ζωή. Κάθε σύγκρισή Του με οποιοδήποτε μέγεθος, απέχει όσο ο Δημιουργός από το δημιούργημα, όσο η Αλήθεια από το ψέμα, όσο η αφθαρσία από το θάνατο. Αγαπώ το Χριστό, γιατί είναι η Αγάπη και τίποτα δεν συγκρίνεται μαζί Του !

(Αρχ. Νεκτάριος Μουλατσιώτης
Από το περιοδικό Ορθόδοξη Μαρτυρία , τεύχος 131 )
.
.................................................................................................
.
Κι΄ εγώ , για όλα αυτά και άλλα τόσα , Αγαπώ Τον Ιησού χριστό ,
.
αγαπημένοι διαβάτες και οδοιπόροι της ζωής .
.
Εύχομαι καλή συνέχεια στον καθένα μας,
.
και εύχομαι κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει
.
να αγαπάμε έστω και λίγο περισσότερο τον Αγαπημένο μας Διδασκάλο,
.
φίλο , και αδελφό , τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό .
.

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Η Δωρεά της Ταπείνωσης

.

" Εάν με ρωτούσαν : Τι επιθυμείς από Τον Θεό ; Ποια δωρεά ;

Θα απαντούσα : Το πνεύμα της ταπείνωσης , το οποίο , περισσότερο

από όλα , αρέσει Στον Κύριο.

Η ταπείνωση είναι το φως , στο οποίο μπορούμε να δούμε το Φως , Τον Θεό !

Δεν είναι στον πλούτο που φανερώνεται ο Θεός , αλλά στην ταπεινή ψυχή .

Η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου είναι όπως η θάλασσα .

Εάν της πετάξεις μιαν πέτρα , ταράζει για μια στιγμή την επιφάνεια του νερού,

έπειτα όμως βουλιάζει στο βάθος .

Έτσι εξαφανίζονται τα βάσανα στην καρδιά του ταπεινού ανθρώπου ,

διότι η δύναμη Του Κυρίου είναι μαζί του .

Κύριε δώσε μας τη δωρεά της Αγίας Σου Ταπείνωσης "

(Από το βιβλίο " Κράτα το νου σου στον Άδη ..." του π. Μάξιμου Εγκέρ)
..............................................................................................................................
«Οι ταπεινοί άνθρωποι ζουν συνεχώς με τη συναίσθηση και το χρέος των αμαρτιών τους.
Όσο περισσότερο αυξάνουν οι δωρεές του Θεού στους ανθρώπους, τόσο περισσότερο ταπεινώνουν τον εαυτό τους με τη σκέψη ότι είναι ανάξιοι για έναν τέτοιο πλούτο».
(Αγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης)
.
«Αγωνιστείτε να αποκτήσετε την ταπείνωση.
Είναι ευωδία και ένδυμα Χριστού.
Για χάρη της όλα θα τα συγχωρήσει ο Θεός.
Δε θα εξετάσει τις ελλείψεις που έχει ο αγώνας μας.
Ενώ χωρίς ταπείνωση, καμία άσκηση δε θα μας βοηθήσει.
Με το ταπεινό φρόνημα μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί.
Χωρίς αυτό το εισιτήριο, δε θα μας επιτρέψει μα μπούμε
στον παράδεισο που είναι γεμάτος από ταπεινούς».
(Αγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος )
.
....................................................................................................................
.
Αυτό το Θείο Δώρο , αγαπημένοι μου διαβάτες , οδοιπόροι ,
.
και συνοδοιπόροι της ζωής εύχομαι όλοι ν΄ αποκτήσουμε .
.
Αυτό θάναι και το εισητήριό μας , για τον παράδεισο !
.
Μια όμορφη κι΄ευλογημένη μέρα ας έχει ο καθένας μας.
.

Για τις μητέρες ...

.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
..

.
.
.
.
.
Η Καρδιά της Μάνας

Ενα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιάς μάγισσας την κόρη.
.
"Δεν αγαπώ εγώ -του λέει- παιδιά,
μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά,
να ρίξω να την φάει το σκυλί μου..."
.
Τρέχει ο νιός, τη μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιός κατάχαμα με δαύτη.
..
Κυλάει ο νιός και η καρδιά κυλάει
Και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάννα στο παιδί και λέει:
"Εκτύπησες, αγόρι
μου;" και κλαίει...
.
(Ζαν Ρισπέν)
.
.......................................................................................
.
Εύχομαι ολόψυχα σε κάθε μάνα , σε κάθε τόπο της γης ,
.
νάναι ευλογημένη , νάχει αγάπη και ειρήνη στην καρδιά ,
.
και η Μάνα όλων μας , και Μητέρα Του Χριστού μας ,
.
να έχει όλες τις μανάδες υπό την σκέπη και την προστασία Της.
.
Μια ευλογημένη Κυριακή , ας έχει ο κάθε διαβάτης και οδοιπόρος
.
της ζωής .
.
Καλή δύναμη " Μαμάδες " ...
.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Σ΄ Ευχαριστώ !

.


Ευγνωμοσύνη και χαρά ,
έχω μες τη ψυχή μου ,
για τη χαρά που μούδωσες ,
φίλη αγαπημένη !

Η καλοσύνη σου πολλή ,
κι΄ η ευγένεια της ψυχής σου,
όλου του κόσμου τα καλά
να έχεις στη ζωή σου .

Νάχεις αγάπη και χαρά
κι΄ ειρήνη στην καρδιά σου ,
και στεναχώρια πουθενά
να μην βρεθεί μπροστά σου .
.
.
.

Η Μάνα μας η Παναγιά
πάντα να σε σκεπάζει ,
να σε γεμίζει με χαρά ,
ψηλά να σ΄ ανεβάζει .

Να έχεις δώρα θεικά ,
πνευματικά , ουράνια ,
κι΄ απ΄ τη ζωή οδεύοντας
να φτάσεις στα Ουράνια !

.................................................................................................
.
Επιδή το πιο πάνω είναι προσωπική αφιέρωση ,
.
σε μιαν αγαπημένη φίλη , μιαν υπέροχη ψυχούλα,
.
θα προτιμούσα να μην αφήσουμε σχόλια επί του αυτού.
.
Ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο σαββατοκυρίακο σε κάθε διαβάτη
.
και οδοιπόρο της ζωής.
.

Ίχνη στην άμμο ...

.

Μιὰ νύχτα κάποιος ἄνθρωπος εἶδε ἕνα ὄνειρο.

Ὀνειρεύτηκε ὅτι βάδιζε σὲ μία ἀκρογιαλιὰ μαζί με τὸν Κύριο.

Στὸν οὐρανὸ ἐμφανίζονταν σκηνὲς ἀπ' τὴ ζωή του.

Γιὰ κάθε σκηνὴ ποὺ ἔβλεπε, παρατηροῦσε καὶ δυὸ ζευγάρια

ἀποτυπώματα ποδιῶν πάνω στὴν ἄμμο:
τὸ ἕνα ἦταν δικό του καὶ τὸ ἄλλο τοῦ Κυρίου.
.
Ἀφοῦ ἄστραψε καὶ ἡ τελευταία σκηνὴ μπροστά του κοίταξε πίσω τ' ἀποτυπώματα στὴν ἄμμο. Πρόσεξε τότε ὅτι πολλὲς φορὲς στὸ μονοπάτι τῆς ζωῆς τοῦ ὑπῆρχε μονάχα ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα.

Παρατήρησε ἀκόμα ὅτι αὐτὸ συνέβαινε στὶς πιὸ δύσκολες καὶ θλιβερὲς στιγμὲς τῆς ζωῆς του.
Αὐτὸ τὸν ἔκανε νὰ ἀπορήσει καὶ ρώτησε τὸν Κύριο:

«Κύριε, εἶπες ὅτι ἀπ' τὴ στιγμὴ ποὺ ἀποφάσισα νὰ σ' ἀκολουθήσω θὰ βάδιζες μαζί μου σὲ ὅλη τὴν πορεία. Εἶδα ὅμως ὅτι στὶς πιὸ ταραγμένες στιγμὲς τῆς ζωῆς μου ὑπῆρχε μόνο ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα. Δὲν καταλαβαίνω γιατί ὅταν σὲ χρειαζόμουν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἐσὺ μὲ εἶχες ἐγκαταλείψει».
Ὁ Κύριος ἀπάντησε:

«Υἱέ μου, πολύτιμό μου παιδί, σὲ ἀγαπῶ καὶ ποτὲ δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω. Τὸν καιρὸ ποὺ δοκιμαζόσουν καὶ ὑπέφερες, ὅπου εἶδες μόνο ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα, ἦταν τότε ποὺ σὲ σήκωνα στους ώμουςμου».
.
..........................
.
Ίσως σε όλους να είναι γνωστό το πιο πάνω κείμενο .
.
Όμως , πόσες φορές νοιώθουμε, πως στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας,
.
είμαστε εντελώς μόνοι ...
.
Ακριβώς , όμως , σ΄ εκείνες τις στιγμές ,
.
είναι που έχουμε όσο πιο κοντά μας Τον Κύριο ! ...
.
Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα ,
.
σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .
.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Σωτήρια Διέξοδος ...

.

Σωτήρια Διέξοδος …Υπομονή , πόσο δύσκολη είσαι, πόσο επώδυνη, μα πάντα η μόνη, η αναγκαστική, η σωτήρια διέξοδος.

Όποιος έχει πονέσει, έχει πληγωθεί, έχει δοκιμαστεί, καταλαβαίνει τι συνεπάγεται αυτή η στάση ζωής. Πόση εγκαρτέρηση κρύβει, πόση ελπίδα, πόση ταπείνωση, πόσα δάκρυα και πόσες προσευχές.

Συχνά στη ζωή αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που ξεφεύγουν τα όριά μας. Άλλοτε, δεν ξέρουμε πώς να τις χειριστούμε, πώς να τις αντιμετωπίσουμε και άλλοτε βρισκόμαστε μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, χωρίς καμιά δυνατότητα επεμβάσεως ή αλλαγής.Το ξάφνιασμα, τον πόνο, την άρνηση, την απογοήτευση διαδέχεται η παραδοχή, η συγκατάβαση και η υπομονή.Η αγιαστική υπομονή, που 'ναι υπομονή χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς φωνές, χωρίς κλάματα, χωρίς διεκδικήσεις, χωρίς παράπονα.Υπομονή, με την ελπίδα πως ο Θεός που κρατά στα χέρια Του τη ζωή μας, ο Θεός που δεν αφήνει να πέσει μια τρίχα της κεφαλής μας χωρίς να το γνωρίζει, επιτρέπει τη δοκιμασία, για να ωφεληθούμε πνευματικά.Να δούμε πιο βαθιά μέσα μας, ν' αναθεωρήσουμε συμπεριφορές και στάσεις ζωής, να ωριμάσουμε, να ταπεινωθούμε και να κρεμαστούμε κυριολεκτικά από τον Σταυρό Του, αφού όλα γύρω τα ανθρώπινα μας πονούν και μας πληγώνουν...

.........................................................................................................
.
Η πιο πάνω ανάρτηση όπως την πήρα απ΄ την σελίδα κάποιας πολύ
.
καλής φίλης από την Θεσσαλονίκη , που αν και χωρίς την άδειά της
.
την αναρτώ κι΄ εγώ στο δικό μας σοκάκι , γιατί έχει τόσα πολλά να
.
μας πει ! ...
.
Αγαπημένη , κι΄ εσύ οδοιπόρε της ζωής , μας στέλνεις τόσο δυνατά
.
μηνύματα με το πιο πάνω κείμενο . Σ΄ ευχαριστούμε ! . . .
.
Εύχομαι ο Θεός να χαρίζει σε όλους μας αυτήν την αρετή .
.
Που για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στου βίου τις περιστάσεις ,
.
χρειαζόμαστε αμέτρητους τόνους μες την ψυχή μας , μες την ζωή μας ...
.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ...
.
Ο Θεός να μας δίνει Υπομονή , και να μας κάνει άξιους της άμετρης Αγάπης Του .
.
( Φώτο : Τρόοδος – Θρόνι της Παναγίας του Κύκκου – Κύπρος )
.

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Απορία ...

.

Ω , Κύριε ! Αναταράζονται τα βάθη μου , από ασίγαστο ένα κύμα ευγνωμοσύνης.
.
Όλος ο βίος μου ασήμαντος , κι΄ αν ήταν ένας ύμνος ευχαριστήριος ,
πάλιν δεν θάφτανε να πει το πόσο νοιώθω τη ζέστα Του Χεριού Σου επάνω μου !
.
Κι΄ η απορία , όλο και πιο έντονη , με περονιάζει :
Γιατί τόσα πολλά για μένα τον ανάξιο ;
.
Γιατί άναψες τόσα αστέρια στον ουρανό για μένα ;
.
Τόσα δένδρα μ΄ όλη την ομορφιά τους μπρος στα μάτια μου ;
.
Γιατί τόση αγάπη φορτωμένη με άπειρα δώρα για μένα τον αμαρτωλό ,
που με τα πόδια ενός βάνδαλου ασωτεύω , ιερόσυλος στη γή σου ;
.
Γιατί με ανέχεσαι μέσα στην τόση ωραιότητα ,
νάμαι η ανορθόγραφη μορφή του άφραστου κάλλους που ονειρέυτηκες για μένα ;
.
( Συλλογή περικάρπια φυλλώματα )
.
............................................................................................
.
Άλλη μια μέρα έχει φτάσει στο τέλος της .
.
Ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο απόγευμα ας έχουμε
.
όλοι οι διαβάτες και οδοιπόροι της ζωής ,
.
οδεύοντας μέσα στην καθημερινότητά μας ,
.
σ΄ όποια σκοπιά κι΄ αν βρίσκεται ο καθένας μας ,
.
όποιο καθήκον ακι΄ αν εκτελεί ...
.
Όλοι μας προς την ίδια πατρίδα οδεύουμε ...
.
από την γη , στον Ουρανό ! Στην άνω Ιερουσαλήμ !
.

Ικεσία Αμαρτωλού .

.

.
Θεέ μου, λυπήσου με τον αμαρτωλό,

που δεν έκανα κανένα καλό μπροστά Σου.

Γλύτωσέ με από τον πονηρό και αξίωσέ με

ακατάκριτα ν΄ανοίγω το ανάξιο στόμα μου

και ν΄ ανυμνώ το Πανάγιο ονομά Σου,

Του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνέυματος.

Συγχώρησέ μου, Κύριε, κάθε της καρδιάς μου άτοπη επιθυμία,

Συ που ξέρεις καλά τις καρδιές των ανθρώπων.

Συγχώρησέ με που έρχομαι ανάξια κοντά σου,

γιατί Σε πόθησα και Σε ποθώ.

Συγχώρησέ με τον αμαρτωλό, τον πονηρό, τον ψεύτη,

τον ανυπόμονο, τον λιγόψυχο, τον αμελή στις Θείες εντολές Σου,

εμένα που αμάρτησα στη Γη και στη Θάλασσα και σε κάθε τόπο.

Μπροστά στα αλάθητα μάτια Σου δεν έπαψα να εργάζομαι το πονηρό

γιατί ο πονηρός δεν έπαψε να με μπλέκει στα δίχτυα του

με γαστριμαγίες και ηδονές και πονηρές επιθυμίες,

με δόλους και κενοδοξίες και βλαστημίες.

Αλλά συ Κύριε, που είσαι ο μόνος ελεήμων και πανάγαθος,

βοήθησε με και σώσε με όπως έσωσες τον άσωτο,τον τελώνη, την πόρνη και τον ληστή.

Ναι, φιλάνθρωπε Δέσποτα, μη με αποστραφείς τον αμαρτωλό και αχρείο,

με τις πρεσβείες της Παναγίας Δέσποινας, και όλων των αγίων,

γιατί είσαι ευλογητός στους αιώνες των αιώνων.

Αμήν !

( Άγιος Μακάριος )
..
..................................................................................................................
.
Διαβάτες και οδοιπόροι της ζωής ,
.
εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον καθένα .
.
Εύχομαι η Χαρά της Αναστάσεως να μην σβήσει από
.
κανενός την ψυχούλα .
.

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Είναι πάντα κοντά μας ο Θεός !

.
" Πόσες φορές! Πόσες φορές τα μαύρα σύννεφα της λύπης σκοτεινιάζουν τον ορίζοντα της ψυχής μας! Πόσες φορές το πρόσωπο σκυθρωπάζει και τα δάκρυα του πόνου καυτά κυλούν από τα μάτια μας!Πάλι δύσκολα τα πράγματα. Πάλι στενά όλα. Τίποτε δεν πάει καλά. Δεν μας βοηθούν οι δικοί μας. Μας ξέχασε και ο Θεός! Και καλά κάνει. Τέτοιοι που είμαστε, τέτοια μας πρέπουν...
.
Είμαστε αδύνατοι οι άνθρωποι και όταν παρουσιασθεί κάποια δοκιμασία, τέτοιες μαύρες σκέψεις αρχίζουν να βασανίζουν το νου και να ταλαιπωρούν την ψυχή μας. Εύκολα τα χάνουμε τότε και απογοητευόμαστε. Είναι και ο ανυποχώρητος εχθρός μας, ο διάβολος, που πάντοτε εκμεταλλεύεται τέτοιες περιστάσεις και ρίχνει τα βέλη του τα “πεπυρωμένα”, παρουσιάζει τα πράγματα πολύ χειρότερα απ’ ότι είναι, απελπίζει την ψυχή και ζαλίζει το νου με την ιδέα ότι ο Θεός μας ξέχασε, δεν υπάρχει Θεός για μας.
.
Μήπως όμως πολλές φορές παθαίνουμε ό,τι και οι δύο μαθητές του Κυρίου, που το απόγευμα της ημέρας της Αναστάσεως οδοιπορούσαν από τα Ιεροσόλυμα προς ένα χωριό, σε απόσταση περίπου δύο ωρών, με το όνομα Εμμαούς;
Είχαν ζήσει όλα τα γεγονότα που συγκλόνισαν τα Ιεροσόλυμα εκείνες τις ημέρες, τις δίκες του Κυρίου ενώπιον των αρχιερέων και του Πιλάτου, τα φρικτά παθήματα, τη σταύρωση και την ταφή του. Κάποιες παράξενες ειδήσεις που άρχισαν να κυκλοφορούν τελευταία, ότι ο Χριστός ζει, δεν τις υπολόγισαν πολύ, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν αληθινές.
Ήταν απογοητευμένοι από την έκβαση των γεγονότων, είχαν χάσει τις ελπίδες τους και οι ψυχές τους είχαν βυθισθεί σε πέλαγος θλίψεως.
Και τότε “ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς”. Τους πλησίασε και άρχισε να βαδίζει στο δρόμο μαζί τους. Τι συμβαίνει; Τι συζητάτε μεταξύ σας “και εστέ σκυθρωποί;”
Γιατί αυτή η κατήφεια και η απελπισία στα πρόσωπα σας;
Και εκείνοι άρχισαν να εξηγούν, να διηγούνται όσα συνέβησαν εκείνες τις ημέρες στα Ιεροσόλυμα, που κατατάραξαν τις ψυχές τους.
Ήταν σκυθρωποί διότι έχασαν τον Διδάσκαλο. Και Εκείνος ήταν ανάμεσα τους!
Μιλούσαν με πόνο για την απουσία του σ' Αυτόν που ήταν παρών εκεί μπροστά τους.Έκλαιγαν για τον θάνατο Εκείνου που συνέτριψε τον θάνατο αναστάς εκ νεκρών.
Πόσο θα θέλαμε να ήμαστε εκεί κοντά τους κάπου και να τους φωνάζαμε δυνατά να ξυπνήσουν: Άγιοι άνθρωποι του Θεού, μαθητές του Κυρίου, ανοίξτε τα μάτια σας να δείτε, ότι Αυτός που θάψατε νεκρό, είναι μπροστά σας ζωντανός, Αυτός που θεωρείτε απόντα είναι παρών ανάμεσα μας. Δεν σας ξέχασε, δεν σας αφήνει μόνους σας να σβήνετε στον πόνο. Είναι κοντά σας και σας μιλά.
Γι’ αυτό και αισθάνεστε να παρηγορείται η καρδιά σας.
Γι’ αυτό νιώθετε να υποχωρεί ο πόνος σας, να φεύγουν τα σύννεφα απ' την ψυχή σας και ένας ήλιος λάμπει τώρα καθαρός και ολοφώτεινος μπροστά σας και βάλσαμο παρηγοριάς ρίχνει στο βάθος της καρδιάς σας.
Ασφαλώς οι δύο μαθητές του Κυρίου, όταν θα έφερναν στη μνήμη τους αργότερα το γεγονός, θα απορούσαν με τον εαυτό τους:
Πως δεν Τον καταλάβαμε τότε;
Γιατί να δυσκολευθούμε να Τον αναγνωρίσουμε, αφού “η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν”, καθώς μας μιλούσε στο δρόμο και ένιωθε στα βάθη της η ψυχή μας ότι δεν ήταν ένας απλός συνοδοιπόρος Εκείνος, ότι δεν μπορούσε να ήταν άλλος παρά ο αναστημένος Χριστός;
.
Πόσες φορές παθαίνουμε τα ίδια και μείς!
Μας ξέχασε ο Θεός, λέμε, ενώ ο Θεός είναι δίπλα μας!
Όχι βέβαια για να παρακολουθεί αδιάφορος τη δυσκολία μας.
Είναι δίπλα μας και μας φροντίζει, μας μιλά, μας ενισχύει και παρηγορεί και δίνει δύναμη ν' αντέχουμε στη δυσκολία, στη θλίψη που μας ταλαιπωρεί.
Είναι δίπλα μας, αλλά δεν “διηνοίχθησαν” ακόμη οι οφθαλμοί μας.
Δεν βλέπουμε συνεπώς καθαρά την πραγματικότητα.
Η ομίχλη της δυσπιστίας μειώνει την ορατότητα, θολώνει τους ορίζοντες και πνίγει τις ελπίδες της ψυχής μας.
Δεν βλέπουμε τότε ούτε τον Θεό που στοργικά παρακολουθεί και δυναμικά επεμβαίνει, ούτε τον διάβολο που πάντοτε πολεμεί και με πανουργία παρεμβαίνει.
Όταν όμως ανοίξουν τα μάτια μας, όταν το φως της πίστεως φωτίζει τους δρόμους μας, βλέπουμε τον Θεό κοντά μας και τότε που Εκείνος γίνεται “άφαντος” για τους σωματικούς μας οφθαλμούς.
Αυτό συνέβη με τους δύο μαθητές του Κυρίου που πορεύονταν στην κώμη Εμμαούς.
Όταν στο τραπέζι τους ο Κύριος ευλόγησε τον άρτο, τον έκοψε και τον προσέφερε, άνοιξαν τα μάτια τους “και επέγνωσαν αυτόν”. Τον αναγνώρισαν.
Αυτός όμως την ώρα εκείνη “άφαντος εγένετο άπ' αυτών”. Χάθηκε από μπροστά τους.
Αλλά η αιφνίδια αυτή εξαφάνιση δεν τους απογοήτευσε.
Έτρεξαν αμέσως στα Ιεροσόλυμα να πουν στους άλλους μαθητές ότι ο Κύριος ζει, ότι ανέστη εκ νεκρών και Τον είδαν με τα μάτια τους και Τον άκουσαν και μίλησαν μαζί του.
Και μείς κάποτε τον είδαμε τον Θεό. Αισθανθήκαμε την παρουσία του κοντά μας, την παντοδύναμη προστασία και τη θαυμαστή πρόνοια και επέμβαση του στη ζωή μας.
Αν κατόπιν τα πράγματα δυσκόλεψαν, δεν σημαίνει αυτό ότι ο Θεός μας ξέχασε και έπαυσε πια να υπάρχει για μας.
Δεν είναι νεκρός ο Θεός μας, αδελφέ.
Είναι Θεός ζωντανός, αληθινός, αθάνατος.
Που πάντοτε, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, βρίσκεται κοντά μας, έτοιμος να βοηθήσει, να ενισχύσει, να στηρίξει την ταλαιπωρημένη μας ψυχή.
Γι' αυτό ποτέ μην κουραστείς από τον κόπο και τις δυσκολίες της ζωής.
Ποτέ μην αφήσεις την ψυχή σου ν' απελπισθεί και να λυγίσει κάτω από το βάρος των θλίψεων.
Ποτέ μην πεις: με ξέχασε ο Θεός.Δεν μπορεί ποτέ να μας ξεχάσει ο Θεός. Είναι πάντα κοντά μας ο Θεός. Γιατί είναι Θεός αγάπης, πατέρας στοργικός. "

( Από το περιοδικό " Ο Σωτήρ " )
.
..............................................................
.
Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον κάθε διαβάτη
.
και οδοιπόρο της ζωής , στον κάθε γνωστό και άγνωστο ,
.
στον κάθε φίλο κι΄ αδελφό , στον κάθε κοντινό μα και μακρινό αδελφό μας .
.
Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας , μέσα μας , δίπλα μας , παντού ...
.
Εξάλλου , ο Ίδιος μας έδωσε την υπόσχεση αυτή , ότι θα είναι μαζί μας ,
.
έως την συντελεία του αιώνος ...
.