Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Στο κατώφλι της Νέας Χρονιάς !

...

Ελάχιστες ώρες απομένουν να αποχαιρετήσουμε και αυτή τη χρονιά .


Και σκέψη μου σήμερα ... όχι άλλες μέριμνες , όχι άλλα τρεχάματα , όχι άλλες σκοτούρες .


Μονάχα δυό μεγάλες " συγνώμες " .


Η πρώτη και σημαντικότερη , στον Πλάστη και Τον Δημιουργό μου. Για κάθε σκέψη , πράξη , λόγο , που Σε πόνεσαν. Που Σου ξανακάρφωσαν τα καρφιά στις παλάμες , που Σου ξαναλόγχισαν Την πλευρά , που Σου ξαναπότισαν το ξύδι και τη χολή , που Σου ξαναμάτωσαν Την Καρδιά . Συγνώμη !


Η δεύτερη , εξίσου σημαντική , σ΄ εσένα .


Σ΄ εσένα τον σύζυγο , τον σύντροφο , τον φίλο , τον αδελφό , την αδελφή , το παιδί , τον πατέρα , την μητέρα , τον κάθε διπλανό , μα και μακρινό συνοδοιπόρο , στην πορεία της ζωής , που πίκρανα , που στεναχώρεσα , που πόνεσα , που λύπησα , είτε θεληματικά, είτε άθελά μου .


Συγνώμη σε όλους εσάς , για 'ο,τι έσφαλα απέναντί σας !

Που δεν σας ανέκτηκα όσο έπρεπε , που δεν υπέμεινα με υπομονή .

Το κάθε φταίξιμο είναι δικό μου , που πηγάζει μέσα απ΄ τον ανελέητο εγωισμό μου , που καλλιεργώ , με τα πάθη και τα θέλω μες την ψυχή μου , και μου στερεί τη χαρά και την αγάπη απ΄ τη ζωή .


Με την συναίσθηση της ευθύνης , απέναντι Στον Θεό , και στον αδελφό μου , με αυτές τις σκέψεις , και αυτές τις δύο μεγάλες "Συγνώμες " , θέλω να αποχαιρετήσω αυτή τη χρονιά που μας φεύγει .


Ας έχει ο καθένας μιαν ευλόγημένη και γεμάτη αγάπη χρονιά .


Διαβάτης


( Πολύ προσωπικές σκέψεις από το ημερολόγιό μου )

,

,

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Ήρθες ...

,,,

Ήρθες αργά, πολύ αργά…
Δεν έχει τόπο η καρδιά να σου χαρίσει.
Ήρθαν εδώ απ’ το πρωί
ξένοι πολλοί, περαστικοί κι έχει γεμίσει.
,

Μα στάσου…έχω μια σπηλιά
σε μιαν απόμερη γωνιά
εκεί πιο πέρα.
Μπορείς για λίγο να σταθείς,
μα άλλο πια μη μ’ ενοχλείς,
θα φτάσει η μέρα.
,

Πώς με κοιτάς; πώς να στο πω
δεν έχω μέρος πιό καλό,
πιό βολεμένο…
Άγνωστε, σήμερα στη γη
γιορτάζουνε το θείο παιδί
και δεν προφταίνω.
,

Να! θα σ’ ανάψω εδώ φωτιά
με λίγα φρύγανα ξερά…
μα Συ, δακρύζεις;
Οι ξένοι μου με καρτερούν
-δεν τους ακούς που τραγουδούν;
μη μ’ εμποδίζεις.
,

Ξένε, παράξενα κοιτάς…
Πες μου, ποιός είσαι, τί ζητάς;
Δε σε γνωρίζω.
Μια Βηθλεέμ μικρή, φτωχή
σαν τότε πούχες γεννηθεί, λες, σου θυμίζω ; …
,

Μίλησε κι άλλο, αγνή φωνή·
να φτερουγίζει μου η ψυχή
νιώθω βαθειά μου·
έλα πιο μέσα, στην καρδιά
μη φεύγεις, μη … Μορφή γλυκειά,
μείνε κοντά μου.
,

(Μ. Λαμπρινού)


Εύχομαι σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής Ευλογημένα , Ειρηνικά Χριστούγεννα , πλημμυρισμένα Θείο Φως Του Ουρανού , ζεστές καρδιές , αγάπη , στοργή , καλοσύνη ...


Διαβάτης


,

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Χρέος !

...

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα
και αισθάνομαι έντονα ένα αξεπλήρωτο χρέος προς τον καθένα σας ...


Σε σένα , που τόσο αυθόρμητα σε κατακρίνω ...


Σε σένα , που με τα απότομα λόγια μου σε πίκρανα...


Σε σένα , που με τον φουντωμένο μου εγωϊσμό , δεν αποδέκτηκα την διαφορετική γνώμη σου ...


Σε σένα , που με την ιδιομορφία του χαρακτήρα σου , δεν σε ανέχομαι με αγάπη ...


Σε σένα , που με την άπρεπη συμπεριφορά μου , σε πλήγωσα ανεπανόρθωτα ...


Σε σένα , που ενώ τόσο με νοιάζεσαι , ποτέ δεν σου έδωσα την ανάλογη αξία και σημασία...


Σε σένα , που τόσο υποφέρεις με τα δικά σου προβλήματα , όμως ποτέ μου δεν κάθησα να σε ακούσω με υπομονή ....


Σε σένα , που ενώ μου δίνεις τόση αγάπη και κατανόηση , ποτέ μου δεν το εκτίμησα...


Σε σένα , που προσεύχεσαι και αγωνιάς για μένα ...


Σε σένα , που νοιάζεσαι και ρωτάς για μένα ...


Σε σένα , που ποτέ δεν σου 'δωσα σημασία ...


Σε σένα , που προσπέρασα αδιαφορώντας , βλέποντάς σε στο δρόμο να ζητάς ελεημοσύνη...
,
Μα και σε σένα , που δεν σ΄αγάπησα όσο έπρεπε , ώστε να γίνει η αγάπη μου φωλιά να σε ζεστάνει και να σε μεγαλώσει εντός της ...

Σε σένα , αγαπημένο μου παιδί , αγαπημένε σύντροφε και συνοδοιπόρε της ζωής μου , αγαπημένε μου φίλε και φίλη, αγαπημένοι μου γονείς , αγαπημένα μου αδέλφια , αγαπημένε μου συνάδελφε , αγαπημένε μου γνωστέ και άγνωστε , αγαπημένοι μου αναγνώστες ...

Σε όλους εσάς , οφείλω μια μεγάλη συγνώμη , γιατί ο εγωϊσμός μου δεν με άφησε να ανταποκριθώ στην αγάπη σας , και στην ευγένεια της καρδιάς σας .

Οφείλω μια μεγάλη συγνώμη , απέναντι σ΄ ένα αξεπλήρωτο χρέος που συσσωρεύθηκε στο ταμείο της καρδιάς μου .

Εύχομαι ο Κύριος να μου χαρίσει Το Μέγα Του Έλεος , και να συγχωρέσει την αθλιότητα της ψυχής μου .

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά που για τρία χρόνια με ανέχεστε .

Εύχομαι Ειρηνικά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής , στον καθένα ξεχωριστά .

Ο Ιησούς Χριστός να πλημμυρίζει τις ψυχές όλων με Το Ουράνιο Φως Της Αγάπης Του !

Διαβάτης
,
,

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Εξομολογητική Προσευχή

...

"Κύριέ μου, Κύριε, γλυκύτατέ μου Ιησού Χριστέ, που είσαι ο Θεός των οικτιρμών, η άβυσσος του ελέους, που αλλάζεις από συμπάθεια γνώμη για τις κακίες των ανθρώπων, κ' εμένα, που τελευταία μετανόησα και προσέρχομαι σε σένα με πίστη, δέξου με και ελέησέ με τον αμαρτωλό, τον άσωτο, τον ακάθαρτο, τον πανάθλιο, τον βλάστημο, τον επίορκο, τον ψεύτη, τον λοίδορο, τον υβριστή, τον κατάλαλο, τον οργίλο, τον μνησίκακο, τον φθονερό, το σκανδαλοποιό, τον άσπλαχνο, τον μη ελεήμονα, τον φιλάργυρο, τον φιλόδοξο, τον φιλήδονο, τον κοιλιόδουλο, τον μέθυσο, τον τεμπέλη, τον γελωτοποιό, τον ασταθή, τον κενόδοξο, τον υπερήφανο, τον περιφρονητή των θείων εντολών σου, και μη θελήσεις να με παραδώσεις σε πλήθος τιμωριών, εξαιτίας του πλήθους των εγκλημάτων που ανέφερα πιο πριν.
Αλλά εσύ, Κύριε Ιησού, ο Θεός μου, που είσαι μακρόθυμος και φιλεύσπλαχνος, λυπήσου την καρδιά μου, που είναι συντριμμένη, μέσα στις τόσες αμαρτίες και καταδικασμένη από την ίδια μου συνείδηση, γιατί δεν φύλαξα τις ιερές υποσχέσεις του αγίου Βαπτίσματος και του θείου και αγγελικού Σχήματος των Μοναχών. Και τώρα, για τις διπλές αυτές υποσχέσεις πονώ κι αναστενάζω, να μου χαρίσεις το έλεός σου, κι ας μην το αξίζω, ελπίζοντας και παρακαλώντας μόνο την αγαθότητά σου να με συγχωρήσει και να μ' ελευθερώσει από τις τιμωρίες που με περιμένουν τη φοβερή ήμερα της Κρίσεως. Ναι, Κύριέ μου, Κύριε, γλυκύτατέ μου Ιησού, σώσε με από τη βαθειά απελπισία μου και μην αφήσεις να πάνε χαμένες η ελπίδα και η προσδοκία μου. Σπλαχνίσου με τώρα που επικαλούμαι την ευσπλαχνία σου. Καθάρισέ με, τον καταλερωμένο. Λεύκανε πάλι τον κατασπιλωμένο χιτώνα μου, και σώσε με τον άσωτο. Μη με κατακρίνεις, τον ήδη καταδικασμένο. Μη παραδώσεις στα νοητά θηρία τη ψυχή που τώρα σε ικετεύει. Μη με καταδικάσεις στις φλόγες της κολάσεως, εξαιτίας της παραβάσεως των ιερών υποσχέσεων του αγίου Βαπτίσματος .
Κύριέ μου Κύριε, γλυκύτατε μου Ιησού, που είσαι μακρόθυμος και ανεξίκακος και δεν μετανιώνεις για όσα μας χαρίζεις, αξίωσέ με, από σήμερα, να σου προσφέρω ειλικρινή λατρεία με αγαθά έργα, για να μπορέσω έτσι ν' αποδώσω κάποιο καρπό άξιο μετανοίας και να εκπληρώσω καθαρές και ολόκληρες τις ιερές υποσχέσεις μου.
Κύριέ μου Κύριε, γλυκύτατε μου Ιησού, που είσαι κραταιός, μεγαλοδύναμος και παντοκράτωρ, φύτεψε μέσα στη καρδιά μου το σωτήριο φόβο σου και την αγάπη για τις εντολές σου. Φώτισε το νου μου με τις αχτίνες των χαρισμάτων σου. Υπόταξε τις αισθήσεις μου στο λόγο σου. Στρέψε τη θέλησή μου προς εσένα, τον μόνο αληθινό κ' επιθυμητό. Εκπαίδευσε τη γλώσσα μου να στρέφεται κάθε μέρα προς εσένα, λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Γιέ του Θεού, με τις πρεσβείες της αγίας και αειπάρθενου Θεοτόκου, λυπήσου με τον αμαρτωλό και σώσε με. Κύριε, με τη δύναμη του τιμίου και ζωοποιού Σταύρου σου, φύλαξέ με. Περιτείχισέ με, Κύριε, με τα φτερά των αγίων Αγγέλων σου. Όπλισέ με καλά ν' αγωνίζομαι πάντα, με τη μεσιτεία των αγίων Αποστόλων σου και των Μαρτύρων. Με τις πρεσβείες πάντων των Αγίων σου, Κύριε, στείλε το μέγα έλεός σου και σ' εμένα και σώσε με, τον ανάξιο, που μ' εξαγόρασες με το πάντιμο αίμα σου.
Εξάλειψε τις πολυχρόνιες κηλίδες των αμαρτιών μου. Διώξε από πάνω μου τα δαιμόνια της λαγνείας και της πονηρίας- απάλλαξέ με από τις μάταιες φροντίδες του παρόντος αιώνος. Έλκυσέ με ολόκληρο προς την αιώνια αγάπη σου. Δυνάμωσέ με να περπατώ τη στενή και τεθλιμμένη οδό ως την έσχατή μου ήμερα, ώρα και αναπνοή, και να μπορέσω έτσι ν' αποθέσω τη ψυχή μου στους αγαθούς Αγγέλους, ελευθερωμένος από τα πονηρά τελώνια, που παραμονεύουν στον αέρα, και ν' αξιωθώ τα αιώνια αγαθά σου, μαζί με όλους τους Αγίους σου. Παναγία, ευσπλαχνικότατη μητέρα του γλυκύτατου Ιησού μου, πρέσβευε σε παρακαλώ για μένα, τον άθλιο και αμαρτωλό, για να εισακούσει την φτωχή δέησή μου ο Γιος και Θεός σου.
Πανσεβάσμιε Σταυρέ του Χριστού, που είσαι το όπλο και το σύμβολο της σωτηρίας μας, δίωξε από πάνω μου κάθε πονηρό λογισμό και κάθε πανούργα επίθεση της εχθρικής δύναμης, που μπορεί να έρχεται είτε από δαίμονες είτε από ανθρώπους.
Παμμέγιστοι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, που είστε ελευθερωτές και εγγυητές μου,
Άγιε Άγγελέ μου, φύλακα και φρουρέ μου, και όλοι οι Άγγελοι του Θεού, σας παρακαλώ να με οδηγείτε στο πανάγιο θέλημα του Θεού, και βοηθήστε με στην αδυναμία μου που αγγίζει το σώμα και το πνεύμα μου‡ φυλάγετε με πάντοτε από τις επιθέσεις του εχθρού, και παρακαλέστε τον εύσπλαχνο Δημιουργό, να ελεήσει κ' εμένα, που παραβαίνω συνεχώς τις άγιες εντολές του, και να δώσει να περάσω τη ζωή μου ως τις τελευταίες μου ήμερες με ειρήνη ψυχική και αληθινή μετάνοια. Σας παρακαλώ, ακόμη, άγιοι Άγγελοι, να μου παρασταθείτε και στην ώρα της εξόδου της ψυχής μου απ' το σώμα, να 'στε κοντά και να με στηρίζετε, περιθάλποντας, περιφρουρώντας και βοηθώντας την απαλλαγή μου από τις υπόγειες σατανικές δυνάμεις, μόνο χάρη στο έλεος του Θεού.
Άγιε Ιωάννη ένδοξε, προφήτη και Πρόδρομε και βαπτιστή του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου, πρέσβευε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι ένδοξοι θεοκήρυκες και πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι, Πέτρο, Παύλε, Ιωάννη Θεολόγε, μαζί με τους άλλους Ευαγγελιστές και Αποστόλους, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι και Δίκαιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα, μαζί με τον Ιωσήφ τον μνήστορα και τον θεοδόχο Συμεών, πρεσβεύ­σατε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι Προφήτες και κήρυκες της παρουσίας Χριστού του Θεού, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι Πατέρες, ποιμένες και διδάσκαλοι της Οικουμένης, Βασίλειε, Γρηγόριε, Ιωάννη Χρυσόστομε, Αθανάσιε, Κύριλλε, Νικόλαε, Σπυρίδων, και όλοι οι άγιοι Ιεράρχες, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι Ιερομάρτυρες, Οσιομάρτυρες και Ομολογητές, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι μεγαλομάρτυρες, Δημήτριε, Γεώργιε, Θεόδωρε, Αρτέμιε, Προκόπιε, οι Τεσσαράκοντα και όλοι οι άγιοι Μάρτυρες, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, Κοσμά και Δαμιανέ, Κύρε και Ιωάννη, μαζί με τον Παντελεήμονα και τον Ερμόλαο και όλους τους άλλους ΆγιουςΑναργύρους, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Όσιοι θεοφόροι πατέρες, Αντώνιε, Παύλε, Ευθύμιε, Σάββα, Αρσένιε, Ονούφριε, Παχώμιε, Θεοδόσιε, Εφραίμ, Ιωάννη Δαμασκηνέ, Ιωάννη της Κλίμακος, Πέτρο, Αθανάσιε, και όλοι οι Όσιοι, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Οσία Μαρία η Αιγύπτια και όλες οι τίμιες και Όσιες γυναίκες, οι καλές αθλήτριες και ασκήτριες, που ομολογήσατε το Χριστό με το βίο σας, πρεσβεύσατε για μένα τον αμαρτωλό.
Άγιοι Πάντες, που δουλέψατε πιστά το Κύριό μας, πρεσβεύσατε για μένα τον αναπολόγητο αμαρτωλό, που έχω ξεπεράσει σε αμαρτίες όλους τους αμαρτωλούς όλων των αιώνων. Άγιε Λουκά Ιατρέ πρέσβευε και μεσίτευε να βρω το δρόμο της αληθινής μετανοίας , και λύτρωσέ με από τα πάθη που βαραίνουν τη ψυχή μου.
Εισακούοντας όλων αυτών των Αγίων τις ικεσίες και δεχόμενος τις παρακλήσεις τους, Κύριέ μου Κύριε, γλυκύτατε Ιησού μου, συγχώρεσε μου όλες τις αμαρτίες που έκαμα από τη γέννησή μου ως αυτή την ημέρα και την ώρα, είτε με το νου και τη διάνοιά μου, είτε με όλες τις αισθήσεις μου. Σε παρακαλώ, επίσης, να σπλαχνιστείς και να συγχωρήσεις και τους γονείς και αδελφούς μου, καθώς και όλους τους Αρχιερείς και ιερείς, όπου κι αν βρίσκονται, τους Μοναχούς και ορθοδόξους Χριστιανούς, κ' εκείνους που με μισούν κ' εκείνους που με αγαπούν, εκείνους που μ' ελεούν κ' εκείνους που με διακονούν, καθώς κ' εκείνους που έχουν την ευθύνη να με προσέχουν και να με συμβουλεύουν εμένα την ανάξια, για όλους δώσε να προσεύχομαι. Καθώς και για κείνους που έβλαψα ή στενοχώρησα ή καταράστηκα, μα και για όσους μου κάνουν ή μου έκαμαν τα ίδια. Και χάρισε, Κύριε, όσα συμφέρουν στις ψυχές μας, και στον παρόντα αιώνα και εις τον μέλλοντα, όπως επιθυμεί η μεγάλη φιλευσπλαχνία σου. Ανάπαυσε και τις ψυχές των απελθόντων πατέρων και αδελφών μας, και, με τις ευχές όλων εκείνων, σπλαχνίσου και τη δική μου αθλιότητα. Και κάνε με τέτοιον που εσύ θέλεις και όπως θέλεις - είτε το θέλω είτε δεν το θέλω.
Και κάνε με άξια, Κύριε, ως να μην έχω ένοχες πράξεις και, δίχως να κατακριθώ, να μεταλάβω τ' άχραντα και ζωοποιά σου Μυστήρια, και να μη μου γίνει τούτο αιτία να κατακριθώ και να καταδικαστώ, στην περίπτωση που προσέρχομαι σ' αυτά ως ανάξια, αλλά δώσε η μετάληψη να γίνει για τη θεραπεία της ψυχής και του σώματος, και γι' απαλλαγή μου από τις αιώνιες τιμωρίες। Και δώσε, Κύριε, τούτο να γίνει αρραβώνας και πρόγευση της μακάριας και αιώνιας ζωής, στην οποία σε παρακαλώ να με εντάξεις κ' εμένα, μαζί με όλους εκείνους που σ' ευχαρίστησαν με το βίο τους, Κύριέ μου Κύριε, γλυκύτατε μου Ιησού. Διότι, σε σένα πρέπει η δόξα, η τιμή και η προσκύνηση, μαζί με τον άναρχό σου Πατέρα και το πανάγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους απέραντους αιώνες των αιώνων.


Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησε την άθλια ψυχή μου , και οδήγησέ με Στην Θεία Βηθλεέμ , να μπορέσω να σε συναντήσω εκεί , Βασιλιά και Λυτρωτή μου . Αμήν ."


Εύχομαι σε όλους μια ευλογημένη πορεία προς της Βηθλεέμ Το Άγιο Σπήλαιο .


Διαβάτης


,

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Η υποκρισία μας ...

...

"Προσοχή στα μεγάλα
Να τα προσέχεις τα μεγάλα κομποσχοίνια!
Όλα τα μεγάλα να τα προσέχεις.
Τα μεγάλα λόγια
τα μεγάλα δώρα, τις μεγάλες ευχές,
τις μεγάλες μετάνοιες,
τους μεγάλους κανόνες,
- πλην του ενός εκείνου, του Ανδρέου Κρήτης-
τις μεγάλες ευλάβειες,
τις μεγάλες αρετές.
Και πριν απ’ όλα,
και πάνω απ’ όλα,
τις μεγάλες σιγουριές ! "



( Μητροπολίτη Προικονήσου Ιωσήφ )

Την καλύτερη ερμηνεία ενός ποιήματος, αυτός που το έγραψε μπορεί να την δώσει. Με τον Ο,άγιος Προικονήσου είναι Επίσκοπος όχι απλά καταρτισμένος Θεολογικά, Φιλολογικά, κοινωνικά, αλλά και αγωνίζεται να ζει την πίστη των πατέρων μας. Ως εκ τούτου τα γραφόμενά του έχουν τη σφραγίδα της προσωπικής εμπειρίας. Γι’ αυτό και μπορούν να μιλούν στο σύγχρονο άνθρωπο.

Λέγεται ότι η Αμερική είναι η χώρα των μεγάλων πραγμάτων. Όλα είναι μεγάλα, πληθωρικά: οι ανέσεις, τα κτήρια, τα αυτοκίνητα και αεροπλάνα, τα λεφτά και οι απολαύσεις. Αυτά δεν είναι ξένα προς εμάς, αφού άλλωστε η πληθωρική τάση χαρακτηρίζει και το δικό μας τόπο.

Μέσα από αυτό το πνεύμα, ξεπηδά ο σημερινός χριστιανός προσπαθώντας να ζήσει την πίστη του, που όμως δεν έχει Πατερική βάση η οποία εδράζεται στην άσκηση, τη σιωπή, την ταπείνωση. Προσπαθεί δηλαδή, χωρίς να το καταλαβαίνει, να αποδείξει στον εαυτό του και στους άλλους ότι ζει ως πιστός χριστιανός. Επειδή όμως του λείπει η ουσία της πνευματικής ζωής, καταφεύγει στις υπερβολές.

Ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας στο μαθητή του Τιμόθεο, τον προτρέπει να αποφεύγει, μεταξύ άλλων και όσους «έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι» (Β΄ Τιμ. 3,5). Δηλαδή «θα δείχνουν ότι έχουν ευσέβεια, αλλά θα έχουν αρνηθεί τη δύναμή της με τις πράξεις τους».

Ο Σκοτ Πεκ στο βιβλίο του «Άνθρωποι του ψεύδους» γράφει κάπου: «Από τη στιγμή που το βασικό μοτίβο του κακού είναι η μεταμφίεση, ένα από τα πιθανότερα μέρη για να βρει κανείς κακούς ανθρώπους είναι μέσα στην Εκκλησία». Αυτό ασφαλώς δεν αφορά όλους τους «ανθρώπους της Εκκλησίας», αλλά όσους προσπαθούν την πνευματική τους οκνηρία να την παρουσιάσουν με «μεγάλα κομποσχοίνια, λόγια, δώρα, ευχές, μετάνοιες, κανόνες, ευλάβειες, αρετές». Ουσιαστικά απουσιάζει η ειλικρίνεια, η αλήθεια, η θέα του εαυτού τους «καθώς εστίν».

Χρειάζεται τόλμη για να παραδεκτούμε στον εαυτό μας ότι δεν είμαστε αυτό που φαινόμαστε και νομίζουν οι άλλοι για μας. Γιατί η συνειδητοποίηση της αμαρτωλής μας κατάστασης, θα γκρεμίσει τη σιγουριά της αυτάρκειας. Ενδεχομένως όμως να μας οδηγήσει στη μετάνοια, που αναπλάθει την πεπτωκυία φύση μας και ζωογονεί την ύπαρξη. Μια μετάνοια, όπως περιγράφεται τόσο ωραία και ουσιαστικά από τον άγιο Ανδρέα Κρήτης στο μεγάλο κανόνα, που ψάλλεται προς το τέλος της Σαρακοστής.

Ελπίζω να απέδωσα το νόημα που ο αγαπητός φίλος έγραψε αληθινά και εγκάρδια. Για τις παραλήψεις ή αλλοιώσεις ζητώ τη συγνώμη και την ευλογία του.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους


,

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Προς τίνα καταφύγω άλλην Αγνή; . . .

,,,

"Προς τίνα καταφύγω άλλην Αγνή;

Που προσδράμω λοιπόν και σωθήσομαι;

Που πορευθώ;

Ποίαν δε εφεύρω καταφυγήν;

Ποίαν θερμήν αντίληψιν;

Ποίον εν ταις θλίψεσι βοηθόν;

Εις σε μόνην ελπίζω .

Εις σε μόνην καυχώμαι.

Και επί σε θαρρών κατέφυγον. "




,(Από τον Μέγα Παρακλητικό Κανόνα προς Την Υπεραγία Θεοτόκο )




,




,

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Τρία χρόνια " Οδεύοντας " !

... ...
Σε μια πορεία , από τη γη Στον Ουρανό,
πορευόμαστε , αγωνιζόμαστε , πέφτουμε , σηκωνόμαστε, και προχωράμε ...
Συνδέθηκα μαζί σας ...
γνώρισα ψυχές μοναδικές και υπέροχες ,
που μου απόδειξαν ότι η Αγάπη Του Ιησού Χριστού δεν έχει σύνορα , απλώνεται παντού , στα πέρατα της οικουμένης ...
Κύπρος , Ελλάδα , Συρία , Κάϊρο , Αμερική ...
Τόποι που ποτέ δεν περπάτησα σωματικά ,
με ταξιδεύετε όμως , με την αγάπη σας , με τη συντροφιά σας ,
με την καρδιά σας , με την προσευχή σας ...
Κι΄ εγώ ακολουθώ ...
Εύχομαι , μια μέρα αυτή η πορεία να μας οδηγήσει κοντά Του !
Να Τον αγαπήσουμε λίγο περισσότερο ,
να Τον πλησιάσουμε λίγο καλυτερα ,
να αφεθούμε με περισσότερη εμπιστοσύνη Στα Πανάγια Χέρια Του ...
,

Όλα αυτά γίνονται προσευχή Προς Τον Ουρανό ,
και η ψυχή μου ξεχειλίζει ευγνωμοσύνη προς όλους σας ...
,
Σας ευχαριστώ !

Διαβάτης
,
,

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Χειμώνας στη ψυχή μου !

...


Τα μάτια γέμισαν βροχή ...
Τ' Ουρανού η εξήγηση ανύπαρκτη ...
Συμβιβάζεσαι με τα γεγονότα , με τον πόνο , με τη θλίψη ...
Όλα σ΄ οδηγούν σε αδιέξοδα ...
Και είσαι κουρασμένος
για απαντήσεις ,για εξηγήσεις
ακόμα και για παρηγοριά ...
,
Είναι όλα τόσο μπερδεμένα ...
Όσα παρουσιάζονται κατά μεσής του πέλαγου ...

Κι΄ απλώνουν ενώπιών σου το χαλί του χειμώνα .
Έτσι λοιπόν ακουμπάς το βιβλίο στο στήθος
στήριγμα στην ψυχή σου...
Κι΄ αφήνεσαι
... στο Άπειρο Έλεος Του Δημιουργού σου !

Καλό Χειμώνα Συνοδοιπόροι μου .

Διαβάτης

,

,






Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

,,,

« Δέσποτα , Κύριε του ουρανού και της γης , Bασιλεύ των αιώνων , ευδόκησε να ανοιχθεί και για μένα η θύρα της μετανοίας , ώστε με πόνο καρδιάς να προσεύχομαι σ’ Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό , τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , το φως του κόσμου. Δέξου , Πολυεύσπλαχνε , τη δέηση μου. Μη την απορρίψης.Συγχώρησε κάθε κακό πού έκανα νικημένος από την προαίρεση μου । Ζητώ ανάπαυσι και δεν τη βρίσκω , γιατί η συνείδησης με ελέγχει . Προσδοκώ ειρήνη , αλλά ειρήνη δεν έχω εξ αιτίας του πλήθους των ανομιών μου .Άκουσε , Κύριε , μιά καρδιά πού Σε επικαλείται . Μη βλέπεις τα κακά μου έργα .Επίβλεψε στην ασθένεια της ψυχής μου και σπεύσε να με θεραπεύσεις από τα βαριά μου τραύματα .Δώσε μου καιρό μετανοίας με το έλεος της φιλανθρωπίας Σου .Ελευθέρωσέ με από τα πάθη . Μη με κρίνεις σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Σου . Μη μου ανταποδώσεις κατά τα έργα μου , για να μη χαθώ εντελώς .Εισάκουσε με Κύριε , γιατί βρίσκομαι σε απόγνωση . Αφού έχασα κάθε ελπίδα καισκέψη για τη διόρθωση μου , προσπίπτω στους οικτιρμούς Σου . Ελέησε με τον ξεπεσμένο και κατάκριτο για τις αμαρτίες μου . Λυπήσου με , Δέσποτα , γιατί συνέχομαι από πλήθος ανομιών και μοιάζω αλυσοδεμένος μ΄ αυτές . Εσύ μόνογνωρίζεις να ελευθερώνεις και να θεραπεύεις .Γι’ αυτό σε όλες τις φοβερές μου αρρώστιες επικαλούμαι μόνο Εσένα , τον ιατρό των ασθενούντων , τον οδηγό των πλανωμένων , το φως των εσκοτισμένων , τον ελευθερωτή των αιχμαλώτων . Επικαλούμαι Εσένα , πού πάντοτε μακροθυμείς και συγκρατείς την οργή Σου και δίνεις στους αμαρτωλούς καιρό μετανοίας .Καταύγασε , Δέσποτα , με το φως του προσώπου Σου εμένα τον αμαρτωλό , διότι είσαι ταχύς στο να ελεείς και βραδύς στο να τιμωρείς . Εσύ ο εύσπλαχνος άπλωσε το χέρι Σου και ανόρθωσέ με από την τάφρο των ανομιών μου . Εσύ δεν ευχαριστείσαι στην απώλεια του αμαρτωλού ούτε αποστρέφεις το πρόσωπό Σου από τον προσευχόμενο σ’ Εσένα με δάκρυα .Άκουσε , Κύριε , τη φωνή του δούλου Σου πού Σε επικαλείται και φανέρωσε το φως Σου σ’ εμένα τον στερημένο το φως . Δώρισε μου τη χάρη Σου , γιατί εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα και ελπίζω πάντοτε μόνο στη δική Σου βοήθεια και δύναμη .΄΄Στρέψον , Κύριε , τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί , διάρρηξον τον σάκκον μου καίπερίζωσόν με ευφροσύνην ΄΄ . Ευδόκησε , ώστε να καταπαύσω από τα εσπερινά μου έργα και να βρω ορθρινή ανάπαυσι όπως οι εκλεκτοί Σου ,Κύριε , από τούς οποίους ΄΄ απέδρα οδύνη , λύπη καί στεναγμός ΄΄. Κάνε νά ανοιχθεί για μένα η θύρα της βασιλείας Σου , ώστε να εισέλθω και να συγκαταριθμηθώ με τούς ευφραινομένους από το φως του προσώπου Σου και να κληρονομήσω την αιώνια ζωή » .
Αμήν !

(Αγιος Σεραφείμ του Σάρωφ )
,,,
Ας έχουμε όλοι μας μιαν ευλογημένη βδομάδα , με λιγότερες στεναχώριες , περισσότερη αγάπη στις καρδιές , περισσότερη υπομονή στις δυσκολίες , περισσότερη αγάπη προς Τον Δημιουργό μας . Ας ανοίξουμε την καρδιά μας Στον Κύριο . Ας Του μιλήσουμε , ας προσευχηθούμε , και Αυτός είναι εκεί για μας . Καμιά προσευχή δεν πάει χαμένη .
,
Διαβάτης
,
,
,

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Αν δεν ήσουν Εσύ !

...

"Εσύ! Η πιο μεγάλη μας χαρά, η πρώτη χαρά του κόσμου όλου. Η πρώτη! Από τότε που σκοτείνιασε ο ήλιος στο τραγικό εκείνο δειλινό του προδομένου Παραδείσου. Από τότε που σκέπασε τον ουρανό και τις καρδιές το βαρύτατο σύννεφο της αμαρτίας, του κακού, του τερατόμορφου θανάτου.
Κι έπειτα ήρθαν εκείνοι οι ατέλειωτοι χειμώνες στις καρδιές και οι θρηνητικοί των παιδιών της Εύας στεναγμοί σ’ όλης της γης τα πλάτη.
Κι έπειτα… ήρθε η δική σου η ώρα.
Το σχέδιο μυστηριώδες και ασύλληπτο είχε ετοιμασθεί πριν ακόμη δημιουργηθεί ο κόσμος. Τι σχέδιο; Σχέδιο, όταν έρθει ο κατάλληλος καιρός, ο ίδιος ο Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, να γίνει άνθρωπος, να έρθει ως άνθρωπος επάνω στη γη. Να έρθει γιατί; Όχι απλώς για να επισκεφθεί τη γη. Αλλά να έρθει ελευθερωτής του σκλαβωμένου πλάσματός του, να γίνει λυτρωτής του αποστατημένου κόσμου.
Κι αυτή ακριβώς ήταν η ώρα της νέας Εύας, αυτής της Κόρης της διαλεγμένης από την αγάπη του Θεού και προαιωνίως με σοφία προορισμένης να δώσει σάρκα και οστά στον άσαρκο, να γίνει η επίγεια Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού, Εκείνου ο Οποίος γεννήθηκε προ πάντων των αιώνων ως Θεός αληθινός εκ μόνου του Θεού Πατρός και ο Οποίος επ’ εσχάτων των αιώνων θέλησε να γεννηθεί και ως άνθρωπος εκ μόνης της Μητρός, διά της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, «ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιω. γ΄ 17).
Ήρθε λοιπόν η ώρα της αυγής μετά τη νύχτα την ατελείωτη τόσων αιώνων σκοτεινών, τόσων και τόσων γενεών. Και η ευλογημένη Κόρη, τέκνο προσευχής των δικαίων Ιωακείμ και Άννης, βλέπει το φως του ηλίου στη διεφθαρμένη Ναζαρέτ.
Κι αυτοί οι άγιοι ευγνώμονες γονείς προσφέρουν τώρα στο Θεό το δώρο που Εκείνος τους χάρισε. Την κόρη τη μονάκριβη, την πολυαγαπημένη την οδηγούν στο χώρο του Ναού. Χωρίς να ξέρουν και χωρίς ποτέ να μπορούν να φαντασθούν πως έτσι την βοηθούσαν να ετοιμασθεί γι’ αυτό που είχε εκλεγεί.
Και ετοιμάσθηκε. Χωρίς και η ίδια να γνωρίζει ή να μπορεί να φαντασθεί. Στράφηκε μόνο όλη με όλη της την ύπαρξη προς το Δημιουργό της. Σαν να ήταν φτιαγμένη, λένε οι άγιοι, ολόκληρη από ευγνωμοσύνη. Και σαν να γνώριζε ότι επρόκειτο να γίνει Μητέρα του Θεού. Ετοιμάστηκε τόσο τέλεια, ώστε κι αν ακόμη γνώριζε, λέει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, τίποτε παραπάνω δεν επρόκειτο να κάνει απ’ ό,τι έκανε. Τόσο τέλεια ήταν η ετοιμασία της. «Και νυμφών και ουρανός ήν αγνοούσα του ηλίου την εξ αυτής εσομένην ανατολήν». Ήταν στολισμένο νυφικό δωμάτιο χωρίς να περιμένει το Νυμφίο· ήταν ουρανός, παρόλο που δε γνώριζε ότι απ’ αυτήν επρόκειτο να ανατείλει ο ήλιος.
Αυτό το υπέρτατο θαύμα τής σε τέλειο βαθμό ετοιμασίας της Παναγίας μας εορτάζουμε κάθε χρόνο με την τόσο γλυκιά εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, γι’ αυτό και ψάλλουμε: «Σήμερον ο ναός ο έμψυχος του μεγάλου Βασιλέως εν Ναώ εισέρχεται αυτώ ετοιμασθήναι, εις θείαν κατοίκησιν. Λαοί, αγαλλιάσθε». Δηλαδή: Η Παναγία μας, που είναι ο ζωντανός ναός του μεγάλου Βασιλέως, του Θεού, σήμερα μπαίνει στο Ναό των Ιεροσολύμων, ώστε να ετοιμασθεί γι’ αυτόν το μεγάλο βασιλιά, να γίνει κατοικία του Θεού. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο χαρείτε, λαοί, διότι αυτό θα φέρει τη σωτηρία σας.
Αυτή είναι η εορτή μας και αυτό είναι το θαύμα της ζωής της Παναγίας μας. Γι’ αυτό και είναι χρέος όλων μας όχι μόνο να την ευγνωμονούμε, αλλά και να αγωνιζόμαστε να ζήσουμε όπως Εκείνη έζησε. Διότι, αν δεν ήταν Εκείνη, εμείς θα ζούσαμε ακόμη στο σκοτάδι ορφανοί.
Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία μας, ποια θα είχαμε Μάνα τέτοιας αγάπης εμείς; Ποια χαρά θα μπορούσε να νιώσει η καρδιά μας; Ποια αγκαλιά θα μας έκλεινε στοργική στις μεγάλες και κρίσιμες ώρες των πόνων; Και ποιο χέρι απαλό με γλυκύτατο χάδι θα σκούπιζε ανάλαφρο των ματιών μας το δάκρυ;
Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία, αν δεν ήσουν Εσύ, η χαρά των αγγέλων, η γλυκιά χαρμονή, η στοργή και η ελπίδα και το φως στην ασέληνη νύχτα, στο πυκνότατο σκότος των πολλών πειρασμών της θλιμμένης ζωής μας…
Αν δεν ήσουν Εσύ, οδηγός των βημάτων μας, ασταθών και τρεμάμενων, οδηγός προς Εκείνον που είναι η ζωή και η μόνη ατελείωτη κι αιώνια χαρά μας, τον Υιό και Θεό σου…
Αν δεν ήσουν Εσύ…
Αλλά είσαι! Εσύ! Η γλυκιά μας Μητέρα.
Εσύ! Η χαρά μας.
Έλα πάλι, σκύψε με την τόση σου αγάπη και κάνε μας έτοιμους και πάρε μας τότε, στον καιρό της εξόδου μας, κράτησέ μας κοντά Σου, για να ‘μαστε πάντα μες στο φως και τη δόξα του δικού σου Υιού, του απείρου Θεού μας. "


Εικόνα : Αρχαία τοιχογραφία από την Παναγία Μακεδονίτισσα ,το καθημερινό μου καταφύγιο . Ας έχει όλους υπό την σκέπη και προστασία της .


,

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

" Αυτό ήταν από Μένα ! "

,,, ...
,
Αγαπημένη μου φίλη ,

Ξέρω ότι όσα λόγια παρηγοριάς και αν σου πούμε , τίποτα δεν μπορεί να κατευνάσει την οργή σου , την πίκρα σου , τον πόνο σου , την στεναχώρια σου ...

Πολλές φορές το άδικο επιπλέει , και τις πιο πολλές φορές κτυπά τους αδύναμους και τους ταπεινούς ...



Το παρακάτω κείμενο αποτελεί ένα γράμμα που στάλθηκε από το πατέρα Σεραφείμ σ' ένα πνευματικό του παιδί, επίσκοπο, ο οποίος βρισκόταν στη φυλακή. Είναι ένας λόγος παρηγοριάς και νουθεσίας που ο Δημιουργός Θεός απευθύνει στην ψυχή του ανθρώπου।

,
Αγαπημένη μου ,

Αυτό το κείμενο θάθελα να διαβάσεις σήμερα , και να πάρεις δύναμη από Τον Ουρανό .
Η προσευχή μου , να σε συνοδεύει σε τούτες τις δύσκολες μέρες που έχεις να διανύσεις .

"Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα που αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα; Διότι αυτά που αφορούν εσένα αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου ;
Είσαι πολύτιμη στα μάτια Μου και σε έχω αγαπήσει, για αυτό είναι ιδιαίτερη χαρά για Μένα να σε εκπαιδεύσω.
Όταν οι πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος, σαν το ποτάμι, θέλω να ξέρεις ότι,
Από Μένα ήταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις ότι η αδυναμία σου έχει ανάγκη από τη δύναμη Μου, και η ασφάλεια σου βρίσκεται στο να Με αφήσεις να σε προστατεύω.
Θέλω να ξέρεις ότι, όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες συνθήκες, μεταξύ των ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν λογαριάζουν αυτά που σου είναι ευάρεστα, και σε απομακρύνουν
Από Μένα ήταν αυτό.

Είμαι ο Θεός σου, οι περιστάσεις τις ζωής είναι στα χέρια μου, δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου, είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει.
Δε Με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση; Και να, σε έβαλα σ' αυτό ακριβώς το περιβάλλον, στο σχολείο όπου διδάσκουν αυτό το μάθημα.
Το περιβάλλον σου, και αυτοί που ζουν γύρω σου, μόνο εκτελούν το θέλημά Μου. Έχει οικονομικές δυσκολίες και μόλις τα βγάζεις πέρα, να ξέρεις ότι,
Από Μένα ήταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις ότι Εγώ διαθέτω τα χρήματα σου και να καταφεύγεις σε μένα, και να γνωρίζεις ότι εξαρτάσαι από Μένα.
Θέλω να ξέρεις ότι τα αποθέματά Μου είναι ανεξάντλητα, και να βεβαιωθείς ότι είμαι πιστός στις υποσχέσεις Μου.
Να μη συμβεί ποτέ να σου πουν την ανάγκη σου «Μην πιστεύεις στον Κύριο και Θεό σου»
Έχεις περάσει ποτέ νύχτα μέσα στη θλίψη; Είσαι χωρισμένος από τους συγγενείς σου, τους ανθρώπους που αγαπάς;
Σου το επέτρεψα για να στραφείς σε Μένα, και σε Μένα να βρεις την αιώνια παρηγοριά και ανακούφιση.
Σε ξεγέλασε ο φίλος σου ή κάποιος που του είχες ανοίξει την καρδιά σου,
Από Μένα ήταν αυτό.

Εγώ επέτρεψα να σε αγγίξει αυτή η απογοήτευση, για να μάθεις ότι ο καλύτερος φίλος σου είναι ο Κύριος.
Θέλω να τα φέρνεις όλα σε Μένα και όλα να Μου τα λες.
Σε συκοφάντησε κάποιος, να το αφήσεις σ' εμένα, σε Μένα να προσκολληθείς, σε Μένα η καταφυγή σου, για να κρυφτείς από την αντιλογία εθνών.
Θα κάνω την δικαιοσύνη σου να λάμψει σαν το φως και την ζωή σου, σαν μέρα μεσημέρι.
Καταστράφηκαν τα σχέδιά σου, λύγισε η ψυχή σου και είναι εξαντλημένη,
Από Μένα ήταν αυτό.

Έκανες σχέδια και είχες δικούς σου σκοπούς Μου, τα έφερες να τα ευλογήσω.
Αλλά Εγώ θέλω να αφήσεις σε Μένα, να κατευθύνω και να χειραγωγώ τις περιστάσεις της ζωής σου, διότι είσαι το ορφανό, και όχι ο πρωταγωνιστής.
Σε βρήκαν απροσδόκητες αποτυχίες, και η απελπισία κατέλαβε την καρδιά σου, να ξέρεις,
Από Μένα ήταν αυτό.

Διότι μ' αυτή την κούραση και το άγχος δοκιμάζω πόσο ισχυρή είναι η πίστη σου στις υποσχέσεις Μου και την παρησσία σου στη προσευχή για τους συγγενείς σου.
Δεν ήσουν εσύ που εμπιστεύτηκες τις φροντίδες γι' αυτούς στην προνοητική αγάπη Μου; Δεν είσαι συ που και τώρα τους αφήνεις στην προστασία της Πανάγνου Μητέρας Μου;
Σε βρήκε σοβαρή ασθένεια, που μπορεί να γιατρευτεί ή είναι αθεράπευτη και σε κάρφωσε στο κρεβάτι σου,
Από Μένα ήταν αυτό.

Επειδή θέλω να Με γνωρίσεις πιο βαθιά, μέσω της σωματικής ασθένειας και να μην γογγύζεις γι' αυτή την δοκιμασία που σου στέλνεται και να μην προσπαθείς να καταλάβεις τα σχέδια Μου, της σωτηρίας της ψυχής των ανθρώπων με διάφορους τρόπους, αλλά αγόγγυστα και ταπεινά να σκύψεις το κεφάλι σου μπροστά στην αγαθότητά Μου.
Ονειρευόσουν να κάνεις κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο για Μένα και αντί να το κάνεις έπεσες στο κρεβάτι του πόνου
Από Μένα ήταν αυτό.

Διότι τότε θα ήσουν βυθισμένος στα δικά σου έργα, και Εγώ δεν θα μπορούσα να προσελκύσω τις σκέψεις σου σε Μένα, αλλά Εγώ θέλω να διδάσκω τις βαθύτατες σκέψεις και τα μαθήματα Μου, για να Με υπηρετείς.
Θέλω να σε μάθω να συναισθάνεσαι πως είσαι τίποτα χωρίς Εμένα.
Μερικοί από τους καλύτερους υιούς Μου είναι αυτοί, οι οποίοι είναι αποκομμένοι από την δραστική ζωή, για να μάθουν να χειρίζονται το όπλο της αδιάλειπτης προσευχής.
Κλήθηκες απροσδόκητα να αναλάβεις μία δύσκολη και υπεύθυνη θέση, στηριγμένη σε Μένα.
Σου εμπιστεύομαι τις δυσκολίες αυτές, και γι' αυτό θα σε ευλογήσει Κύριος ο Θεός σου σ' όλα τα έργα σου, σ' όλους τους δρόμους σου, σ' όλα, Καθοδηγητής και Δάσκαλος σου θα είναι ο Κύριος σου.
Την ημέρα αυτή, στα χέρια σου, τέκνο Μου έδωσα αυτό το δοχείο με το θείο μύρο, να το χρησιμοποιείς ελεύθερα.
Να θυμάσαι πάντοτε ότι κάθε δυσκολία που θα συναντήσεις, κάθε προκλητική λέξη, κάθε διαβολή και κατάκριση, κάθε εμπόδιο στα έργα σου, που θα μπορούσε να προκαλέσει αγανάκτηση και απογοήτευση, κάθε φανέρωση της αδυναμίας και της ανικανότητας σου, θα χρίεται μ' αυτό το έλαιο.
Από Μένα ήταν αυτό.

Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό, και γι' αυτό να βάλεις στην καρδιά σου αυτόν τον λόγο, που σου έχω αποκαλύψει την ημέρα αυτή.
Από Μένα ήταν αυτό.

Να ξέρεις και να θυμάσαι - πάντα, όπου και να είσαι,
ότι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί μόλις θα μάθεις
σε όλα να βλέπεις Εμένα
Όλα σου στάλθηκαν από Μένα, για την τελείωση της ψυχής σου,
Όλα αυτά ήταν από μένα "

(Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
Εκδόσεις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" )



Το πιο πάνω , αφιερωμένο σε μιαν ευγενική ψυχούλα
που βαδίζει αυτές τις μέρες το δικό της ανήφορο .
Στην κορυφή , όμως φίλη αγαπημένη , σε περιμένει ο Χριστός !
Καλή δύναμη !

Διαβάτης




,

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Κατάκριση: Η μεγάλη αδικία !

,,,

Η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία !
"Γέροντα, εύκολα κρίνω και κατακρίνω.
- Η κρίση που έχεις, είναι φυσικά, χάρισμα που σου έδωσε ο Θεός, αλλά την εκμεταλλεύεται το ταγκαλάκι και σε κάνει να κατακρίνεις και να αμαρτάνεις. Γι’ αυτό, μέχρι να εξαγνισθεί η κρίση σου και να έρθει ο θείος φωτισμός, να μη την εμπιστεύεσαι. Όταν κανείς ασχολείται με τους άλλους και τους κρίνη, ενώ ακόμα δεν έχει εξαγνισθή η κρίση του, πέφτει συνέχεια στην κατάκριση.
- Και πώς, Γέροντα, θα εξαγνισθεί η κρίση μου;
- Πρέπει να την λαμπικάρεις. Μπορεί να έχεις καλή διάθεση και μια δύναμη μέσα σου, αλλά πιστεύεις ότι κρίνεις πάντοτε σωστά. Η κρίση σου είναι όμως είναι ανθρώπινη, κοσμική. Προσπάθησε να απαλλαγείς από το ανθρώπινο στοιχείο, να αποκτήσεις ανιδιοτέλεια, για να έρθει ο θείος φωτισμός και να γίνει η κρίση σου πνευματική, θεϊκή. Τότε η κρίση σου θα είναι σύμφωνη με την δικαιοσύνη του Θεού και όχι με την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Με την αγάπη και την ευσπλαχνία του Θεού και όχι με την λογική την ανθρώπινη.
Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε “κατ’ όψιν”, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον. Η ανθρώπινη κρίση μας δηλαδή είναι μία μεγάλη αδικία. Είδες τι είπε ο Χριστός: “Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε”.
Θέλει πολλή προσοχή. Ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα. Πριν από χρόνια σε ένα μοναστήρι στο Άγον Όρος ήταν ένας πολύ ευλαβής διάκος, Κάποτε όμως φόρεσε ρούχα κοσμικά και γύρισε στη πατρίδα του. Τότε πολλοί Πατέρες είπαν διάφορα εναντίον του. Αλλά τι είχε γίνει; Κάποιος του είχε γράψει ότι οι αδελφές του ήταν ακόμα ατακτοποίητες και, επειδή φοβήθηκε μήπως παραστρατήσουν, πήγε να τις βοηθήση. Έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο και ζούσε πιο καλογερικά από ό,τι προηγουμένως. Μόλις τακτοποίησε τις αδελφές του, άφησε τη δουλειά του και πήγε πάλι σε μοναστήρι, για να μείνει. Ο ηγούμενος, όταν είδε ότι τα ήξερε όλα, τυπικό, διακονήματα κ.λ.π., τον ρώτησε πού τα ήξερε και εκείνος άνοιξε τη καρδιά του και του τα είπε όλα. Τότε ο ηγούμενος ενημέρωσε τον επίσκοπο και εκείνος τον χειροτόνησε αμέσως ιερέα. Μετά πήγε σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι και εκεί ζούσε πολύ πνευματική ζωή, πολλή άσκηση. Έφθασε σε άγια κατάσταση και βοήθησε πνευματικά πολλούς ανθρώπους. Μερικοί που δεν ξέρουν τι απέγινε μπορεί ακόμη να τον κατακρίνουν.
Πόσο πρέπει να προσέχουμε την κατάκριση! Πόσο αδικούμε τον πλησίον μας, όταν τον κατακρίνουμε! Αν και στη πραγματικότητα με τη κατάκριση αδικούμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους, διότι μας αποστρέφεται ο Θεός। Τίποτε άλλο δεν αποστρέφεται τόσο πολύ ο Θεός όσο την κατάκριση, γιατί ο Θεός είναι δίκαιος και η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία. "


Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Λόγοι" τ। Ε΄ "Πάθη και Αρετές". Ι. Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος" Σουρωτή Θεσσαλονίκης.


«Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων। Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε “κατ’ όψιν”, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον».


Κύριε Ιησού Χριστέ απάλλαξέ μας από τα πάθη και τα ελατώματά μας.

Απάλλαξέ μας από το πάθος της κατακρίσεως , που τόσο εύκολα πέφτουμε .



,

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Οι προσευχές μας . . .

...

Κύριε, οι προσευχές μας είναι γεμάτες προσταγές.
Λέμε τόσο συχνά:
Κύριε, ελέησον!
...δος ημίν σήμερον.
Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών.
Ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρατίαις ημών.
Άγιε, επίσκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών.
Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.
...κατεύθυνον τα διαβήματα ημών...
Παύσον τας ορμάς των παθών,
σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού.
Καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος.
Φύλαξον ημάς υπό την σκέπην σου.
Σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.
Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν.
Ευλόγησον ημών εισόδους και εξόδους.
Κύριε των δυνάμεων, μεθ’ ημών γενού.
Ανάστα, ο Θεός, κρίνων την γήν.
Λάμπρυνόν μου την ψυχήν, Φωτοδότα...
,

Ποιός μας έδωσε το δικαίωμα να απευθυνόμαστε έτσι στο Θεό μας;
Μας το δίνει ο ίδιος ο Χριστός, που με την θυσία του
αποκατάστησε την σχέση μας με τον Θεό
και μπορούμε να Του ζητάμε ό,τι θέλουμε με τόση οικειότητα.
Έγινε ο ίδιος με την ενανθρώπισή του
ο πρόθυμος υπηρέτης της σωτηρίας μας
έτοιμος με το «αιτείτε και δοθήσετε υμίν»
να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας.
Τι όμως του ζητάμε;
Είναι προς το αληθινό συμφέρον της ψυχής μας;
Σίγουρα η πιο ωραία «προσταγή» που περιμένει από μας είναι:
Κύριε, γενηθήτω το θέλημά σου !
,
Και ας αφεθούμε Στα Πανάγια Χέρια Του ,
και ξέρει Αυτός ...
Όλα στο τέλος , στο καλό θα τα οδηγήσει ...
,
Καλό απόγευμα σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
,

,

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Όλα να τα κάνουμε προσευχή! – Γέροντος Πορφυρίου

...

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αϋπνία. να μη σκέπτεσαι τον ύπνο.
Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.
Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσομε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.
Αντί να στέκεστε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό; Δοθείτε με τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!
Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο Ίδιος.
Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτα. Δημιουργούν αντίδραση. Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα σ’ αυτά. Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε, να πλήττετε και να σφίγγεστε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας.
Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση πονηρός και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μην κάνετε καμιά προσπάθεια ν’ απαλλαγείτε από αυτές. Ν’ αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος. Μη λέτε: «Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν’ αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κλπ.». Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. Έτσι θ’ αντιδράσετε χειρότερα. Όλα να γίνονται με απαλό τρόπο, αβίαστα και ελεύθερα. Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ’ αυτό», παραδείγματος χάριν, τον θυμό, την λύπη. Δεν είναι καλό να προσευχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος. Κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. Ρίξου με ορμή, για να νικήσεις το πάθος και θα δεις τότε πως θα σ’ αγκαλιάσει, θα σε σφίξει και δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα.
Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.
Καλή δύναμη ! Ο Θεός συμπορεύεται μαζί μας !


(Από το βιβλίο: Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλιβίτου,

Βίος και Λόγοι – Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων )


Εύχομαι μια όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .

Ο Κύριος συμπορεύεται μαζί μας , ας μην το ξεχνάμε ...

Καλή σας μέρα !


Διαβάτης



,

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Σιωπηλή Δοξολογία !

...

,
Σήμερα θέλω σιωπηλά
Χριστέ μου να μιλήσω ,
και με τα χείλη της ψυχής
Εσένα να υμνήσω !

Τον Πλάστη και Δημιουργό
και ποιητή των όλων
και της ζωής μου οδηγό
και των ανθρώπων όλων.

,
,
,
Θέλω να πω ευχαριστώ
μέσ΄ από την καρδιά μου ,
γιατί σε Σε όλα τα χρωστώ
Θεέ και Βασιλιά μου.

Γι΄ αυτό τα λόγια της καρδιάς
απ΄ όλους κι΄ από μένα
τα χείλη ψάλλουν σιωπηλά
Δοξολογία για Σένα .

Δέξου Χριστέ την ταπεινή
αυτή την προσευχή μου
που βγαίνει μές΄ απ΄ την ψυχή
για Σε Τον Λυτρωτή μου .



Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα
σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας .

Διαβάτης

ΥΓ Το πιο πάνω , απ΄ το προσωπικό ποιητικό μου ημερολόγιο ,
ας μην το αναδημοσιεύσουμε .


,

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Η αγάπη , καρποφορεί ! Ας την καλλιεργήσουμε ...

...

Η αγάπη δεν φαίνεται στον θυμό και στην οργή αλλά στην υπομονή και στην συγχώρεση.


Η αγάπη δεν λυγίζει στο πόνο της καρδιά μας αλλά στην αγάπη του άλλου.


Η αγάπη δεν φανερώνεται εύκολα στο λόγο αλλά στη βλέμμα της ευσπλαγχνίας.



Η αγάπη δεν χαρίζεται στο σώμα του άλλου αλλά μέσα στην ταπεινή καρδιά.


Η αγάπη δεν φωνάζει στην αδικία του άλλου αλλά σιωπά στην ταπείνωση του εαυτού μας.

Η αγάπη δεν χἀνεται μέσα στην βοή του κόσμου αλλά δείχνει την παρουσία της με την πλούσια αρετή της.

Η αγάπη δεν καταστρέφεται με την αδιαφορία αλλά βοηθεί με τον ενδιαφέρον της.

Η αγάπη δεν αδιαφορεί για την αδυναμία του άλλου αλλά ενδιαφέρεται για την σωτηρία του.

Η αγάπη δεν τρέχει μαζί με το θυμό αλλά τον προσπερνά με γρήγορο βηματισμό για να συναντήσει την αδελφή της την ταπείνωση.

Η αγάπη δεν κοιμάται χωρις να συγχωρήσει τον άλλον.

Η αγάπη δεν κοιτά το παρελθόν αλλά κοιτά το μέλλον για να αγαπήσει περισσότερο τον άλλον.

Η αγάπη δεν καταδικάζει τον άλλον αλλά σταυρώνεται παρά να σταυρώσει.


Ας κάνουμε ο καθένας μας το δικό μας βήμα να πλησιάσουμε την Αγάπη .

Τότε πραγματικά , δεν θα υπάρχει ομορφότερος κήπος από αυτόν που θα ανθίσει μες την καρδιά μας !

Δεν θα υπάρχει λαμπρότερο φως από αυτό που θα φωτίζει το δρόμο μας !

Δεν θα υπάρχουν γλυκύτεροι καρποί από τους καρπούς που θα καρποφορήσει το περιβόλι μας!

Δεν θα υπάρχει ομορφότερο χαμόγελο , από το χαμόγελο που θα χαρίσουμε στο αδελφό μας, στο φίλο μας , στο γνωστό μας , στο συγγενή μας ...


Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ...

Ας μην αφήνουμε το χρόνο τα φεύγει , γιατί μετά είναι πολύ αργά ...

Μετά λέμε " πόσο σ΄ αγαπούσα " ...

"πόσο λυπάμαι που σε στεναχωρούσα ..."

Κι΄ όμως κάποια μέρα θάναι πολύ αργά για να δείξουμε την αγάπη μας .

Ας το κάνουμε όσο είναι καιρός ...


Εύχομαι ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο βράδυ σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .


Διαβάτης

,










Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Νουθεσίες από το γέροντα Παϊσιο

...


Ἀναγκαία προϋπόθεση, γιά νά συγχωρηθοῦμε καί νά εἶναι ἔγκυρη ἡ ἐξομολόγησή μας, εἶναι τό νά συγχωρήσουμε καί νά ζητήσουμε συγχώρηση ἀπό ὅλους.


«Ὅταν κανεὶς ἀδικήσει ἢ πληγώσει μὲ τὴ συμπεριφορὰ του ἕναν ἄνθρωπο», μας λέει ὁ Γέρων Παΐσιος,«πρέπει πρῶτα νὰ πάει νὰ τοῦ ζητήσει ταπεινὰ συγχώρηση, νὰ συμφιλιωθεῖ μαζί του, καὶ ἔπειτα νὰ ἐξομολογηθεῖ τὴν πτώση του στὸν πνευματικό, γιὰ νὰ λάβει τὴν ἄφεση.


Ἔτσι ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεο. Ἂν πεῖ τὸ σφάλμα του στὸν πνευματικό, χωρὶς προηγουμένως νὰ ζητήσει συγχώρηση ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ποὺ πλήγωσε, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἰρηνεύσει ἡ ψυχή του, γιατί δὲν ταπεινώνεται. Ἐκτὸς ἂν ὁ ἄνθρωπος ποὺ πλήγωσε ἔχει πεθάνει ἢ δὲν μπορεῖ νὰ τὸν βρεῖ, γιατί ἄλλαξε κατοικία καὶ δὲν ἔχει τὴ διεύθυνσή του, γιὰ νὰ τοῦ ζητήσει, ἔστω καὶ γραπτῶς, συγγνώμη, ἀλλὰ ἔχει διάθεση νὰ τὸ κάνει, τότε ὁ Θεὸς τὸν συγχωρεῖ, γιατί βλέπει τὴ διάθεσή του».


Ἄν ὁ ἄνθρωπος ζητήσει συγγνώμη καί ὁ ἄλλος δέν τόν συγχωρήσει, τότε, δίδασκε ὁ π. Παΐσιος, πρέπει «νὰ κάνουμε προσευχὴ νὰ μαλακώσει ὁ Θεὸς τὴν καρδιά του, και να μπορέσει να μας δεχθεί ."

,

γέροντας Παϊσιος



,

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Χρόνια Πολλά ψυχούλα μου !

...

Χίλιες ευχές σε μια καρδιά
γεμάτη καλοσύνη ,
που ο θεός μόνο χαρές
αξίζει να της δίνει !

Χρόνια πολλά σου εύχομαι
για τα γενέθλια σου
και να σου στέλνει ο θεός
ότι ποθεί η καρδιά σου.

.

Μην ξαφνιαστείς αν αισθανθείς
την σκέψη μου κοντά σου
πάντα κοντά σου βρίσκεται
και περπατά σιμά σου.

Χρονια πολλά , πολλές χαρές,
θλίψη να μη γνωρίσεις
κι ότι στ' αλήθεια επιθυμείς,
ο Θεός να σου χαρίσει !

Διαβάτης



,






Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ω ! Γλυκύ μου έαρ ...

...



... ας γίνει χάδι η προσευχή μου


για τη ψυχή σου γιασεμάκι μου ...

...



Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ας κάνουμε χώρο στην καρδιά μας ...

...

…Η πρώτη αρετή σχετίζεται με το άνοιγμα της καρδιάς μας, την αύξηση της χωρητικότητάς της. Είναι ανάγκη να χωρούν μέσα μας οι άλλοι, να χωρούν τα ελαττώματά τους, να χωρούν τα όσα έχουν κάνει εις βάρος μας, ακόμη και οι δικαιολογίες τους, έστω κι αν δεν μας φαίνονται και τόσο επαρκείς ή αληθινέ. Να μπορεί να χωρέσει κάθε αδυναμία του. Να μπορεί να χωρέσει η ενοχλητικότητά τους, η αδυναμία μας να τους καταλάβουμε και η δυσκολία που φυσικά μας προκαλούν.Κάνουμε τόση πάλη πολλές φορές να δεχθούμε τους άλλους όπως είναι! Διότι έχουμε την απαίτηση να είναι όπως εμείς θέλουμε. Αυτό όμως δεν γίνεται. Κάτι κακό μας κάνουν συνειδητά ή ασυνείδητα. Κάποια παράξενη συνήθεια έχουν. Ενδεχομένως κάποιους τρόπους διαφορετικής αγωγής από τους δικούς μας ,κάποιες εξωτερικές συνήθειες που δεν μας ταιριάζουν, κάποιες αδυναμίες, κάποιες εκφράσεις της πεπτωκυίας , της περασμένης αμαρτωλής φύσης του ανθρώπου έχουν κι αυτοί, όπως αναντίρρητα έχουμε κι εμείς. Μας καλεί λοιπόν ο Θεός να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βάλουμε μέσα τους συνανθρώπους μας όπως είναι, να τους αγαπήσουμε σαν αδελφούς μας. Τα αδέλφια δεν αγαπιούνται γιατί είναι καλά. Αγαπιούνται γιατί είναι αδέλφια ,μέτοχοι της ίδιας φύσεως , των ίδιων χαρακτηριστικών , της ίδιας κληρονομικότητας. Κι εμείς έχουμε την ίδια κληρονομικότητα ,έχουμε τις ίδιες αμαρτίες, τα ίδια χαρακτηριστικά της σφραγίδας του πεσμένου ανθρώπου. Αλλά έχουμε επίσης τα ίδια χαρακτηριστικά που μας δίνει η κολυμβήθρα του αγίου Βαπτίσματος. Τα χαρακτηριστικά της δυνατότητος να προσέλθουμε και να προσεγγίσουμε τη Χάρι του Θεού. Μας προτρέπει λοιπόν και η Εκκλησία, πριν αρχίσουμε τον αγώνα, πριν προσέλθουμε στα μυστήρια, πριν γευθούμε τη χαρά της Αναστάσεως, πριν κάνουμε οποιοδήποτε άλλο βήμα, να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βάλουμε μέσα τους αδελφούς μας. Να ξεχάσουμε αυτά που μας έχουν κάνει, να αφήσουμε κάθε πικρία, να σβήσουμε κάθε αρνητικό απόηχο από την καρδιά μας. Το πρώτο βήμα, συνεπώς, και η πρώτη αρετή είναι αυτή που όλοι ξέρουμε πόσο εύκολη είναι στον ορισμό της και πόσο δύσκολη στη πρακτική της˙ είναι η αρετή της συγχωρήσεως. Πρέπει να αγιάσουμε τον χώρο. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να αγιάσουμε τον δικό μας καρδιακό χώρο, τον χώρο της ανθρώπινης υποστάσεώς μας˙ αυτόν, που ενώ είναι προορισμένος να λειτουργεί ως χώρος του προσώπου μας, στον οποίον να εκφράζεται και να αναπαύεται ο Θεός, συνήθως παρουσιάζεται ως χώρος του εγώ μας, ο οποίος κυριαρχείται από τα πάθη της φιλαυτίας μας. Το πρώτο βήμα για να αγιασθεί ο χώρος της ψυχής μας είναι να δεχθούμε τους άλλους μέσα μας…


Απόσπασμα Από το βιβλίο:

«ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

Από το καθ’ ημέραν στο καθ’ ομοίωσιν»


Ας ξεκινήσουμε , να κάνουμε χώρο στην καρδιά μας ...

Αυτό θάναι το πρώτο μας βήμα , για να μπορέσει να χωρέσει κι΄ Ο Χριστός ...


Καλή δύναμη σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής.


Διαβάτης




,

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Βαδίζοντας ορθά την μετάνοιά μας

...

« Δεν επαρκεί να στρεφόμαστε στο Θεό με ελπίδα και να επικαλούμαστε τη βοήθεια Του, διότι πολλά πράγματα στη ζωή μας εξαρτώνται κι’ από εμάς τους ίδιους. Πόσες φορές δεν επαναλαμβάνουμε: « Κύριε σώσε μας, δώσε μας υπομονή, φρόνηση, καθαρότητα καρδιάς, λόγο αλήθειας… κι’ όμως όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία δεν συμμορφώνουμε τις πράξεις μας με την προσευχή μας, αλλά ακολουθούμε τις αδυναμίες της καρδιάς μας, κι’ έτσι η μετάνοια μας παραμένει άκαρπη.Η μετάνοια πρέπει να πυροδοτείται απ’ αυτή ακριβώς την ελπίδα στην αγάπη του Θεού και από την προσπάθεια να παραμένουμε στο σωστό τρόπο ζωής εγκαταλείποντας τις παλιές μας συνήθειες. Χωρίς αυτό δεν θα μας σώσει ακόμα κι’ ο Ίδιος ο Θεός, διότι όπως έχει πει ο Χριστός, στη Βασιλεία Του δεν θα μπουν όσοι λένε: « Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνοι που θα παρουσιάσουν καρπούς, που θα μπορούσαν από τώρα να κάνουν τη γη παράδεισο, αν καταφέρναμε όπως τα οπωροφόρα δένδρα να τους κάνουμε να ωριμάσουν.Έτσι η μετάνοια αρχίζει μέσα μας να αναδύεται, όταν η ψυχή μας δεχτεί ξαφνικά ένα σοκ, όταν ο Θεός μας ρωτήσει: « προς τα πού βαδίζεις; Προς τον θάνατο; Αυτό είναι που επιθυμείς;». Κι’εμείς απαντάμε: « όχι Κύριε ,συγχώρεσε με , ελέησε με, σώσε με !», και στρεφόμαστε προς Αυτό. Και τότε ο Χριστός μας λέγει: « σε συγχωρώ. Ξεκίνα ν’ αλλάξεις τη ζωή σου αναγνωρίζοντας την αγάπη μου και ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της- απαντώντας στην αγάπη Μου αποκτάς την ικανότητα ν’ αγαπάς…».


Απόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτη Αντώνιου Μπλούμ « Το μυστήριο της ίασης»


Το Θείο Δώρο της Μετανοίας , δοσμένο από Τον Ίδιο Τον Θεό στο πλάσμα Του , δεν είναι άλλο από το λυτρωτικό μυστήριο της Ίασης , Το Ιερό Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως , που γιατρεύει τις ψυχές μας από την βαριά ασθένεια της αμαρτίας και της φθοράς , και μας ενώνει με Τον Θεό Πατέρα.


Εύχομαι σε όλους μιαν ευλογημένη Κυριακάτικη πορεία , με χάρη Του Θεού γεμάτη , και πλημμυρισμένη από Το Θείο Φως Του Ουρανού !


Διαβάτης



,

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Σωτήρια Διέξοδος . . .

...

"Σωτήρια Διέξοδος …Υπομονή , πόσο δύσκολη είσαι, πόσο επώδυνη, μα πάντα η μόνη, η αναγκαστική, η σωτήρια διέξοδος.

Όποιος έχει πονέσει, έχει πληγωθεί, έχει δοκιμαστεί, καταλαβαίνει τι συνεπάγεται αυτή η στάση ζωής. Πόση εγκαρτέρηση κρύβει, πόση ελπίδα, πόση ταπείνωση, πόσα δάκρυα και πόσες προσευχές.

Συχνά στη ζωή αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που ξεφεύγουν τα όριά μα. Άλλοτε, δεν ξέρουμε πώς να τις χειριστούμε, πώς να τις αντιμετωπίσουμε και άλλοτε βρισκόμαστε μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, χωρίς καμιά δυνατότητα επεμβάσεως ή αλλαγή.Το ξάφνιασμα, τον πόνο, την άρνηση, την απογοήτευση διαδέχεται η παραδοχή, η συγκατάβαση και η υπομονή.Η αγιαστική υπομονή, που 'ναι υπομονή χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς φωνές, χωρίς κλάματα, χωρίς διεκδικήσεις, χωρίς παράπονα.Υπομονή, με την ελπίδα πως ο Θεός που κρατά στα χέρια Του τη ζωή μας, ο Θεός που δεν αφήνει να πέσει μια τρίχα της κεφαλής μας χωρίς να το γνωρίζει, επιτρέπει τη δοκιμασία, για να ωφεληθούμε πνευματικά.Να δούμε πιο βαθιά μέσα μας, ν' αναθεωρήσουμε συμπεριφορές και στάσεις ζωής, να ωριμάσουμε, να ταπεινωθούμε και να κρεμαστούμε κυριολεκτικά από τον Σταυρό Του, αφού όλα γύρω τα ανθρώπινα μας πονούν και μας πληγώνουν... "



Εύχομαι ο Θεός να χαρίζει σε όλους μας αυτήν την αρετή .
H οποία μας χρειάζεται για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στου βίου τις περιστάσεις .
Από την οποία χρειαζόμαστε αμέτρητους τόνους μες την ψυχή μας , μες την ζωή μας ...
.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ...
,

Ο Θεός να μας δίνει Υπομονή , και να μας κάνει άξιους της άμετρης Αγάπης Του
.
Διαβάτης



,

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Αγαπώ Το Θεό ...

...

... σημαίνει ὅτι :
Ἀρνοῦμαι τό θέλημά μου κάθε στιγμή καί ἀναζητῶ τό δικό Του.
Ἀρνοῦμαι τή φιλαυτία μου καί τά πάθη μου καί τηρῶ τίς ἐντολές Του.
Ἀρνοῦμαι τήν καλοπέραση πού τρέφει τά πάθη καί κάνω ἄσκηση, νηστεύω, κακοπαθῶ γιά χάρη τοῦ Κυρίου.
Ἀρνοῦμαι τόν ἐγωισμό, τήν οἴηση, τήν ὑπερηφάνεια πού συνιστοῦν τό εὔκρατο κλίμα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παθῶν.
Ἐγκολπώνομαι τήν ταπείνωση, τήν ταπεινοφροσύνη στούς λογισμούς, τήν εὐτέλεια σ’ ὅλες μου τίς κτήσεις, τήν ἔσχατη θέση κάθε στιγμή, τήν ἀτιμία καί τήν περιφρόνηση τοῦ κόσμου γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ.
Προσεύχομαι ἀδιάλειπτα καί δίνω κάθε σκέψη μου σ’ Αὐτόν τόν Λατρευτό τῆς καρδιᾶς μου.
Ζητῶ νά βασιλεύει Αὐτός σ’ ὅλη μου τήν ὕπαρξη.
Ἐπιθυμῶ ὁ Κύριος νά κυβερνᾶ τά συναισθήματα, τό θυμό, τίς ἐπιθυμίες καί τά διανοήματά μου, τό σῶμα μου καί τήν ψυχή μου.
Προσπαθῶ κάθε μου βλέμμα νά εἶναι γι’ Αὐτόν, κάθε μου ἄκουσμα, κάθε μου λόγος, κάθε μου κίνηση, κάθε μου ἐνέργεια, κάθε κίνηση τῆς ψυχῆς μου νά εἶναι ὅλα γιά τόν Κύριο καί μόνο γι’ Αὐτόν.
Προσπαθῶ νά ἔχω ἐνεργό τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα μου διότι μόνο δι’ Αὐτοῦ θά μπορέσω νά κατορθώσω καί νά ζήσω ὅλα ὅσα ἀνέφερα προηγουμένως.
Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό δέν εἶναι ἁπλῶς μία ἀρετή, δέν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο κατόρθωμα, ἀλλά ἕνα θεανθρώπινο ἐπίτευγμα ! Εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς συνεργασίας τῆς Θείας Χάρης μέ τήν ἀνθρώπινη θέληση

«Ὅταν λέμε ἀγάπη» μᾶς διδάσκει ὁ Γέρων Πορφύριος «δὲν εἶναι οἱ ἀρετὲς ποὺ θ΄ ἀποκτήσουμε ἀλλὰ ἡ ἀγαπώσα καρδία πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους. Τὸ καθετὶ ἐκεῖ νὰ τὸ στρέφουμε. Βλέπουμε μία μητέρα νὰ ἔχει τὸ παιδάκι της ἀγκαλιά, νὰ τὸ φιλάει καὶ νὰ λαχταράει ἡ ψυχούλα της; Βλέπουμε νὰ λάμπει τὸ πρόσωπό της, πού κρατάει τ΄ ἀγγελούδι της; Ὅλ΄ αὐτὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τὰ βλέπει, τοῦ κάνουν ἐντύπωση καὶ μὲ δίψα λέει: «Νὰ εἶχα κι ἐγὼ αὐτὴ τὴ λαχτάρα στὸν Θεό μου, στὸν Χριστό μου, στὴν Παναγίτσα μου, στοὺς ἁγίους μας!». Νά, ἔτσι πρέπει ν΄ ἀγαπήσομε τὸν Χριστό, τὸν Θεό. Τὸ ἐπιθυμεῖς, τὸ θέλεις καὶ τὸ ἀποκτᾶς μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ».
,

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης



,

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Πνευματικές Αναβάσεις . . .

...

«Μας καλεί ο Χριστός να τον πλησιάσουμε. Να αφήσουμε τα γήινα, τις αναπαύσεις, τις απολαύσεις, τις υπερβολικές μέριμνες, το άγχος, τα πάθη μας, τις μικρότητές μας, τις ατέλειές μας, την οκνηρία μας, τον πόνο, τις θλίψεις μας και να κάνουμε ένα βήμα προς Αυτόν. Αυτό το λίγο, το ένα βήμα που θα κάνουμε, θα το πολλαπλασιάσει. Θα μας ανακουφίσει από ό,τι μας βαραίνει. Θα μας γεμίσει απ’ ό,τι έχουμε ανάγκη. Θα μας λυτρώσει από όποια θλίψη πιέζει την ψυχή και το σώμα μας».
,

«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ἡμᾶς…»


«Αν βάλω εγώ ένα βήμα να πλησιάσω την εικόνα Του, θα βάλει κι Εκείνος άλλα εννέα, για να σώσει "την εικόνα Του", το πλάσμα Του, την πανάθλια ψυχή μου... Αρκεί να δει την προσπάθειά μου. Αν διώξω την αμέλεια, θα μου δώσει προσευχή. Αν διώξω τον ύπνο, θα μου δώσει τη θεία Χάρη Του.

Το κομποσχοίνι μοιάζει με ιμάντα, ο οποίος κινεί τη μηχανή της ψυχής. Συνδέει το σώμα με την ψυχή.

Η προσευχή θα βοηθήσει τη ψυχή μας ν΄ άρχισει να σκέφτεται τα ουράνια, να ανεβαίνει σε θεωρίες υψηλές, να σκέφτεται για τον Θεό, για τους Αγγέλους, για τη Δημιουργία του Σύμπαντος, για την Ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού, για την Παγκόσμια Ανάσταση όλων , για τη Δευτέρα Παρουσία , για την αιωνιότητα μαζί με Τον Δημιουργό...


Εύχομαι σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής , σε κάθε αγωνιζόμενη ψυχή ένα όμορφο , ειρηνικό και ευλογημένο απόγευμα , υπό την σκέπη Της Οικοδέσποινας Του Ουρανού , και Το Φως Του Παναγίου Πνεύματος .


Διαβάτης




,

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Ξεχείλισμα αγάπης και χαράς !

...

"Μερικές φορές η ψυχή μου κρύβει μέσα της πολλή αγάπη και θέλω να την στείλω και δεν γνωρίζω που να την στείλω. Και τότε την απευθύνω εις την Μανούλα μου, την Παναγία και την παρακαλώ αυτή να παρηγορήσει όποιον υποφέρει και βασανίζεται, όποιον τον πικραίνουν οι αυταρχικοί χαρακτήρες, όποιον φλέγουν τα πάθη.
Η αγάπη προς την Παναγία μας είναι κάτι το πολύ τρυφερό και άγιο. Δεν μπορείς να σκεφθείς την Παναγία μας και να μη πλημμυρίσεις από συναισθήματα ιερά και άγια.
Η αγάπη προς την Παναγία μας διαπορθμεύει την ψυχή μας εις τον μέλλοντα αιώνα, δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Είναι κάτι που δεν εκφράζεται, αλλά σε κάνει να σκιρτάς από χαρά προς αυτή που είναι η κιβωτός της σωτηρίας και ταμείον των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. "



Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς
,
μοναχός Μάρκελλος Αγιορείτης
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη


,

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Το Ταξίδι μου...

...

Θα κρατήσει πολύ το ταξίδι μου
και είναι μακρύς ο δρόμος που θα διανύσω.
Με το πρώτο χάραμα της μέρας,
ξεκίνησα με τ' αμάξι μου
και συνέχισα το ταξίδι
μες απ' του κόσμου τις ερήμους,
αφήνοντας τα ίχνη μου
πάνω σε τόσα άστρα και πλανήτες.
Οι πιο απομακρυσμένοι δρόμοι είναι αυτοί
που σε φέρνουν πιο κοντά στον εαυτό σου,
με την πιο επίπονη μελέτη κατακτιέται
η απλότητα μιας μελωδίας.
Ο ταξιδιώτης πρέπει να χτυπήσει
πολλές ξένες πόρτες
για να φτάσει στην δική του,
και πρέπει να ταξιδεύσει
σε όλους τους έξω κόσμους
για να φτάσει τελικά στο ιερό
το πιο μυστικό στο εσωτερικό της καρδιάς.

(Rabindranath Tagore)


,


,

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ανατρέχοντας στο παρελθόν . . .

...

Σήμερα μια πολύ γλυκιά και αξιαγάπητη ευγενική ψυχούλα , μια πολύ καλή μου φίλη , μετά από την συγγίνηση που μου έδωσε , με έκανε να ανατρέξω στο δικό μου παρελθόν και να φέρω στη μνήμη κάποιες δικές μου προσωπικές , δύσκολες εμπειρίες που συνάντησα στην πορεία της ζωής ...
Η ζωή , εκτός από ένα διαρκές σχολείο , είναι και ένας διαρκής στίβος που αγωνιζόμαστε .
Στα δύσκολα και στα εύκολα , έχουμε πάντα Συνοδοιπόρο Τον Χριστό . Μας προσφέρει τη βοήθειά Του , φτάνει όμως και εμείς να θέλουμε να την αποδεχθούμε και να συνεργαστούμε με Τον Ουρανό , για την πνευματική μας πρόοδο , και τη δική μας σωτηρία .
Έχοντας κατά νου τα τόσο φωτισμένα λόγια του Αγίου Λουκά της Κριμαίας , του Ιατρού , πορεύομαι κι΄ εγώ , όπως όλους μας , και γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή , μα ας έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοικτά , και ας προσέχουμε από τις παγίδες που ο πονηρός στήνει καθημερινά ενώπιών μας :


" Παιδιά μου πολὺ σᾶς παρακαλῶ, ντυθεῖτε μὲ τὴν πανοπλία ποὺ δίνει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Δὲν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε πόσο πονηρὸς εἶναι. Δὲν ἔχουμε νὰ παλέψουμε μὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ μὲ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες, δηλαδὴ μὲ τὰ πονηρὰ πνεύματα. Προσέξτε! Τὸν διάβολο δὲν τὸν συμφέρει νὰ δεχθεῖ κανεὶς τὴν ὕπαρξή του, νὰ σκέφτεται καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅτι εἶναι κοντὰ στὸν ἄνθρωπο. Ἕνας κρυφὸς καὶ ἄγνωστος ἐχθρὸς εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνος ἀπὸ ἕναν ὁρατὸ ἐχθρό. Ὢ πόσο μεγάλος καὶ τρομερὸς εἶναι ὁ στρατὸς τῶν δαιμόνων. Πόσο ἀμέτρητο εἶναι τὸ μαῦρο τους πλῆθος! Ἀμετάβλητα, ἀκούραστα, μέρα καὶ νύχτα, ἐπιδιώκουν νὰ σπρώξουν ὅλους ἐμᾶς ποὺ πιστεύουμε στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, νὰ μᾶς παρασύρουν στὸ δρόμο τῆς ἀπιστίας τῆς κακίας καὶ τῆς ἀσέβειας. Αὐτοὶ οἱ ἀόρατοι ἐχθροὶ υοῦ Θεοῦ, ἔχουν βάλει ὡς μοναδικό τους σκοπὸ μέρα καὶ νύχτα νὰ ἐπιδιώκουν τὴν καταστροφή μας. Ὅμως μὴ φοβᾶστε, πάρτε δύναμη ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ." ( Τα τελευταία λόγια του Αγίου Λουκά του Ιατρού )


Καλή δύναμη λοιπόν , σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .

Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από Την Αγάπη Του Ιησού Χριστού.


Διαβάτης







,

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Συλλογισμοί . . .

...



Κάποιες φορές όταν κάποιοι φίλοι ή συνεργάτες με ρωτούν πώς τα καταφέρνω με το τάδε πρόβλημα,
πώς αντιμετωπίζω το τάδε περιστατικό ,
πώς ξεπερνώ αυτό το εμπόδιο ,
εκείνο που σκέφτομαι είναι ότι τίποτα , μα τίποτα δεν καταφέρνω από μόνη μου .
Σε όλα βρίσκεται Το Παντοδύναμο χέρι Του Υψίστου !
Και εκείνο που θέλω απλά να πω ,
είναι τα πιο κάτω λόγια του Φώτη Κόντογλου:


«...Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ συμβουλεύσω.
Ἁπλῶς σοῦ λέω ὅ,τι λέγω καὶ στὸν ἑαυτό μου.
Εἴμαστε καὶ οἱ δύο μαθητευόμενοι.
Ὁ ἕνας περισσότερον καιρὸν ἀπὸ τὸν ἄλλον.
Αὐτὴ ἡ μαθητεία δὲν τελειώνει ποτέ, μέχρι γήρατος.
Ὅποιος μαθητὴς στὴν τέχνη μας πεῖ ὅτι ἐτελείωσε τὰ μαθήματά του
καὶ πῆρε ἀπολυτήριο, αὐτὸς εἶνε χαμένος
καὶ ἀνάξιος ἐργάτης τοῦ ἀμπελῶνος.
Ἡ ζωή μας καὶ ἡ χαρά μας εἶνε αἰωνίως νὰ ἐρευνοῦμε,
νὰ ἀγαποῦμε, νὰ σπουδάζουμε καὶ νὰ λέμε στὸ τέλος
"ἀχρεῖοι δοῦλοι καὶ ἀμαθεῖς τεχνῖται ἐσμέν".
Ὅταν παύσει ὁ ἔρωτάς μας πρὸς αὐτὰ τὰ ἔργα
καὶ ποῦμε πὼς γινήκαμε τέλειοι, παύουμε κιόλας
νὰ ζοῦμε πνευματικά, δηλαδὴ μὲ ταπείνωση...»
,
Εύχομαι καλή δύναμη σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
Η ζωή είναι ένα σχολείο , κι΄ εμείς μαθητές σε όλη μας τη ζωή .
,
Καλό απόγευμα , πάντα υπό την σκέπη Της Υπεραγίας Θεοτόκου .
,
Διαβάτης
,
,

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Το Κερί !

... ...

Το κερί που άναψα Κύριε σήμερα ενώπιών Σου ,
δεν ήταν ικεσία , δεν ήταν δέηση , δεν ήταν προσευχή …
Είναι το κερί που κρατάω αναμμένο
στης δικής μου καρδιάς το μυστικό μανουάλλι …
Είναι η φλόγα που θα καίει εντός μου μέχρι το συναπάντημα ,
στον Ουρανό και Ενώπιών Σου ! …
,

Διαβάτης



,





,

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Ενώπιων Του Σταυρού Του Κυρίου !

......
"Ω! Εσταυρωμένε Θεέ και Λόγε, ω! Χαρά η εμή, ω! Ιησού μου ποθεινώτατε, Ιησού μου ερασμιώτατε, Ιησού μου λίθων πολυτελών τιμαλφέστερε! Η Αιώνια γλυκύτης , με ποια Επιτάφια Άσματα να Σε μοιρολογήσω; Με ποιας νεκρικάς τιμάς να αποδώσω το χρέος μου; Πατέρα μου, πώς να εκδηλώσω την αγάπη μου προς Σε; Νυμφίε μου, Αδελφέ μου Ωραίε, πώς να ατενίσω το καθημαγμένον Σου πρόσωπον; Ποίαν αρχήν ποιήσω της θρηνωδίας μου; Ιησού γλυκύ μοι και σωτήριον φως με ποίαν καρδίαν να Σε κηδεύσω, πώς να Σε αποχωρισθώ; ¨Ποίω θαρρήσας συνειδότι, γλώσσαν ασεβή και χείλη μολυσμού γέμοντα κινήσαι πειράσομαι και λαλήσω προς Σε;¨…
…Κοιτώ, Ιησού μου, τα μάτια Σου, που καθρεπτίζουν τον Παράδεισον. Είναι γεμάτα δάκρυα , Θεέ μου, είναι γεμάτα πόνο, είναι κόκκινα από την αγωνία Σου και την θλίψην για την σωτηρία μου.
Κοιτώ τα Πάναγνα χείλη Σου, από τα οποία οι κρουνοί της Χάριτος επλημμύρισαν την άγονη έρημο των ψυχών μας . Μα , κι αυτά , Ιησού μου, είναι μαραμένα , διψασμένα , αναπολόγητα , προσευχόμενα για μένα τον σταυρωτήν και δήμιον Σου.Το Άγιον Σου Πρόσωπον, που το λαχταρούν τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και από δέος δεν μπορούν να το ατενίσουν, φέρει επάνω του εμπτύσματα , σημάδια από ραπίσματα , αίμα και σκόνη και ιδρώτα και αύλακες πόνου.
Ω! γλυκεία Αγάπη, Εσταυρωμένη Θυσία , που το κάλλος έδυ της μορφής Σου;
Ω! ερασμιωτάτη Μορφή, ποιος συνετέλεσε, ώστε να μην έχεις είδος , ουδέ κάλλος ;…
…Ο πόνος Σου άνοιξε διάπλατα στις λίθινες και γρανιτένιες καρδιές μας ένα τεράστιο ρήγμα , απ΄ όπου χύθηκε όλο το φαρμάκι των εγκλημάτων μας στα κατατρυπημένα πόδια Σου. Ελεύθερες πλέον οι καρδιές μας , Σου προσφέρουν την αγάπη τους και την λατρεία τους και γονατισμένες εμπρός εις τον Σταυρόν Σου, Σου λέγουν μαζί με τον ποιητήν :
,
«…Χρόνια Χριστέ Σ΄ αρνήθηκα ,
στον ίσκιο του Σταυρού Σου
δεν κάθισα ποτέ. Να δοκιμάσω τώρα ; ...
Μην τύχει κι είν΄ αληθινά τα λόγια Σου, ω! Χριστέ,
Μην είν΄ τα λόγια που οδηγούν στην μαγεμένη Χώρα ;
Και σκέφτηκα , μετά από τόση άρνηση θα με δεχθεί ξανά ;…
,
...Μα , ως έφθασα κι' ατένισα μπρός Τον Σταυρό το βλέμμα ,
βλέπω, ω ! απίστευτη χαρά ! να μου χαμογελά ,
και μ΄ ανοιχτά τα χέρια , χέρια σκαμμένα απ΄τα καρφιά ,
χέρια που στάζαν Αίμα , με προσκαλούσε στην θερμή
και στοργική Του αγκάλη , και μου ξανάλεγε γλυκά ,
έλα , παιδάκι μου καλό, έλα κοντά μου πάλι…».
,
,

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Εόρτια Παναγίας Μακεδονίτισσας !

...
Τα Εόρτια Παναγίας Μακεδονίτισσας τέλειωσαν ψες , μετά από μια πνευματική διαδρομή δέκα ημερών !
Ήταν μια πορεία που πλούτισε τις ψυχές μας με ένα θησαυρό ανυπολόγιστης αξίας !
Μαζί με τον κόπο τον σωματικό , το στήριγμα της προσευχής , η σκέπη και η προστασία της Γλυκοφιλούσας Παναγιάς μας , η χάρις και η ευλογία από τα Άγια και Ιερά Λείψανα του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ , οι καθημερινές ακολουθίες , Θείες Λειτουργίες , Παρακλήσεις και Δεήσεις ...
Οι εκδηλώσεις που δημιούργησαν μιαν ατμόσφαιρα προσφοράς , αγάπης , συνεργασίας , κατανόησης , αλληλοπεριχώρησης , ταπείνωσης και ταυτόχρονα σεβασμού και θυσίας , μα πάνω απ΄ όλα μας έφεραν κοντά με Τον Θεό και με τον συνάνθρωπο ...
Σε όσους έδωσαν από τον χρόνο τους , τον κόπο τους , εθελοντικά την προσφορά τους στα Εόρτια της Παναγίας Μακεδονίτισσας ολόθερμα ευχαριστούμε .
Ευχαριστούμε τον πατέρα Ηλία και τον πατέρα Αδαμάντιο για την αγάπη , τον κόπο και τις προσευχές τους , και σε όλους όσους με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο μας βοήθησαν στο να φέρουμε εις πέρας αυτές τις εκδηλώσεις .
,
Μοιράζομαι μαζί σας τον λόγο του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ πως

" Κάθε καλό που γίνεται για την Αγάπη Του Χριστού , μας δίνει τη Χάρη Του Αγίου Πνεύματος. "
,
Η Παναγιά να είναι πάντα μαζί με όλους σας .

Διαβάτης
,
,