Γιασεμάκι μου ...

« Κλείνω τα μάτια σιωπηλά

για να σε συναντήσω,

μέσα στα βάθη της ψυχής ,

γλυκά να σου μιλήσω ...

Σε βλέπω νάσαι μες Το Φως

κι΄ ολόλευκο ν΄ ανθίζεις

και στον Παράδεισο δροσιά ,

κι΄άρωμα να σκορπίζεις ... »

                                                              Διαβάτης

***

Μια "φίλη μυστική" , ευγενική ψυχούλα ,
που μυστικά κι΄ αθόρυβα άφηνε την ευωδία
απ΄ της καρδιάς της τον κήπο , στο δικό μας περιβόλι ...
που αισθάνομαι ότι διάβηκε το ίδιο στρατί
που κι΄ εγώ περπάτησα , κατάθεσε ενώπιών μας
ποιητικά τις σκέψεις της για το δικό της Ανθάκι ,
που στο Ουράνιο Περιβόλι χαρίζει την ευωδία του ...
Το μεταφέρω , απ΄ τα σχόλια εδώ και το μοιράζομαι
με όλους εσάς , που με τόση αγάπη με αγκαλιάσατε :


" Μια ψυχούλα αγνή, ταπεινή,
που δεν πρόλαβες ακόμα ν' ανθίσεις,
και στο φως μιας δροσάτης αυγής,
τις ευωδιές σου παντού, με χαρά, να σκορπίσεις.

Στου Θεού, το άπλετο Φως,
στου παράδεισου τους ολάνθιστους κήπους,
είσαι τώρα ανθάκι γλυκό,
και δεν φοβάσαι του αγέρα τους κτύπους.

Στου Θεού τη ζεστή αγκαλιά,
και στης γλυκιάς Παναγιάς μας τα χέρια,
ζεις ανθάκι μικρό,
δροσερά καλοκαίρια.

Συ ψυχούλα, αγνή, ταπεινή,
που σ' ακούει ο καλός ο Θεός μας,
να προσεύχεσαι για όλους εμάς,
για να βρούμε το Φως μας. "

                                               " η μυστική σου φίλη "

***