Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

" Πολύτιμο πετράδι η κάθε μέρα , η κάθε στιγμή της ζωής μας! "

...
Η ζωή είναι δώρο από το Ζωοδότη, δεν είναι τυχαία.
Ο χρόνος της ζωής μας αρχίζει από τήν πρώτη στιγμή τής συλλήψεώς μας καί φθάνει μέχρι τήν στιγμή πού η ψυχή αποχωρίζεται από τό σώμα και πέρνει το ταξίδι για την αιωνιότητα.
Ο βίος του ανθρώπου είναι αγώνισμα και ο χρόνος της επίγειας ζωής του είναι στάδιο. Η πρώτη δωρεά του Θεού στον άνθρωπο είναι ο χρόνος του βίου του, η επίγεια ζωή του.
Πρέπει νά αφιερώνουμε τόν υπόλοιπο χρόνο τής ζωής μας στόν Θεό καί νά ζητάμε από Αυτόν νά μάς βοηθήση νά τόν περάσουμε μέ ειρήνη καί μετάνοια.
Γι΄ αυτό και αισθάνομαι πως η κάθε μέρα , η κάθε στιγμή της ζωής μας , είναι ένα πολύτιμο πετράδι για τον καθένα μας , το οποίο πρέπει να διαφυλάττουμε όπως κάθε πολύτιμο αγαθό που έχουμε .
«Το θέμα όμως δεν είναι ότι έχουμε λίγο χρόνο ζωής, αλλά ότι σπαταλάμε μεγάλο μέρος του άσκοπα !»

Αν τη ζωή τη χρησιμοποιήσουμε με σεβασμό, περίσκεψη και φειδώ είναι σίγουρα αρκετά μεγάλη. Ο άνθρωπος γενικά δεν εκτιμά τον χρόνο, τον αφήνει να κυλά ανεκμετάλλευτα, τον σπαταλά εύκολα, δεν τον αξιοποιεί, δεν τον χρησιμοποιεί χρήσιμα.

Στη ζωή δίνουμε εξετάσεις. Αν νικήσουμε τα πάθη μας, αν αγαπήσουμε την αγάπη, αν μισήσουμε την κακία, αν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αν συναντήσουμε τον Θεό। Τότε έχουμε βρει τον σκοπό, τον στόχο, το νόημα της ζωής. Έχουμε κερδίσει τις εξετάσεις. Αισθανόμεθα μύρο αιωνιότητος. Δε φοβόμαστε τον θάνατο. Δε μας κουράζει η ζωή. Μετανοούμε . Ελπίζουμε. Χαιρόμαστε. Τότε έχουμε ήδη κερδίσει την αιωνιότητα ...

Παρασυρόμενη από τις σκέψεις μιας φίλης , που προβληματίστηκε με την ανάρτησή της http://anthiteacherwoman.blogspot.com/για τη σημασία του χρόνου , ανάτρεξα κι΄ εγώ σε κάποιες σκέψεις και συλλογισμούς , και στα γραπτά των πατέρων για τη σημασία του χρόνου της ζωής μας . Κάποιες σκέψεις του μοναχού Μωϋσή αγιορείτη , και του πατρός Ανδρέα Αγαθοκλέους , μοιράζομαι πιο πάνω μαζί σας .

«Χίλια χρόνια ὡς ήμέρα μία ἐνώπιόν Σου Κύριε», λέει ο ψαλμωδός .

Ας σκεφτόμαστε με σοβαρότητα τον υπόλοιπο της ζωής μας, προσευχόμενοι : «Τον ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνη, καί μετανοία ἐκτελέσαι...» καί «χριστιανικά τα τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυ­να, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά καί καλήν ἀπολο­γίαν την επί του φοβερού Βήματος του Χριστού αιτησώμεθα» .
« Π α ρ ά σ χ ο υ Κ ύ ρ ι ε » .

Εύχομαι σε όλους σας ένα όμορφο , ειρηνικό κι΄ ευλογημένο βράδυ , πάντοται υπό την σκέπη και την προστασία Της Γλυκιάς μας Παναγιάς .



Διαβάτης

( Υ.γ. Αγαπημένη Ανθή σ΄ ευχαριστώ που οδήγησες κι΄ εμένα σ΄ αυτούς τους προβληματισμούς ... http://anthiteacherwoman.blogspot.com/2012/01/blog-post_16.html)
,


4 σχόλια:

ΑΝΘΗ είπε...

Πολυαγαπημένη μου Αργυρούλα,

Σε ευχαριστώ για τις γεμάτη αγάπη αναρτήσεις σου. Πόσο χαίρομαι που οι προβληματισμοί μου σου ξύπνησαν αυτές τις πανέμορφες σκέψεις των φωτισμένων πνευματικών πατέρων. Με αγγίζει και με συγκινεί η φράση "η κάθε στιγμή της ζωής μας είναι ένα πολύτιμο πετράδι για τον καθένα μας". Είναι τόσο ποιητική και συνάμα αληθινή!
Ο κάθε άνθρωπος έχει παρουσία σε αυτόν τον κόσμο και επιτελεί κάποιο σκοπό. Όταν εκτιμά το χρόνο, σέβεται πρωτίστως το Δημιουργό Του, γιατί προσπαθεί να μάθει να Τον αγαπά.
Άλλωστε, φίλη μου, η ζωή κάνει κύκλους, για να οδηγήσει στο ίδιο σημείο: κέντρο της ζωής μας είναι ο Χριστός. Εφόσον η καρδιά μας γεμίσει από την υπέρλαμπρη παρουσία Του,ο χρόνος της ζωής μας είναι πραγματική Ζωή!
Καλή κι ευλογημένη μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Όμορφο μεν αλλά πόσο δύσκολο να γίνει σε σύνολο..

καλημέρα διαβάτη μου.

Συνοδοιπόρος είπε...

Αγαπημένη
πολύ ωραία αυτά που γράφεις πράγματι πολύ ποιητικά .
Πράγματι πρέπει να εκτιμήσουμε το χρόνο καινα γίνουν όλα εν Χριστώ, λεεί ο Πάτερ Κονάνος .Δύσκολο αλλα η προσπάθεια πάντα μετρά.
Ευχαριστώ που είσαι πάντα εκει , με την προσευχή σου και την αγάπη σου.
φιλουθκια συνοδοιπόρε.....

Ανώνυμος είπε...

"Αν αγαπήσουμε την αγάπη"
Τι πανέμορφος στόχος, αγαπημένη μου Αργυρούλα. Πόσο όμορφο, θα ήταν το νόημα της ζωής μας, αν ερωτευόμασταν την ίδια την αγάπη!
Η χαρά θα γέμιζε τις ψυχές μας και η ερωτευμένη μας καρδιά, θα έδιωχνε μακριά, το φόβο της φθοράς και του θανάτου.Τότε πραγματικά θα αισθανόμασταν το μύρο της αιωνιότητας!
Άραγε καλή μου φίλη, υπάρχει ομορφότερος στόχος, απ΄το να κερδίσουμε την αιωνιότητα...της αγάπης;!!
Ευλογημένη μέρα να έχεις!
Με αγάπη!
Θεώνη