Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

" θάθελα κι΄ εγώ ένα θαύμα . . . "



Τέταρτο μάθημα στο κατηχητικό με τα παιδάκια σήμερα ....
Και μιλήσαμε για το αυριανό θάυμα Του Χριστού μας ,
για την Ανάσταση της κόρης του Ιάειρου ...
Το διάβασα πολλές φορές αυτό το θαύμα μέχρι σήμερα ,
μα σήμερα με συγκλόνισε περισσότερο απ΄  όλες τις φορές ...

Είπα στα παιδιά στο τέλος : 

" Παιδιά , η πίστη κάνει θαύματα !  Μην το ξεχνάτε "

Και τελειώνοντας ήρθε δειλά δειλά ένα αγοράκι 9 χρονών και μου είπε :
" Κυρία , κι΄ εγώ ήθελα να κάνει ένα θαύμα ο Χριστός στον μπαμπά μου ,
και να μην επέθενε πριν δύο χρόνια " ....

Και με αγκάλιασε γύρω από τη μέση ...

Συγκλονίστηκα ...

Tι λες μπροστά σε τέτοια κατάθεση ψυχής ;;; ...

Πρώτη φορά ήρθε αυτό το παιδάκι στο κατηχητικό φέτος ,
και είμαι σίγουρη πως δεν θα ξανάρθει ...
γιατί δεν μπόρεσα να του δώσω μιαν απάντηση
στα τόσα ερωτηματικά που ίσως έχει
μες της ψυχής του τα κατάβαθα ...
στα τόσα " γιατί " , που το βασανίζουν ...

Εύχομαι μονάχα ο Θεός , κάποια μέρα να του δώσει
τις απαντήσεις που ψάχνει ...

                                                                                          Διαβάτης






 

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...


Μυστήρια η ζωή μας κλείνει,
λίγες χαρές και φως μας δίνει,
ελπίδες όνειρα τα σβήνει...
μόνο ο Θεός ξέρει "γιατί".

Χωρίς απάντηση περνάνε
οι προσευχές φεύγουν και πάνε,
καινούριοι πειρασμοί κυλάνε...
μόνο ο Θεός ξέρει "γιατί".

Μια πάχνη όλα τα σκεπάζει,
ο ανθός πεθαίνει μόλις σκάζει,
ο θάνατος κάποιον αρπάζει...
μόνο ο Θεός ξέρει "γιατί".

Προσμένω εκείνη την ημέρα
που η αγάπη του Πατέρα
θα φανερώσει κάθε τι...
τότε θα μάθω το "γιατί".

Διαβάτης είπε...

@ Ανώνυμος ,

Σας ευχαριστώ !
Πανέμορφο το ποίημα που μοιραστήκατε μαζί μας !

Το μυαλό , και καρδιά ενός παιδιού που πονάει , πώς μπορεί να καταλάβει Αυτά τα μυστήρια Του Θεού , πως μπορεί να παρηγορηθεί ;...

Θάθελα κι΄ εγώ ένα θαύμα λέει , να μην πεθάνει ο πατέρας μου !

Αυτό χωράει το μικρό μυαλό του ...

Σας ευχαριστώ !

Ανώνυμος είπε...

Τη θέση του γονιού που χάθηκε, σίγουρα δε μπορεί να πάρει κανείς και αυτό πρέπει να τεθεί ως δεδομένο. Απλά το παιδί έχει ανάγκη να συνεχίσει να νιώθει ασφάλεια, σιγουριά και σταθερότητα και μετά το θάνατο. Αυτό πρέπει να το φροντίσουν οι άνθρωποι που συνεχίζουν να είναι δίπλα του, είτε πρόκειται για συγγενείς είτε για φίλους είτε για δασκάλους. Όλοι αυτοί, θα πρέπει να προσφέρουν στο παιδί συναισθηματική στήριξη και κάλυψη και γενικότερα να το βοηθήσουν να ξεπεράσει τον πόνο και τη θλίψη και να το εντάξουν ομαλά στη νέα πια πραγματικότητα. Αυτό θα το επιτύχουν βέβαια, με την αγάπη πάνω από όλα, τη στοργή, την τρυφερότητα, την κατανόηση, την υπομονή, την φροντίδα.

Διαβάτης είπε...

@ Ανώνυμος ,

Σας ευχαριστώ !
Ακριβώς έτσι .
Ο Θεός να δίνει δύναμη .

Την αγάπη μου :)