Τρίτη 25 Απριλίου 2017

"...ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος!"



Είναι κάποιες ψυχές που ξεχειλίζουν ευγνωμοσύνη...
που τα λόγια τους είναι τόσο γλυκά σαν μέλι...
που δεν θέλουν και πολλά ν' ανθίσουν
και να χαρίζουν το άρωμά τους γύρω τριγύρω!

Γι'  αυτές τις ψυχές
συνεχίζω  να κρατώ το " Οδεύοντας " ενεργό !
Γιατί παίρνω απ΄ αυτές όση δύναμη χρειάζομαι
για να συνεχίζω της ζωής την δύσκολη πορεία...

Γιατί αυτές οι όμορφες γλυκιές ευγενικές ψυχούλες
περνούν τόσο μυστικά και αθόρυβα από τη ζωή μου,
και το απαλό τους χάδι φέρνει στο μυαλό μου 
τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη:

" Ὥσπου τέλος ἔνιωσα
κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ
πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος!"

Σας Ευχαριστώ!
Χριστός Ανέστη Χαρά μου!

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

                                                                                                         Διαβάτης      





  





3 σχόλια:

Μαρία από Κρήτη είπε...

Χριστός Ανέστη, Χάρα μου ! ! !

Γλυκιά μου Αργυρούλα,

Είσαι αιτία , τούτο το πρωινό, που δάκρυα συγκίνησης,
χαράς και ευγνωμοσύνης κύλησαν απ' τα μάτια μου.....

" Πάρε την ψυχή μου ευγνωμοσύνη,
Θυμιατό Πανώριο να την κάνεις,
Αναμένο θυμιατό να αφήνει,
Της ευγνωμοσύνης το Λιβάνι ! ! !

...

Χαίρε και πάλι χαίρε , Αργυρή και χρυσαφένια.....
Ο Θεός να μας φυλάει μακριά από την αμαρτία....
Να είναι μαζί μας και εμείς μαζί του!!!!

Διαβάτης είπε...

@ Μαρία από Κρήτη,

Γλυκιά μου Μαρία
σ΄ευχαριστώ για την αγάπη σου
και την ευγνωμοσύνη που ξεχειλίζει από την καρδιά σου.

Εύχομαι το Αναστάσιμο Φως Του Ιησού μας
να πλημμυρίζει παντοτεινά τη ψυχούλα σου.

Σου στέλνω όλη μου την αγάπη :)

Ανώνυμος είπε...

Πόσο ευγνωμοσύνη αισθάνεται η ψυχή στην οποία όταν έλαμψε το Αναστάσιμο Φως Του Κυρίου, είδε ότι αυτό που νόμιζε αρετή ότι έχει, δεν ήταν παρά μόνο προσπάθεια αρετής...

Εδώ είναι το σημείο που το τίποτα, συναντιέται με το παν!

Ιωάννης Κ.