Μια συγκλονιστική Θεία Λειτουργία !

Σάββατο . 31/ 1 / 2009 .Τελευταία μέρα του μηνός Ιανουαρίου ...

Πολύ τυχαία βρέθηκα σε μιαν πολύ ξεχωριστή Θεία Λειτουργία .

Δεν τελέστηκε σε ναό , ούτε σε μοναστήρι , ούτε σε πατεκκλήσι ...

Τελέστηκε , λιτά , απλά , και ταπεινά , με ένα παπά και δυό ψάλτες ,

σε ένα γηροκομείο , εδώ στην Λευκωσία .

Στο όμορφα και απλά διαμορφωμένο σαλόνι του γηροκομείου ,

μ΄ ένα τραπέζι με όλα τα Ιερά αντικείμενα που χρειαζόντουσαν για τη Θεία Λειτουργία,

και την τέλεση Του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας ,

ο πάτερ Κωσταντίνος , τέλεσε την Θεία Λειτουργία νωρίς το πρωί σήμερα.

Καμιά πενηνταριά παππούδες και γιαγιάδες , καθισμένοι οι περισσότεροι

σε τροχοκαθίσματα , ανήμποροι να κινηθούν μονάχοι ,

με τα ριτιδιασμένα τους πρόσωπα , τα κάτασπρα μάλλια , την κούραση από τα χρόνια

στην όψη τους , με δακρυσμένα μάτια κάποιες γιαγιάδες ,

παρακολουθούσαν με συγκίνηση και δέος την Θεία Λειτουργία ...

Έβλεπες στα μάτια τους μια λάμψη ανεξήγητη,

σαν να ξεχείλιζε ένας πόθος μέσα από την καρδιά τους ,

διψώντας και αναζητώντας κάτι ...

... Ίσως αναμένοντας το αποκορύφωμα της Θείας Λειτουργίας ...

Το Μυστήριο των μυστηρίων ! Την Θεία Κοινωνία !

Την Μετάληψη των αχράντων μυστηρίων μες την ψυχή του ο καθένας απ΄ αυτούς ...

Και στο τέλος , την ανακούφηση στα πρόσωπά τους , κοινωνόντας ένας ένας,

Το Σώμα και Το Αίμα Του Αγαπημένου Τους Λυτρωτή ,

που πολλοί απ΄ αυτούς ίσως Αυτόν αναμένουν από στιγμή σε στιγμή ,

για να τους αναπαύσει και να τους ξεκουράσει στην αιώνια μακαριότητα ,

στην ζεστή Του αγκαλιά ...

Κοινωνόντας τους λοιπόν στο τέλος ο ιερέας , ευλαβικά και προσεκτικά τον καθένα ,

φτάνει σ΄ ένα παππούλη , που κοιμότανε πάνω στο τροχοκάθισμά του , και φαντάζομαι

μη αντιλαμβανόμενος τι συνέβαινε γύρω του , όταν πλήσίασε το χέρι του ο ιερέας κρατώντας

την λαβίδα με την Θεία Κοινωνία , ένοιωσε , και ξαφνιασμένος άνοιξε τα μάτια του ο

παππούλης , και μη ξέροντας τι νόμισε εκείνη τη στιγμή ... τον καθησύχασε απλά μια

νοσοκόμα , λέγοντάς του : " μη φοβάσαι παππού , είσαι στη γή ... " , θέλοντας να του πεί πως

δεν έφυγε ακόμη για τον άλλο κόσμο , και πως αυτός που στεκόταν από πάνω του ήταν απλά

ο ιερέας , και όχι κάποιος άγγελος τ΄ όυρανού που μετέφερε τη ψυχή του ...

που ίσως αυτό νάταν η λύτρωση και η ανάπαυσή που αποζητούσε το απλανές βλέμμα του.

....

Η συγκίνηση που έζησα σήμερα , παρακολουθώντας αυτή τη Θεία Λειτουργία ,

δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια .

Ήταν κάτι συγκλονιστικό !

Που μέσα απ΄ το βέμμα κάποιου ριτιδιασμένου παππούλλη ,

και κάποιας καμπουριασμένης γιαγιούλας μπορεί να το γεφθεί κανείς .

Αγαπημένα μου γεροντάκια , σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου ,

για όλα τούτα τα συναισθήματα που πλυμμυρίσατε σήμμερα τη ψυχή μου .

Καλό παράδεισο σε όλους σας .

Σας αγαπώ πολύ ...

....