Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Σίμων ο Κυρηναίος

.

.
O δρόμος από το σπήλαιο της Βηθλεέμ ως τον κενό τάφο ήταν μια πορεία μοναχική για τον πρωταγωνιστή της. Τον Ιησού Χριστό .

.
Ιδιαίτερα εκείνες τις ώρες της απέραντης δοκιμασίας,
που ακολούθησαν το Μυστικό Δείπνο,
η μοναξιά θα πρέπει να ήταν μέρος του βασανισμού του Ιησού. Του πόνου και του πάθους ...

.

Εκείνες τις ώρες, το ελάχιστο χάδι, το ταπεινότερο δάκρυ συμπαράστασης,
η παραμικρή υποψία στοργής, το πιο ασήμαντο βλέμμα αγάπης θα πρέπει να ήταν αύρα δροσιάς στο θεανθρώπινο μέτωπο.

Γι’ αυτό η παράδοση διαφύλαξε με συγκίνηση την περίπτωση της άγνωστης
σε μας γυναίκας που σκούπισε τον ιδρώτα του Διδασκάλου με το μαντήλι της,
και φυσικά την προσφορά του Σίμωνα του Κυρηναίου.
Ο Σίμωνας δεν πρέπει να γνώριζε τον Ιησού,
ούτε φυσικά είχε σκοπό να Τον βοηθήσει.
Βρέθηκε όμως εκεί ... εκείνη τη στιγμή του πόνου ...

Η αδυναμία όμως του μελλοθάνατου να σηκώσει το βάρος του Σταυρού
ποιος ξέρει πόσο βάρος σήκωνε η ψυχή Του εκείνη τη στιγμή;
και η βιασύνη των δημίων Του να τελειώνουν μ’ αυτή την «εκκρεμότητα»,
μετέτρεψαν το Σίμωνα από απλό αγρότη σε συμπαραστάτη ενός Θεού!

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά βρέθηκε να σύρει τα πόδια του στους δρόμους
μιας μανιασμένης Ιερουσαλήμ, κρατώντας στους ώμους του αυτό
που έμελλε να γίνει σύμβολο και ελπίδα για εκατομμύρια ανθρώπους.

Ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να βοηθήσει το Θεό στο μαρτύριό Του;
Σίγουρα ένας αγιασμένος άνθρωπος, ένας γίγαντας... ένας άνθρωπος με ταπεινή καρδιά ,
ένας Σίμων Κυρηναίος

Η γη βαριά ναι σήμερα, το δάκρυ της σκουπίζει.
Πόνο η πλάση αισθάνεται κι ο ουρανός δακρύζει.
Τα πλάσματάκια του Θεού από το φως κρυμμένα
Τα όρη λες λυγίσανε, τα χόρτα τρομαγμένα.

Ο κάμπος αφιλόξενος, το χώμα ματωμένο.
Ο ήλιος είναι σκοτεινός, τ’ αγέρι φοβισμένο.
Οι κέδροι εγονάτισαν, το ξύλο τους μαλώνουν.
Τ’ αγκάθια λες εντράπηκαν, τη φύση τους κακιώνουν.

Δε θέλω να μαι άλλο δω, την πλάση δεν αντέχω.
Εxθρό με λέει κι αντιδρά. Το λόγο δεν κατέχω.
Δε θέλει να μαι πια σιμά, το αίμα μου παγώνει.
Φονιά Θεού μ’ αποκαλεί κι η σκέψη μου θολώνει.

Xάνετ’ η πόλη η εκλεκτή μέσα σε σκότους σκόνη.
Τον Ισραήλ πληγώνουνε δαιμονισμένοι πόνοι.
Τρέμω την πύλη να διαβώ, τ’ αγέρι ν’ ανασάνω.
Βαριά είν’ η ανάσα μου, βήματα φόβου κάνω.

Οι πέτρες στα σοκάκια της βουλιάζουνε στον Άδη,
Η πόλη η Θεοφώτιστη δέχεται νύχτας χάδι.
Τη Μούσα Προφητάνακτος η ασχήμια κυριεύει.
Του Πατριάρχη τ’ όνειρο σήμερα λες μισεύει.

Δε θέλω να μαι άλλο δω, η πόλη αυτή με πνίγει.
Το βουητό της δε βαστώ, φρικτά χω τρόμου ρίγη.
Δε θέλει να μαι άλλο δω, τα τείχη της φωνάζουν.
Η αγορά της νέκρωσε, τα σπίτια αίμα στάζουν.

Κραυγές αγέλης κι ουρλιαχτά αντιλαλούν ως πέρα.
Σε τούτη τη γωνιά της γης, σ’ αυτή τη γκρίζα μέρα.
Πλήθος σκιές, πλήθος ψυχές Σταυρό τρανό αγκαλιάζουν.
Ανθρώπου τέλος χαίρονται και θάνατο γιορτάζουν.

Κραυγές πενθούντων κι οδυρμοί αντιλαλούν συνάμα.
Σε τούτη τη γωνιά της γης καλό, κακό ν’ αντάμα.
Xούφτα σκιές, χούφτα ψυχές μπρος στο Σταυρό θεριεύουν
Ανθρώπου τέλος σκιάζονται και θάνατο παλεύουν.

Δε θέλω θέαμα να δω, τα μάτια μου πονάνε.
Τα δάκρυα και οι φωνές σα βέλη με τρυπάνε.
Δε θέλω πια να στέκω δω, θέλω μακριά να τρέξω.
Το γλέντι τούτο του χαμού δε δύναμαι ν’ αντέξω.

Ο ταξιδιώτης λύγισε, δεν άντεξε το βάρος.
Βαρύ του Άδη το στρατί, ασήκωτος ο Xάρος.
Πικρό φορτίο, αβάστακτο τους ώμους Tου πληγώνει.
Θαρρείς πληγή απέραντη τα σωθικά Tου λιώνει.

Τις πέτρες στα σοκάκια της το αίμα Tου ποτίζει
Την πόλη τη θεόκτιστη λες ο Σταυρός γκρεμίζει.
Ο άνθρωπος γονατιστός κι η φύση γονατίζει.
Ξύλο βαρύ Tον λύγισε, τρόμος το ξύλο σχίζει.

Πως τρέμουνε τα χέρια μου, το σώμα πως λυγάει!
Μαστίγιο λες είναι ο Σταυρός τις σάρκες μου πονάει.
Πως τρεμοπαίζει η καρδιά! Το βλέμμα χαμηλώνει
δίπλα στον άνθρωπο αυτόν που τη ψυχή μερώνει.

Xρέος βαρύ χρεώθηκα σιμά Του να βαδίσω.
Τιμή τρανή τιμήθηκα Εκείνον να φροντίσω
Το βήμα μου Tον οδηγεί στην αγκαλιά του Άδη
Το βήμα Του μου έδωσε γλυκό ελπίδας χάδι.

Θέλω για πάντα να ‘μαι δω, κενός ο κόσμος μοιάζει.
Το βήμα μου στο πλάι Του τα βήματά μου αλλάζει.
Xωρίς το βάρος του Σταυρού, είν’ η ζωή μου άδεια.
Σε λόφο πόνου γεύτηκα τρανά αγάπης χάδια.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ)
.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
jacki είπε...

Καλή μου Αργυρούλα έτσι και με την εξομολόγηση κουβαλάει άλλος τις αμαρτίες μας.

Υ.Γ. Πρόσεχε τα σχόλια που σου αφήνουν.. Κάποια από αυτά είναι ιοί.

Καλή σου μέρα γλυκιά μου.

Διαβάτης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Διαβάτης είπε...

@ jacki,

Αγαπημένη μου Ιωάννα ,

Πάντα και για μας κάποιος Σίμωνας Κυρηναίος βρίσκεται στο δρόμο μας , και πέρνει λίγο το βάρος του δικού μας σταυρού ...
Όπως πολύ σωστά λές κι΄ εσύ , με την εξομολόγηση .

Σ΄ ευχαριστώ πολύ με την επισήμανση για τα σχόλια .
Το υποπτεύθηκα για ιούς .
Σε τέτοια παγίδα πρέπει να έπεσα στο σπίτι με τον υπολογιστή μου ,
γιατί κάτι δεν πάει καλά μαζί του .
Σ΄ ευχαριστώ Ιωάννα μου .

Φιλάκια ,

"Καλό βηματισμό εύχομαι για το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας."

Το πιο πάνω , υπέροχο απόφθεγμα , απ΄ τον αγαπημένο κοινό μας φίλο ...

soulful είπε...

Καλήν εσπέραν συνοδοιπόρισσα...

Ακρως συγκινητικό το ποίημα...σ'ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου.

Καλη συνεχεια στην πορεία της Μεγαλης Εβδομάδος ευχομαι σε όλους...

Διαβάτης είπε...

@ soulful ,

Την καλημέρα μου κι΄ από τη μεγαλόνησο , αδελφέ και συνοδοιπόρε...

Καλή συνέχεια στην πορεία ...

Κι΄ από Τον Γολγοθά , να οδεύσουμε θριαμβευτικά προς την ένδοξο Του Χριστού μας Ανάσταση !

Καλή Ανάσταση !

Αργυρούλα

Ι χ ν η λ ά τ η ς είπε...

Εκπληκτική, η σύνολη παρουσία σας, στην "e-theology" για τη Μεγαλοβδομάδα. Εύχομαι ολοψύxως, καλή Ανάσταση!!





ΥΓ. Πιστεύω ότι ευρισκόμαστε πλέον,στην περίοδο της "e",(ηλεκτρονικής-Διαδυκτιακής) Θεό-μαρτυρίας και "Ψηφιακής"Ιεραποστολικής Ομολογίας

Ας ενεργοποιηθούν κι άλλοι αδελφοί..Aμήν Γένοιτο!

Διαβάτης είπε...

@ Ι χ ν η λ ά τ η ς

Σ΄ ευχαριστώ Ιχνηλάτη για τα καλά σου λόγια . Δεν θυμάμαι όμως , άφησα κάπου σχόλια , για τη Μεγαλοβδομάδα ; Ξεχνάω αυτές τις μέρες ... συγχώρα με .

Όλοι μας , με οδηγό την αγάπη μας προς Τον Αγαπημένο Ιησού Χριστό , προσπαθούμε ,να βάλουμε ένα ληθαράκι , έστω και διαδικτυακά...

Καλή συνέχεια στην πορεία προς Τον Γολγοθά και Την ένδοξο Ανάσταση Του Λυτρωτή μας.

Σε χαιρετώ από τη μεγαλόνησο.

Αργυρούλα