Προσευχόμενος ...

.

" ... Προσευχόμουν για ώρες ,μέσα στο σκοτεινό , αλλά πλημμυρισμένο από το ιλαρώτατο φως των καντυλιών εκκλησάκι , ενώπιων Του Εσταυρωμένου ...

Γνωρίζω , ότι αγαπάς περισσότερο τους πονεμένους , όπως τους κοπιάζοντες , τους οποίους δέχεσαι με άπειρη αγάπη λέγοντας : " Δεύτε προς Με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς " .

Άλλωστε το πιστεύω η ζωή είναι συνυφασμένη με τον πόνο. Θυμάμαι ένα σοφό που παράλλασε τη φράση " σκέφτομαι άρα υπάρχω " και έλεγε : " υποφέρω , άρα υπάρχω ".

Ακούω τη φωνή σου Θεέ μου στα αυτιά μου ...

Μην απογοητεύεσαι εμπρος στα προβλήματα της ζωής . Ζήτησε τη βοήθειά μου κι΄ εγώ θα σε βγάλω από κάθε δυσκολία . Σε περιμένουν κι΄ εσένα θλίψεις , αλλά μην απογοητευτείς απ΄ αυτές . Παίρνε δύναμη , μην κάμπτεσαι , μην χάνεις το θάρρος σου . Εγώ νενίκηκα τον κόσμο.

Ο θάνατος είναι ύπνος του σώματος. Οι άνθρωποι ζουν και μεταθάνατον. Με αυτόν κλείνει η πόρτα της γήινης ζωής και ανοίγει μια άλλη , αυτής που δεν τελειώνει ποτέ. Η τελική κατοικία σας είναι στον ουρανό , κοντά μου , μαζί με τους Αγίους Αγγέλους μου .

Τα λόγια αγάπης και παρηγοριάς Του Χριστού , που μυστικά μίλησαν μες την ψυχή μου , πολύ με ανακούφισαν ...

Σηκώθηκα από τη θέση μου και πλησίασα Τον Εσταυρωμένο.

Τα δάκρυά μου κυλούσαν ασταμάτητα ...

Ένοιωσα το απλωμένο χέρι του Χριστού μας στο Σταυρό να κινείται και να με ευλογεί , και έπειτα να μου δείχνει ακριβώς απέναντι την εικόνα της αναστάσεως Του .Ήταν σαν να μου έλεγε :

Όπως οι πρώιμοι καρποί που ωριμάζουν πρωτύτερα από τους άλλους μας προαναγγέλλουν ότι θα ακολουθήσει και όλη η συγκομιδή , έτσι κι΄ Εγώ αναστήθηκα πρώτος από τους νεκρούς και σας βεβαιώνω ότι θα αναστηθείτε κι΄ εσείς , όπως και οι άλλοι κεκοιμημένοι σας ...

Η ώρα του εσπερινού είχε ήδη φτάσει ...

Άναψα το θυμιατήρι και έβαλα μοσχοθυμίαμα . Οσφραινόμενος την ευωδία του άρχισα σιγά σιγά την ακολουθία του εσπερινού έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στην ευσπλαχνία Του Αναστάντος Ιησού Χριστού ...

Χριστός Ανέστη ! ... "

.