Απορία ...

.

Ω , Κύριε ! Αναταράζονται τα βάθη μου , από ασίγαστο ένα κύμα ευγνωμοσύνης.

.
Όλος ο βίος μου ασήμαντος , κι΄ αν ήταν ένας ύμνος ευχαριστήριος ,
πάλιν δεν θάφτανε να πει το πόσο νοιώθω τη ζέστα Του Χεριού Σου επάνω μου !

.
Κι΄ η απορία , όλο και πιο έντονη , με περονιάζει :
Γιατί τόσα πολλά για μένα τον ανάξιο ;

.
Γιατί άναψες τόσα αστέρια στον ουρανό για μένα ;

.
Τόσα δένδρα μ΄ όλη την ομορφιά τους μπρος στα μάτια μου ;

.
Γιατί τόση αγάπη φορτωμένη με άπειρα δώρα για μένα τον αμαρτωλό ,
που με τα πόδια ενός βάνδαλου ασωτεύω , ιερόσυλος στη γή σου ;

.
Γιατί με ανέχεσαι μέσα στην τόση ωραιότητα ,
νάμαι η ανορθόγραφη μορφή του άφραστου κάλλους που ονειρέυτηκες για μένα ;

.

( Συλλογή περικάρπια φυλλώματα )

.

............................................................................................

.

Άλλη μια μέρα έχει φτάσει στο τέλος της .

.

Ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο απόγευμα ας έχουμε

.

όλοι οι διαβάτες και οδοιπόροι της ζωής ,

.

οδεύοντας μέσα στην καθημερινότητά μας ,

.

σ΄ όποια σκοπιά κι΄ αν βρίσκεται ο καθένας μας ,

.

όποιο καθήκον ακι΄ αν εκτελεί ...

.

Όλοι μας προς την ίδια πατρίδα οδεύουμε ...

.

από την γη , στον Ουρανό ! Στην άνω Ιερουσαλήμ !

.