Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Παιδί μου ...

.
"Παιδί μου, δεν έχεις γνωρίσει τι είσαι. Δεν γνω­ρίζεις ακόμη τον εαυτό σου. θέλω να πω: δεν έχεις αληθινά νοιώσει τον εαυτό σου σαν αντικείμενο της Αγάπης μου. Και στη συνέχεια δεν έχεις γνωρίσει τι είσαι για μένα και όλες τις δυνατότητες πού είναι μέσα σου.
Ξύπνα απ' αυτό τον ύπνο και από τα κακά όνειρα. Δεν βλέπεις από τον εαυτό σου, σε μερικές ώρες αλήθειας, παρά τις αποτυχίες και τις ήττες, τις πτώσεις, τις σκου­ριές, ίσως και τα εγκλήματα. Αλλά όλα αυτά δεν είσαι συ. Δεν είναι το αληθινό σου «εγώ», το «εγώ» σου το πιο βαθύ.

Κάτω απ' όλα αυτά, πίσω απ' όλα αυτά, κάτω από την αμαρτία σου, πίσω από όλες τις παραβάσεις και όλες τις ελλείψεις, εγώ βλέπω ε σ έ ν α.
Σε βλέπω και σε αγαπώ. Αγαπώ εσένα τον ίδιον. Όχι το κακό που κάνεις, αυτό το κακό που δεν πρέπει κανείς ούτε ν’ αγνοεί, ούτε να αρνείται, ούτε να ελαφρύνει (το μαύρο μπορεί να είναι άσπρο). Αλλά από κάτω, σ΄ ένα μεγάλο βάθος, βλέπω κάτι άλλο, πού ζει ακόμη.

Οι μάσκες που φοράς, οι μεταμφιέσεις πού παίρνεις, μπορούν βέβαια vα σε κρύψουν στα μάτια των άλλων κι' ακόμη στα δικά σου τα μάτια. Όμως δεν μπορούν vα σε κρύψουν από μένα. Σε κυνηγάω μέχρις εκεί που κανένας ποτέ δεν σε κυνήγησε.

Αυτό το βλέμμα, το βλέμμα σου, πού δεν είναι πια καθαρό, και η ξαναμμένη ασθμαίνουσα ενοχή σου για ό,τι έντονο, και όλοι οι άστατοι σπασμοί σου και η σκληρότης σου και η φιλαργυρία της καρδιάς σου, όλα αυτά τα ξε­χωρίζω από σένα. Τα κόβω από σένα. Τα πετάω μακρυά σου.

Άκουσε. Κανένας δεν σε καταλαβαίνει αληθινά. Ε­γώ όμως σε καταλαβαίνω, θα μπορούσα να πω για σένα πράγματα τόσο μεγάλα, τόσο ωραία! Για σένα θα μπο­ρούσα να τα πω: όχι γι' αυτό το «συ», που η δύναμη του σκότους τόσες φορές αποπλάνησε, αλλά για το «συ» όπως το επεθύμησα να είναι, για το «συ» που είναι για μένα σκέψη και διάθεση αγάπης.

Γίνε αισθητά αυτό που είσαι μεσ' στη σκέψη μου. Γίνε η υπέρτατη πραγματικότητα του εαυτού σου. Ενερ­γοποίησε τις δυνάμεις που έβαλα μέσα σου.
Δεν υπάρχει, σε κανέναν άνδρα και σε καμιά γυναίκα, καμιά δυνατότητα εσωτερικής ομορφιάς και καλωσύνης πού να μην υπάρχει και σε σένα. Δεν υπάρχει κανένα θεϊκό δώρο, το οποίο δεν μπορείς να επιδιώξεις, θα τα α­ποκτήσεις όλα μαζί, αν αγαπάς μαζί με μένα και κοντά σε μένα.

Ό,τι κι αν έκανες στο παρελθόν σου, εγώ σπάζω τα δεσμά σου.
Κι αν εγώ σπάζω τα δεσμά σου, ποιος σε εμ­ποδίζει να σηκωθείς και να βαδίσεις ; ... "

(π. Lev Gillet (1893 - 1980))

(Αναδημοσίευση από " Αρχαγγέλων Τόπος ")

.....................................................................................................

Διαβάζοντας το πιο πάνω κείμενο , ένοιωσα την μεγάλη αγκαλιά ,

Του Ουράνιου Πατέρα , ορθάνοικτη για μένα , μα και για τον καθένα μας,

για τον κάθε διαβάτη , και κουρασμένο οδοιπόρο της ζωής .

Γι΄ αυτό , ας τρέξουμε κοντα Του , ας Τον εμπιστευθούμε ,

κι΄ ας ζητήσουμε τη Θεία παρηγοριά Του , και την αμέτρητη αγάπη Του .

Ας έχουμε όλοι μιαν όμορφη και ευλογημένη βδομάδα ,

σ΄ αυτήν μας την συνεχή πορεία που οδεύουμε ... από τη γη , στον Ουρανό !

.

4 σχόλια:

Συνοδοιπόρος είπε...

Aγαπημένη,
Ευχομαι νασαι καλά.Εγω δεν είμαι στις καλές μου.Θυμώνω με τον εαυτό μου εχω νεύρα ,ένταση . Διαβάζουμε ακούουμε και αγωνιζόμαστε καθημερινά .....ξαφνικά όλα ξεχνιούνται στο λεπτό.Γιατί τελικά είμαστε τόσο μικροί και να μην κατανοούμε το τόσο απλό ότι ο Κύριος είναι δίπλα μας μας Αγαπάει και ότι πρέπει να σεβαστούμε το θέλημα του.Αγώνας πίστη και αγάπη ,υπομονή.Σε πήρα χτές για να έρθεις στην παράκληση το βράδυ στους Αγίους Πάντες.Σήμερα ξέχασα το κίνητο στο σπίτι.Θα μιλήσουμε το απογέυμα.Η Παναγιά μαζί σου και σε ευχαριστώ που υπάρχεις και είσαι δίπλα μου.

Διαβάτης είπε...

@ Συνοδοιπόρος ,

Αγαπημένη μου Έλενα ,

Μην τα βάζεις με τον εαυτό σου , γιατί όλοι κάπως έτσι κινούμαστε .
Μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης Του , όλοι τόσο μικροί και αδύναμοι.
Πιστεύω , μας καταλαμβαίνει και ξέρει τις αδυναμίες μας .
Τώρα , τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας , και σ΄ αυτό μόνο άμα καταφύγουμε κοντά Του , και παραδεχθούμε την αδυναμία μας , και Του ζητήσουμε στήριγμα και βοήθεια , ίσως πετύχουμε κάτι .
Τελικά , άμα δηλαδή ταπεινωθούμε και πούμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να επιτύχουμε τίποτε , τότε μόνο , θα δούμε την Θεία Βοήθεια να μας αγγίζει .

Εύχομαι ο Κύριος να μας σπλαχνισθεί και να μας ελεήσει .

Καλή σου μέρα κορίτσι μου ,
και η Παναγιά μαζί σου παντοτεινά.

Την αγάπη μου ,

Αργυρούλα

zoro είπε...

πολλές φορες νιώθω τις αλυσίδες που με δένουν και με κρατάνε καλά δεμένο στη γη, δεν με αφήνουν να πετάξω.
άλλες φορες κάποια αλυσίδα ποτε-ποτε σπάει και αισθάνομαι
πιο ανάλαφρος και ελεύθερος. ελπίζω κάποτε να σπάσουν όλα τα δεσμά, προσπαθώ να μην βάζω καινούργια.

Διαβάτης είπε...

@ zoro ,

Έχεις δίκαιο φίλε μου ,
οι αλυσίδες των παθών , που μας κρατούν δεμένοθς με την ύλη και την φθορά .
Χρειαζόμαστε αγώνα σκληρό για να απελευθερωθούμε .

Καλή δύναμη .

Ο Θεός μαζί σου ,

Αργυρούλα