Σαν τον Ζητιάνο !

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

.

..

..

.

Ζητιάνος της Αγάπης Σου , Πατέρα ,

στην πόρτα Σου σταλιάζω νύκτα - μέρα .

Άνοιξε , Αφέντη Το Ιερό Παλάτι ,

δέξου τον άστεγο , φτωχό , Διαβάτη ...

πρωτού τον φτάσει του θανάτου η εσπέρα !

Η Χάρη Σου μεγάλη , Βασιλιά μου ,

λυπήσου με , και δος μου την υγειά μου .

Με λειώνει ο πόνος , σαν το λαμπροκέρι ,

άπλωσε , Κύριε , Το Άχραντο Σου Χέρι ,

γειάνε το σώμα , γειάνε την καρδιά μου !

(Γ. Βερίτης)

.