Κάθε πρωί , αντικρύζω αυτό το θέαμα απ΄ το παράθυρό μου .
Κι΄ ας έχουν περάσει 34 και μισό χρόνια ...
Η ψυχή μου πονά , και δεν ξεχνά .
Ως πότε βουνό μου Πενταδάκτυλε , θ΄ αντέχεις το βάρος της μπότας του τούρκου κατακτητή ;
Ως πότε οι καμπάνες των εκκλησιών και των μοναστηριών σου θα μένουν βουβές ;
Ως πότε θ΄ αναπνεύσουμε τ΄ οξυγόνο και τον αέρα σου ;
Μ΄ αυτές τις σκέψεις τον αντίκρυσα σήμερα το πρωί , οι οποίες πηγαινοέρχονται ολημερίς στο μυαλό μου .
Ίσως γιατί μου τον θύμισαν εντονότερα τα γεγονότα της Γάζας , και ο πόνος εκείνου του λαού ...
Καλή λευτεριά αγαπημένε μου Πενταδάκτυλε .
Όποτε , ο Θεός το επιτρέψει .
Καλό σαββατοκυρίακο στον κάθε διαβάτη από τούτο το στενό .
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ξέρω πως είναι να νιώθεις έτσι. Όχι δεν το έζησα εγώ. Μα άκουγα τον παππού μου να διηγείται τις ιστορίες από τον Πόντο. Είδα την απογοήτευση στα μάτια του πατέρα μου όταν δεν του επέτρεψαν να δει το σπίτι των γονιών του στον Πόντο.
Καλημέρα.
Ιωάννα μου , σ΄ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου . Κάποια στιγμή θα πούμε περισσότερα για τα κατεχόμενα ε΄δαφη της Κύπρου . Είναι ένα κομμάτι , που με πονάει πολύ . Καλό σαββατοκυρίακο να έχεις . Ο Θεός μαζί σου .
"..ανασηκωσε την πλατη και αποσεισε τους Πενταδακτυλε μου"
φιλι καληνυχτας Διαβατη μας!
Την αγάπη μου , Νηφάλια Μέθη .
Και καλή λευτεριά στο νησάκι μας .
Δημοσίευση σχολίου