Ο Σταυρός μας

.

" Πρίν σοῦ στείλει ὁ Θεός τό Σταυρό πού σηκώνεις ,

τόν κοίταξε μέ τήν ἀτελείωτη δικαιοσύνη Του,

τόν θέρμανε στή γεμάτη αγάπη καρδιά Του,

τόν ζύγησε καλά μέ τά στοργικά Του χέρια,

μῆ τυχόν καί πέσει βαρύτερος ἀπ’ ὅσο μπορεῖς νά σηκώσεις,

καί ἀφοῦ ὑπελόγισε τό θάρρος σου,

τόν εὐλόγησε καί τόν τοποθέτησε προσεκτικά στούς ὥμους σου.

Μπορεῖς νά τόν σηκώσεις Κρατησέ τον

καί ἀνέβαινε ἀπό τό Γολγοθᾶ πρός τήν Ανάσταση ! "

Τόσα χρόνια, τόσοι αἰῶνες, τόσοι ἄνθρωποι…
Ἆραγε βρέθηκε ποτέ κανείς ἀνάμεσά τους πού νά ἰσχυρισθῆ ὅτι δέν ἔχει δοκιμασίες, βάσανα, ὅτι δέν σηκώνει σταυρό; Σίγουρα ὄχι!
Κάθε ἄνθρωπος, σέ ὅποια ἐποχή κι ἄν ἔζησε, σέ ὅποιον τόπο κι ἄν κατοικῆ, ὅποια θέσι κι ἄν κατέχη, ὅποιο ἐπάγγελμα κι ἄν ἀσκῆ, σηκώνει τόν δικό του σταυρό.
Ὅσοι ἄνθρωποι, τόσοι σταυροί! Κανένας ἴδιος μέ τόν ἄλλο. Καθένας φτιαγμένος ἀποκλειστικά γιά τόν δικό του κάτοχο, καθόλου μεγαλύτερος ἤ μικρότερος ἀπό ὅ,τι μπορεῖ ἐκεῖνος νά σηκώση.
Σταυρός τά πάθη μας, σταυρός κάποιες φορές τό οἰκογενειακό περιβάλλον, ὁ γείτονας, ὁ συνάδελφος, σταυρός ἡ ἀρρώστια, ὁ θάνατος ἀγαπημένων προσώπων· σταυρός ἡ ὀρφάνεια, ἡ φτώχεια, ὁ πόλεμος. Σταυρός μεγάλος καί μικρός.
Ἄς μήν κοιτᾶμε ζηλότυπα τους “μικρότερους” καί “ἐλαφρύτερους” σταυρούς τῶν συνανθρώπων μας. Δέν γνωρίζουμε τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς τους, δέν γνωρίζουμε τά ὅρια τῆς ἀντοχῆς τους καί, ὁπωσδήποτε, δέν γνωρίζουμε τίς ἀνεξιχνίαστες βουλές τοῦ Κυρίου.
Ἄς μήν κρίνουμε μέ εὐκολία τίς δοκιμασίες τῶν ἀδελφῶν μας κι ἄς μήν “ζητοῦμε τόν λόγο” ἀπό τόν Δίκαιο καί Πανοικτίρμονα Θεό γιά τόν “βαρύ” σταυρό πού ἀνέθεσε σ’ ἐμᾶς νά σηκώσουμε. 0 Κύριος, μᾶς πληροφορεῖ τό ἱερό Εὐαγγέλιο, δέν θά ἐπιτρέψη νά δοκιμασθοῦμε περισσότερο ἀπό ὅσο δυνάμεθα, ἀλλά μαζί μέ τήν δοκιμασία θά μᾶς δώση καί τήν δύναμι νά τήν ὑποστοῦμε. Λοιπόν, γιατί βαρυγγομοῦμε;
Ο σταυρός μᾶς καθιστά μιμητές τοῦ πρώτου Σταυροφόρου, τοῦ Κυρίου μας.

Πῶς ἐμεῖς θά ἐπιζητήσουμε τήν εὔκολη, ξεκούραστη ὁδό, ὅταν ὁ Ἀρχηγός μας ἀνέβηκε τόν Γολγοθᾶ;
Αὐτός μᾶς ταπεινώνει, μᾶς καθαρίζει, μᾶς ἐξαγνίζει. Μᾶς βοηθᾶ νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ὑψηλοφροσύνη, τήν ματαιοδοξία, τήν ἔπαρσι, τόν ἐγωισμό.
Καί κυρίως, ὁ σταυρός εἶναι ἐντελῶς ἀπαραίτητος γιά τόν ἁγιασμό, τήν σωτηρία, τήν θέωσί μας. 0 Λόγος τοῦ Θεοῦ, τό Εὐαγγέλιο, τό λέει καθαρά: «Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Μόνο σηκώνοντας τόν σταυρό μας ἀγόγγυστα, ὑπομένοντας στίς θλίψεις, ἐλπίζοντας στίς δοκιμασίες, πολεμώντας τούς πειρασμούς, θά βροῦμε ἀνοιχτές τίς πύλες τῆς Αἰωνιότητος.
Λοιπόν, ὅποιος κι ἄν εἶναι ὁ δικός μας, προσωπικός σταυρός, ἄς τόν ἀποδεχτοῦμε. Ἄς τόν σηκώσουμε μέ θάρρος, μέ καρτερία καί ὑπομονή. Κι ἄς πορευθοῦμε ἀχώριστοι μαζί του μέχρι τήν ὕστατη στιγμή τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας, γιατί αὐτός θά μᾶς ὁδηγήση στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, τήν αἰώνια Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

(Από το περιοδικό Λυδία)

.