Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Γιατί προσεύχομαι ...

.
Γιατί η ζωή μου ολόκληρη βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Γιατί με τη θέλησή Του υπάρχω, ζω και αναπνέω.
Γιατί η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, με την υπέρτατη Αγάπη, μέσα από την οποία αντλώ δύναμη να ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία και να μοιράζω φωτεινά χαμόγελα γύρω μου.
Γιατί ο Θεός είναι ο φίλος μου ο αληθινός, που έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για μένα! Και γι’ αυτό δεν πρόκειται να με αφήσει ποτέ μόνο!
Γιατί τον φίλο μου δεν τον ξεχνώ, αλλά κάθε μέρα, κάθε στιγμή, θέλω να είμαι κοντά Του και να ζω τη χαρά της κοινωνίας μαζί Του.
Γιατί κοντά Του βρίσκω καταφύγιο στις τρικυμίες της ζωής, στήριγμα εκεί που όλα καταρρέουν, συμπαραστάτη στις στιγμές της μοναξιάς, αχτίδα φωτός στη μαύρη ομίχλη της απελπισίας…
Γιατί όταν χρειαστώ τη βοήθειά Του, βρίσκεται πάντα δίπλα μου, ακόμα και όταν νομίζω πως δεν με ακούει… Εκείνος όμως ρυθμίζει τα πάντα με τόση σοφία, για το δικό μου πνευματικό συμφέρον.
.
.
Γιατί νιώθω την ανάγκη καθημερινά να Τον ευχαριστώ που με διατηρεί υγιή και με σώας τας φρένας, που ζω σε μια κοινωνία ελεύθερη και ειρηνική, που έχω όποιο αγαθό επιθυμήσω… Δηλαδή, για τα αυτονόητα…
Γιατί ακόμα και αν ζούσα κάτω από αντίξοες συνθήκες, η προσευχή θα ήταν το στήριγμά μου, ο σύνδεσμός μου με την αληθινή Ζωή, με την πραγματική Δικαιοσύνη, με την ασάλευτη Αλήθεια, με την μόνη τροφή που μπορεί να θρέψει την καρδιά μου.
Γιατί έχω το προνόμιο να γνωρίζω τον αληθινό Θεό, που αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους και δεν είναι δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας ή διανόησης. Και αυτό με κάνει να νιώθω ξεχωριστός!
Γιατί είμαι πλασμένος να επιστρέφω σε Αυτόν την αγάπη που τόσο απλόχερα έχει σκορπίσει στον κόσμο.
Και αυτό το κάνω με τη ζωή μου ολόκληρη, αλλά πολύ περισσότερο με την προσευχή μου !
.
( Π.Χερουβείμ )
.
......................................................................................................................
.
Εύχομαι , μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής ,
.
και ο Θεός να φωτίζει το μυαλό και την ψυχή του καθενός μας .
.
.
Διαβάτης
.
.
.
.

7 σχόλια:

Συνοδοιπόρος είπε...

Αγαπημένη,
Εύχομαι καθέ μέρα με την προσευχή μας να αγαπήσουμε περισσότερο τον Κύριο.Έτσι θα μπορέσουμε να αφεθούμε στα χέρια Του.Να αποδεχθούμε Το Θέλημα Του.
Ευχαριστώ Τον Κύριο που σε έφερε στο δρόμο μου.Ευχαριστώ και δοξάζω ΤΟΝ Κύριο για όλα όσα μας προσφέρει.
Την αγάπη μου και η Παναγία μαζί σας .

Sike είπε...

ωραίο ψευδώνυμο... ό,τι σημαίνει "περαστικός" μου αρέσει...

Διαβάτης είπε...

@ Συνοδοιπόρος ,

Αγαπημένη μου , γλυκύτατη ψυχούλα , καλή σου μέρα.
Σ΄ ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σου , και τα καλά σου λόγια .

Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο προνόμοιο που μας έχει χαρίσει ο Θεός . Να μπορούμε να συνομιλούμε μαζί Του . Όποτε θέλουμε , και Αυτός πάντα έκεί έτοιμος να ακούσει κάθε μας πόνο και κάθε μας επιθυμία .

Η προσευχή μας , μας ενώνει και μεταξύ μας , και μας κάνει να νοιώθουμε τον συνάνθρωπό μας , μέρος της δικής μας ζωής , και να νοιαζόμαστε γι΄ αυτόν .

Κι΄ εγώ ευχαριστώ Τον Κύριο , Έλενά μου που σε έφερε στο δρόμο μου .
Η αγάπη σου και η στοργή σου ,μου θεραπεύεουν πολλές πληγές .

Εύχομαι ο Κύριος να σε προστατεύει από κάθε κίνδυνο και πειρασμό ,
και να σου χαρίζει ό,τι όμορφο κι΄ ευγενικό επιθυμει η ψυχούλα σου .

Την αγάπη μου ,

Αργυρούλα

Διαβάτης είπε...

@ Sike ,

Καλωσήλθες στο σοκάκι μας .
Δεν έχω καταλάβει για ποιού το ψευδόνυμο μιλάς , πως σου αρέσει.

Όπως και νάχει , να έχεις μιαν όμορφη μέρα .

Ο Θεός μαζί σου.

Αργυρούλα

Sike είπε...

o "διαβάτης"

αλλά κι ο "συνοδοιπόρος" :)

Διαβάτης είπε...

@ Sike ,

Σ΄ ευχαριστούμε πολύ .
Ξέρεις , διαβάτης και συνοδοιπόρος είναι δυό πολύ καρδιακές φίλες .

Ο Θεός να δίνει δύναμη και να στηρίζει τον καθένα μας , και να φέρνει στο δρόμο μας τους κατάλληλους ανθρώπους που θα μας οδηγήσουν στον Ουρανό , κοντά Του .

Σ΄ ευχαριστούμε που περνάς απ΄ το σοκάκι μας .

Ο Θεός μαζί σου ,

Αργυρούλα

π. Χερουβείμ Βελέτζας είπε...

χαἰρομαι που κάποιες απλές μου σκέψεις βοηθούν πνευματικά τους αδελφούς μας χριστιανούς.

το ίδιο κείμενο βρίσκεται και εδώ
http://xerouveim.blogspot.com/2009/10/blog-post_02.html