Πνευματική Όαση στη Ψυχή μου ! ( 4 )

...
.
Διασχίζοντας τις μεγάλες εκτάσεις της Ερήμου της Αιγύπτου , αφήσαμε πίσω μας της Αφρικανική Ήπειρο , και περνόντας από το θαυμαστο τούνελ της Διόρυγας Του Σουέζ , άλλη απέραντη έρημος απλώνεται μπροστά μας .
Η Έρημος της Χερσονήσου του Σινά .
Οδεύουμε τώρα στην Ασιάτική Ήπειρο , με προορισμό μας κάποιες ψηλές και επιβλητικές βουνοκορφές !
Κάποιες άλλες ζωντανές φλόγες της Ορθοδοξίας μας , μέσα στην καρδιά του Ισλαμισμού και πάλιν .
.
.
.
.
Απέραντη έρημος , και μακρύ , κουραστικό , το ταξίδι μας...
Όμως οι ψυχές μας λακταρούσαν ν΄ αντικρύσουν κάποιες Oάσεις .
Κάποιες Oάσεις , που να μην είναι κατ΄ ανάγκην οάσεις
στην γη , αλλά οάσεις πνευματικές , που να μας ξεδιψούσαν
λιγάκι της ψυχής μας την δίψα , και να μας φώτιζαν το πνευματικό σκότος .

Τέτοια ταξίδια , εκείνο το άλλο που κάνουν είνα να σε εξασκούν στην υπομονή .
Περιμένεις , περιμένεις , να φανεί να ξεπροβάλλει μια Όαση ,
μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου ...
Κάνεις υπομονή , προσεύχεσαι , περιμένεις ...
Που και που συναντάς κάπιους Βεδουϊνους , να πορεύονται με τις καμήλες τους ,
μη ξέροντας που , και αρχίζει σιγά σιγά το τοπίο ,
από απέραντη ερημική πεδιάδα , να αλλάζει .
Τα επιβλητικά βουνά βουνά του Σινά , αρχίζουν σιγά σιγά να κάνουν
την εμφάνισή τους .
Μετά από τεσσεράμισι ώρες ταξίδι με το λεωφορείο , ξεπροβάλλει μπροστά μας
η Όασις Φαράν .

Η Όαση Φαράν υπήρξε από τον 4ον αιώνα το μεγαλύτερο Χριστιανικό κέντρο στη χερσόνησο του Σινά και έδρα Επισκόπου. Σήμερα διασώζονται τα ερείπια της παλαιάς επισκοπικής πεντάκλιτης Βασιλικής, όπου πλησίον της σήμερα λειτουργεί Γυναικείο Ησυχαστήριο , με πέντε μοναχές , και μικρό ιατρείο για τους Βεδουΐνους της περιοχής.
Το Ησυχαστήριο ευρίσκεται μέσα σε ένα ευφορότατο κήπο, όπου και ο Ναός του Προφήτου Μωυσέως , που είναι ο μοναδικός στον κόσμο Ναός , αφιερωμένος στον Προφήτη Μωϋσή .

Στον ίδιο χώρο υπάρχουν τα Παρεκκλήσια της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού , των Αναργύρων .

Μια από τις αδελφές μας μίλησε για την ιστορία του μοναστηριού , και συνεχίσαμε το ταξίδι μας για τον τελικό προορισμό στης σημερινής μας διαδρομής .

Ήταν ήδη τρεις το απόγευμα , και έπρεπε να φτάσουμε στην Αγία Αικατερίνα , μέχρι τις τέσσερεις , για να ακολουθήσουμε το τυπικό του Μοναστηριού και να προλάβουμε τον εσπερινό , που ήταν στις τέσσερεις .

Η μία ώρα δρόμου που μας απέμενε , δεν ήταν τίποτα , μπροστά στην ολοήμερη , κουραστική μας διαδρομή , από το Κάϊρο μέχρι την Όαση της Φαράν .

( συνεχίζεται ... )
...
.