Μόνο για σήμερα ...

 

           Μόνο για σήμερα…

-      Δεν ανησυχώ !

-      Δεν θυμώνω !

-      Εργάζομαι με τιμιότητα !

-      Τιμάω τους γονείς και

τους δασκάλους μου !

-      Ευγνωμονώ όλα τα Όντα!

( οι πέντε αρχές του Ρέϊκι )

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και οδοιπόροι !

Σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!

" Μεθ' ημών ο Θεός ! "

Σκέψεις !

 

Μέσα σου υπάρχουν όλα όσα χρειάζεσαι!

Σκύψε σιωπηλά και αφουγκράσου!

Αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι

και φίλοι του ιστολογίου μου

σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

Σκέψεις !

Όλοι μας θέλουμε να πάμε στο Παράδεισο ,

αλλά κανείς δεν θέλει να πεθάνει!

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και συνοδοιπόροι

σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

Αν είναι η μνήμη αφορμή για να υπάρχεις!

 

Υπάρχει άραγε κάποιος που δεν είδες; Που δεν άγγιξες; Που δεν μύρισες; Που δεν άκουσες;
Υπάρχει μια αγάπη που δεν εξέφρασες; Που δεν πρόλαβες να πεις σ' αγαπώ; Που δεν πρόλαβες να χαιδέψεις; Που δεν αγκάλιασες σφιχτά;
Υπήρξε άραγε ποτέ μια ζωή όταν την ένιωσες μόνο εσύ;

Αυτή είναι η αλήθεια της νεογνικής απώλειας. Να αμφισβητείς την ύπαρξη του ίδιου σου του παιδιού. Της αγάπης σου προς αυτό. Της ζωής που κανείς ή ελάχιστοι πέρα από σένα πρόλαβαν να αντιληφθούν.

Περίεργο δεν είναι; Να μην σου επιτρέπουν στην ουσία να θυμάσαι, να έχεις μνήμη; Μπορεί να θέλουν να σε προστατέψουν. (Από τι; Από την μητρική αγάπη;) Μπορεί να νιώθουν άβολα και αμήχανα με αυτό το "περίεργο είδος απώλειας". (Εγώ που το έζησα άραγε πώς νιώθω, αναρωτήθηκαν;) Μπορεί να μην το αναγνωρίζουν ΚΑΝ ως απώλεια. (Τι στοιχειοθετεί άραγε μια απώλεια στην καρδιά των άλλων;) Μπορεί απλά να μην ξέρουν πώς να σε προσεγγίσουν. ( Γιατί δεν ρωτάνε;)

Πώς γίνεται να μου ζητάνε να πάψω να θυμάμαι, όταν αυτός είναι ο μόνος τρόπος να εξακολουθήσει να υπάρχει, έστω και νοερά, το κάθε ένα παιδί που αποχωρίστηκα τόσο βίαια και πρόωρα;

Δεν θέλω να ξεχάσω. Δεν θέλω οίκτο. (Πόσο απεχθάνομαι τον οίκτο). Δεν θέλω να φοβάσαι μην μου θυμίσεις κάτι γιατί δεν ξέχασα ούτε για ένα λεπτό. Δεν θέλω να με προστατέψεις από τίποτα διότι είμαι ήδη πιο δυνατή από εσένα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και ακόμα στέκω ορθή. (Να γιατί δεν θέλω τον οίκτο σου. Μου είναι άχρηστος). Δεν θέλω μεγάλα και ανούσια λόγια παρηγοριάς. (Απλώς με πληγώνουν περισσότερο).

Θέλω απλά να αναγνωρίσεις τη ζωή που, έστω και για λίγο, έφερα σε αυτόν τον κόσμο. Να νιώσεις τον πόνο μου. Να με αφήσεις να θυμάμαι. Να με αφήσεις να τιμάω τη μνήμη του παιδιού μου. Των παιδιών μου. Θέλω μια αγκαλιά. Μια σφιχτή αγκαλιά και ας μην ανταποκριθώ. Είμαι μουδιασμένη βλέπεις από τον πόνο. Μια αγκαλιά φτάνει.

15 Οκτωβρίου. Παγκόσμια ημέρα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σχετικά με την νεογνική απώλεια και απώλεια κύησης. Διαβάστε. Ενημερωθείτε. Κάντε τη διαφορά στη ζωή μιας μητέρας που ζει το αδιανόητο.

(Αναδημοσίευση από : http://otangennithikaxana.blogspot.com/)

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και συνοδοιπόροι

σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!

Κανείς δεν μπορεί να σβήσει τη μνήμη μας

ούτε να μας εμποδίσει τι να φυλάμε μέσα σ' αυτήν!

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

Οι Δύο Μοναχοί!

 

Μια φορά, δύο μοναχοί βάδιζαν στο δάσος

επιστρέφοντας στο μοναστήρι. 'Οταν έφτασαν

στο ποτάμι είδαν μια γυναίκα που έκλαιγε

γονατιστή δίπλα στην όχθη. Ήταν νέα και όμορφη.

"Τί συμβαίνει"; τη ρώτησε ο πιο γέρος.

"Η μητέρα μου πεθαίνει. Είναι μόνη της στο σπίτι,

στην άλλη μεριά του ποταμού, κι εγώ δεν μπορώ

να τον διασχίσω. Προσπάθησα" συνέχισε η κοπέλα,

"αλλά το ρεύμα με παρασύρει και δεν θα φτάσω

ποτέ απέναντι δίχως βοήθεια.... Σκέφτομαι ότι

δεν θα την ξαναδώ ζωντανή. Τώρα όμως... τώρα

που ήρθατε εσείς, ίσως κάποιος απο τους δυό σας

μπορεί να με βοηθήσει να περάσω το ποτάμι..."

"Μακάρι να μπορούσαμε" είπε λυπημένος ο πιο

νέος. "Όμως, ο μόνος τρόπος για να σε βοηθήσουμε

είναι να σε πάρουμε αγκαλιά μέσα στο ποτάμι, και

η πίστη μας μας απαγορεύει να έχουμε κάθε επαφή

με το άλλο φύλο. Είναι απαγορευμένο... Λυπάμαι."

"Κι εγώ λυπάμαι" είπε η γυναίκα. Και συνέχισε να κλαίει.

Ο πιο γέρος μοναχός γονάτισε, έσκυψε το κεφάλι και είπε:

"Ανέβα".

Η γυναίκα δεν μπορούσε να το πιστέψει. Όμως, πήρε

αμέσως το μπογαλάκι με τα ρούχα της και καβάλησε στην

πλάτη του μοναχού.

Με μεγάλη δυσκολία ο μοναχός πέρασε το ποτάμι, ενώ ο

νεότερος τον ακολουθούσε.

Όταν έφτασαν στην άλλη όχθη, η γυναίκα κατέβηκε και

πλησίασε το γέρο μοναχό για να του φιλήσει τα χέρια.

"Εντάξει, εντάξει" είπε ο γέρος τραβώντας τα χέρια του.

"Συνέχισε το δρόμο σου".

Η γυναίκα έκανε μια υπόκλιση όλο ευγνωμοσύνη και

ταπεινοφροσύνη, πήρε τα ρούχα της κι έτρεξε στο δρόμο

προς το χωριό.

Οι μοναχοί, δίχως ν΄ανταλλάξουν λέξη, συνέχισαν την

πορεία τους προς το μοναστήρι. Είχαν ακόμα δέκα ώρες

πορείας.....

Λίγο προτού φτάσουν, ο νέος είπε στο γέρο:

"Γέροντα, ξέρεις καλύτερα απο εμένα τι μας απαγορεύει

το μοναχικό μας σχήμα. Ωστόσο, κουβάλησες στην

πλάτη σου εκείνη τη γυναίκα σε όλο το πλάτος του

ποταμού".

"Εγώ την κουβάλησα σε όλο το ποτάμι, πράγματι, εσύ

όμως την κουβαλάς ακόμα μέσα στη ψυχή σου "

***

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και συνοδοιπόροι

σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

Επιλογές!

 

"Δύο είναι οι επιλογές :

Ή τα πας καλά με όλους ,

ή έχεις προσωπικότητα!"

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και συνοδοιπόροι

σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

Το Γράμμα !

 

Μητέρα, αν το βρεις βαρύ το γράμμα μου,

είναι που σκύβει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο,

αν το βρεις ασήκωτο,

είναι που γονατίζει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο.

Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα ο Πενταδάκτυλος, μητέρα.

Στο κάτω-κάτω το Μόρφου δεν το βλέπουμε,

στο κάτω-κάτω την Κερύνεια δεν τη βλέπουμε,

την Αμμόχωστο δεν τη βλέπουμε,

όμως αυτός είν’ εκεί απέναντί μας ,

όμως αυτός είναι διαρκώς εκεί απέναντί μας ,

και μας κοιτάζει , και μας κοιτάζει μ’ ένα τρόπο …

και κάθεται βραχνάς και μολύβι στο στήθος μας,

όμως αυτός είν’ εκεί απέναντί μας ,

και δεν μπορεί να κρυβεί σαν το Μόρφου,

και δε μπορεί να κρυβεί σαν την Κερύνεια

και σαν την Αμμόχωστο.

Και λέει: “Λοιπόν’;

και μας ρωτά: “Λοιπόν’;

Κ. Μόντης, Το τρίτο γράμμα στη Μητέρα

***

Κάνε την καρδιά σου Μοναστήρι!

 

Κάνε την καρδιά σου μοναστήρι...

Χτύπα εκεί το σήμαντρο, κάλεσε εκεί για αγρυπνία,

θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυτα προσευχές.

Ο Θεός είναι δίπλα σου…

(Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας Λουκάς ο Ιατρός)

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

Καμία πανδημία δεν μας τρομάζει

και κανένας ιός...

Έχουμε Συνοδοιπόρο Εκείνον

που τίποτα δεν θα επιτρέψει

που να είναι πέραν των δυνάμεων μας.

 

" Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό " !

Καλή συνέχεια συνοδοιπόροι μου!

Για κοίτα!

"Για κοίτα κάτι αναμάρτητοι

που συνωστίζονται

για να λιθοβολήσουν πρώτοι! "

Αλκυόνη Παπαδάκη

 

 

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και συνοδοιπόροι
σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!


« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

 

Καλή συνέχεια

και όμορφο Σαββατοκύριακο

σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο

της ζωής!

 

 

 

 

 

Προσευχή!

 

 

 

Η καρδιά μου σφίγγεται τόσο δυνατά.

Τα μάτια μου γίνονται τόσο θαμπά.

Ο αναστεναγμός μου πιο βαθύς.
 
Κύριε, στις δύσκολες στιγμές μη μ΄ αφήνεις.

 

Παρουσιάσου. Έλα στο πλάϊ μου ...

Μίλησέ μου μυστικά, όπως Σύ γνωρίζεις.

Σε θέλω, Ιησού μου, πολύ κοντά μου.

Κύριε, πρόφθασε Σύ τα σφάλματά μου...
 

Εσύ γνωρίζεις το καλύτερο για τον καθένα μας .

 

Δώσε τις λύσεις Κύριε ,

 

Φώτισέ μας στις ορθές αποφάσεις ...

.
Το έλεος Σου ας με καταδιώξει.

( + π.Νικόλαος Σελέντης )



Αγαπημένοι μου αναγνώστες και συνοδοιπόροι
σας σκέφτομαι και σας αγαπώ!


« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

 

 

Αν Σε αγαπώ Κύριε...

 

 

"Αν Σε αγαπώ Κύριε, δεν το κάνω αυτό για τον Παράδεισο

που μας υποσχέθηκες…

Αν φοβάμαι να πέσω στην αμαρτία, ο λόγος δεν είναι η Κόλαση που μας απειλεί…
Ό,τι με ελκύει κοντά Σου, Κύριε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μονάχα Εσύ…
Εσύ που αγάπησες τόσο το πλάσμα Σου, ώστε να σταυρωθείς γι’ αυτό σαν κακούργος.
Σε αγαπώ τόσο, ώστε κι αν δεν υπήρχε Παράδεισος…θα σε αναζητούσα.
Κι αν δεν υπήρχε Κόλαση…θα σε λογάριαζα…"


« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »

 

Προσευχήσου...

 

«..Προσευχήσου στόν Κύριο ολόθερμα. “Τό μέλλον μου”, πές Του,

τό “αφήνω μέ εμπιστοσύνη στά χέρια Σου.

“Οπως ξέρεις καί οπως θέλεις, Κύριε, κατεύθυνε τή ζωή μου,

μ΄ ολα τά απρόοπτα καί μ΄ ολες τίς δυσκολίες της.

`Από δω κι εμπρός δέν θά μεριμνω

καί δέν θ΄ ανησυχω πιά γιά τόν εαυτό μου.

Μιά φροντίδα μόνο θά εχω,

νά κάνω πάντα ο,τι ειναι ευάρεστο σ΄ `Εσένα”.

`Ετσι νά Του μιλήσεις,

αλλά καί εμπρακτα νά Του αποδείξεις

οτι εχεις ολοκληρωτικά αφεθει στά χέρια Του,

οτι δέν ανησυχεις γιά τίποτα,

οτι αποδέχεσαι ηρεμα καί αγόγγυστα οποιαδήποτε κατάσταση,

ευχάριστη η δυσάρεστη,

μέ τήν πεποίθηση οτι εχει παραχωρηθει από τή θειά πρόνοια...»

 Γράμματα σε μιά ψυχή.

~ Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου ~

« Μεθ΄ ἡμῶν Ο Θεός !  »