Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Στο κατώφλι της Νέας Χρονιάς . . .

 
.
Ελάχιστες ώρες απομένουν να αποχαιρετήσουμε και αυτή τη χρονιά .
Και σκέψη μου σήμερα ... όχι άλλες μέριμνες , όχι άλλα τρεχάματα , όχι άλλες σκοτούρες . Μονάχα δυό μεγάλες " συγνώμες " .
.
Η πρώτη και σημαντικότερη , στον Πλάστη και Τον Δημιουργό μου . Για κάθε σκέψη , πράξη , λόγο , που Σε πόνεσαν. Που Σου ξανακάρφωσαν τα καρφιά στις παλάμες , που Σου ξαναλόγχισαν Την πλευρά , που Σου ξαναπότισαν το ξύδι και τη χολή , που Σου ξαναμάτωσαν Την Καρδιά . Συγνώμη !
.
Η δεύτερη , εξίσου σημαντική , σ΄ εσένα . Σ΄ εσένα , τον σύζυγο , τον σύντροφο , τον φίλο , τον αδελφό , την αδελφή , το παιδί , τον πατέρα , την μητέρα , τον κάθε διπλανό , μα και μακρινό συνοδοιπόρο , στην πορεία της ζωής , που πίκρανα , που στεναχώρεσα , που πόνεσα , που λύπησα , είτε θεληματικά, είτε άθελά μου . Συγνώμη σε όλους εσάς !

Το κάθε φταίξιμο είναι δικό μου , που πηγάζει μέσα απ΄ τον ανελέητο εγωισμό μου , που καλλιεργώ , με τα πάθη και τα θέλω μες την ψυχή μου , και μου στερεί τη χαρά και την αγάπη απ΄ τη ζωή . Με την συναίσθηση της ευθύνης , απέναντι Στον Θεό , και στον αδελφό μου , με αυτές τις σκέψεις , και αυτές τις δύο μεγάλες "Συγνώμες " , θέλω να αποχαιρετήσω αυτή τη χρονιά που μας φεύγει .


Ας έχει ο καθένας ευλόγημένη και γεμάτη αγάπη τη Νέα χρονιά .


Έχετε όλοι την αγάπη μου και τις εγκάρδιες ευχές μου !


                                                                                    Διαβάτης



( Πολύ προσωπικές σκέψεις από το ημερολόγιό μου )

***

 
 
 

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Λογισμοί ...

 


Καλή συνέχεια σε ό,τι κι΄ αν κάνει ο καθένας ...
 
Όλα με υπομονή ...
 
 
 

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Επίστρεψον Κύριε ...

 
 


« Δι’ ο επίστρεψον, Κύριε· ρύσαι την ψυχήν μου, και σώσόν με ένεκεν του ελέους σου ».
 
 
( Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, σώσε με τον ανάξιο δούλο σου χάρη στο έλεός σου, και όχι χάρη στα έργα μου.)


Πηγή : Εκδόσεις Συναξάρι
 
 
 

 

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Φως !!!

 
 

" Είναι ένα Φως μέσα μας
και γύρω μας
που δεν στερεύει ! "
 
( Γ. Ρίτσος )
 
***
 
Εύχομαι αυτό Το Φως να φωτίζει ολονών μας τις καρδιές ,
σε όσες σκοτεινές συνοικίες κι΄ αν βρεθούμε ,
σε όσο σκοτεινά μονοπάτια κι΄αν περπατήσουμε ...
Ας το κρατήσουμε προσεκτικά άσβηστο ...
 
 
Χρόνια Πολλά , Καλά Χριστούγεννα
σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής !
 
                                                                                                     Διαβάτης
 
 
 
 

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Εγκάρδιες Ευχές !!!

 



 

Λίγο χώρο ...

 
 
Ας Του κάνουμε λίγο χώρο
στης δικής μας καρδιάς
τη σπηλιά να γεννηθεί .
.
Αφήνοντας στην άκρη
όλα όσα πέρνουν χώρο
και γεμίζουν την καρδιά .
Αφήνοντας πίσω τον εγωισμό ,
κάθε μίσος , αντιπάθεια και κακία.
.
Παραμερίζοντας διχόνοιες και μικρότητες
αμέσως αδειάζουμε πολύ χώρο στις καρδιές μας.
.
Και αφού την αδειάσουμε απ΄ όλα αυτά ,
στην συνέχεια , ας την ζεστάνουμε κιόλας ,
με αγάπη , στοργή , καλοσύνη , πραότητα ,
ανεκτικότητα , υπομονή , ταπείνωση , εγκράτεια .
.
Και ύστερα , θάρθει Αυτός ...
Θα την φωτίσει , με Το Θείο και Ουράνιο Φως της δικής Του Αγάπης .
Θα βρει τον χώρο εντός μας να ανακλίνει το δικό Του κεφαλάκι , και να ζεσταθεί .
Θα της χαρίσει τη γαλήνη Του , και την ειρήνη της δικής Του παρουσίας .
Και τότε πραγματικά , θάναι τα πιο όμορφα Χριστούγεννα μες την καρδιά μας ,
γιατί θ΄ αφήσουμε να γεννηθεί εκεί ο Γλυκύτατος κι΄ Αγαπημένος Ιησούς Χριστός !
.
Δεν χρειάζονται πολύ κόπο όλα αυτά .
Λίγη καλή προαίρεση μονάχα απ΄ τον καθένα ,
και θα τα ζήσουμε τα φετεινά Χριστούγεννα ,
όπως πραγματικά το ποθεί και το επιζητά η καρδιά μας.
.
Το εύχομαι ολόψυχα σε κάθε ένα Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
Ας Του κάνουμε λίγο χώρο μες την καρδιά μας για να γεννηθεί ...
.
Ευλογημένα Χριστούγεννα , ας έχει ο καθένας μας .
.
.
                                                              Διαβάτης
.
.
( Σκέψεις προσωπικού μου ημερολογίου , απαγορεύται η αναδημοσίευση )
 
 
 
 
 
 
 

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Βηθλεέμ !

 
 
 
 
Ήρθες αργά, πολύ αργά…
 
Δεν έχει τόπο η καρδιά να σου χαρίσει.

Ήρθαν εδώ απ’ το πρωί

ξένοι πολλοί, περαστικοί κι έχει γεμίσει.

Μα στάσου…έχω μια σπηλιά

σε μιαν απόμερη γωνιά

εκεί πιο πέρα.

Μπορείς για λίγο να σταθείς,

μα άλλο πια μη μ’ ενοχλείς,

θα φτάσει η μέρα.

Πώς με κοιτάς; πώς να στο πω

δεν έχω μέρος πιό καλό,

πιό βολεμένο…

Άγνωστε, σήμερα στη γη

γιορτάζουνε το θείο παιδί

και δεν προφταίνω.

Να! θα σ’ ανάψω εδώ φωτιά

με λίγα φρύγανα ξερά…

μα Συ, δακρύζεις;

Οι ξένοι μου με καρτερούν

-δεν τους ακούς που τραγουδούν;

μη μ’ εμποδίζεις.

Ξένε, παράξενα κοιτάς…

Πες μου, ποιός είσαι, τί ζητάς;

Δε σε γνωρίζω.

Μια Βηθλεέμ μικρή, φτωχή

σαν τότε πούχες γεννηθεί, λες, σου θυμίζω…

Μίλησε κι άλλο, αγνή φωνή·

να φτερουγίζει μου η ψυχή

νιώθω βαθειά μου·

έλα πιο μέσα, στην καρδιά

μη φεύγεις, μη…Μορφή γλυκειά,

μείνε κοντά μου.

                                                                ( Μ. Λαμπρινού )
 
***
 
 
 
 

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Θρήνος !

 
 

" Μέσα στα στήθεια της βαθειά,
μαχαίρι μπήκε,
το αίμα τρέχει, και κυλά,...

για ό,τι την βρήκε .

Είναι μια μάνα που θρηνεί,
για το παιδί της,
πονάει η καρδιά, μα πιό πολύ,
πονά η ψυχή της .

Παρηγοριά, κανείς ποτέ,
δεν θα της δώσει,
και το κεφάλι της ξανά,
δεν θα σηκώσει .

Είναι μιά μάνα που έχασε,
ζωής το νόημα,
τίποτα τώρα όσο ζεί,
δε θάχει χρώμα.

Μες το σκοτάδι το βαθύ,
τώρα θα ζήσει,
κι από τον χάρο θέλει πιά,
να μην αργήσει .

Είναι μιά μάνα που ζητά,
να ταξιδέψει,
εκεί που πάνε οι ψυχές,
να ξεπεζέψει .

Πέφτει στα γόνατα, ζητά
και ικετεύει,
εκεί ψηλά στον ουρανό,
θέλει να ανέβει. "
 
                                                                     (Άνθιμος)


***
 
 
 

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Ναι,έρχου, Κύριε Ιησού!


 


 Στη γή και στις καρδιές.
Στα Μοναστήρια και στις Εκκλησιές.
Στο κρεβάτι του αρρώστου.
Στο κελί του φυλακισμένου.
Στη βραχονησίδα του λαθρομετανάστη.
Στο δρόμο του ξένου. ...


Στο τραπέζι του φτωχού.
Στην καλύβα του Ιεραπόστολου.
Στο βιβλίο του σοφού.
Στο γραφείο του πολιτικού.
Στο σπίτι του ανέργου.
Στο εργοστάσιο του βιομηχάνου.
Στη σκοπιά του στρατιώτη.
Στο καταστήματα του εμπόρου.
Στην πέννα του δημοσιογράφου
και στη σκέψη του καλιτέχνη.
Στα όνειρα του παιδιού.
Στο πάθος του αμαρτωλού.
Στη θέληση αυτού που πρόκειται να αμαρτήσει.
Και αυτού που ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει.
Στην άγαμη μητέρα
και στη χωρίς λόγο φόνισσα των σπλάχνων της.
Στην ηρωίδα πολύτεκνη μάνα.
Στην εργαζομένη μέσα σε κινδύνους.
Στην παραστρατημένη.
Αλλα και σ'εκείνη που γονατιστή Σε παρακαλεί
τις αξημέρωτες νύχτες του χειμώνα.
Έρχου ταχύ Κύριε.

Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού!

Στα λουλούδια και στα πουλιά.
Σ' ολόκληρο το σύμπαν.
Έλα να κάμεις πάλι τον κόσμο κόσμημα.
Έλα να φέρεις τη χαρά και την ειρήνη.
Την αγάπη, το φως, την ομορφιά,
την άνω Ιερουσαλήμ.
Σε παρακαλούμε, " πάλιν και πολλάκις ",
με όλα τα δάκρυα, όλης μας της ζωής. 


 Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού!

 Στη χαροκαμένη μάνα που θρηνεί το παιδί της.
Και σε εκείνη που δν έχει κανέναν να θρηνήσει.
Και στη διπλανή που έγινε μοιρολόι η ζωή της,
από τον καθημερινό θάνατο της ένεσης.
Σε εκείνην που πρόδωσε την αγάπη.
Και σε εκείνη που μένει πιστή
και περιμένει την επιστροφή του αγαπημένου της.

 Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού Χριστέ μου!
 
Όλοι Εσένα με λακτάρα καρτερούμε ...
 
Καλημέρα σας !!!
 

 
 
 

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Ξεκίνησα !

 
 
Ντύθηκα καθαρό χιτώνα απόψε, Κύριε,
καί ξεκίνησα γιά την Φάτνη Σου.
Έψαξα δώρο ακριβό νά Σού φέρω,
μά δέ βρήκα τίποτα δικό μου
πού νάξιζε γιά Σένα.
Μ' άδεια τά χέρια μου
μέ τήν καρδιά γεμάτη αναζήτηση,
περπάτησα!
Ή σκέψη μου κουβαλούσε μαζί της πολλά:
Σχέδια κι όνειρα γιά τό μέλλον,
στενοχώριες πού τή βαραίνουν,
φόβους πού τήν ταράζουν,
αδυναμίες πού τήν κουράζουν...
Καί περπατούσα καί λαχταρούσα νά φτάσω
γιά νά στά πώ όλα, νά ξαποστάσω.
Έβαλα σημάδι τ' άστέρι Σου
καί περπατούσα καί περπατούσα,
κι' όλο σκεφτόμουν
πότε νά φτάσω.
Νύχτωσε! Μεσάνυχτα,
κι ό δρόμος δέ σίμωνε στή Σπηλιά.
Ένοιωσα νά χώνεται μέσα μου ή αγωνία,
κι άρχισα νά περπατώ πιό γοργά.
Στήλωσα στ' αστέρι τή ματία
καί βάλθηκα νά τρέχω.
Ξέχασα σχέδια κι όνειρα
φόβους καί πίκρες πού φόρτωναν τό νού μου
κι έσερνα μόνο άχαρα τό βάρος τού κορμιού μου.
Κάποτε σήκωσα τό κεφάλι...
Είχα φθάσει,
μά είχα πιά ξεχάσει
τι  'θελα νά πώ.
Γονάτισα μ' άδεια τή σκέψη
κι είπα "Ευχαριστώ",
Πού ήρθες,
Πού Σέ βρήκα,
Πού Σέ βλέπω,
Που Σ' αγαπώ!
"Δόξα έν υψίστοις Θεώ!"
 
                                                                 Αγάπη Τίτου
 
 
 (Αναδημοσίευση από : http://agapienxristou.blogspot.com/ )
 
 
 
 
 
 

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Ο Ωραιότερος τρόπος να κοιμάσαι ...

 


Καλό βράδυ σε όλους μας ...
 
Χωρίς έχθρες και κακίες στις καρδιές μας ...
 
Μ΄ ένα πέπλο γαλήνης ,
 
και την ευχή , ας αποχαιρετούμε την κάθε μας μέρα ...
 
 
 
 

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Θεέ μου δώστους δύναμη !

 
 
«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός ἤ λιμός ἤ γυμνότης ἤ κίνδυνος ἤ μάχαιρα»

«Τέτοιαν ἀγάπην ἔδειξεν εἰς ἡμᾶς ὁ Χριστός. Ποῖος λοιπόν θά ἠμπορέσῃ νά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τήν ἀγάπην αὐτήν, πού μᾶς ἔχει ὁ Χριστός; Μήπως θά μᾶς καταστήσῃ ὀλιγώτερον ἀγαπητούς εἰς τόν Χριστόν ἤ μήπως θά μᾶς χωρίσῃ ἀπ’ αὐτοῦ θλῖψις ἀπό ἐξωτερικάς περιστάσεις ἤ στενοχωρία καί ἐσωτερικ...
ή πίεσις τῶν καρδιῶν μας ἤ διωγμός ἤ πεῖνα ἤ γύμνια καί ἔλλειψις ρούχων ἤ μάχαιρα πού νά μᾶς φοβερίζῃ μέ σφαγήν»;

Η Ηγουμένη Πελαγία, της Ορθοδόξου Ιεράς Μονής Αγίας Θέκλας στην Συρία όπου εδώ και πέντε ημέρες μαζί με δώδεκα ίσως και περισσότερες μοναχές βρίσκονταιστα χέρια τζιχαντιστών ανταρτών, έχουν ανάγκη τις προσευχές όλων μας .  Ο Κύριος να τις διαφυλάξει και να τις ελευθερώσει.
 
***
 
Σε ισλαμικό ραδιοσταθμό προλίγου  :
 
Κάτω από την απόλυτη πίεση των απαγωγέων οι ελληνορθόδοξες μοναχές σε βίντεο που προβλήθηκε από το Αλ Τζαζίρα που εδρεύει στην φίλα προσκείμενη της συριακής αντιπολίτευσης Ντόχα του Κατάρ μιλάνε με τα καλύτερα λόγια τους αντάρτες απαγωγείς.Δηλώνουν ότι τους φέρονται πολύ καλά είναι πολύ ευγενικοί μαζί τους και ότι βρίσκονται σ΄ένα πολύ ασφαλές μέρος.Θα της κρατήσουν εκεί ακόμη δύο ημέρες. Δεν γνωστοποιούν την τοποθεσία. Αγνοούν και δεν δηλώνουν τι θα συμβεί μετά.Ισχυρίζονται ότι τις μετακίνησαν μετά τους βομβαρδισμούς του καθεστώτος. Κατηγόρησαν την αεροπορία ότι αυτή ευθύνεται για τοις καταστροφές τζαμιών και εκκλησιών.Πρόσθεσαν ότι όλες οι αδερφές είναι πολύ καλά στην υγεία τους και δεν υπάρχει κανένας τραυματισμός.
Οι μοναχές είναι φανερό ότι είναι υπό καθεστώς ομηρίας και ομιλούν καθ υπαγόρευση και με το μαχαίρι στο λαιμό και το πιστόλι στο κρόταφο. Από την ηγουμένη έχει αφαιρεθεό σταυρός διακριτικό της θέσης της και της ομολογίας της. Είναι ώρα μαρτύρων είναι ώρα ομολογητών αλλάκαι ώρα πεπτωκότων.Αυτήν τηνώρα δεν διακυβεύεται η ζωή μόνο των μοναχών αλλά η επιβίωση το κύρος το γόητρο και αξιοποιστία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.Αυτή η αξιοπιστία της  είναι η απαρακαταθήκη των μαρτύρων και μάλιστα αρκετών πρόσφατα αδελφών και συμοναστών των καλογριών της Αγίας Θέκλας.Στώμεν καλώς…..
 
 
 «Είμαστε πρόθυμες να πεθάνουμε σαν μάρτυρες»έλεγαν οι μοναχές της Αγίας Θέκλαs .
 
«Η πίστη και η προσευχή είναι το όπλο μου» είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξη της στο επίσημο συριακό πρακτορείο SANA η ηγουμένη Πελαγία, μια εκ των δώδεκα μοναχών που βρίσκονται στα χέρια εξτρεμιστών ανταρτών.

Η ηγουμένη είχε μιλήσει για την αντίδραση της κατά την εισβολή ανταρτών στη Μονή, στην οποία φιλοξενούνται πολλά ορφανά του πολέμου.

«Εκείνη τη στιγμή όταν εισέβαλαν οι μαχητές στο μοναστήρι ένιωσα μια παράξενη δύναμη» είχε πει.


 
 
 

΄Οσιος Πορφύριος !

 
 
 
Όσιε Πορφύριε πρεύσβευε υπέρ ημών !
 
 
 

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

" Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν ”.

 
 
Ο γέροντας Πορφύριος ένα βράδυ, στις 3 το πρωί, στο Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μιλάει σε λίγα πνευματικά του παιδιά για την αγάπη του Χριστού:
 
“Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε. Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό. Πώς το κατάλαβες; Θυμάμαι κι ένα τραγούδι. «Σύν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού». Το ‘χετε ακούσει; Έ; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.
Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομαι το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει:
«Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι … δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διάφορους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το Παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινό, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιον θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός. Αγαπήσατε το Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού. Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το Πάν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.
Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στεναχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδείτε. Ασκηταί, που γνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα θελαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους. Ο Χριστός είναι το Πάν.
Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν”.
 
Όσιος γέροντας Πορφύριος
 
Περιλαμβάνεται στὸ βιβλίο “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ”
 
 

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Απολυτίκιο του οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβήτη

 


Ἦχος α´.


Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον,
Πανελλήνων τὸ καύχημα,
τῆς Θεολογίας τὸν μύστην
καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον,
Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί,
τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός.
Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται,
καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας
δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν,
δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
 
***