Σιωπώ . . .

.
Σιωπώ ...
Δεν ανοίγω το στόμα μου , να κατηγορήσω , να συκοφαντήσω , να κατακρίνω κανέναν.

Βλέπω τα δικά μου λάθη και κρίνω τον δικό μου εαυτό .

Στο πρόσωπο του αδελφού μου ,
βλέπω μόνο την Εικόνα Του Θεού .

Και αν σιωπά το στόμα , αλλά η καρδιά εξακολουθεί κρυφά να κατακρίνει , τότε παλεύω μαζί της , κάνω τον αγώνα μου...

Προσεύχομαι , και ζητώ ενίσχυση από Τον Κύριο ,
να τον νικήσω , αυτόν τον ύπουλο και κρυφό πειρασμό .

Οδεύοντας , σε μια πορεία προς Τον Ουρανό ,

αν δεν νικήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και τα πάθη μας ,

τίποτα δεν μπορεί να μας οδηγήσει κοντά Στον ποθούμενο προορισμό . . .

( Αυστηρές προσωπικές νουθεσίες προς τον δικό μου εαυτό )

.

.

Διαβάτης

.

.

Σήμερα . . .

.
Σήμερα ... αναπολώ το παρελθόν , σκέφτομαι και το μέλλον ...
Σκέφτομαι την πορεία μου σ΄ αυτή τη γη ...

.
Σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια σ΄ αυτή τη γη.
Δεν είναι και λίγα !

Κάποιοι άλλοι δεν έζησαν τόσα .

Κάποιοι συνανθρώποι μας έφυγαν πολύ πιο νωρίς απ΄αυτή τη γη .

.
Πέρασαν χρόνια , πέρασαν μέρες , πέρασαν στιγμές ...

Ήμουν παιδί , μεγάλωσα , ωρίμασα ....

Έζησα λύπες , έζησα και χαρές .

Έφτασα στα σαράντα δύο μου χρόνια .

Δόξα τω Θεώ !

Ανοίγω τα μάτια μου το πρωί , και βλέπω το Φως του ήλιου .

Παλεύω με τη ζωή , αγωνίζομαι , προσπαθώ , συνεχίζω ...

Προσπαθώ να γίνω λιγάκι καλύτερος άνθρωπος ...

.

.

Οι ώρες οι μέρες, τα χρόνια περνάνε γρήγορα .

Σαν τραίνο φεύγουνε μπροστά στα μάτια μας .

Κι΄ εμείς ακόμα πορευόμαστε …

Εμπειρίες μοναδικές και ανεπανάληπτες από τούτο το ταξίδι .

Και στο τέρμα , περιμένει ο Αιώνιος Αγαπημένος ,

για να ζήσουμε μαζί Του στην χώρα του Φωτός ! …

.

Σήμερα , όμορφη , γλυκειά μέρα . Ξεκίνησε μ΄ ευχές …

Κι΄ ευχαριστώ όλους τους καλούς κι΄ αγαπημένους φίλους που με θυμούνται .

Πέρα όμως απ΄ το « Χρόνια Πολλά » , μια μοναδική ευχή

θάθελα από κάθε συνοδοιπόρο της ζωής μου .

Όσα χρόνια κι΄ αν έχω να βαδίσω ακόμη σ΄ αυτό το μονοπάτι ,

που λέγεται ζωή ,νάναι γεμάτα με την παρουσία Του Αγαπημένου Ιησού Χριστού ,

νάναι λουσμένα από το Φως της Αγάπης Του !

Θάθελα νάναι φλογισμένη η καρδιά μου ,με τη φλόγα της δικής Του Αγάπης ,

με τη χαρά της δικής Του χαράς ,
με Το Φως Του Θείου Φωτός Του Προσώπου Του.
.

Στην πορεία της ζωής ... οι πτώσεις πολλές ,
οι πειρασμοί και οι δυσκολίες καθημερινά ,όμως , ο Μοναδικός Συνοδοιπόρος μου ,

ποτέ δεν μ΄ εγκατέλειψε …

Συνοδοιπόρος και Σύντροφος , πάντα δίπλα στον διαβάτη Του .

Γι΄ αυτό η ψυχή μου ξεχειλίζει από ικεσία και πάλιν και Του λέει :

.
-Μείνε μαζί μου Κύριε σε τούτη την πορεία , μέχρι το τέλος .

Και τις στιγμές που εγώ σ΄ εγκαταλείπω , μην φεύγεις …

Ταρακούνησέ με , τράβηξέ με , ψάξε με , σαν το απολωλός ,

και κράτησέ με κοντά Σου , μέχρι να φτάσουμε στο τέρμα ,

μέχρι να φτάσουμε στη χώρα Του Φωτός ,

εκεί που θα ζήσουμε αιώνια στην ατελείωτη παρουσία Σου .
Αμήν .

.

Καλή συνέχεια στην πορεία μας διαβάτη ...

και πάντα στο νου μας , την Ιθάκη νάχουμε,

την νοητή Ιθάκη Τ΄ Ουρανού ! …

.

Μια γλυκειά καλημέρα σε κάθε διαβάτη και συνοδοιπόρο της ζωής ,

σε κάθε μια αγωνιζόμενη ψυχή , σε κάθε φίλο κι΄ αδελφό ,

που είτε κοντά μου , είτε μακρυά μου ,

ομορφύνατε με την παρουσία σας τη ζωή μου ,

και συμβάλατε με ένα τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο,

στην πνευματική μου πορεία .

Αυτές τις αγνές , όμορφες , ευγενικές υπάρξεις ,
που βρέθηκαν στην πορεία της ζωής μου , και με ανέκτηκαν ,
ευχαριστώ από καρδιάς .

Ο Θεός να σας έχει όλους υπό την σκέπη και την προστασία Του .

.
Διαβάτης

.

.

Με όλα να χαίρεσθε !

.
.
" Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές.
Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθι­στούν λεπτή, ευγενική, ποιητική.
.
Ξυπνήστε το πρωί, να δεί­τε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλα­γος.
.
Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησά­κι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον.
.
Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό.
Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, ό­λα μας οδηγούν στον Χριστό. "

( Γέροντας Πορφύριος )
.
.
Καλή συνέχεια στην πορεία κάθε διαβάτη και οδοιπόρου το δρόμο.
Καλή δύναμη , με υπομονή και ειρήνη στις ψυχές , για να φτάσουμε
όλοι στον ευλογημένο προορισμό .
Στην συνάντηση με Τον Πλάστη και Τον Δημιουργό μας .
.
.
Διαβάτης
.
.

Όταν βρεις Τον Χριστό

.
" Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις.
Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα. Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά.

Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση.

Ο Χριστός είναι σ΄όλες σου τις σκέψεις, σ΄όλα σου τα έργα. Έχεις την χάρη και μπορείς όλα να τα υποφέρεις για τον Χριστό. Ακόμη μπορεί να πάσχεις και αδίκως. Να υποφέρεις αδικίες για τον Χριστό και μάλιστα με χαρά. Όπως έπαθε Εκείνος, το ίδιο κι εσύ μπορείς να πάσχεις αδίκως. Διάλεξες τον Χριστό για να μην πάθεις; Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; "Χαίρω εν τοις παθήμασί μου". Αυτή είναι η θρησκεία μας. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν΄αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί μόνο στον θείο έρωτα. Έτσι θα την αγαπήσει κι Εκείνος.

Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το πάν. Όποιος ζει μέσα του τον Χριστό, ζει πράγματα που δεν λέγονται, άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει. Αυτά είναι αλήθεια. Τα έχουνε ζήσει άνθρωποι, ασκητές στο Άγιον Όρος. Συνεχώς με λαχτάρα ψιθυρίζουν την ευχή : « Κύριε Ιησού Χριστέ ... » "


Εύχομαι όμορφη κι΄ ευλογημένη βδομάδα σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής.
Καλή συνέχεια στο στάδιο των αρετών , και καλή συνέχεια στου καθενός τον αγώνα.
Καλή δύναμη και καλή υπόμονή σε κάθε δυσκολία , πειρασμό και στενοχώρια .


Διαβάτης
.
.

Φίλιππος κα Ναθαναήλ

.
Μια συνάντηση στο δρόμο της καθημερινότητας γίνεται αφορμή συχνά να τινάξεις για λίγο το νου από τη φίλαυτη φροντίδα των προσωπικών αναγκών σου.

Κι αν αυτή η συνάντηση είναι «το καλό συναπάντημα», τότε τα μάτια και τα χείλη σου προδίδουν την εσωτερική ικανοποίηση.

Πώς όμως ο Φίλιππος ήταν τόσο βέβαιος ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας; Πώς πείσθηκε μέσα από μία σύντομη γνωριμία γι’ αυτό; Τι είδε μέσα σε λίγες ώρες ο Φίλιππος; Θαύματα εντυπωσιακά δεν είδε. Τι ήταν λοιπόν αυτό που είδε;
Ο Φίλιππος είδε το ακτινοβόλο πρόσωπο του Κυρίου, που τον ενέπνευσε. Και μόνο η θέα του προσώπου του αρκούσε για να πιστεύσει. Και μόνο η ακοή των θαυμαστών λόγων του αρκούσε για να κατανοήσει ότι Αυτός ήταν η προσδοκία της καρδιάς του. Βλέποντας τον Ιησού Χριστό αισθάνθηκε ότι κάτι το διαφορετικό είχε, κάτι ανώτερο έκρυβε. Αισθάνθηκε την αγιότητά του, τη χάρη του. Καθώς Τον άκουγε να του μιλά, κατανοούσε ότι ποτέ άλλοτε δεν του είχε μιλήσει κανείς με τόση σοφία. Η φωνή του Κυρίου θέρμαινε το εσωτερικό του και δημιουργούσε μέσα στην ψυχή του ιερά συναισθήματα, μια συγκίνηση μοναδική, μια αγάπη πρωτόγνωρη, μια πίστη δυνατή. Γι’ αυτό και αμέσως μόλις φλογίσθηκε η καρδιά του από την αγάπη προς τον Κύριο, θέλησε αυτή την εμπειρία να τη μεταλαμπαδεύσει στον φίλο του.

Ο Φίλιππος πριν από λίγο ήταν αντικείμενο αναζήτησης της θεϊκής αγάπης. Συνάντησε το Λυτρωτή και Διδάσκαλό του και φωτίστηκε με μιας η καθημερινότητά του με το φως της αιωνιότητας. Τώρα η συνάντηση αυτή δε θέλει να μείνει διμερής, γιατί γι’ αυτόν θα κινδύνευε να χάσει τη συναρπαστικότητα της συμπόρευσης και κοινωνίας. Ο επιστήθιος φίλος, ο Ναθαναήλ, πρέπει ν’ ακούσει το χτύπο της καρδιάς του, να νιώσει τη χαρά του, να μη χωρίσουν τον ευλογημένο δρόμο της φιλίας τους.

«Ιησούς ευρίσκει Φίλιππον…»
Φίλιππος ευρίσκει τον Ναθαναήλ…

Μια συνάντηση ζωής αλλάζει μια ζωή, αλλάζει μια φιλία, την αγιάζει, την χριστοποιεί!
«Ακολούθει μοι», το κάλεσμα της σωτηρίας! «Έρχου και ίδε», το κάλεσμα της φιλίας!
.

Οι πιο πάνω σκέψεις , σύμφωνα με την περικοπή του σημερινού Ευαγγελίου ,

της πρώτης Κυριακής των Νηστιών . Της Κυριακής της Ορθοδοξίας !

Οι σημερινές μου σκέψεις και η σημερινή μου ανάρτηση αφιερωμένη

σε όλους τους φίλους και φίλες συνάντησα στο ταξίδι της ζωής μου ,

και με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο , με στήριξαν , με ενίσχυσαν , με βοήθησαν ...

με ένα λόγο ,μια ευχή , μια προσευχή , μου έδωσαν μιαν ανάσα

στην πορεία και στον αγώνα της καθημερινότητας .

Όλους εσάς , σας ευχαριστώ από καρδιάς , και εύχομαι ό,τι καλύτερο

στην πορεία της ζωής του καθενός .

Εύχομαι Το Θείο Φως της Αγάπης Του Ιησού Χριστού

να πλημμυρίζει τη ψυχή και τη ζωή όλων σας .

Σ α ς ..Ε υ χ α ρ ι σ τ ώ ! ! !

Εύχομαι όμορφη κι΄ ευλογημένη Κυριακή σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στου καθενός το δρόμο και την πορεία .

Διαβάτης

Συνάντηση !

.
« Παράγγειλα στους Άγγελους ,

την έγνοια σου να έχουν ,
κι΄ οι Άγγελοι μου είπανε ...

Αγγέλους δεν προσέχουν » !

Κι΄ ας έχει περάσει τόσος καιρός …
δεν πέρασε όμως ούτε μια μέρα που να μην σε σκέφτηκα …

δεν πέρασε ούτε μια νύκτα που να μην σε ονειρεύτηκα …
δεν πέρασε ούτε ένα βράδυ που να μην σου έστειλα σαν χάδι τα δάκρυα μου ,
να σε γλυκοφιλήσουν και να σου ψιθυρίσουν την αγάπη μου .

Σε συναντώ μυστικά και σιωπηλά ,

στης προσευχής τα γόνατα ,

και στης ψυχής μου το αρχοναταρίκι ...

Προσμένοντας Εκείνη τη Συνάντηση , με πόθο …

αν και στον μέλλοντα αιώνα ,
θάναι η πιο γλυκειά στιγμή , και θάν΄ αιώνια ! …

.

..

.

Διαβάτης

.

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου...

,

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου,πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως.

.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης , Υπομονής και αγάπης Χάρισαί μοι τω σω δούλω.

.

Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι Του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου.

.

Ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.»

.

.

.

Ανάμεσα σ’ όλες τις προσευχές και τους ύμνους τις Μεγάλης Τεσσαρακοστής ,

η πιο πάνω , μπορεί να ονομαστεί η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής .

Η όμορφη αυτή Ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου .

Αυτή η σύντομη και απλή προσευχή κατέχει μια τόσο σημαντική θέση

στην όλη λατρεία της Μεγάλης Σαρακοστής.

Διότι απαριθμεί, μ’ ένα μοναδικό τρόπο, όλα τα αρνητικά και τα θετικά στοιχεία

της μετάνοιας , και αποτελεί, θα λέγαμε, ένα «κανόνα ελέγχου»

του προσωπικού μας αγώνα στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής.

Αυτός ο αγώνας σκοπεύει πρώτα απ’ όλα στην απελευθέρωσή μας

από μερικές βασικές πνευματικές ασθένειες , που διαμορφώνουν τη ζωή μας

και μας κάνουν πραγματικά ανίσχυρους ,

ακόμα και για να κάνουμε αρχή στροφής στο Θεό.

.

Αγαπημένοι διαβάτες και οδοιπόροι της ζωής , τι πιο ωραίο θα μπορούσαμε

να ζητήσουμε από τον Θεό, από το να μην κατακρίνουμε τον συνάνθρωπό μας

και να ασχοληθούμε περισσότερο με την δική μας ψυχή , με τον εαυτό μας ,

έτσι ώστε με καθαρή καρδιά και αγνό λογισμό, να εκφωνήσουμε στον Κύριό μας:

«Ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων !

.

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στην πορεία ολονών μας ,

και ας λέμε κι΄ εμείς με την καρδιά μας την πιο πάνω προσευχούλα ,

αυτήν την περίοδο του πνευματικού μας αγώνα ,

και της Μεγάλης Τεσσαρακοστής , και θα δούμε σιγά σιγά ,

να γαληνεύει η τρικυμισμένη θάλασσα της ζωής μας ,

και να απλώνεται γαλήνη και ηρεμία την ψυχή μας.

.

.

Διαβάτης

Το ταξίδι ξεκίνησε ...

.
" Όταν κάποιος ξεκινάει ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει.

Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή.

Πάνω απ΄ όλα η Μ.Σαρακοστή, είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα , η Ανάσταση Του Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού . "

...

Ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα! Καθώς το αρχίζουμε, καθώς κάνουμε το πρώτο βήμα στη «χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής βλέπουμε μακριά, πολύ μακριά - τον προορισμό. Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας. Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα, που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χαρά, Φως, και τη δική μας προσπάθεια μια «πνευματική άνοιξη». Η νύχτα μπορεί να είναι σκοτεινή και μεγάλη, αλλά σε όλο το μήκος του δρόμου μια μυστική και ακτινοβόλα αυγή φαίνεται να λάμπει στο ορίζοντα. «Μη καταισχύνης ημάς από της προσδοκίας ημών, Φιλάνθρωπε!»

( π. Αλέξανδρος Σμέμαν , Από το Βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή» Εκδ. Ακρίτας)

.Από σήμερα ξεκινούμε λοιπόν όσοι επιθυμούμε αυτό το πνευματικό ταξίδι .

Εύχομαι καλή πορεία σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο ης ζωής .

.

Από που πηγάζει η αληθινή χαρά

.
"Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας.

Η σχέση μας με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού.
Από κει πηγάζει η χαρά...
Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα. Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση.
Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει… Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. Μετά μπορεί ν’ αρχίσει η ζήλεια, η γκρίνια, μέχρι και ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται. Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά-σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει. Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σ’ απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν τη βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν.
Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο∙ όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι που σας το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε ένα τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν’ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μας γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρά θα γνωρίσουμε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει.
Αυτά η ψυχή μας θέλει να αποκτήσει. Αν προετοιμαστούμε ανάλογα, η χάρις θα μας τα δώσει. Δεν είναι δύσκολο. Αν αποσπάσουμε την χάρη, όλα είναι εύκολα, χαρούμενα κι ευλογία θεού. Η θεία χάρις διαρκώς κρούει την πόρτα της ψυχής μας και περιμένει ν’ ανοίξουμε, για να έλθει στην διψώσαν καρδία μας και να την πληρώσει. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός, η Παναγία μας, η Αγία Τριάς. Τι ωραία πράγματα! Άμα αγαπάς, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια. Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις, ούτε κόσμο βλέπεις, ούτε τίποτα. Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάς. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σ’ εμπνέει. Δεν είναι αληθινά αυτά; Σκεφθείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ’ όλο σου το είναι, ο Χριστός παντού.
Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις."

«Βίος και Λόγοι» γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

.

Οδεύουμε για Τον Αγώνα . . .

.
"Μακροθυμώ" σημαίνει δίνω χρόνο στη σχέση μου με το διπλανό μου, ώστε να καταλάβει αυτός το λάθος του, ή να αισθανθώ εγώ την υπαιτιότητά μου; Σημαίνει πως δεν αντιδρώ βίαια και "εν βρασμώ", αλλά αφήνω το χρόνο και τον Θεό να με οδηγήσουν στην αποκάλυψη των αιτιών που προκάλεσαν μια σύγκρουση, και της ωφέλειας που μπορεί να προκύψει τελικά από αυτήν.
.
"Υποχωρώ" σημαίνει κάνω λίγο πίσω το εγώ μου. Αρνούμαι τον εγωκεντρισμό μου, "μεριάζω" (κάνω χώρο) στην καρδιά μου για να χωρέσουν μέσα μου όλα; Η στεναχώρια που μου προξενεί ο διπλανός μας, η φιλία μας που δοκιμάζεται, η συγνώμη που του οφείλω, ο θυμός που δεν πρέπει να εκδηλωθεί, η αγάπη που δεν καλλιεργώ όσο θά έπρεπε.

.
"Συγχωρώ" σημαίνει να μπορώ τελικά να χωράω μέσα στον τόπο της καρδιάς μου μαζί με τον συνάνθρωπό μου; Να έχω τόσο συστείλει το εγώ μου, ώστε όχι μόνο να έχω κάνει χώρο για το διπλανό μου, αλλά και να τον προσκαλώ στην καρδιά μου, να τον αποδέχομαι, να τον φιλοξενώ στον τόπο της...

Ο στίβος του καθημερινού μας βίου δεν ορίζεται μόνο με λόγια.

Θέλει αγώνα, άσκηση και άθληση.

Αυτή είναι η δυσκολία του αυτή και η γοητεία του!

.

Οδεύουμε προς την Μεγάλη Τεσσαρακοστή .

Θα εισέλθουμε σε ένα στάδιο , για ν΄ αγωνιστούμε .

Ν΄ αγωνιστούμε με κύριο αντίπαλό μας τα πάθη μας και τον εγωισμό μας .

Θα έχουμε σύμμαχό μας Τον Αγαπημένο Ιησού Χριστό ,

και η Γλυκειά μας Παναγιά θα συμπορεύεται μαζί μας σ΄ αυτόν τον αγώνα ,

να μας ενισχύει και να μας παρηγορεί στις πτώσεις και στις δυσκολίες μας .

Εύχομαι καλή δύναμη στου κάθε διαβάτη και οδοιπόρου τούτο τον αγώνα .

Για όσους γνωρίζω τα ονόματα , σας συναντώ μυστικά στην προσευχή μου . . .

Σε όλους τους υπόλοιπους διαβάτες , που περνούν από τη γειτονιά μας ...

και μ΄ αυτούς συναντιόμαστε , ανώνυμα , και μυστικά ,σαν διαβάτες ,

οδοιπόροι και συνοδοιπόροι της ζωής .

Να εύχεσθε κι΄ εσείς για μένα , γι΄ αυτό τον αγώνα της ζωής ,

να μην λυγίζω , να πέρνω δύναμη ατενίζοντας Τον Εσταυρωμένο ,

και να μην πέφτω στις παγίδες του πονηρού .

Καλή Δύναμη , Ευλογημένη Τεσσαρακοστή ,

και ειρηνική πορεία Προς την Ιθάκη του ο καθένας .

.

Στην πορεία θα ρθούμε αντιμέτωποι με δυσκολίες ,

.

στο τέρμα όμως θα μας γλυκάνει Το Θείο Φως Του

.

Αγαπημένου μας Σωτήρα και Λυτρωτή !

.

Διαβάτης

.

.

Τι είναι η ζωή !

+

" Η ζωή είναι μια ευκαιρία. Επωφεληθείτε την.

Η ζωή είναι ομορφιά. Θαυμάστε την.

Η ζωή είναι ευδαιμονία. Δοκιμάστε την.

Η ζωή είναι όνειρο. Πραγματοποιήστε το.

Η ζωή είναι πρόκληση. Αντιμετωπίστε την.

Η ζωή είναι καθήκον. Εκπληρώστε το.

Η ζωή είναι παιχνίδι. Παίξτε το.

Η ζωή είναι ακριβή. Προσέξτε την.

.

.

Η ζωή είναι πλούτος. Διατηρήστε τον.

Η ζωή είναι αγάπη. Απολαύστε την.

Η ζωή είναι μυστήριο. Γνωρίστε το.

Η ζωή είναι υπόσχεση. Κρατήστε την.

Η ζωή είναι λύπη. Ξεπεράστε την.

Η ζωή είναι τραγούδι. Τραγουδήστε το.

Η ζωή είναι αγώνας. Δεχτείτε τον.

Η ζωή είναι τραγωδία. Κάντε κουράγιο.

Η ζωή είναι περιπέτεια. Τολμήστε.

Η ζωή είναι ζωή. Ζήστε την!

Η ζωή είναι τύχη. Εκμεταλλευτείτε την.

Η ζωή είναι πολύ πολύτιμη. Μην την καταστρέφετε. "

.

Ιδού Έστηκα επί την θύραν . . .

.
ΙΔΟΥ: Την πρώτη κίνηση την έχω κάνει Εγώ.
.
Σε έχω προλάβει. Ο δικός σου ρόλος αρχίζει λίγο αργότερα…

ΕΣΤΗΚΑ: Δεν είναι τυχαίο το σταμάτημά μου μπροστά στην πόρτα σου…

Δεν ήμουν περαστικός από το σπίτι σου και είπα να σταθώ.

Η επίσκεψή μου είναι εντελώς π ρ ο σ ω π ι κ ή .

Έρχομαι αποκλειστικά για σένα παιδί μου …

ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ: Εγώ που έχω τη δύναμη να μπαίνω «και των θυρών κεκλεισμένων»,


θέλω να μπαίνω από την είσοδο του σπιτιού σου.

Από κει που εσύ ανοίγεις, που εσύ δέχεσαι…

Θέλω η επίσκεψή μου να γίνει από ένα άνοιγμα της ψυχής σου
και η είσοδός μου να είναι νόμιμη και αισθητή…

ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ: Που θα πει ζητώ τη συγκατάθεσή σου να μπω.

Δεν παραβιάζω πόρτες.

Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να μ’ ακούσεις πρώτα.

Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να θελήσεις την επίσκεψή μου έπειτα.

Κ ρ ο ύ ω. Θα μου ανοίξεις στο τέλος ;

Είσαι ελεύθερος…

Κύριε , εκείνο το «ιδού» μήπως σημαίνει «αυτή τη στιγμή»;

Εκείνος ο παρακείμενος «έστηκα», μήπως σημαίνει

ότι στην πόρτα μου έχεις σταματήσει εδώ και πολύ καιρό

και υπομονετικά περιμένεις ; . . .

Μήπως το «επί την θύραν» σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπεις

και δεν αρκείσαι σε μια συζήτηση από το παράθυρο

ή κάπου έξω από το σπίτι ; . . .

Κύριε, εκείνος ο ενεστώτας «κρούω» με τρομάζει…

Πόση ώρα χτυπάς;

Ως πότε θα χτυπάς;

Ως πότε θα περιμένεις;

Ως πότε θα με περιμένει η αγάπη Σου;

Ένας λόγος είναι να Σου ανοίξω.

Με βρίσκεις ανέτοιμο...

Μα έχω τόση ανάγκη απ’ αυτή Σου την επίσκεψη …


Αναδημοσίευση από το αγαπημένο Ιστολόγιο " Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι "
.

.

Μόνοι μας και μαζί !

.
" Είναι πολύ όμορφο να ζούμε με τους "άλλους". Δεν είμαστε μόνοι μας. Ούτε ένα λεπτό.
Τις στιγμές, που είμαστε μόνοι μας, είναι οι "στιγμές" που βρισκόμαστε με τον εαυτό μας και ίσως δεν αντέχουμε να τον αντιμετωπίσουμε. Όταν έρθουμε σε ένα σημείο και συμφιλιωθούμε μαζί του, τότε όλα είναι αρμονικά, ειρηνικά, χαρούμενα, ήρεμα!! Άλλο τόσο όμορφο είναι όταν επικοινωνούμε με τους "άλλους", με όλους τους "άλλους", γιατί όλοι είναι εικόνες του Θεού!! Είναι σχέση, που δίνουμε και παίρνουμε.
Είναι σχέση, που πονάμε, αλλά και απολαμβάνουμε.
Είναι σχέση που γνωρίζουμε τους "άλλους" άλλοτε επιφανειακά, άλλοτε πιο βαθιά και, φιλτράροντάς τους, τους "χαιρόμαστε" με τα ελαττώματά τους, με τις αδυναμίες τους, με τις μικρότητές τους! Δεν απορρίπτουμε κανέναν, δεν αγνοούμε κανέναν. Σεβόμαστε όλους, τους πάντες! Γιατί είναι ωραίο, να μην μπαίνουμε στη θέση του Κριτή (κριτή), στη θέση του "φονιά" (του δημίου), στη θέση του ότι είμαστε εμείς ανώτεροι.
Βάζουμε τον εαυτό μας απέναντι στο Θεό και καταλαβαίνουμε, νιώθουμε, πως όλους μας αγαπά Εκείνος όπως ακριβώς είμαστε! Ας μάθουμε να αγαπάμε, ας μάθουμε να κάνουμε λάθη, και τότε θα γνωρίσουμε και θα νιώθουμε πολύ κοντά με όλους τους άλλους. Γιατί τότε θα νιώθουμε μέσα μας και όλη την αγάπη του Θεού, θα εκφράζουμε την αγάπη μας στο Θεό.

Είναι μεγάλη επιτυχία και μεγάλη τέχνη, να ζούμε στιγμές μόνοι μας, με τον εαυτό μας και με τον Υπεράγαθο Θεό.. Κατανυκτικά. Ήσυχα. Βαθυστόχαστα. Προσευχητικά.
Και μεγάλη υπόθεση, μεγάλη κατάκτηση και ομορφιά, να συναντούμε τους αδελφούς μας, διακριτικά, σεβαστικά, με αποδοχή της μοναδικής ψυχής τους.
Μιλούμε για ψυχές λίγες, που τις δοκιμάσαμε και τις εμπιστευθήκαμε. Θέλει χρόνο και πολλή επιμέλεια αυτή η επιλογή. Και αγώνα ψυχικού εξευγενισμού επίμονο. Δικό μας βασικά αγώνα, μα και του άλλου, που πρόκειται να συνδεθούμε αδελφικά μαζί του. "

...........................................................................

Εύχομαι καλή μέρα , και όμορφη κι΄ ευλογημένη βδομάδα

σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .

Καλή δύναμη σε όλους.

Διαβάτης

Συγκλονιστικό ! Ένας γιατρός ομολογεί ...

.

" -Πότε ακριβώς καί γιατί, σταματήσατε νά κάνετε εκτρώσεις;

.
-Αυτό πού θά σάς διηγηθώ τώρα, είναι λυπηρό, καί πολύ φρικτό, αλλά δέν πρέπει νά ωραιοποιούμε κάτι, γιά τό οποίο πρέπει νά ντρεπόμαστε...
Πρός θλίψι καί δυστυχία μου, τό 1988 έκανα άμβλωση σέ μία προχωρημένη εγκυμοσύνη τών 4,5 μηνών. Κατά τήν διάρκεια τής επέμβασης πού όταν τήν θυμάμαι μού φέρνει πάντοτε ταραχή, μέ φρίκη εκατάλαβα ότι είχα έναν φονιά μέσα μου. Μία εγχείρηση πού ήταν πάντοτε γιά μένα πράξις ρουτίνας, μού έγινε τελικά ένας πραγματικός εφιάλτης...
Μέ τήν πρώτη κίνηση τής λαβίδας συνθλίψεως έβγαλα τό χεράκι καί τό πέταξα ματωμένο πάνω στό τραπέζι τών εργαλείων...
Καί ξαφνικά παρατήρησα ότι τό νεύρο τού χεριού πού κρεμόταν, καθώς ακούμπησε στό ιώδιο μέ τό βαμβάκι πάνω στό τραπέζι, ερεθίστηκε από τήν οξύτητα τού ιωδίου κι΄ άρχισε έντονα τό μικρούλικο χεράκι νά συσπάται . . .
Μέ τήν επόμενη κίνηση έβγαλα καί τό ποδαράκι. Καί συνέβηκε πάλι τό ίδιο. Τώρα έτρεμε καί ταρακουνιώταν τό πόδι. Τέτοιο πράγμα δέν μού είχε ποτέ ξαναγίνει. Ύστερα μέ τήν αρπάγη τής λαβίδας έπιασα τήν καρδιά τού μωρού, ή οποία κτυπούσε ακόμη, έβλεπα τίς συσπάσεις της, ολοένα πιό αργά μέχρι πού στό τέλος σταμάτησε . . .
Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα διαπράξει φόνο, ότι είχα θανατώσει έναν ζωντανό άνθρωπο!
Ή γυναίκα έπεσε σέ ακατάσχετη αιμορραγία, κινδύνευε πιά ή ζωή της...
Προσευχήθηκα στόν Θεό, καί Του είπα:

" Κύριε, βοήθησέ με νά σώσω αυτή τήν γυναίκα, καί τιμώρησε εμένα !..."
Από τότε, ποτέ μου δέν ξαναέκανα έκτρωση. Καί έτυχε ή νέα μου γνώσις νά συμπίπτει μέ τήν θέση τής Εκκλησίας - ότι τό έμβρυο είναι ζωντανό ανθρώπινο πλάσμα από τήν πρώτη στιγμή γονιμοποίησης τού ωαρίου.
Ή ενδομήτριος παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη καί βαρύτερη αμαρτία από ένα απλό φόνο, απέναντι ενός αδύναμου παιδιού πού δέν μας φταίει σέ τίποτα... "

.

( Συνέντευξη στο περιοδικό " Ορθοδοξία " του Δρ Στόγιαν Αδάσεβιτς , γνωστού χειρούργου - γυναικολόγου . Η συνέντευξη αυτή, πού συγκλονίζει γιά τήν ειλικρίνειά της είναι ταυτόγχρονα καί μία δημόσια ομολογία )

( Αναδημοσίευση από : www.kivotoshelp.gr/ )

.

................................................................................

.

Δεν νομίζω ή πιο πάνω ομολογία να μην συγκλονίζει .

Και δυστυχώς , γεγονότα σαν αυτό έχουν γίνει καθημερινά

φαινόμενα στις μέρες μας .

Ας είμαστε σε εγρήγορση και επιφυλακή .

Όπου , και ό,τι μπορεί ο καθένας μας να προστατεύσει και να διαφυλάξει.

Μ΄ ένα μας λόγο . . . μια συμβουλή . . . μια προσευχή ! . . .

Καλή δύναμη σε όλους .

.

.

Διαβάτης

.

.

Θυσία !

.

Θυσία: Μια λέξη που ηχεί τόσο απόμακρη, που φαντάζει τόσο διαφορετική με την εποχή μας. Λες και έρχεται από ένα άλλο κόσμο, τόσο ξένο όσο και μακρινό.

Και όμως εδώ και 2010 χρόνια προβάλλεται μπροστά μας, το μοναδικό και ανεπανάληπτο πρότυπο θυσίας . . .

Το ψάχνεις ; Το αναζητείς ; Ποθείς να το συναντήσεις ;

Ψάξε σε μια φάτνη στη Βηθλεέμ και δες ένα Θεό να γεννιέται ταπεινός και άσημος . . .

Ανηφόρισε στον φρικτό Γολγοθά και βρες ένα Θεό να θυσιάζεται από αγάπη για τον κόσμο.

Τί πλέον ζητείς ; . . . Να μιμηθείς και να διδαχθείς τον Χριστό στην Θυσία Του!

.

.

Όντως μεγάλο πράγμα!

Να μπορέσεις να θυσιάσεις το εγώ σου και να μοιράσεις αγάπη !

Να σκορπίσεις χαμόγελο , να προσφέρεις ελπίδα , να δώσεις παρηγοριά !

Ακόμη όμως ανώτερη και μεγαλύτερη θυσία :

Να θυσιάσεις τον εγωισμό σου στο βωμό της ταπείνωσης.

Να θυσιάσεις το μίσος σου στο βωμό της συγχωρητικότητας.

Να θυσιάσεις τα πάθη σου στο βωμό της μετάνοιας.

Να θυσιάσεις τις αμαρτίες στο βωμό της εξομολόγησης.

.

Να θυσιάσεις λίγο από το χρόνο σου για να ακούσεις τον αδελφό σου .

Να θυσιάσεις τον παλαιό άνθρωπο στο βωμό του νέου, αναγεννημένου ανθρώπου.

Να θυσιάσεις την κοσμική ζωή σου, στο βωμό της πνευματικής χαράς.

Τέλος να θυσιάσεις την κόλαση που μέχρι τώρα ζούσες,

στο βωμό του Παραδείσου που από τώρα μπορείς να γευτείς.

Άραγε από μια τέτοια Θυσία δεν ευαρεστείται ο Θεός ; . . .

.

.

.

Εύχομαι ο καθένας μας να κάνει αυτό που μπορεί , αυτό που δύναται .

.

Ξεκινόντας από τα μικρά . Από μικρές θυσίες κάθε φορά .

.

Κανείς δεν ζητά σήμερα να θυσιάσουμε τη ζωή μας ,

.

κάτι το οποίο οι μάρτυρες έκαναν με χαρά για την αγάπη Του Χριστού

.

τον καιρό των διωγμών.

.

Αυτό που έχουμε να θυσιάσουμε σήμερα ,

.

είναι κομμάτι απ΄ τον εγωισμό μας και τα πάθη μας .

.

Είναι λιγάκι από τον χρόνο και την καλοπέρασή μας ,

.

για χάρη του αδελφού μας .

.

Αυτό μονάχα . . . Μπορούμε να το κάνουμε ; . . .

.

Μπορούμε ν΄ ανοίξουμε ένα παράθυρο στην καρδιά μας ,

.

να βγει αγάπη προς τα έξω , και να μην την κρατούμε ασφυκτικά κλεισμένη .

.

.

Καλή δύναμη σε όλους .

.

Διαβάτης

.

.

Παναγία Δέσποινα !

.
" Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με, και διαφύλαττε τον δούλο σου από παντός κακού ψυχής τε και σώματος, και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου. Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλιάς σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών. Χαίρε και ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, και πρέσβευε υπέρ του δούλου σου Κυρία και Δέσποινα των Αγγέλων και Μήτηρ των χριστιανών, βοήθησόν μοι τω δούλω σου. Ω Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε, χαίρε η χαρά των θλιβομένων και η παραμυθία των λυπουμένων. Χαίρε η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων, χαίρε των αγίων αγιωτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, χαίρε του Πατρός αγίασμα, του Υιού το σκήνωμα, και του Αγίου Πνεύματος το επισκίασμα. Χαίρε του πάντων Βασιλέως Χριστού του Θεού ημών το τερπνόν παλάτιον, χαίρε η Μήτηρ των ορφανών και η βακτηρία των τυφλών, χαίρε το καύχημα των χριστιανών και των προσκαλουμένων σε ο έτοιμος βοηθός.
Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου, ότι εις τας παναχράντους χείρας σου παρατίθημι το πνεύμα μου. Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου ίνα εισέλθω καθαρός και αγνός εις τον Παράδεισον. Μη απορρίψης με, Κυρία μου, τον δούλον σου, αλλά βοήθησόν μοι, και δος μοι το συμφέρον της αιτήσεως. Λύτρωσαί με παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης και ασθενείας, και δώρησαί μοι προ του τέλους μετάνοιαν, ίνα σωζόμενος τη μεσιτεία και βοηθεία σου, εν μεν τω παρόντι βίω από παντός εχθρού ορατού και αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοις θελήμασι του αγαπητού σου Υιού και Θεού ημών, εν δε τη φοβερά ημέρα της κρίσεως από της αιωνίου και φοβεράς κολάσεως προσκυνώ, ευχαριστώ και δοξάζω το πανάγιόν σου όνομα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. "
.
( Προσευχή την οποία ο Νεοφανής Άγιος και θαυματουργός
στην Ρωσσία , Δημήτριος , Μητροπολίτης Ροστοβίας ,
έλεγε κάθε μέρα προς Την Παναγία μας ).


Εύχομαι η Γλυκειά μας Παναγιά να έχει κάθε διαβάτη και οδοιπόρο

της ζωής υπό την Σκέπη και προστασία Της κάθε στιγμή .
.
Καλή συνέχεια στου καθενός την πορεία και τον αγώνα .
.
Διαβάτης
.
.

" Χαίρε Οσμή Της Χριστού Ευωδίας ! "

.

"Μητέρα του Κυρίου! Η Θεοτόκος!

Ο ζωντανός Ναός όπου κατοίκησε για εννέα μήνες ο ίδιος ο Θεός!

Ο Γλυκασμός των Αγγέλων! Η Μάνα των Ορθοδόξων!

Η Φοβερά Προστασία! Η Σκέπη του κόσμου!

Η Υπέρμαχος Στρατηγός της Ρωμιοσύνης!

Η ΕλευΘερώτρια του Γένους μας!

Η Ασπίδα του Στρατού μας!

Η Ευλογία των παιδιών μας!

Η Ελπίδα των ασθενούντων!

Η Γιάτρισσα! Η Γοργοεπήκοος!

Η Πρεσβεία πάντων των Πιστών!

Η Βοηθός πάντων των ευσεβών!

Η Ανίκητη Φρουρός !

Η Γλυκοφιλούσα Μητέρα του Χριστού μας!

Το Ρόδο το Αμάραντο! "

.

Η Παναγία είναι η μόνη ελπίδα.

Δέν υπάρχει άλλη γιά τούς πολλούς απελπισμένους.

Μονάκριβη μάνα. Είχε απελπιστεί από τίς ικανότητές της.

Δέν στεκόταν στά δεκανίκια τών λόγων τών άλλων.

Στηριζόταν στόν σταυρό τού Υιού της.

Ο πόνος τήν ομόρφαινε πιό πολύ.

Στόν κίνδυνο βρήκε τή λύτρωση.

Επέλεξε τή σιωπή. Κυνηγήθηκε. Αγάπησε τά δύσκολα.

‘Αντεξε στόν πόνο.

‘Ηξερε ν’ αναμένει.

.

Ελπίδα στό μέλλον,

απελπισία καλή στό παρελθόν,

χαρά στό νύν, μακαριότητα στό αεί.

Πάντα η θυσία.

.

Κρίση ! ! ! ; ; ;

.

" Τα είχα όλα μια φορά,

μα ήθελα παραπάνω,

τι να τα κάνω τώρα πια

απόψε που " ΣΕ " χάνω. "

.

.

.

Όταν θέλουμε ν΄ αποδώσουμε ευθύνες

για τη ροή που πέρνουν τα πράγματα

στην καθημερινή μας πορεία ,

τα ρίχνουμε όλα στην κρίση .

Κρίση οικονομική , υλική , παγκόσμια . Κρίση στην πολιτική ,

κρίση σε όλους τους τομείς ,

και μέσα σε όλα αυτά , μας πέρνει όλους το ποτάμι .

Ωκεανός κρίσεων. Η μια κρίση διαδέχεται την άλλη

όπως τα κύματα και όλες μαζί συνθέτουν την εικόνα

της φουρτούνας, της ταραχής.

Μέσα στα σκοτεινά σπλάχνα αυτού του ωκεανού χάνεται ο άνθρωπος.

Χάνεται στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει την κάθε κρίση

που σα νάρκη κρύβεται ύπουλα στο επόμενο βήμα του.

.

Ο καθένας μας προσπαθεί να κρατηθεί στη επιφάνεια του ωκεανού.

Πώς να κρατηθεί ; . . . Χωρίς σωσίβιο . . . Χωρίς πυξίδα . . .

Όλες αυτές τις αθεράπευτες κρίσεις

τις γέννησε η απουσία μιας κρίσης που ο άνθρωπος φρόντισε,

να εξορίσει από τη ζωή του . Της κρίσης Του Θεού.

Έκανε οδηγό, την δική του κρίση που έγινε τελικά κρίμα,

κατάκριση και καταδίκη του.

Μήπως τελικά όλες οι κρίσεις πηγάζουν απ΄ Αυτήν την απουσία

από τη ζωή μας ;

Από την απουσία Εκείνου , που μ΄ ένα Του λόγο κόπασαν τα κύματα ,

και γαλήνευσε η φουρτουνιασμένη θάλασσα ;

Μήπως τελικά θέλοντας να ξεφορτωθούμε τις προσωπικές μας ευθύνες

ο καθένας , τα ρίχνουμε στην γεννική κρίση ;

Μα τι συμβαίνει τελικά , όταν εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για την κρίση

των ηθικών αξιών !

Όταν εμείς οι ίδιοι , σαν τον άφρονα πλούσιο ποθούμε όλο και περισσότερα .

Μα τι θα γίνει άραγε αν απόψε είναι η τελευταία νύκτα της ζωής μας ;

Ποια θα είναι άραγε η απολογία μας ενώπιών Του ;

Μήπως θα τα φορτώσουμε και τότε όλα στην κρίση ; . . .

.

Εύχομαι να έχουμε όλοι μας μια ειρηνική και ευλογημένη μέρα ,

ένα ευλογημένο μήνα , και καλή συνέχεια στην πορεία μας .

.

Και ας εναποθέσουμε κάθε μας ανησυχία Στον Κύριο ,

.

και όπως λέει ένας μοναχός :

.

" Πιστεύω Κύριε σ' Εσένα ,

γιατί έξω από Εσένα,

δεν υπάρχει τίποτα για μένα." !

.

( Σ΄ ευχαριστούμε Ανθή μου , που το μοιράστηκες μαζί μας )

.

.

Διαβάτης

.

.