Μια συγκλονιστική Θεία Λειτουργία !

Σάββατο . 31/ 1 / 2009 .Τελευταία μέρα του μηνός Ιανουαρίου ...

Πολύ τυχαία βρέθηκα σε μιαν πολύ ξεχωριστή Θεία Λειτουργία .

Δεν τελέστηκε σε ναό , ούτε σε μοναστήρι , ούτε σε πατεκκλήσι ...

Τελέστηκε , λιτά , απλά , και ταπεινά , με ένα παπά και δυό ψάλτες ,

σε ένα γηροκομείο , εδώ στην Λευκωσία .

Στο όμορφα και απλά διαμορφωμένο σαλόνι του γηροκομείου ,

μ΄ ένα τραπέζι με όλα τα Ιερά αντικείμενα που χρειαζόντουσαν για τη Θεία Λειτουργία,

και την τέλεση Του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας ,

ο πάτερ Κωσταντίνος , τέλεσε την Θεία Λειτουργία νωρίς το πρωί σήμερα.

Καμιά πενηνταριά παππούδες και γιαγιάδες , καθισμένοι οι περισσότεροι

σε τροχοκαθίσματα , ανήμποροι να κινηθούν μονάχοι ,

με τα ριτιδιασμένα τους πρόσωπα , τα κάτασπρα μάλλια , την κούραση από τα χρόνια

στην όψη τους , με δακρυσμένα μάτια κάποιες γιαγιάδες ,

παρακολουθούσαν με συγκίνηση και δέος την Θεία Λειτουργία ...

Έβλεπες στα μάτια τους μια λάμψη ανεξήγητη,

σαν να ξεχείλιζε ένας πόθος μέσα από την καρδιά τους ,

διψώντας και αναζητώντας κάτι ...

... Ίσως αναμένοντας το αποκορύφωμα της Θείας Λειτουργίας ...

Το Μυστήριο των μυστηρίων ! Την Θεία Κοινωνία !

Την Μετάληψη των αχράντων μυστηρίων μες την ψυχή του ο καθένας απ΄ αυτούς ...

Και στο τέλος , την ανακούφηση στα πρόσωπά τους , κοινωνόντας ένας ένας,

Το Σώμα και Το Αίμα Του Αγαπημένου Τους Λυτρωτή ,

που πολλοί απ΄ αυτούς ίσως Αυτόν αναμένουν από στιγμή σε στιγμή ,

για να τους αναπαύσει και να τους ξεκουράσει στην αιώνια μακαριότητα ,

στην ζεστή Του αγκαλιά ...

Κοινωνόντας τους λοιπόν στο τέλος ο ιερέας , ευλαβικά και προσεκτικά τον καθένα ,

φτάνει σ΄ ένα παππούλη , που κοιμότανε πάνω στο τροχοκάθισμά του , και φαντάζομαι

μη αντιλαμβανόμενος τι συνέβαινε γύρω του , όταν πλήσίασε το χέρι του ο ιερέας κρατώντας

την λαβίδα με την Θεία Κοινωνία , ένοιωσε , και ξαφνιασμένος άνοιξε τα μάτια του ο

παππούλης , και μη ξέροντας τι νόμισε εκείνη τη στιγμή ... τον καθησύχασε απλά μια

νοσοκόμα , λέγοντάς του : " μη φοβάσαι παππού , είσαι στη γή ... " , θέλοντας να του πεί πως

δεν έφυγε ακόμη για τον άλλο κόσμο , και πως αυτός που στεκόταν από πάνω του ήταν απλά

ο ιερέας , και όχι κάποιος άγγελος τ΄ όυρανού που μετέφερε τη ψυχή του ...

που ίσως αυτό νάταν η λύτρωση και η ανάπαυσή που αποζητούσε το απλανές βλέμμα του.

....

Η συγκίνηση που έζησα σήμερα , παρακολουθώντας αυτή τη Θεία Λειτουργία ,

δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια .

Ήταν κάτι συγκλονιστικό !

Που μέσα απ΄ το βέμμα κάποιου ριτιδιασμένου παππούλλη ,

και κάποιας καμπουριασμένης γιαγιούλας μπορεί να το γεφθεί κανείς .

Αγαπημένα μου γεροντάκια , σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου ,

για όλα τούτα τα συναισθήματα που πλυμμυρίσατε σήμμερα τη ψυχή μου .

Καλό παράδεισο σε όλους σας .

Σας αγαπώ πολύ ...

....

Μετάνοια ...

" Μετάνοια !


Διάρρηξη της καρδιάς ...


Άνθιση Του Θεού ! "


Προσωπικές μου σκέψεις για το πιο πάνω:

Το ωραιότερο δώρο Του Θεού προς το πλάσμα Του .

Καθημερινά και αδιάλειπτα ... και όποτε το ίδιο το πλάσμα

επιθυμήσει να το αποκτήσει .

Η ανοικτή πύλη και η σύνδεσή μας

με τα ουράνια και τα αιώνια .

Η συνεχής υπόσχεση Του Ιησού απέναντί μας .

" Παιδί μου σ΄ αγαπώ . Μην απελπίζεσαι.

Ό,τι κι΄ αν έχεις κάνει σε συγχωρώ .

Η ζεστή μου αγκαλιά , είναι πάντα ανοικτή για σένα ... "

.......

Μια γλυκειά καλημέρα από τη συννεφιασμένη μεγαλόνησο .

Και ένα όμορφο κι΄ ευλογημένο σαββατοκυρίακο στον κάθε διαβάτη

και συνοδοιπόρο της ζωής .

.

Όσο ...

«Όσο έχεις χέρια άπλωνε τα στον ουρανό για προσευχή…

Όσο έχεις δάχτυλα κάνε τον σταυρό σου…

Όσο έχεις μάτια γέμιζε τα δάκρυα…

Όσο η καρδιά σου κτυπά , αγάπα ... χωρίς όρια , χωρίς όρους»

Βέβαιος ότι σώθηκε είναι εκείνος που μπήκε στην βασιλεία του Θεού

και άκουσε και την πόρτα να βροντάει πίσω του.

Μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα ας έχει ο καθένας .

Ο Πνευματικός Αγώνας

Όλοι όσοι ακολουθούν τον Ιησού κάνουν έναν πνευματικό αγώνα. Έναν αγώνα που μας λέει ο άγιος Σιλουανός οι άγιοι τον διδάχτηκαν στην μακρόχρονη πείρα τους από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.Ο αγώνας αυτός γίνεται κάθε ημέρα και ώρα.Άν μάλωσες, κατέκρινες ή στεναχώρησες αδερφό, έχασες την ειρήνη σου. Άν δέχτηκες λογισμό κενοδοξίας ή περιφρόνησες τον αδερφό, έχασες τη χάρη. Άν σε πρόσβαλε σαρκικός λογισμός και δεν τον έδιωξες άμεσος, θα ψυγεί στην καρδιά σου η αγάπη για τον Θεό και δεν θα έχεις παρρησία στην προσευχή. Άν αγαπάς την εξουσία ή τα χρήματα, δεν θα γνωρίσεις ποτέ την αγάπη του θεού. Άν έκανες το δικό σου θέλημα, ηττήθηκες από τον εχθρό και ακηδία θα καταλάβει την ψυχή σου. Άν μίσησες τον αδερφό, αυτό σημαίνει ότι εξέπεσες από τον Θεό και σε κυρίευσε πονηρό πνεύμα.

( Άγιος Σιλουανός )

Όσο μπορείς ...

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις

την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον,

όσο μπορείς .

Μην την εξευτελίζεις ,

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την ,

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κωσταντίνος Π. Καβάφης

Από τους αγαπημένους μου ποιητές ο Καβάφης ,

κι΄ από τα αγαπημένα μου ποιήματα το " Όσο Μπορείς "

Είθε , και στη ζωή μας , όσο μπορούμε ο καθένας ,

ν΄ αγωνιζόμαστε ,

να παλεύουμε με τον εχθρό της ψυχής μας ,

να μην μας νικούν τα πάθη μας .

Δεν είναι το πολύ ...

είναι η προαίρεση της ψυχής μας ...

Την καλημέρα μου από την μεγαλόνησο ,

στον κάθε διαβάτη από τούτο το σοκάκι .

" Το Κλειδί "

Θέλω να φτιάξω ένα κλειδί,
Μπρούντζο κλειδί , ατσάλινο , χρυσό

ή ό,τι άλλο , τεχνίτη , δε με μέλλει
Ναν΄ το κλειδί όμως αυτό θαυματουργό.

Καστρόπορτες ν ΄ανοίγει σιδερένιες
Να βρίσκεις μέσα , που τις έπνιξαν οι έγνοιες ,
μορφές χλωμές , και σκυθρωπές , και μαραμένες ,
αλαφιασμένες ! ....

Πόρτες ν ΄ανοίγει σκουριασμένες απ΄τα χρόνια
Τις κλείδωσε η ντροπή , η καταφρόνια ....
Πίσω τους ανεμορημαγμένες – φαντάσματα του χτες -
ψυχές λησμονημένες .

Και να σηκώνει αμπάρες σ΄αψηλά αρχοντικά ,
με τα χοντρά τα τείχεια , τα διπλά ,
καρδιές – παγόβουνα – που μένουνε εκεί ,
σκλάβοι του «εγώ» τους ...

κουφοί στους κτύπους της καρδιάς των αδελφών τους .

Να ξεκλειδώνει και χαμόπορτες , χορταριασμένες
που εκδίκησης θρασομανούν αγκάθια – μύρια τα πάθια -
οχιές φαρμακιερές , κι ΄αράχνες μίσους φωλιασμένες,
που πνίγουν τις ψυχές .

Και θέλω ακόμα , το θαυματουργό κλειδί ,

τεχνίτη που γυρεύω ,
- παζάρια δεν σου κάνω , όσα κι΄αν έχω τα ξοδεύω -
πόρτες χρυσές , και σκαλιστές , ν΄ανοίγει σε παλάτια
που στάζουν της ολαδιανής ψυχής τους το κενό ,
νυκτοήμερα του πλούτου της ανίας που ρουφούν,
πού ΄χουν μοναδική παρέα τη μοναξιά τους , και το άγχος,
μην γίνουν όλα ξένα τα δικά τους .

Κι ΄αυτό το ίδιο το κλειδί μου να ταιριάζει,
στο φτωχικό της χήρας μάνας που στενάζει ,
- αρρώστιες , πείνα , γύμνια , βουβός καυμός και πόνος -
σμάρι ένα ,γύρω καρτερούνε τα πουλιά της ,
μια τόση δα θεσούλα στα φτερά της .

Τέτοιο κλειδί, τεχνίτη , θέλω να μου βρεις,
Να μπω στις πόρτες τις κλειστές , τις διπλοτριπλοσφαλιστές
Κι ολόγυρα να χύσω,
το χρυσό γέλιο της χαράς και της συμπόνιας λάδι,
το δροσονέρι της στοργής , το τρυφερό το χάδι ,
καθάριο βλέμμα ,φως , ελπίδα και γαλήνη ,
στα χερσοτόπια των ψυχών ν΄ανθοβολήσουν κρίνοι.

Αμπαρωμένος πια κανείς ! Τεχνίτη πες , μπορείς ;
...Χαμογελά ο δουλευτής – τέτοιο υπάρχει από παλιά κλειδί-
πριν δυο χιλιάδες χρόνια τό ΄φερε στη γη ,
τρανός τεχνίτης , κι ΄ άφθαστος ...
Κι ΄ανοίγει να το βρει στου χρόνου ένα ντουλάπι ...

κι ΄έγραφε πάνω το κλειδί ... ΑΓΑΠΗ !

Υστερόγραφο :

( Ξεχασμένο στα συρτάρια και στις αναμνήσεις

απ΄ τα νεανικά μου χρόνια . Απ ΄ τις νεανικές

κατασκηνώσεις του Αγίου Νικολάου Στέγης ,

όπου τρφοδοτούσαμε τη ψυχή μας , για νάχουμε

σήμερα χυμούς, και ρίζες , κι΄ αντοχές )

Συγκλονιστκό !

«Σκότωσα δέκα άτομα στην Κύπρο»

Συγκλονιστική ομολογία Τούρκου ηθοποιού για την εισβολή στην Κύπρο το 1974 .

«Ο πρώτος ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος. »
Λευκωσία: «Σκότωσα δέκα άτομα. Ο πρώτος που σκότωσα, ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης». Τη συγκλονιστική ομολογία έκανε ο γνωστός Τούρκος ηθοποιός Ατίλα Ολγκάτς, αναφερόμενος στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Πολέμησε κατά την εισβολή υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία. Μιλώντας σε εκπομπή στο τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι Star, ο ηθοποιός είπε ότι καθώς ξεκινούσε η εισβολή του 1974, είχε μόνο μία μέρα για να απολυθεί, αλλά μόλις ξεκίνησε η επιχείρηση, έφυγε από τη Μερσίνα για την Κύπρο.Κατά τη διάρκεια της εκπομπής ανέφερε: «Είπα στο διοικητή μας ότι εγώ είμαι καλλιτέχνης και ότι δεν μπορώ να σκοτώσω. Εδώ τελειώνει η τέχνη, εδώ αρχίζει η αληθινή ζωή, ο πόλεμος. Σου έδωσα εντολή κι εσύ θα σκοτώσεις, μου είπε».Ο Ολγκάτς συνέχισε λέγοντας: «Ο πρώτος που σκότωσα, ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης. Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του με έφτυσε. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε. Στη συνέχεια, σκότωσα άλλους εννιά. Κι αφού τους σκότωνα, πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα, αλλά την επομένη, σκότωνα και πάλι. Δεν λένε να βγουν από τα όνειρά μου οι εικόνες αυτές. Για αρκετό διάστημα έκανα ψυχολογική θεραπεία. Για το λόγο αυτό, δεν μπορώ ακόμη να φάω κρέας, δεν μπορώ να δω αίμα, γιατί αμέσως θυμάμαι τα παιδιά που σκότωσα».

Ο ηθοποιός είπε πως αποκαλύπτει για πρώτη φορά την αλήθεια αυτή και είπε: «Ο πόλεμος με επηρέασε για μεγάλο διάστημα και επαγγελματικά. Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα. Ακόμη και σήμερα θυμάμαι το διοικητή να μου λέει, νομίζεις ότι πάντα θα σκοτώνεις πάνω στη σκηνή; Πάρε το όπλο και σκότωσε κάποιον στ' αλήθεια, να δεις πώς είναι».

.....

35 Χρόνια μετά , κι΄ υπάρχουν ακόμα μανάδες που περιμένουν τα παιδιά τους να γυρίσουν ...

35 Χρόνια μετά , και ακούς τέτοιες φρικτές και συγκλονιστικές αποκαλύψεις ...

35 Χρόνια μετά , και θάβουμε ακόμη τους νεκρούς μας ...

Το δάκρυ δεν θα στεγνώσει ποτέ , ούτε στα 35 , ούτε στα όσα χρόνια κι΄ αν περάσουν ...

....

Πώς μπορούμε να πούμε καλημέρα , μετά από τέτοια αποκάλυψη ....

Θεέ μου , απάλυνε τον πόνο όλων αυτών των μανάδων που ακόμη περιμένουν ,

που ακόμη πονούν , που ακόμη υποφέρουν ...

Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει ασκητής

Μετά από πολλά χρόνια , κάποιος οικογενειάρχης σκέφτηκε ότι ο δρόμος που είχε ακολουθήσει , δεν ήταν αυτός που πραγματικά ήθελε .

....

Πίστευε πως έπρεπε να γίνει ασκητής , και να βρίσκεται έτσι πιο κοντά στο θεό , που τόσο ποθούσε η ψυχή του ....

Τα μεσάνυχτα μιας ημέρας ο άνθρωπος που ήθελε να γινει ασκητής σκέφτηκε:

"Ηρθε η ώρα να παρατήσω το σπιτι μου και να πάω να βρω το Θεό.

Αχ, ποιος με κρατούσε τόσον καιρό μεσα σ'αυτό το ψέμα;"

Ο Θεός ψιθύρισε: Εγώ !

Μα τα αυτιά του ανθρώπου ήτανε κλειστά.

Με ενα μωρό αποκοιμισμένο στην αγκαλιά της , κειτόνταν η γυναίκα του και κοιμόταν ήσυχη δίπλα του στο κρεβάτι τους...

Ο άνθρωπος είπε:

"Ποιοί είστε εσείς που με πλανούσατε τόσον καιρό;"

Η φωνή ξαναμίλησε: "Αυτοί , είναι ο Θεός".

Μα εκείνος , και πάλιν δεν άκουσε.

Το μωρό έβγαλε μια φωνή μέσα στον ύπνο του , και σφίχτηκε πιο κοντά στη μητέρα του.

Ήταν η κραυγή Του Θεού !Ο Θεός πρόσταξε:

"Στάσου ασυλλόγιστε, μην αφήνεις το σπίτι σου!".

Μα εκείνος δεν άκουε τίποτε.

Ο Θεός αναστέναξε , και είπε θλιμμένος:

"Γιατί ο δούλος μου με παρατά και πηγαίνει αλλού να με γυρέψει;"

"Εγώ , Είμαι εδώ , μέσα στο σπίτι του , μέσα στην γυναίκα του , μέσα στο παιδί του , κι΄ αυτός δεν με βλεπει , δεν με ακούει , δεν με αισθάνεται , και πάει αλλού για να με ψάξει ! »

Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ ,

Νόμπελ Λογοτεχνίας.

" Ενώπιων της Αγίας Τράπεζας ... "

Σ ΄ ευχαριστούμε πατέρα Ανδρέα ,

για τις προσωπικές σου εμπειρίες που κατάθεσες ψες , απλά και ταπεινά ,

ενώπιων της μυστικής τράπεζας της δικής μας ψυχής ,

σε μια προσωπική μας πορεία , προς αναζήτηση Του Θεού .

Έχεις την αγάπη και τις προσευχές όλων μας …

Ένας διαβάτης απ΄ τους ακροατές της « Κιβωτού »

...

Σκέψεις ...

« Δεν μαζεύουμε περισσότερα για να δώσουμε …

… μοιράζουμε αυτά που έχουμε ! »


« ΄Οταν παίρνεις γεμίζουν τα χέρια σου …


… όταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου ! »



Μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον καθένα .

Πίσω από ένα « Κύριε Ελέησον » ...

Κρύβεται η μετάνοια: "Χριστέ μου, έκανα κάτι που με απομάκρυνε από κάποιον, βοήθησέ με να ξαναγυρίσω"

Κρύβεται η παράκληση: "Χριστέ μου, σε παρακαλώ βοήθησέ με"

Κρύβεται η ταπείνωση του "Εγώ": "Χριστέ μου, δεν μπορώ μόνος μου, σήκωσε λίγο το σταυρό μου"

Κρύβεται η εμπιστοσύνη: "Χριστέ μου, περιμένω το δικό σου έλεος, πιστεύω ότι θα μου το δώσεις"

Κρύβεται η ομολογία: "Χριστέ μου, εσύ είσαι ο δικός μου Κύριος, όχι γιατί μου επιβλήθηκες με μαγικό τρόπο αλλά επειδή θέλω να σε μιμηθώ"

Κρύβεται η Ανάσταση: "Χριστέ μου, αν με ελεείς, και μετανοήσω, και Κοινωνήσω, θα ζήσω για πάντα στην παρέα σου"

Σε ένα "Κύριε Ελέησον" κρύβεται ΟΛΗ η Ορθοδοξία.

...

" Κύριε , Ιησού Χριστέ , ελέησόν με "

Αυτές οι πέντε λέξεις σε ανεβάζουν από τη γή στον Ουρανό ...

Μέσα σ΄ αυτή την προσευχή ... βρίσκεται ο Θεός ... βρίσκομαι κι΄ εγω ...

( Ιησούς Χριστός = Θεός , με = εγώ )

...

Γνωστέ μου , Άγνωστε ...

Άκουσα κάτι που με συγκλόνισε. Ήταν μια φράση μικρή. «Σε ψάχνει ο Θεός!» . Να ‘ξερες, Θεέ μου, πόσο χάρηκα που το άκουσα! Σε αναζητώ κι εγώ και χαίρομαι, γιατί τώρα που με αναζητάς κι Εσύ είναι σίγουρο πως θα συναντηθούμε.
Εσύ, Θεέ μου, είσαι ο Πατέρας μου. Με ξέρεις τόσο καλά σαν Παντογνώστης που είσαι. Είμαι παιδί Σου και είσαι ο Δημιουργός μου. Με ξέρεις καλύτερα απ’ όσο ξέρω εγώ η ίδια τον εαυτό μου. Όμως τι περίεργο! Πατέρα μου, αισθάνομαι πως είσαι για μένα ένας μεγάλος άγνωστος. Με συγχωρείς που σου το λέω, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί Σου…
Εσύ με δημιούργησες, Εσύ με προίκισες με χαρίσματα, με κάλεσες κοντά Σου, γέμισες την αγκαλιά μου και τα χέρια μου με τόσα δώρα, μ’ αγάπησες με μιαν αγάπη που όμοιά της στον κόσμο δεν είν’ άλλη και μ’ έχεις πάντα κοντά Σου και με συντροφεύεις και μ’ έχεις μες στην παλάμη Σου να ζω. Κι εγώ… Σ’ αισθάνομαι σαν ξένο. Σε φοβάμαι. Είμαι ένα μικρό, τιποτένιο, ανάξιο, αδύναμο πλάσμα, τόσο περιορισμένων δυνατοτήτων… Αδυνατώ να συλλάβω με το φτωχό, μικρό μου μυαλουδάκι τα μεγαλεία της θεότητός Σου, τη σημασία και την αξία, το νόημα και το μέγεθος της θυσίας Σου. Συγχώρεσέ με, Κύριε! Δε θέλω να νομίζεις πως είναι μάταιη η θυσία Σου για μένα. Μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Σ’ ευχαριστώ που πόνεσες και θυσιάστηκες για μένα. Ώρες-ώρες όμως είσαι τόσο ακατανόητος!
Λένε πως, αν η ψυχή Σε βρει, δεν έχει ανάγκη από τίποτε άλλο. Και δεν προσκολλάται στα γήινα. Αποχωρίζεται απ’ αυτά. Αλήθεια, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν έτσι; Και πληρούνται Πνεύματος Αγίου και γίνονται θεοφόροι; Κι αν Σε πλησιάσουν και Σ’ αγαπήσουν, Θεέ μου, είναι δυνατόν μετά από τόσο ισχυρή έλξη να μπορέσουν να επιστρέψουν ξανά στα γήινα, για να συνεχίσουν τις τετριμμένες, καθημερινές τους ασχολίες. Πώς είναι δυνατό αυτό, όταν νους και καρδιά συνεπαίρνονται; Και πώς συμβιβάζεται ο φόβος Σου και η αίσθηση της αναξιότητας και αμαρτωλότητάς μας με τη λαχτάρα και τον πόθο για την ένωση μαζί Σου; Πώς είναι δυνατό να γινόμαστε ένα με Σένα το Θεό, που φοβόμαστε και συνάμα αγαπούμε; Με Σένα, που γνωρίζουμε και συνάμα αγνοούμε; Με Σένα, που είσαι το πυρ που κατακαίεις και μαζί η δροσιά της ψυχής μας; Αν καταλαβαίναμε τι γίνεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αν το συλλαμβάναμε σ’ όλο του το μεγαλείο, θα μπορούσε να μείνει το μυαλό μας στη θέση του; Είναι δυνατό να ζούμε σαν κανονικοί άνθρωποι, ύστερα από την ένωσή μας μαζί Σου;
Τους γονείς μου, τ’ αδέλφια μου, τις φίλες μου, τους καθοδηγητές μου, δε δυσκολεύομαι να τους αγαπήσω. Τους βλέπω, τους αγγίζω, τους μιλώ, τους νιώθω κοντά μου. Με Σένα δε συμβαίνει καθόλου το ίδιο και λυπάμαι γι’ αυτό… Θεέ μου, ξέρω πως πολύ μ’ αγαπάς. Και πως θα πάρεις το γράμμα μου και θα μου απαντήσεις. Σε παρακαλώ, μη σταματήσεις να μ’ αναζητάς. Να με καταδιώκει το έλεός Σου. Ξεκίνησα κι εγώ και Σε ψάχνω. Κι όταν Σε βρω κι ανταμώσουμε, ω, τότε! Για τίποτε στον κόσμο μη μ’ αφήσεις ν’ αφήσω τη δική Σου αγκάλη…
Το παιδί Σου

Έχω την ανάγκη ...

... κάθε λεπτό που περνά και δεν ευχαριστούμε Τον Θεό για τα άπειρα Δώρα της Αγάπης Του , για το κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή μας , για τον κάθε φίλο , συνοδοιπόρο κι΄ αδελφό , που ο Θεός στέλνει στο δρόμο μας , είναι λεπτό αχαριστίας από μέρους μας προς Τον Δημιουργό μας .

... γι΄ αυτό η κάθε μας αναπνοή ας γίνει αδιάλειπτη ευχαριστία και δοξολογία προς Τον Κύριο , για όλα τούτα τα καλά , όλα τούτα τα δώρα , τα απλά και καθημερινά , μα τα τόσο σημαντικά για την πορεία μας προς Τον Ουρανό !

Δόξα Τω Θεώ , για το κάθετι . Σημαντικό και ασήμαντο .

Την καλημέρα μου στον κάθε διαβάτη , από την διαδικτυακή μου γειτονιά .

Χρόνια Πολλά !!!

Σήμερα , έχω πολλή χαρά !
Η κάθε μέρα της ζωής μας είναι ξεχωριστή και ανεπανάληπτη ,
και είναι ένα ανεκτίμητο δώρο από Τον Θεό για τον κάθε άνθρωπο .
Σήμερα , όμως η μέρα είναι αλλιώς .
Πιο χαμογελαστή και πιο χαρούμενη .
Σήμερα το ένα από τα δυό διαμαντάκια μου , γιορτάζει .
Η μεγάλη μου κορούλα , έχει τα γενέθλιά της .
Κλείνει τα 16 της χρόνια .
Χρόνια πολλά κι΄ ευτυχισμένα .
Να ζήσεις μια ζωή γεμάτη με την αγάπη Του Ιησού Χριστού .
Να βαδίσεις το δρόμο που θα σου χαρίσει γαλήνη στη ψυχή ,
και αρμονία στη ζωή σου .
Να έχεις κάθε καλό και χαρά στη ζωή σου κορούλα μου ,
και στα χείλη σου νάναι ζωγραφισμένο το χαμόγελο ,
και η καρδιά σου νάναι λουσμένη στο Φως ! …

…

Και κάποιος άλλος όμως γιορτάζει σήμερα .
Ο πιο καλός και καρδιακός μου φίλος , κι΄ αδελφός .
Έτσι τον νοιώθω . Ένας φίλος τόσο αληθινός , τόσο καλός .
Που νοιώθω τόσο κοντά , κι΄ ας είναι χιλιάδες μίλια μακρυά .
Η αγνή και όμορφη φιλία που μας συνέδεσε τον τελευταίο χρόνο ,
εκμηδένισε την κάθε απόσταση …
Χρόνια πολλά αγαπημένε μου φίλε κι΄ αδελφέ …
Χρόνια πολλά , ειρηνικά , όμορφα , ευτυχισμένα .
Ευλογημένα απ΄ Τον Θεό , και συνοδευόμενα
απ΄ την Αγία Παρουσία Του στη ζωή σου .
Εύχομαι η ζωή σου νάναι γεμάτη , και λουσμένη
στο Φως της Αγάπης Του Εραστή της καρδιάς μας ,
Του Αγαπημένου μας Ιησού Χριστού .

....

Από το μυστικό κήπο της καρδιάς μου ,

γλυκό μου διαμαντάκι ,

και αγνό μου φιλαράκι ,

σας στέλνω τις ευχές και την αγάπη μου .

Καλή σας μέρα , και Χρόνια Πολλά !

Καλή σας μέρα

Η κάθε μέρα είναι ένα δώρο Του Θεού .

Απόλαυσε την κάθε στιγμή της κάθε μέρας .

Χάρισε ένα χαμόγελο στον διπλανό σου .

Μια καλή κουβέντα στον αδελφό σου .

Μια στοργική ματιά στον άγνωστο συνάνθρωπό σου .

Η μέρα σου θα γίνει πιο γλυκεια και πιο ευλογημένη .

Μια όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον καθένα .

Την καλημέρα μου από τη μεγαλόνησο .

Τα πάντα εν σοφία εποίησε ...

«Η προσεκτική μελέτη και παρατήρηση του Σύμπαντος αποκαλύπτει, πιθανόν, κάποια επιδέξια κρυμμένη σκοπιμότητα. Υπάρχει, κατ’ αρχήν, μια σειρά αξιοσημείωτων συμπτώσεων, ως προς τα μεγέθη. Φαίνεται δηλαδή, ότι η ανθρώπινη κλίμακα συμπίπτει περίπου με τον γεωμετρικό μέσο όρο της αστρονομικής και της πυρηνικής κλίμακας. Ένα πρωτόνιο, για παράδειγμα, έχει μάzα 2x10 εις την -24η gr. Ενώ ένα συνηθισμένο αστέρι γύρω στα 2x10 εις την 33η gr. Ο γεωμετρικός μέσος όρος είναι 6x10 εις την 4η gr, ή 60 κιλά, η τυπική, συνεπώς μάζα του ανθρώπινου σώματος. Οι γραμμικές , εξάλλου, διαστάσεις του ανθρώπου, που είναι γύρω στα 2 μέτρα, δεν απέχουν πολύ από τον γεωμετρικό μέσο όρο των διαστάσεων του ατομικού πυρήνα (10 εις την -13η cm) και της αποστάσεως μεταξύ των αστέρων (10 εις την 18η cm). Ο άνθρωπος συνεπώς , βρίσκεται στο μέσον της τεράστιας κλίμακας που συνδέει με κατάλληλο τρόπο τον μικρόκοσμο με τον μεγάκοσμο.»(Γιώργος Γραμματικάκης: “Η Κόμη της Βερενίκης”, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) .....

Το ανθρώπινο μας μυαλό , δεν τα χωράει όλα αυτά !

Τα πάντα όμως κινούνται και καθοδηγούνται με τέλεια αρμονία και τελειότητα .

Το Πανάγιο Χέρι Του Πλάστη και Του Δημιουργού μας , κρατά τα πάντα σε μιαν ισορροποία.

Και μεις παλεύουμε αδιάλειπτα να καταστρέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις τούτη την αρμονία του σύμπαντος .

Ως πότε θα μας ανέχεται ο Πάνσοφος Δημιουργός μας ; ...

Από την Άπειρη Αγάπη Του και το αμέτρητο έλεος Του εξαρτώνται όλα .

" Λυπήσου μας Κύριε , και φώτισε το μυαλό και την ψυχή μας ! "

Πού οδεύουμε ; ...

Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας ...

Την καλημέρα μου στην κάθε γειτονιά της γης .

Ένα ευλογημένο σαββατοκυρίακο στον καθένα .

Βουνό μου Πενταδάκτυλε ...

Κάθε πρωί , αντικρύζω αυτό το θέαμα απ΄ το παράθυρό μου .

Κι΄ ας έχουν περάσει 34 και μισό χρόνια ...

Η ψυχή μου πονά , και δεν ξεχνά .

Ως πότε βουνό μου Πενταδάκτυλε , θ΄ αντέχεις το βάρος της μπότας του τούρκου κατακτητή ;

Ως πότε οι καμπάνες των εκκλησιών και των μοναστηριών σου θα μένουν βουβές ;

Ως πότε θ΄ αναπνεύσουμε τ΄ οξυγόνο και τον αέρα σου ;

Μ΄ αυτές τις σκέψεις τον αντίκρυσα σήμερα το πρωί , οι οποίες πηγαινοέρχονται ολημερίς στο μυαλό μου .

Ίσως γιατί μου τον θύμισαν εντονότερα τα γεγονότα της Γάζας , και ο πόνος εκείνου του λαού ...

Καλή λευτεριά αγαπημένε μου Πενταδάκτυλε .

Όποτε , ο Θεός το επιτρέψει .

Καλό σαββατοκυρίακο στον κάθε διαβάτη από τούτο το στενό .

Χρόνια Πολλά ...

Σήμερα , του Αγίου Ιωάννη του Τιμίου Προδρόμου ...


" Τίμιε Πρόδρομε Του Χριστού , δείξε και σε μας Το δρόμο που θα μας οδηγήσει στη Βασιλεία Των Ουρανών , και πρέσβευε Στον Αγαπημένο μας Σωτήρα να μας χαρίσει το έλεός Του "





Σε όσους και σε όσες έχουν την ονομαστική τους γιορτή , εύχομαι ολόψυχα κάθε ευλογία στη ζωή τους .


Στην αγαπημένη φίλη Ιωάννα , κάθε καλό , όμορφο , ευγενικό και ουράνιο , να σου χαρίζει καθημερινά και απλόχερα , ο Ουράνιος Πατέρας , γεμίζοντας την ψυχή σου με την Αγάπη και την ειρήνη Του .


Στέλνω ένα ολόλευκο περιστέρι , για ταχυδρόμο , να σου φέρει τις ολόθερμές μου ευχές , και πολλά φιλιά από τη μεγαλόνησο .


Ευχές μου ...


Ελπίδα
ΑΓΑΠΗ
αλήθεια
αισιοδοξία
προσδοκία
παρηγοριά
προσμονή
αποδοχή
συγχώρεση
πραότητα
καλοσύνη
γενναιοδωρία
άνθρωπος
συνάνθρωπος
συνοδοιπόρος
θάρρος
όνειρο
μαγεία
χαρά
.................

... και ό,τι άλλο ευγενικό και όμορφο ,
επιθυμεί η ψυχούλα σου ...

Χωρίς Λόγια ...

Στο Ξεκίνημα της νέας Χρονιάς ...

Σε συνέχεια των προηγούμενων μου σκέψεων , από το κατώφλι της νέας χρόνιας , τώρα ήδη βρισκόμαστε και πορευόμαστε , στην δεύτερη μέρα της νέας χρονιάς . Ας ξεκινήσουμε τούτη τη νέα χρονιά βάζοντας μια καινούργια αρχή στη ζωή μας . Καινούργους στοχους , καινούργες προσδοκίες , και γιατί όχι καινούργια όνειρα ... Στόχους που θα μας πάρουν απ΄ τα χαμηλά και θα μας ανεβάσουν στα υψηλά . Προσδοκίες που θα μας δώσουν αιδιοδοξία για το αύριο . Και όνειρα , που θα μας δώσουν φτερά για να πετάξουμε στους αιθέρες ... Και όλα αυτά , συντονισμένα σε μία και μοναδική πυξίδα . Στην πυξίδα που θα μας δείχνει μόνο το σωστό δρόμο , στην πυξίδα που θα μας κρατά ενωμένους και συντονισμένους για να μην χάσουμε την πορέια μας και να παραπλανηθούμε σε άγνωστα μονοπάτα . Στην πυξίδα που μας έχει δοσμένη εδώ και 2008 χρόνια , ο Μοναδικός Κυβερνήτης της ζωής μας , ο Γλυκύτατος και Αγαπημένος μας Ιησούς Χριστός . Που μ΄ Αυτόν μόνο στο πηδάλιο του πλοίου μας , δεν πρόκειτε να χάσουμε κανένα δρόμο , δεν πρόκειτε να πέσουμε σε κανένα κρεμμό , δεν πρόκειτε να παραπλανηθούμε σε κανένα σκοτάδι ... Ας Τον παρακαλέσουμε θερμά με όλη τη δύναμη της ψυχής μας , στο ξεκίνημα τούτο , της νέας χρονιάς , να σταθεί κυβερνήτης στο καράβι μας , και οδοδείκτης στη ζωή μας , και να μας καθοδηγεί Εκείνος , στην πορεία που θα μας βγάλει στον πιο φωτεινό προορισμό, που θα μας οδηγήση στην μία και μοναδική χαρά . Ας Τον παρακαλέσουμε θερμά να γεμίσει την καρδιά μας με Την Αγάπη Του , με Την Ειρήνη που έφερε μαζί Του στο Άγιο Σπήλαιο , με την καλοσύνη και την απλότητα που χαρακτήριζε τη ζωή Του , με την πραότητα και την υπομονή Του , και μ΄ όλες αυτές τις αρετές , δεν θα φοβηθούμε από κανένα Ηρώδη της σημερινής εποχής , αλλά θα έχουμε περιστοιχίσει την ψυχή μας με την πιό ανίκητη πανοπλοία , που δεν θα μπορεί κανείς να την νικήσει , ούτε ακόμη και ο ίδιος ο πονηρός ... που δεν μας αφήνει βήμα να κάνουμε μόνους . Μας ακολουθεί σαν σκιά παντού . Με κυβερνήτη λοιπόν της ζωής μας τούτη τη νέα χρονιά , Τον Ιησού Χριστό , και την καρδιά μας γεμάτη με την Αγάπη Του , ας πορευθούμε χαρούμενοι στην πορεία της ζωής μας , γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ζήσουμε μια μερά ενωμένοι μαζί Του , στην Άπειρη Χαρά της αιωνιότητας ! ... Ας έχουμε όλοι μια ευλογημένη χρονιά , γεμάτη με Χριστό . Γεμάτη με την Αγάπη Του ! Ας εναποθέσουμε τη ζωή μας στα χέρια Του , και ας αφήσουμε τη Θεία Πρόνοια να λειτουργήσει και για μας ... Πιστεύω πως θα βρεθούμε μπροστά σε εκπλήξεις , αν το κατωρθώσουμε αυτό ... ( Σκέψεις από το προσωπικό μου ημερολόγιο - Διαβάτης )

«Εγώ ζω δια τον Πατέρα»

«Εγώ ζω δια τον Πατέρα» ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ

(Iωάν. στ' 57)

Ο νους μου εισήλθε εις τα βάθη της ψυχής ενώθηκε μαζί της και ησυχάζει εκεί. Αναπνέει μόνον το Όνομά Σου και αποκτά μια απλότητα. Η απλότητα αυτή σημαί­νει πως η ψυχή δεν αγαπά τίποτε άλλο εκτός από εσένα.

Δεν ενθυμείται τίποτε άλλο, παρά το θείον σου Όνο­μα. Παύει ο μετεωρισμός που σκορπίζει τον πλούτον της ψυχής.
Απλότης της ψυχής σημαίνει, ότι δεν υπάρχει τίπο­τε άλλο μέσα εις την ψυχήν, εκτός από τον Θεό Πατέρα. Η απλότης αυτή εκφράζεται ως φως και χαρά και ειρή­νη. Εκφράζεται ακόμη ως μια δυνατή αγάπη που δεν μοιράζεται με κανέναν άλλον.
Πόσο ζημιώνουν την ψυχήν οι λογισμοί που όταν εισέρχονται εις τον χώρον της ψυχής αποκτούν δικαιώ­ματα και η ψυχή αναγκάζεται να συνομιλή μαζί τους και τότε χάνει την δύναμίν της και τον χρόνον της. Ο εμπα­θής λογισμός κλέπτει την καθαρότητα και την απλότητα της ψυχής και επομένως και την αναμαρτησία της.
Όταν η ψυχή είναι απλή, χωρίς λογισμό, τότε είναι αναμάρτητη, διότι αγαπά μόνον τον Θεόν Πατέρα της. Η αναμαρτησία είναι γνώρισμα της Αγγελικής φύσεως, διότι οι Άγγελοι λατρεύουν μόνον τον Θεόν, χωρίς άλλον λογισμόν. Η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε Τιμιωτέρα των Αγγέλων, επειδή αγάπησε τόσο δυνατά και καθαρά τον Υιόν της και Θεόν. Και κάθε ψυχή, όταν προσεύχεται κα­θαρά, αγαπά μόνον τον Άγιον Θεόν και ζει αγγελικά.
Η σύνθεσις είναι αρχή της διασπάσεως και απομακρύνσεως της ψυχής εκ της μνήμης και αγάπης του Θε­ού. Έστρεψε η ψυχή το βλέμμα της σε κάποιο άλλο κτί­σμα, που ονομάζεται από την Γραφήν Δένδρον της γνώ­σεως, τότε έχασε την μοναδικήν αγάπην, τον γλυκύτατον Νυμφίον αυτής.
Σύνθεσις σημαίνει ότι εισέρχεται εις τον χώρον της ψυχής άλλη επιθυμία, άλλη μνήμη, οπότε η ψυχή δεν α­γαπά τον Κύριον εξ όλης της καρδίας και ισχύος και διανοίας αυτής.
Απλότης είναι ο φωτισμός της ψυχής εκ της Χάρι­τος του Αγίου Πνεύματος. Μέσα εις το φως βασιλεύει μόνον η αγάπη, η χαρά και η ειρήνη και η δοξολογία του Αγίου Θεού. Η ψυχή ζει εν Θεώ.

«Εγώ ζω δια τον Πατέρα μου».

Πόσο με φωτίζει ο λόγος σου Κύριε. Πτερά δίδει εις την ψυχήν μου, η οποία θέλει να πετάξει, να έλθει κοντά σου και να σε συνάντησει. Θέλει να έλθει πλησίον σου και ιματισμένη και σωφρονούσα να προσπέσει εις τους πόδας σου και να παραμένει πάντα εκεί.
Εσύ λέγεις Κύριε: Εγώ ζω δια τον Πατέρα μου. Αλλά και εγώ θέλω να ζω δια Σένα και μόνον. Η καρδιά μου χτυπά μόνο το ιδικόν Σου Όνομα. Αναπνέει μόνο για Σένα. Θέλει να καταπίη το Όνομά Σου το Άγιον^. Κύριε Ιησού Χριστέ^. και εσύ να καταπίης αυτήν^. ελέησόν με.
Εσύ μας εδίδαξες να κρούωμεν την θύραν του ελέ­ους σου: «κρούετε και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ. ζ' 7) αλλά και εσύ κρούεις διακριτικά την θύραν της ψυχής μας και λέγεις: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω^. εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού» (Αποκ. γ' 20).
Η ψυχή μου είναι ιδική Σου πνοή Κύριε. Από τα πανάχραντα χέρια Σου εξήλθε και προς Εσένα κατευθύ­νεται. Εσύ είσαι η επιθυμία μου, ο στοχασμός μου και η καταφυγή μου.
Εσύ είσαι η αναπνοή μου, η χαρά μου και η ελπίδα μου. Εσύ είσαι «ο άρτος της ζωής ο εκ του ουρανού καταβάς» (Ιωάν. στ' 51). Εσύ μας χαρίζεις την αιώνιον ζωήν. Χωρίς την ιδικήν Σου πνοήν τα πάντα χάνονται.
Εγώ ζω μόνον δια Σε τον Πλάστη μου. Ό,τι έχω εί­ναι όλα ιδικά σου, διότι εσύ μου τα εχάρισες. Εσύ οδη­γείς την ψυχήν μου εις την αιωνιότητα, δια να ζει πάντα μαζί σου, εις την Ουράνιον Βασιλείαν Σου.
Αξίωσέ με Κύριε κατά την ώραν της εξόδου της ψυ­χής μου εκ του αθλίου μου σώματος να μη αισχυνθώ ε­νώπιον των Αγγέλων^. και να μην αποστρέψεις το θείον Σου πρόσωπον εκ της ψυχής μου και να έχω καλήν απολογίαν ενώπιόν Σου, σεπταίς λιταίς της τεκούσης Σε Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων.
Αμήν.

Χοϊκή χειρ αμαρτωλού μοναχού