Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Αποχαιρετώντας μια ακόμα χρονιά . . .

...
. . . μα τώρα έφτασε η στιγμή να αποχαιρετήσουμε άλλη μια χρονιά
της επίγειας ζωής μας . . .
Τώρα έφτασε η στιγμή που άλλη μια χρονιά , ημερολογιακά θα περάσει στο παρελθόν ...
Πόσα κάναμε απ΄ όσα δεν έπρεπε , και πόσα δεν κάναμε απ΄ όσα έπρεπε ;
Ποιους στόχους μας εκπληρώσαμε , και πόσους δεν τα καταφέραμε ;
Πόσους συνανθρώπους μας στεναχωρήσαμε , πικράναμε , και πόσους ευχαριστήσαμε και χαροποιήσαμε ;
Και 'κει που φταίξαμε , συνειδητοποιήσαμε τα λάθη μας , επανορθώσαμε , συγχωρέσαμε και συγχωρεθήκαμε ;
Ας μην μείνουμε στις σκέψεις . Μετά την αυτοκριτική μας , ας επανορθώσουμε όσο και όπως μπορούμε .
Ας ανοίξουμε την καρδιά μας διάπλατα να χωρέσει ο αδελφός μας ...
Με Τον Χριστό μας , πώς τα πήγαμε φέτος ;
Πόσο Τον ευχαριστήσαμε και πόσο Τον στεναχωρέσαμε ;
Αν αφουγκραστούμε μυστικά την καρδιά μας , θα μας το ψυθιρίσει .
Λίγες ώρες μας χωρίζουν απ΄ τό ξημέρωμα μιας νέας χρονιάς ...
.
. . . τώρα έφτασε η στιγμή να ευχαριστήσουμε Εσένα , που παραμένεις σταθερός και πιστός Συνοδοιπόρος στην πορεία της ζωής μας και στο δρόμο μας .
Πάρε Κύριε , σαν αντίδωρο , λίγα απ΄ τα δάκρυά τα γλυκά , που τόσες φορές έγινες αιτία να γεμίσουν τα μάτια μας .
Σ΄ ευχαριστούμε γιατί από Σένα μάθαμε , πως πάνω απ΄ τους πόθους μας , κάτω απ΄ τους κόπους μας , πίσω απ΄ τα προγράμματά μας , μπροστά απ΄ τις ματαιοδοξίες μας , μέσα στις προθέσεις μας , έξω απ΄ τις στραβοτιμονιές μας , αριστερά απ΄ τις ανασφάλειές μας, πέρα απ΄ τη μοναξιά μας , δώθε από τον πόνο μας , παντού , στα πάντα , πάντοτε , μέσα στην Μυστική Άγια Τράπεζα της ψυχής μας ,
πάντα Εσύ Κύριε εκεί . Μυστικά και σιωπηλά , να μας κρατάς σε κάθε μας πτώση , να μας στηρίζεις σε κάθε καταιγίδα , να μας παρηγορείς σε κάθε μας πόνο και δυστυχία . . .
.
Ιησού Χριστέ μας , Πατέρα Μοναδικέ και Ουράνιε , Σ΄ Ευχαριστούμε για το κάθετι .
Ευλόγησε Κύριε την νέα χρονιά που ξεπροβάλλει στο διάβα της ζωής μας , και συμπορεύσου μαζί μας κάθε στιγμή και σε καμία περίπτωση μην μας εγκαταλείψεις ,ακόμα και τις στιγμές εκείνες που εμείς οι ίδιοι Σε διώχνουμε από κοντά μας .
.
Εύχομαι σε κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και ταξιδιώτη της ζωής ,
νάναι ευλογημένη η νέα χρονιά που ξημερώνει στη ζωή μας ,
και ό,τιδήποτε μας πόνεσε και μας στεναχώρησε την χρονιά που φεύγει
να το αφήσουμε πίσω μας , και να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής μας
με τις εμπειρίες που αποκομίσαμε από όλα αυτά , είτε ευχάριστα ήταν ,
είτε δυσάρεστα .
.
Χρόνια πολλά , όμορφα , ευλογημένα ,
γεμάτα Φώς Χριστού , χαμόγελο κ΄ αγάπη !
.
Διαβάτης

.

.

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Στη σιωπή . . .

...
Έτσι , μερικές μέρες μετά τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων , ποθεί η ψυχή μου να ξεμπλοκάρει λίγο απ΄ όλα ...
Να μείνει να γίγο ήσυχη , απομονωμένη ,
με σιωπή , προσευχή , περισυλλογή ...
Με πολλή αυτοκριτική για όσα πέρασαν ,
με νέους στόχους για την καινούργια χρονιά...
Η πορεία δεν σταματά ...
χρειαζόμαστε όμως ανεφοδισμό ...
η σιωπή μας τον προσφέρει ,
και η προσευχή μας δίνει τη δύναμη για τη συνέχιση αυτού του αγώνα ...
Μ΄ αυτά τα δύο όπλα θέλω να ανασυγκροτηθώ , για να μπορέσω να συνεχίσω αυτήν την πορεία , που η ζωή μας καλεί .
Θα τα ξαναπούμε σύντομα λοιπόν .
Ας ένώσουμε τις προσευχές μας , για να μας δωθεί περισσότερη δύναμη από Τον Ουρανό !
.
Καλή Δύναμη !
.
Διαβάτης
.
.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Δόξα εν υψίστοις Θεώ !

.... ...
" Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός. ακολουθήσωμεν λοιπόν, ένθα οδεύει ο αστήρ, μετά των Μάγων Ανατολής των Βασιλέων. ‘Αγγελοι υμνούσιν, ακαταπαύστως εκεί. Ποιμένες αγραυλούσιν, ωδήν επάξιον, Δόξα εν υψίστοις λέγοντες, τω σήμερον εν Σπηλαίω τεχθέντι, εκ της Παρθένου, και Θεοτόκου, εν Βηθλέεμ της Ιουδαίας.
Τι θαυμάζεις Μαριάμ; τι εκθαμβείσαι τω εν σοι; Ότι άχρονον Υιόν, χρόνω εγέννησα φησί, του τικτομένου την σύλληψιν μη διδαχθείσα. Άνανδρος ειμί, και πως τέξω Υιόν; άσπορον γονήν τις εώρακεν; όπου Θεός δε βούλεται, νικάται φύσεως τάξις, ως γέγραπται. Χριστός ετέχθη, εκ Παρθένου, εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Ο αχώρητος παντί, πως εχωρήθη εν γαστρί; ο εν κόλποις του Πατρός, πως εν αγκάλαις της Μητρός; πάντως ως οίδεν, ως ηθέλησε και ως ηυδόκησεν. άσαρκος γαρ ων, εσαρκώθη εκών. και γέγονεν ο Ών, ο ουκ ην δι΄ημάς. και μη εκστάς της φύσεως, μετέσχε του ημετέρου φυράματος. Διπλούς ετέχθη, Χριστός τον άνω, κόσμον θέλων αναπληρώσαι.
Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε. Χριστός επί γης, υψώθητε, άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί. ότι δεδόξασται. "
.
Χρόνια Πολλά σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
.
.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Σ υ γ ν ώ μ η !

,,,
.
Παραμονή Χριστουγέννων ! ...

Τα πάντα σε ρυθμούς γοργούς ...

Όλοι τρέχουν να προλάβουν κάτι ...

Άραγε τι ;
.
Τι πιο όμορφο και τι πιο μοναδικό απ΄την αυριανή Συνάντηση ;
.


.


Παραμονή Χριστουγέννων !

Και ένα μονάχα απομένει στην καρδιά μου σαν επιθυμία .

Αισθάνομαι έντονη την ανάγκη για δυο συγνώμες ...

Μια συγνώμη απ΄ Τον Πλάστη και Τον Δημιουργό μου ,

για όλα όσα απερίσκεπτα πράττω καθημερινά ,

για την κάθε παρακοή Στον Λόγο Του ,

για την κάθε μου αμέλεια στην τήρηση των Θείων εντολών Του !


Κι΄ ένα δεύτερο συγνώμη στον κάθε αδελφό μου ,

στον κάθε μου συνάνθρωπο , στον κάθε φίλο και συγγενή ,

σύντροφο , σύζυγο , παιδί , μητέρα ή πατέρα ,

στον κάθε γνωστό μα και άγνωστο συνοδοιπόρο ,

που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο , πλήγωσα , πόνεσα , στεναχώρησα ,

ηθελημένα ή εν αγνοία μου ...


Εκφράζοντας αυτές τις δύο συγνώμες , εκ βάθους καρδιάς ,

δεν μου απομένει άλλο πλέον , από το να βυθυστώ μες της ψυχής μου τα κατάβαθα ,

να πω δυο λόγια προσευχής , ευχαριστίας , δοξολογίας ,

και να αναμένω την αυριανή Μοναδική Συνάντηση !

Την επίσκεψη Του Αγαπημένου στης δικής μου Βηθλεέμ το άγιο Σπήλαιο .


Ευλογημένα Χριστούγεννα !


.
Διαβάτης


.


.

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Ξεχείλισμα μιας ψυχής . . .

...
Πλησιάζουμε... στην Βηθλεέμ της καρδιάς μας.

Σε ένα απο τα μέρη των Αγίων Τόπων που αγάπησα τόσο πολύ..
Ήταν δύσκολος ο δρόμος..

Κουράστηκα.. και δυστυχώς πολλές φορές έχανα και το αστέρι που μου έδειχνε τον δρόμο για να φτάσω εκεί..

Ανάξιες μέριμνες που με κρατούσαν πίσω..
Μα η θύμησή Του...
.
.
.
Το σκίρτημα της καρδιάς μου, όταν ως προσκυνήτρια έφτανα κουρασμένη εκεί που γεννήθηκε ο Χριστός.
Τα καυτά δάκρυα στα μάτια μου..
Η σιωπή που σήμαινε τόσα πολλά..
και μετά η προσευχή, η πρώτη φορά αγνή, ανόθευτη, ανιδιοτελής, καρδιακή προσευχή..
και τότε μου χαμογέλασε...

Ο μικρός Χριστός μίλησε στην ψυχή μου.

-Μην φοβάσαι!, μου είπε.. Όσο και αν κουραστείς, όσο και αν αργήσεις

θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω.. Να έρχεσαι πάντα..
.
-Ναι, του υποσχέθηκα.. θα έρχομαι.. πάντα.. Θα αφήσω την καρδιά μου εδώ..

Γιατί χωρίς καρδιά δεν θα μπορώ να ζώ! Έτσι θα γυρίσω σύντομα..
.
Τα χρόνια πέρασαν.. Ξέχασα την υπόσχεσή μου..

Ζούσα βέβαια χωρίς καρδιά, αλλά βρήκα άλλες μηχανικές καρδιές
και έβαλα στην θέση της πραγματικής καρδιάς μου.
.
Όμως η θύμισή Του προσώπου του μικρού Ιησού,
η αγάπη Του με έκανε να ψάξω τον δρόμο της επιστροφής..

Τον δρόμο που θα με πάει Εκεί.. Στη Βηθλεέμ..
.
Πόσο ταλαιπωρήθηκα απο τις κακουχίες του ταξιδιού..

Τα πόδια μου μάτωσαν..

Κρύωνα, πείνασα..

Έχανα το άστρο..

Εχθροί μου έκλειναν τον δρόμο..

Μα έπρεπε να φτάσω.

Να ευχαριστήσω τον Χριστό που φύλαξε ως θησαυρό την καρδιά μου.
.
Και να ! Τρεις ημέρες πριν γεννηθεί ο Χριστός , το αστρο με οδηγεί στη Φάτνη.

Πόσο χαίρομαι που πλησιάζω..

Δεν κρυώνω, δεν φοβάμαι πια..

Η αγάπη καταργεί τον φόβο..

Χαίρομαι γιατί θα βρώ τη Βηθλεέμ της καρδιας μου!

Μα χαίρομαι επίσης γιατί θα συναντήσω και όλους εσάς εκεί !

Ας κρατηθούμε χέρι με χέρι !

Ας ψάλλουμε όλοι μαζί για να δοξάσουμε τον Βασιλιά της καρδιάς μας !

.
Ακυλίνα.

.
..
( Το πιο πάνω ξεχείλισμα ήταν από μια μια γλυκιά , ευγενική ψυχή ,
που το άφησε ως σχόλιο στην χθεσινή μου ανάρτηση " Πλησιάζουμε " .
Μετά από άδεια της φίλης αυτής , το μετατρέπω σε ανάρτηση ,
γιατί άγγιξε βαθιά πολύ βαθιά τη ψυχή μου , και την ευχαριστώ πολύ
που μου το επέτρεψε . Ευλογημένα Χριστούγεννα ! )

.

.

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Πλησιάζουμε . . .

...
Λίγες μέρες μας χωρίζουν από το μεγάλο γεγονός
της συνάντησης , για άλλη μια χρονιά εδώ και 2010 χρόνια , του ανθρώπου με Τον Δημιουργό του .
.
Το Θείο Βρέφος , για άλλη μια φορά θα 'ρθεί
και θα γυρέψει κατάλυμα για να γεννηθεί .

Άραγε θα βρει έστω και μια μικρή γωνίτσα στην καρδιά μας για να γείρει Το κεφαλάκι Του ; ...
Ας κάνουμε ο καθένας μας , αυτή την ερώτηση στον εαυτό μας ... Του κάναμε άραγε λιγάκι χώρο εντός μας ; ...
.
Εύχομαι σε κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και ταξιδευτή της ζωής ,
Όμορφα , ειρηνικά και ευλογημένα Χριστούγεννα !
.
Με τις καρδιές μας γεμάτες φως , Χριστό , χαμόγελο κι΄ αγάπη .
.
Μακρυά απ΄ ό,τιδήποτε μας απομακρύνει από την Πηγή Του Φωτός ,
και από Τον Δωρεοδότη Χριστό .
.
Ας ανοίξουμε όλοι τις καρδιές μας , κι΄ ας προσφέρουμε όσα περισσότερα
μπορούμε ο καθένας .
Ας προσφέρουμε , αγάπη , στοργή , καλοσύνη ,
τρυφερότητα , ένα χαμόγελο , ένα φιλί ...
Έτσι θα νοιώσουμε το χάδι του Κυρίου να χαϊδεύει
και να ζεσταίνει , και να απομακρύνει κάθε παγωνιά απ΄ την καρδιά μας .
Και θα νοιώσουμε ταυτόχρονα όλα αυτά που δίνουμε
να επιστρέφουν πλουσιοπάροχα πίσω σε μας.
.
Δεν απομένουν πολλές μέρες , ας κάνουμε το πρώτο βήμα ξεκινόντας από σήμερα .
Ας το δείξουμε στον κάθε άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας ,
στον κάθε φίλο , κάθε συνάδελφο , κάθε αδελφό μας ,
στον σύντροφό μας , στον σύζυγό μας , στα παιδιά μας , στους γονείς μας ,
στον κάθε γνωστό μα και κάθε άγνωστο συνάνθρωπό μας .

Υπάρχουν πολλοί τρόποι ... φτάνει να θέλουμε .
.
Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά σε κάθε διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής,
και μαζί με Τον Πιστό μας Συνοδοιπόρο , Τον Ιησού Χριστό .
.
Ο Θεός να ευλογεί το δρόμο και να φωτίζει του καθενός τη ψυχή.
Να έχετε όλοι , όμορφες , γλυκιές στιγμές , και καρδιές ζεστές.
.

Διαβάτης
.
.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Κι΄ εσύ να λείπεις ...

...
Πλησιάζουν Χριστούγεννα ...
.
κι΄ όμως εσύ λείπεις ...
.
Λείπει η ζωντανή σου παρουσία ,
μ' απ΄ την καρδιά μου , ούτε στιγμή δεν έχεις λείψει !
.
Σε ανατρέφω και σε φροντίζω εκεί , γιασεμάκι μου , μυστικά και σιωπηλά ...
.
σε ποτίζω με τα δάκρυα της αγάπης μου ,
.
σε χαϊδεύω με το ζεστό της προσευχής μου χάδι ,
.
σε αισθάνομαι να χαμογελάς , και να υμνείς Τον Κύριο ,
με τους Αγγέλους τ΄ Ουρανού ...
.
και κάθε μέρα σ΄ αγαπάω όλο και πιο πολύ αγαπημένο μου ,
.
και με τα μάτια της ψυχής μου σε βλέπω
ν΄ ανθίζεις και να μοσχοβολάς μες την αυλή του παραδείσου !.
.
Διαβάτης
.
.
( Σκέψεις προσωπικού ημερολογίου μου , απαγορεύται η αναδημοσίευση )
.
..

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Αυτές τις μέρες . . .

...

" Περιμένοντας τα Χριστούγεννα ...

Περιμένουμε τη γέννηση της ελπίδας του κόσμου…

Περιμένουμε το άκουσμα της ειρήνης στις καρδιές μας…

Περιμένουμε το φως του ήλιου του νοητού…

Περιμένουμε την αγάπη μέσα από τη φτώχεια…

Περιμένουμε να σκιρτήσει η παγωμένη καρδιά μας…

Περιμένουμε τη λάμψη του αστεριού στο ουρανό…

Περιμένουμε το μικρό και ταπεινό Ιησού..

Κι ακούμε το κτύπημα στην πόρτα μας…

Κι ο μικρός Χριστός μας καλεί κοντά του…

Κι όταν ανοίγουμε την πόρτα …όταν τον αναζητάμε …

Βλέπουμε μπροστά μας τον φτωχό και το ζητιάνο…

Βλέπουμε τον εχθρό μας …κι αυτόν που μας ζημίωσε…

Κι αυτόν που μας φθόνησε …και μας κατηγόρησε…

Και μας έστειλε στο δικαστήριο…και μας δίκασε…

Και τον βλέπουμε …και τον ακούμε να μας ψελλίζει…

Και τον βλέπουμε να κλαίει…και να ζητά βοήθεια…

Αυτός που μας ζημίωσε…ο εχθρός μας…

Ο φτωχός και ζητιάνος ,που μας φθόνησε και μας κατηγόρησε…

Και μας δίκασε στο δικαστήριο…αυτός είναι μπροστά μας…

Έτσι νομίζουμε…αυτό πιστεύουμε…αυτό βλέπουμε…

Κι ο φτωχός κι ο ζητιάνος κλαίει …και μας εκλιπαρεί…

Και περιμένει να ανοίξουμε την καρδιά μας…

Αυτές τις μέρες…περιμένοντας τα Χριστούγεννα… "


.
( Άγνωστου συγγραφέα )
.
.

.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Λίγο χώρο . . .

...
Ας Του κάνουμε λίγο χώρο
στης δικής μας καρδιάς
τη σπηλιά να γεννηθεί .
.
Αφήνοντας στην άκρη
όλα όσα πέρνουν χώρο
και γεμίζουν την καρδιά .
Αφήνοντας πίσω τον εγωισμό ,
κάθε μίσος , αντιπάθεια και κακία.
.
Παραμερίζοντας διχόνοιες και μικρότητες
αμέσως αδειάζουμε πολύ χώρο στις καρδιές μας.
.
Και αφού την αδειάσουμε απ΄ όλα αυτά ,
στην συνέχεια , ας την ζεστάνουμε κιόλας ,
με αγάπη , στοργή , καλοσύνη , πραότητα ,
ανεκτικότητα , υπομονή , ταπείνωση , εγκράτεια .
.
.
.
Και ύστερα , θάρθει Αυτός ...
Θα την φωτίσει , με Το Θείο και Ουράνιο Φως της δικής Του Αγάπης .
Θα βρει τον χώρο εντός μας να ανακλίνει το δικό Του κεφαλάκι , και να ζεσταθεί .
Θα της χαρίσει τη γαλήνη Του , και την ειρήνη της δικής Του παρουσίας .
Και τότε πραγματικά , θάναι τα πιο όμορφα Χριστούγεννα μες την καρδιά μας ,
γιατί θ΄ αφήσουμε να γεννηθεί εκεί ο Γλυκύτατος κι΄ Αγαπημένος Ιησούς Χριστός !
.
Δεν χρειάζονται πολύ κόπο όλα αυτά .
Λίγη καλή προαίρεση μονάχα απ΄ τον καθένα ,
και θα τα ζήσουμε τα φετεινά Χριστούγεννα ,
όπως πραγματικά το ποθεί και το επιζητά η καρδιά μας.
.
.
Το εύχομαι ολόψυχα σε κάθε ένα Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
Ας Του κάνουμε λίγο χώρο μες την καρδιά μας για να γεννηθεί ...
.
Ευλογημένα Χριστούγεννα , ας έχει ο καθένας μας .
.
.
Διαβάτης
.
.
( Σκέψεις προσωπικού μου ημερολογίου , απαγορεύται η αναδημοσίευση )
.
..
.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Αυτό το παιδί που ζει κρυμμένο μέσα μας !

...
.
.
« Mόνο όταν εισχωρήσουμε στο παιδί που ζει κρυμμένο μέσα μας, μπορούμε να κάνουμε δικό μας το χαρμόσυνο μυστήριο του Θεού που έρχεται προς εμάς «ως παιδίον».
.
Το παιδί δε διαθέτει ούτε κύρος ούτε εξουσία, όμως η απουσία ακριβώς του κύρους το αναδεικνύει σε βασιλιά, πηγή της βαθιάς του δύναμης είναι η ανικανότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του και η τρωτότητά του.
.
.


Το παιδί σ’ αυτή τη μακρινή σπηλιά της Βηθλεέμ δεν έχει επιθυμία ώστε να το φοβόμαστε, εισέρχεται στις καρδιές μας χωρίς να μας εκφοβίζει, χωρίς να επιδεικνύει το κύρος και τη δύναμή του, αλλά μόνο με την αγάπη.

Μάς δίνεται ως παιδί, και μόνο ως παιδιά μπορούμε με τη σειρά μας να το αγαπήσουμε και να δοθούμε σ’ αυτό. Ο κόσμος κυβερνάται από τη δύναμη και την εξουσία, μάς απελευθερώνει απ’ όλα αυτά. Το μόνο που επιθυμεί από μας είναι η αγάπη μας, που προσφέρεται με ελευθερία και χαρά, το μόνο που επιθυμεί από μας είναι να του δώσουμε την καρδιά μας.

Και τη δίνουμε σ’ ένα ανυπεράσπιστο παιδί, που εμπνέει όμως τεράστια εμπιστοσύνη.

Με τη γιορτή των Χριστουγέννων η Εκκλησία μάς αποκαλύπτει ένα μυστήριο χαράς:

το μυστήριο μιάς ελεύθερα προσφερόμενης αγάπης που δεν επιβάλλεται σε κανένα.

Μιας αγάπης ικανής να δει, να αναγνωρίσει και να αγαπήσει το Θεό
στο πρόσωπο του θείου Παιδιού, και να γίνει έτσι δώρο μιας νέας ζωής. »
.
( π. Αλέξανδρος Σμέμαν )

.......................................................................................

Ας ανακαλύψουμε ο καθένας μας το παιδι που ζει κρυμμένο μέσα μας ,

για μα μπορέσει να γίνει η καρδιά μας δεκτική ,

και να μπορέσουμε να υποδεχθούμε Εκείνο Το Άλλο Παιδί ,

που για άλλη μια φορά , εδώ και 2010 χρόνια ,

έρχεται να γεννηθεί και να ζεστάνει τις δικές μας

κρύες και σκοτεινές σπηλιές του σπηλαίου της ψυχής μας ,

και να τις φωτίσει με το φως της αγάπης Του ,

και να τις πλημμυρίσει με την γλυκειά πνοή της Θείας Παρουσίας Του !


Εύχομαι όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα , σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .

Καλή συνέχεια στο υπόλοιπο της πορείας προς την Βηθλεέμ και το Άγιο Σπήλαιο,
.
με καρδιές ζεστές , ταπεινές , γεμάτες αγάπη .


Διαβάτης
.
.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ !

... ,,,
Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ !

Με όλη τη δύναμη της αδύναμης φωνής μου κράζω , Κύριε ,κι΄ εγώ το ίδιο εναγώνια και έναγχα .

Δεν μου χρειάζεται τίποτα πιο βαθειά και πιο άμεσα από Το έλεός σου .

Μια απροσμέτρη ντροπή με αναγκάζει να χαμηλώνω το βλέμμα .

Καθώς βλέπω το ίδιό μου το βλέμμα μέσα μου ,

αντικρύζω τον προδότη εαυτό μου.

Τίποτα δεν μου κοστίζει τόσο πολύ , όσο το ότι προσέβαλα και πλήγωσα την αγάπη Σου .

Αν ντρέπομαι βαθειά για τους αδελφούς μου ,

που με τον ένα τρόπο ή τον άλλο πλήγωσα , ή απογοήτευσα στην εμπιστοσύνη τους για μένα ,

πόσο πολύ πρέπει να νοιώθω το ίδιο απέναντί Σου .

Λέω " πρέπει " , γιατί για να μιλήσω ειλικρινά ,

δεν το νοιώθω στον ίδιο βαθμό .

Δεν κλαίω τόσο συγκλονιστικά ,

δεν πονώ τόσο πολύ , προκειμένου για τη δική μας προδομένη σχέση .

Και όμως έχω ανάγκη Του Ελέους Σου , γι΄ αυτή κυρίως την διαταραχή .

Τι μπορώ να κάνω γι΄ αυτό ; ...

.

Ένα μονάχα μου απομένει , να ζητήσω γονατιστός ,

με όλη τη συντριβή που νοιώθω τη στιγμή αυτή Το Έλεός Σου .

" Ο Θεός , ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ " ! , κράζει η καρδιά μου .

" Ο Θεός , ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ " ! ,

κράζει το κουρασμένο από το μαστίγωμα της αμαρτίας σώμα μου.

" Ο Θεός , ιλάσθητί μοι ! " , " Ο Θεός , ιλάσθητί μοι " , κράζει κάθε ίνα της ύπαρξής μου .

" Κύριε , Το Έλεός Σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου ! "

.

.

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Τι Δώρο θα κάνεις εσύ Στο Χριστό ; . . .

...
Ο Άγιος Ιερώνυμος βρίσκεται στη Βηθλεέμ.
Τέσσερις αιώνες περίπου μετά τη γέννηση του Χριστού, μια νύχτα των Χριστουγέννων, ο Άγιος Ιερώνυμος έρχεται προσκυνητής στη Βηθλεέμ. Λαχταράει να προσκυνήσει το μέρος όπου γεννήθηκε ο Χριστός. Έρχεται στο σπήλαιο της γεννήσεως ταπεινά και προσεύχεται.
.
Ο ίδιος μιλάει αργότερα για τη θεϊκή εμπειρία που είχε. Άκουσε σε όραμα τη γλυκιά φωνή του Θείου Βρέφους να απευθύνεται σ΄ αυτόν και αναρρίγησε ...
.


- Ιερώνυμε τι θα μου προσφέρεις σήμερα, την ημέρα της γεννήσεώς μου ;

- Ω θείο Βρέφος, το γνωρίζεις, για Σένα τα έχω εγκαταλείψει όλα . . . και την αυλή των Αρχιερέων, και τα μεγαλεία της Ρώμης, και τις ηδονές και τα πλούτη. . .
Και αυτή την ώρα ο νους μου, όλη μου η καρδιά, οι σκέψεις μου και η ζωή μου ακόμη, τα πάντα ανήκουν σε Σένα !
Τι άλλο θα μπορούσα να σου δώσω;
Δεν έχω τίποτε άλλο… σήμερα την ημέρα της γιορτής σου…

Ακούει τότε τη φωνή του Θείου Βρέφους να του λέει:

- Έχεις Ιερώνυμε, έχεις κάτι που το λησμονείς και θέλω σήμερα να το καταθέσεις στα πόδια μου.

- Τι είναι αυτό ουράνιε Βασιλιά, αγάπη της αγάπης μου και ψυχή της ζωής μου, έχω πράγματι άλλο τίποτε για να σου δώσω; Θα ήμουν τόσο ταλαίπωρος ώστε να φυλάξω κάτι για μένα ! Πες μου γλυκύτατε Ιησού, τι ημπορώ να σου δώσω ακόμη;

… Και μετά από μια στιγμή σιγής άκουσε τη φωνή του παιδίου Ιησού, να του απαντά!

- Ιερώνυμε, δώσε μου… τις αμαρτίες σου!

- Τις αμαρτίες μου Αγιώτατε Θεέ ; !

Τι να τις κάνεις τις αμαρτίες μου;

- Ιερώνυμε δώσε μου όλες τις αμαρτίες σου, για να τις συγχωρήσω όλες.

Και ο Άγιος Γέρων αναλύθηκε σε δάκρυα συγκίνησης , ευτυχίας και αγάπης και προσκύνησε το θείο Βρέφος.

Συνοδοιπόροι και διαβάτες της ζωής , όπως άλλοτε ο Άγιος Ιερώνυμος , πλησιάζουμε και μείς σε λίγες μόνο μέρες Το Σωτήρα Χριστό να Τον προσκυνήσουμε και να του προσφέρουμε λέγοντας:

«Αγρυπνούμε και μεις Κύριε, για να σε δοξολογήσουμε, ανάψαμε τις λαμπάδες μας, νηστέψαμε και θα κοινωνήσουμε , . . . τι άλλο να σου χαρίσουμε Χριστέ ; . . .»

Και Κείνος θα μας κοιτάξει στα μάτια και θα μας πεί :
.
«Παιδί μου, καλά όλα αυτά , αλλά εγώ ήρθα κοντά σας
επειδή θέλω να μου χαρίσετε, όχι αυτά που εγώ σας έδωσα,
αλλά κάτι δικό σας, αποκλειστικά δικό σας, . . . τις αμαρτίες σας .

Αφήστε τις στα πόδια μου να τις συγχωρέσω και να αποκτήστε καθαρή ψυχή,
χωρίς αυτό δεν μπορείτε να πλησιάσετε τον Άγιο Θεό,
χωρίς την καθαρότητα δεν φτάνουν οι προσευχές σας καθαρές ενώπιων Του Ουράνιου Πατέρα .

Γονατίστε κάτω απ΄ Το Πετραχείλι του πνευματικού σας , και εναποθέστε τις αμαρτίες σας ,

για να καθαριστείτε , και έπειτα χαρίστε μου την ψυχή σας αγνή και καθαρή,

ώστε να μπορέσω μετά να γεννηθώ κι΄ Εγώ μες στην καρδιά σας ,

και να σας πλημμυρίσω με Το Φως της Αγάπης μου ,

και να οδεύσουμε μαζί προς τον Ουρανό και την αιωνιότητα. »
.

Την καλημέρα μου , και την αγάπη μου ,

Διαβάτης
.
.

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Ο Ταπεινός άνθρωπος !

...
" Μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να μιμηθούν την ταπεινή γη, η οποία, ενώ πατιέται από όλους, όμως όλους τους σηκώνει με την αγάπη της και τους τρέφει με στοργή σαν καλή μάνα, η οποία έδωσε και το υλικό για την σάρκα μας στην πλάση. Δέχεται επίσης με χαρά και ό,τι της πετάμε, από καλούς καρπούς μέχρι ακάθαρτα σκουπίδια, τα οποία επεξεργάζεται αθόρυβα σε βιταμίνες και τις προσφέρει πλουσιοπάροχα με τους καρπούς της αδιακρίτως σε καλούς και κακούς ανθρώπους."
.
.
.
" Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους, διώχνει τα δικά του εξογκώματα, ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος και έτσι χωράει από την στενή πύλη του Παραδείσου."
.
" Όσοι όμως έχουν ταπείνωση, έχουν και καλοσύνη και θείο φωτισμό και δεν συκοντάφτουν ποτέ στη πνευματική τους πορεία από τα εμπόδια του πονηρού.
Τους περισσότερους πειρασμούς, τις περισσότερες φορές, τους δημιουργεί ο ίδιος μας ο εαυτός μας, όταν βάζουμε τον εαυτό μας στις συνεργασίες μας μαζί με τους άλλους, όταν δηλαδή θέλουμε να υψώνουμε τον εαυτό μας. Στον Ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Όποιος βαδίζει χαμηλά, βαδίζει πάντα με σιγουριά και ποτέ δεν πέφτει."
.
" Ο ταπεινός και καλοκάγαθος άνθρωπος, επειδή έχει την καθαρότητα και την εσωτερική και εξωτερική ηρεμία, έχει και βάθος πνευματικό και βλέπει βαθιά τα θεία νοήματα και βοηθιέται περισσότερο, και αυξάνεται και η πίστη του πιο πολύ, ζώντας τα μυστήρια του Θεού."
.
" Ο υπερήφανος, εκτός που είναι σκοτισμένος, είναι και συνέχεια εσωτερικά και εξωτερικά ταραγμένος από την ελαφρότητα του εγωισμού στέκεται πάντα στην επιφάνεια των πραγμάτων και δεν μπορεί να προχωρήσει στο βάθος, όπου βρίσκονται τα θεία μαργαριτάρια, για να πλουτίσει πνευματικά."
.
Πηγή : από το Κατ’ εικόνα Θεού - Ορθοδοξία

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Θεία Οικονομία!

...
Ο γέροντας Παϊσιος μας λέει :

" Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστεί, αλλά για να ανεβεί από τον σταυρό στον Ουρανό - γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρόμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξει από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους καιτα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώσει και τόκο. Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ' αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. "


Απόσπασμα από το βιβλίο ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’,
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2002, Κεφάλαιο 1ο, "Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος...".

.

.

Ξεφυλλίζοντας την " Ασκητική της Αγάπης "

...
1. Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης.
Φτάνει να ζείς την Ταπείνωση τού Χριστού.

2. Να κοιμάσαι. Φτάνει να είσαι σέ εγρήγορση.

3. Υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για μερικούς,
και υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για όλους.

4. Όχι μιά γνώση που μαθαίνεις, αλλά μιά γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πνευματικότητα.

5. Μη θέλεις τα πολλά, τα παραδίπλα σου, ή τα πέρα μακρυά. Αντίθετα φρόντισε αυτό το λίγο που έχεις να το Αγιάσεις.

6. Μία είναι η Μόρφωση: το να μάθουμε πώς να αγαπάμε τον Θεό.

7. Δεν υπάρχει τίποτε πιο φθηνό από το χρήμα.

8. Καλύτερα η Κόλαση εδώ, παρά στον Άλλο Κόσμο.

9. Δεν είναι αυτό που λέμε, αλλά αυτό που ζούμε.
Δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό που είμαστε.

10. Φόρεσα το Ράσο, και δέν μιλώ πια αν δεν με ρωτήσουν.
Το Ράσο μιλά.

11. Άν έχεις αγάπη για όλο τόν κόσμο, όλος ο κόσμος είναι όμορφος.

12. Κάποιος είπε ότι Χριστιανός είναι αυτός που εξαγνίζει την αγάπη
και αγιάζει την εργασία .

15. Ο σκοπός είναι ακόμα κι όταν στο κεφάλι έχουμε τόν... Παράσιτο,
στην καρδιά μας να έχουμε τόν Παράκλητο.

16. Γινόμαστε το αντικατόπτρισμα του Ουρανού
με το Γενηθήτω το Θέλημά Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης.

17. Όποιος αγαπά δεν το νοιώθει. Όπως δέν νοιώθει ότι αναπνέει.

18. Όταν είναι ανοιχτές οι πόρτες του Ουρανού, είναι ανοιχτές και στη Γη.

19. Όταν δεν περισπάται ο νους στα κοσμικά και είναι ενωμένος με τον Θεό,
τότε και η καλημέρα που θα πούμε, είναι σαν να δίνει ευλογία.

20. Το όχι και κάθε άρνηση καταστρέφει την ενέργειά μας.

21. Δεν πρέπει να υπάρχουμε μπροστά στο κατ' εικόνα και ομοίωσιν του Άλλου.

22. Στη ζωή μας, στην αρχή έχουμε ανάγκη από την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου αγαπητού ή φιλικού. Όσο προχωρούμε, ο Ένας, ο Θεός, μάς γεμίζει με την Αγάπη και την Χαρά Του τόσο ώστε Κανένας να μην χρειάζεται πιά. Όλα αυτά τα κάνει στην αρχή η ψυχή γιατί ακόμα δεν ξέρει Ποιον αγαπά και θαρρεί πως είναι εκείνος ο άνθρωπος...

23. Ο Θεός πολλές φορές δεν θέλει την πράξη, αλλά την διάθεση. Του αρκεί να σε δει πρόθυμο να κάνεις την Εντολή Του.

24. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε την χρυσή τομή: και μόνος και μαζί με τους άλλους.

25. Ο Θεός όταν μας έκανε, μάς έδωσε την Ζωή και μας εμφύσησε το Πνεύμα Του. Αυτό το Πνεύμα είναι η Αγάπη. Όταν μάς εγκαταλείψει η αγάπη, τότε γινόμαστε πτώματα. Είμαστε νεκροί πιά.

26. Ο Χριστιανός πρέπει να σέβεται το Μυστήριο της Υπάρξεως στον Καθένα και στο Κάθε τι.

27. Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν Άλλο, τον εκάστοτε Άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι: Θέλω τίποτε; Όχι. Επιθυμώ τίποτε; Όχι. Μου λείπει τίποτε; Όχι... Αυτό είναι!

28. Ο πνευματικά προχωρημένος άνθρωπος είναι αυτός που έφτασε να μην έχει «υπόσταση» και που έχει κατανοήσει βαθύτατα ότι ό,τι του συμβαίνει είναι είτε Θέλημα του Θεού, είτε Παραχώρηση του Θεού.

29. Μόνο όταν σταματήσει ο άνθρωπος τα διαβάσματα τα εκτός Ευαγγελίου, αρχίζει η πραγματική εσωτερική του πρόοδος. Τότε μόνο, ενωμένος με τόν Θεό διά της Ευχής, μπορεί να ακούσει το Θείο Θέλημα.

30. Να μην θέλεις ποτέ τίποτε, παρά μόνο το Θέλημά Του και να δέχεσαι με αγάπη τα κακά που σού έρχονται.

31. Μη συσχετίσεις ποτέ τον άνθρωπο με τον κακό τρόπο που σου φέρεται.
Νά βλέπεις μέσα στην καρδιά του τον Χριστό.

32. Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»; Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης... Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.

33. Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.

36. Η Αχίλλειος πτέρνα των ανθρώπων βρίσκεται στις πολλές κουβέντες και στις συζητήσεις.

37. Το να είσαι ταπεινός ισοδυναμεί με το να μη θέλεις ποτέ να έχεις τύψεις συνειδήσεως.

38. Όταν έχεις λογισμό κατάκρισης, να παρακαλάς τόν Θεό να σού τον πάρει εκείνη την ώρα για να μπορέσεις να αγαπήσεις αυτό το πρόσωπο όπως το αγαπά Εκείνος. Τότε, ο Θεός θα σε βοηθήσει και θα δεις τα δικά σου παραπτώματα. Άν ο Χριστός ήταν ορατός, θα μπορούσες να έχεις κατάκριση;

39. Άν κάποιος δεν σου αρέσει, σκέψου ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον Χριστό.
Τότε, δεν θα τολμήσεις ούτε να σκεφτείς να πεις λόγο κατάκρισης.

40. Πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους και να τους αγκαλιάζουμε όπως μας τους φέρνει ο Θεός. Έτσι ορίζει ο Ίδιος ο Κύριος και η Ορθόδοξη Παράδοση.

41. Κανένας δεν πρέπει να γίνεται δούλος ανθρώπου. Είμαστε δούλοι μονάχα του Θεού. Ηγοράσθητε γαρ τιμής, λέει ο Απόστολος. H δουλοπρέπεια δεν πρέπει να υπάρχει.

42. Αυτά που λέμε μένουν στην Αιωνιότητα.

43. Μόνο όταν τελειοποιηθείς στην Αγάπη μπορείς να φτάσεις στην Απάθεια.

44. Αντιξοότητες έχουν μόνον όσοι δεν κάνουν κάτι με πραγματική αγάπη.

45. Η κρίση είναι φυσικό να έρχεται στον άνθρωπο. Η κατάκριση και η επίκριση, γίνονται από κακία. Η Διάκριση είναι δώρο Θεού και πρέπει να προσευχόμαστε για να την δεχτούμε. Είναι απαραίτητη για την προστασία μας και την πρόοδο μας.

46. Η ζωή της Εκκλησίας βρίσκεται πέρα από κάθε ηθική πειθαρχία ή θρησκευτικά καθήκοντα. Είναι υπέρβαση της Ηθικότητας στην Πνευματικότητα.

47. Ο αναποφάσιστος άνθρωπος δεν συμμετέχει στην ζωή.

48. Ο Θεός, όταν πρέπει, στέλνει κάποιον κοντά μας. Όλοι είμαστε συνοδοιπόροι.

49. Η γλώσσα του Θεού είναι η σιωπή.

50. Όποιος ζει στο Παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο Μέλλον με την φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το Μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η Χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο Παρόν. Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού.

51. Προορισμός μας είναι να λατρεύουμε τον Θεό και ν' αγαπάμε τους συνανθρώπους μας.

52. Η ευτυχία και η γαλήνη είναι στην εκτέλεση των Εντολών Του.

53. Η σπουδαιότερη Φιλανθρωπία είναι να μιλάς καλά για τους ανθρώπους.

54. Και να θέλω, δεν μπορώ να στεναχωρηθώ. Όταν στεναχωριόμαστε, είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά». Ύστερα, είναι και αχαριστία...

55. Η ομιλία μπρος και μέσα στην Ομορφιά είναι περιττή. Ταράζει την αρμονία.

56. Με την επίκληση του Ονόματος του Χριστού σφυροκοπάμε το Εγώ μας.

57. Το Καντήλι της ψυχής μας είναι που πρέπει να είναι πάντα αναμμένο. Ακοίμητο.

58. Δίνοντας χαρά στους άλλους, εσύ την νοιώθεις πρώτα.

59. Καλύτερα να κάνεις Προσευχή με το στόμα παρά να μην κάνεις καθόλου.

60. Ο Θεός να παρεμβάλλεται μεταξύ εσού και του σκοπού σου.
Όχι ο σκοπός σου μεταξύ εσού και του Θεού.

61. Η επιθανάτια αγωνία είναι η προσπάθεια που κάνει η ψυχή να ελευθερωθεί και να τρέξει να απαντήσει τον Κύριο.

62. Η αλληλογραφία είναι ο μόνος τρόπος που συνδυάζει μοναξιά και συντροφιά.

63. Θαύμα είναι η κανονική πορεία των πραγμάτων, όπως την θέλει ο Θεός. Αυτό που λέμε Θαύμα, για τον Θεό είναι το φυσικό.

65. Αν κάτι ανάποδο μας συμβεί, να μη ρωτήσουμε ποίος φταίει. Γιατί μόνο εμείς φταίμε. Στην προσευχή μας, αν το ζητήσουμε, θα ανακαλύψουμε τον λόγο. Ή δεν αγαπήσαμε όσο έπρεπε, ή παραβήκαμε κάποιαν άλλην Εντολή, ή λάθος χειρισμό κάναμε, ή προηγηθήκαμε εκεί που δεν έπρεπε, ή βασιστήκαμε εκεί που δεν έπρεπε.

66. Όταν χάσουμε κάτι, να λέμε: «Απάλλαξε με έτσι Κύριε κι από κάθε κακή σκέψη που κάνω για τον Πλησίον μου».

67. Η μέριμνα είναι γι' αυτούς που δεν έχουν Πίστη.

68. Η αγάπη είναι μόνο πάνω στον Σταυρό.

69. Δυσκολεύουν οι σχέσεις όταν το Εγώ στέκεται πάνω από το Εσύ.

70. Ο Θεός όπως αγαπάει εσένα, έτσι αγαπά και τους εχθρούς σου.

71. Θέλεις να προσευχηθείς; Ετοιμάσου να συναντήσεις μυστικά τον Κύριο.

72. Μερικοί άνθρωποι γίνονται δοχεία της Δυνάμεως του Σκότους κατά Παραχώρηση Θεού για ατομική μας δοκιμασία και πρόοδο.

73. Δεν πρέπει να ταράζεσαι, γιατί η ταραχή απομακρύνει κάθε Βοήθεια.

74. Αν κατορθώσει κανείς να συζή με τον κόσμο, όπως το λάδι και το νερό στο καντήλι που δεν ανακατεύονται, τότε είναι εν Θεώ. Εν τω κόσμω αλλ΄ ουκ εκ του κόσμου.

75. Όλοι είμαστε δοχεία. Πότε του Φωτός και πότε του Σκότους.

76. Την ώρα της κρίσεως και του προβλήματος, μην ανοίξεις το στόμα σου. Μην πεις τίποτε γιατί θα το μετανιώσεις χίλιες φορές. Πες το στους Αγγέλους να το πάνε στα Πόδια του Κυρίου και ζήτησέ Του Άγγελον Ειρήνης για να ειρηνεύσεις.

77. Οι άνθρωποι καμμιά φορά μας ζητούν οδηγίες ή συμβουλές για να κρυφτούν πίσω τους. Μετά θα «φταίς» εσύ... Αλλά είναι πολύ πιθανό να μην τα εφαρμόσουν, οπότε είναι κόπος χαμένος.

78. Όταν το εγώ σπάσει και γίνει εσύ, κι όταν και το εσύ σπάσει και γίνουν και τα δυό μαζί Εκείνος, τότε όλοι μας γινόμαστε δικοί Του.

79. Αν ποτέ νοιώσεις φόβο, κλείσε τ' αυτιά και λέγε την Ευχή.

80. Μόνο όταν σχολάμε δίνουμε την ευκαιρία στους Αγγέλους να κάνουν κάτι.

81. Κάνε εσύ αυτό που πρέπει να κάνεις, κι ο Θεός θα κάνει κι Εκείνος αυτό που πρέπει να κάνει.

82. Όταν για κάτι νοιώθεις ένα ξεσήκωμα, μία λαχτάρα, ένα «αχ», τότε, μετά από ένα χρονικό διάστημα που ο Θεός καθορίζει θα γίνει.

83. Εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε ν΄ απαλλαγούμε από κανένα μας ελάττωμα. Εκείνος μας τα βγάζει· ένα-ένα.

84. Πρέπει κάθε μέρα να Του ζητάμε να μας σπάσει το Θέλημα και να το κάνει Δικό Του για να γίνουμε όπως Εκείνος θέλει.

85. Δεν πρέπει να παραδοθούμε στο Θέλημά Του. Αυτό το κάνουν οι στρατιώτες. Εμείς τα Παιδιά Του, πρέπει να Του το προσφέρωμε το θέλημά μας μαζί με όλον τον εαυτό μας. Στο χάλι του. και να Του πούμε: «Σου προσφέρω όλα μου τα στραβά και τα ατελή. Κάνε τα ίσια».

86. Η Χάρις του Θεού έρχεται όταν σηκώσουμε το χέρι μας. Αυτό, είναι η Πίστη που έλκει την Χάρη του Θεού. Γιατί ο Θεός είναι έτοιμος να δώσει την Χάρη Του, αλλά πού είναι το χέρι; Ο Θεός «βρέχει» την Χάρη Του, κι εμείς ή φοράμε καπέλλο ή κρατάμε ομπρέλα...

87. Αν βρεθεί ξένος που θα κατακρίνει την Ελλάδα ή την Ορθοδοξία, δεν θα ταυτίζεις τα λεγόμενα με τον άνθρωπο, αλλά και δεν θα του αναφέρεις ποτέ τα χαρμόσυνα, όπως είναι η ανεύρεσις τιμίων Λειψάνων ή άλλα θαυμαστά που συμβαίνουν εδώ.

88. Δεν πρέπει να συζητάς για απόντες.

89. Ζούμε στην Ματαιότητα και νομίζουμε ότι κάπου ζούμε. Κακόμοιροι άνθρωποι...

90. Αχ Κύριε! Συγχώρεσέ μας που καμμιά φορά περπατάμε καμαρωτά σαν τα πετειναράκια με το λοφίο τους που νομίζουν ότι κάποια είναι.

91. Κακόμοιροι άνθρωποι! Εκλαμβάνουμε το φθαρτό για Αθάνατο και το Αθάνατο για ανύπαρκτο.

92. Το κακόμοιρο το κρεμμύδι! κι αυτό την προσφορά του δίνει το κατά δύναμιν...

93. Τι ωραίο που είναι το Μυστήριο του Αύριο!

94. Ο Άνθρωπος μία φορά παίρνει το μάθημά του. Άμα δεν το πάρει την πρώτη, θα πει ότι κάτι τρέχει στο υποσυνείδητό του που τον εμποδίζει.

95. Ο Κύριος είπε: όποιος θέλει κάτι, πιστεύοντας θα το λάβει. Φθάνει να είναι σύμφωνο το αίτημα με τις Εντολές του Θεού, δηλαδή με την Αγάπη.

96. Μη στερείς τους άλλους από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, από τον Άρτο της Ζωής που σου προσφέρει Ολόκληρο ο Κύριος. Όλοι πεινούν και διψούν για Αγάπη, σαν τον Λάζαρο που τρεφόταν από τα ψιχία που πέφταν από το τραπέζι του Πλουσίου.

97. Δεν έχουμε δικαίωμα να μη λάμπουμε εξ αντανακλάσεως το Φως του Κυρίου. Δεν πρέπει να είναι τίποτα υπό το μόδιον...

98. Όλα έχουν δύο όψεις, σαν δίκοπο μαχαίρι. Εκείνο που σήμερα δημιουργεί, αύριο καταστρέφει. Ο νοών νοείτω.

99. Σ' ένα καράβι, μπορεί μερικοί ναύτες να σκοτώνονται και να τρώγονται. Το καράβι όμως πάει το ταξίδι του και φτάνει στον προορισμό του. Έτσι και η Εκκλησία. Γιατί στο τιμόνι είναι ο Χριστός.

100. Αν ήξερες ότι δεν είσαι Εδώ, θα ήσουν Εκεί.

101. Για να γίνει το θαύμα αρκεί να αγαπάμε. Ούτε η προσευχή, ούτε το καμποσχοίνι έχουν τέτοια δύναμη.

102. Η πείρα μου με δίδαξε ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη, η βοήθεια έρχεται μόνον όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον Έναν.

105. Είμαστε χρήσιμοι μόνο όταν δεν υπάρχουμε για τον εαυτό μας. Και το αντίθετο.

106. Δεν πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις για τους άλλους. Να το αφήνουμε στους Αγγέλους, κι αυτοί βρίσκουν πάντα την καλύτερη λύση.

108. Σαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να τρέξουμε εις βοήθειαν του συνανθρώπου.


( Από το βιβλίο της μοναχής Γαβριηλίας
"Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης",
15η έκδοση, Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας )

.
Εύχομαι σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής ,
ένα όμορφο , ειρηνικό , ευλογημένο σαββατοκυρίακο ,
υπό την σκέπη Του Ιησού Χριστού και της Γλυκειάς μας Παναγιάς .

.
Διαβάτης

.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Καλό Μήνα !

...
Εύχομαι ένα όμορφο , και ευλογημένο μήνα
σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής.
.
Βρισκόμαστε από σήμερα στον τελευταίο μήνα του χρόνου.
.
Καιρός για ανασυγκρότηση του εαυτού μας , και για αναθεώρηση του χρόνου που φεύγει .
.
Πώς φεύγει , τί αποτυπώματα αφήνουμε πίσω σ΄ αυτόν , πως προχωράμε στην πορεία της ζωής μας ;
.
Ποια λάθη και σφάλματα διαπράξαμε , πόσα απ΄ αυτά επανορθώσαμε , για πόσα μετανοιώσαμε , πόσα ακόμα εξακολουθούμε να κουβαλάμε μαζί μας ;
.
Ταπεινωθήκαμε από κάποια παθήματά μας ;
.
Συγχωρέσαμε τον αδελφό μας ;
.
Ζητήσαμε συγνώμη όπου σφάλαμε ;
.
Συμφιλιωθήκαμε μ΄ αυτόν που στεναχωρέσαμε , μ΄ αυτόν που πικράναμε , μ΄ αυτόν που πληγώσαμε , θελημένα ή άθελά μας ;
.
Μάθαμε να ανεχόμαστε λιγάκι περισσότερο τον διπλανό μας ;
.
Δίνουμε ελαφρυντικά στον αδελφό μας για κάθε του λάθος και παραστράτημα ;
.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας , αυτόν τον τελευταίο μήνα του έτους .
.
Ίσως η αυτοκριτική μας , αυτόν τον μήνα , αυτές τις μέρες , πρέπει νάναι πιο βαθειά και πιο ουσιαστική .
.
Οδεύουμε προς το νοητό σπήλαιο της δικιάς μας Βηθλεέμ .
.
Τι δώρα άραγε πάμε να προσφέρουμε Στο Θείο Βρέφος ; . . .
..
Δεν περιμένει τίποτα περισσότερο απ΄ τον καθένα μας ,
εκτός , απ΄ της βαθιάς και ειλικρινής μας μετάνοιας τα δάκρυα !
.
Θάναι γι΄ Αυτόν το πολυτιμότερο και το πιο ακριβό δώρο !
.
Καλο μήνα σε όλους , και καλή δύναμη !
.
.
Διαβάτης
.
.

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Ο άγνωστος μου εαυτός !

...
" Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο.
Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου, το χρώμα των μαλλιών μου, όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.
Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος. Εσύ όμως Χριστέ μου, που «εξετάζεις νεφρούς και καρδιές» τον γνωρίζεις.
Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο, «εκ κοιλίας μητρός αυτού».
Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.
Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!
Να την κρατήσω μπροστά στα μάτια μου.
Να δω επί τέλους ποιός είμαι.
Μια μυστική φωνή μου λέει πως δεν θα άντεχα να δω τη φωτογραφία μου αυτή.
Και αν την έβλεπα, πως δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.
Γι’ αυτό Κύριε είμαι ευχαριστημένος που Εσύ, γεμάτος αγάπη για μένα, κρατάς αποκλειστικά δική σου την φωτογραφία του πραγματικού εαυτού μου.
Γιατί ξέρω πως Εσύ θα δουλέψεις μέσα μου για να αποκαταστήσεις την πραγματική εικόνα του εαυτού μου και να την παρουσιάσεις μη έχουσα σπίλο ή ρυτίδα αλλά ίνα αγία και άμωμος.
Κύριε θέλω να σου δώσω την δυνατότητα να επεξεργασθείς μέσα μου τον εαυτό μου...

Εαυτέ μου ,

Σκάβε βαθειά το πηγάδι της αυτογνωσίας, της αυτομελέτης. Ερεύνα το θέλημα του Θεού για τη ζωή σου. Γίνου αναζητητής για βρεις μαργαριτάρια και ψηγμάτων χρυσού από το χρυσορυχείο του λόγου του Θεού . (Ματθαίος ικ΄ 44-46)
Σκάβε και άνοιξε το χώρο της υπάρξεώς σου, για να αυξάνονται ποιο πολύ μέσα σου τα αποθέματα της χάριτος του θεού.
Βάλε όλο και ποιο βαθειά μέσα σου «τον θεμέλιον…ως έστιν Ιησούς Χριστός»
(Α. Κορινθίους 3:2)
Αν θέλεις να ανέβεις «ψηλά», χαμήλωνε, σκάβε. Σκάβε όλο και ποιο βαθειά.
Άνοιγε Κύριέ μου βαθειά το πηγάδι της αυτογνωσίας και της ταπείνωσης.

Γιατί προσεύχομαι ;

Όχι βέβαια για να απαριθμήσω στον Θεό τις αμαρτίες μου.
Όχι για να καυχηθώ για τα έργα μου.
Όχι για να ικανοποιήσω την συνείδησή μου, ότι δεν παρέλειψα το «καθήκον» της προσευχής.
Όχι για να κατακρίνω τους άλλους «αμαρτωλούς» που συνάντησα στο δρόμο μου.
Ούτε για να αρχίσω ή να τελειώσω «θρησκευτικά» τη μέρα μου.
Αλλά για να ζητήσω από τον πολυεύσπλαχνο Κύριο να καλύψει με το πολύ έλεός του, τα πολλά σφάλματά μου, τα ατελή και ελλιπή έργα μου, την έλλειψη αγάπης και κατανοήσεως των αδελφών μου, τις πολλές αμαρτίες μου.

Για αυτό προσεύχομαι !

Για να ανανεώσω τη συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μου, αλλά και την εμπιστοσύνη μου στο έλεός του Θεού.
Και όταν προσεύχομαι αισθάνομαι πως είμαι μπροστά στον Άγιο Θεό ! "

( Μοναχού Ιωσήφ Γρηγοριάτη , 1915 - 2008 )
.
..

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Παιδί μου , άκουσέ με . . .

...
" Παιδί μου, ρίχνω το βλέμμα μου πάνω σου και καταλαβαίνω πόσο έχεις μεγαλώσει. Όταν σε κοιτώ γίνομαι τρυφερή και στοργική και ξεχνώ τα λογής προβλήματα που έχω να αντιμετωπίσω. Τη στιγμή που μου χαμογελάς, η ψυχή μου γεμίζει γλυκές μελωδίες. Μόλις όμως λυπάσαι, η ψυχή μου βασανίζεται περισσότερο από τη δική σου.

Αν διάβαζες την καρδιά μου, θα έβλεπες πως θέλω να γλυκάνω τους πόνους σου και να απαλύνω τα βάσανά σου. Εσύ όμως δεν έχεις χρόνο για μένα. Απομονώνεσαι μέσα στο δωμάτιό σου, απαιτείς να είναι πάντα κλειστή η πόρτα σου και η μόνη σκέψη σου είναι το ίντερνετ. Προσπαθώ να ανακαλύψω τον κόσμο σου και με αφήνεις μονίμως απέξω. Έχεις τους φίλους σου κι επικοινωνείς μαζί τους. Αλλά εγώ δεν ξέρω να μιλήσω στη γλώσσα σου. Συγχώρεσέ με.

Ξέρω ότι κάνω λάθη. Εργάζομαι πολλές ώρες και συχνά σε παραμελώ. Δεν δικαιολογούμαι, αλλά γνωρίζεις πως είμαι άνθρωπος, όχι Θεός. Όλη μου η σκέψη είσαι εσύ και τα αδέλφια σου, η οικογένειά μου, τα αγγελούδια μου. Μπορεί να μην είμαι το υπόδειγμα μάνας. Όμως ένα ξέρω: είμαι περήφανη για σένα, όπως η Σπαρτιάτισσα μάνα: ο γιος της τραυματίστηκε στη μάχη με ηρωισμό κι έμεινε κουτσός. Η μητέρα του παρηγορώντας τον του έλεγε ότι δεν πρέπει να στενοχωριέται, εφόσον κάθε βήμα του θα της θυμίζει την ανδρεία του, αλλά και κάθε δρασκελιά του την προσφορά του στην πατρίδα. Κι εγώ, παιδί μου, είμαι περήφανη για σένα. Κι ας μην το πιστεύεις.

Ένα καλό παράδειγμα αξίζει όσο εκατό προτροπές. Έτσι, από μικρή ηλικία θέλησα να σου δώσω χριστιανική αγωγή, διδάσκοντάς σου -ακόμα και με το παράδειγμά μου- τη σημασία της προσευχής, της αγάπης, της διάκρισης και της ευγένειας. Πολλές φορές σιωπώ και σε αφήνω να ξεσπάσεις πάνω μου τα νεύρα σου.

Κι εκείνη τη στιγμή πονάω, μια και δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Κι αν κάποιες φορές σου φωνάζω, ομολογώ πως είναι λάθος μου. Προσπαθώ να σου δείξω πως θέλω να γίνεις ώριμο παιδί και με υπευθυνότητα. Άνθρωπος είμαι, αλλά αγωνίζομαι να βρω το δρόμο, για να γιατρεύω τα πάθη μου. Άλλωστε, ξεχνώ να σου λέω ευχαριστώ, παρακαλώ, με συγχωρείς. .

Δεν σε κρίνω και πολύ περισσότερο δεν σε συγκρίνω με τα αδέλφια σου. Ο καθένας από εσάς είναι για μένα ξεχωριστός. Καλύτερο είναι να αποφεύγεις κι εσύ να κρίνεις τους άλλους, μια κι όταν το επιδιώκεις, δεν σου μένει καιρός να τους αγαπήσεις. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι τρία πράγματα χρειάζονται για τη μόρφωση και την ψυχική καλλιέργεια των ανθρώπων: η φύση, η μάθηση και η άσκηση. Το πρώτο προσφέρεται. Τα άλλα δυο κατακτώνται.

Να ξέρεις, πως η πρώτη μάχη για την αρετή και το καλό γίνεται πρώτα μέσα μας: για τον εαυτό μας, με τον εαυτό μας και εναντίον του εαυτού μας.

Πρέπει να γνωρίζεις πως ο άνθρωπος, όταν είναι παιδί, πρέπει να είναι κόσμιος, στην εφηβεία του εγκρατής, δίκαιος στο μέσον της ζωής του, αλλά κι επιεικής στο τέλος της ζωής του.

Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε : «Έρχονται τα παιδιά και λένε : δεν μας καταλαβαίνουν οι γονείς. Έρχονται οι γονείς και λένε : δεν μας καταλαβαίνουν τα παιδιά. Ε! άμα δεν κάνουμε εμείς υπακοή στα παιδιά και τα παιδιά σε μας, πώς θα τα βρούμε;»

Παιδί μου, θέλω να αποκτήσεις ταυτότητα κι ανεξαρτησία στη ζωή σου και να στηρίζεσαι στα δικά σου τα πόδια. Μην ξεχνάς όμως πως βρίσκομαι εδώ πάντα, στήριγμα και ασπίδα σου! Να θυμάσαι πως κανείς δεν μπορεί να σε αγαπήσει περισσότερο από ό, τι εγώ. Η ζωή σου είναι ο ήλιος μου, αλλά κάθε φορά που με αποφεύγεις, εγώ βλέπω τη δύση.

Λένε πως όταν ο Νίτσε έχασε τα λογικά του, μόνο μια λέξη δεν ξέχασε: μάνα. Γιατί όπως έλεγε ο Πολ Κλοντέλ, ο άνθρωπος γερνάει τη μέρα που χάνει τη μητέρα του.

Παιδί μου, ο ιερός Χρυσόστομος έλεγε ότι η αγάπη είναι σύζυγος των αγγέλων, σύντροφος των πατέρων, ομοτράπεζη των προφητών, συναθλήτρια των μαρτύρων.

Δεν υπάρχει καλύτερος πρεσβευτής μετάνοιας από τα δάκρυά μου. Και να θυμάσαι: ο μόνος τρόπος να κερδίσει κάποιος μια ανθρώπινη καρδιά είναι να χαρίσει πρώτα τη δική του, όπως εγώ έκανα σε σένα δώρο τη δική μου καρδιά.

Σ' αγαπώ, να προσέχεις ! "

(Γράμμα μιας μητέρας στο έφηβο παιδί της)

.
Αναδημοσίευση απ΄ το ιστολόγιο της Αγαπημένης φίλης Ανθής ,
την οποία ολόθερμα ευχαριστώ !

.

.

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Χαστούκι !

...
.
Σε μια έκρηξη θυμού και εγωισμού μου ,
δέχθηκα το πιο κάτω σχόλιο ...

." Ο χειρότερος απ΄ όλους τους κακούς ανθρώπους ,
είναι ο Χριστιανός κακός ! "

Για μένα ήταν ένα δυνατό χαστούκι
για περισυλλογή , και αναθεώρησης του κακού μου εαυτού !

Τι πρόσωπο δείχνουμε άραγε ; . . .
.
Ποιον Θεό αντικατοπτρίζουμε ; . . .
.
Μήπως είμαστε καλοί μόνο με τους καλούς ;
.
Μήπως σε συνθήκες που πρέπει να εξασκήσουμε υπομονή και πραότητα εκρηγυόμαστε όπως ένα σιγοβράζων ηφαίστειο ; . . .
.
Μήπως εκεί που πρέπει να δώσουμε εξετάσεις για υπομονή , πραότητα , αγάπη ,
εγκράτεια στη γλώσσα και στα λόγια μας ,
δύσκολα τα καταφέρνουμε να τις περάσουμε ; . . .

Μήπως ξεχνάμε πως είμαστε παιδιά ενός Θεού ,
που ενώ Τον κτυπούσαν , γύρισε και το άλλο μάγουλο ,
και δεν έβγαλε από το στόμα Του να πει μια λέξη ; . . .

Μήπως ξεχνάμε πως μας είπε να αγαπάμε τους εχθρούς μας ,
και πως στο τέλος γινόμαστε εμείς οι ίδιοι εχθροί ;

" Κύριε Ιησού Χριστέ πόσο πολύ απέχουμε απ΄ όλα εκείνα τα οποία
με την ίδια τη ζωή σου μας εδίδαξες !
Πόσο πολύ ξένοι είμαστε ακόμα μαζί σου ...
Κύριε , φώτισε το σκοτισμένο μας μυαλό ,
χάρισε μας , αγάπη από την αγάπη σου ,
δώσε μας πραότητα απ΄ την πραότητά σου .
Κάνε ν΄ ανθίσει στις καρδιές μας
εκείνο το ομορφότερο απ΄ τα λουλούδια Του Παραδείσου
που λέγαμε , η Ταπείνωση !
Ενίσχυσέ μας με υπομονή , καλοσύνη , συγχωτητικότητα .
Κάνε την καρδιά μας ευρύχωρη , να χωρά σ΄ αυτήν ο αδελφός μας ,
ανεκτική , καταδεκτική , καλοσυνάτη ...
Κύριε , δίδαξε μας Εσύ , πως να συμπεριφερόμαστε σε κάθε περίπτωση ,
γιατί ο εγωισμός μας , μας οδηγεί σε λάθος ενέργειες ,
και κάθε φορά γινόμαστε τα άτακτα πρόβατα ,
που ξεγλιστρούν και φεύγουν από την ποίμνη Σου .
Καθοδήγησε Κύριε τα διαβήματά μας ,
προς εργασίαν των Θείων Εντολών Σου ! Αμήν ! "

.
Καλή Κυριακή σε όλους !

.
Διαβάτης

.

.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Αυτός που αγαπάς . . .

...
" Τι πιο υπέροχο ,

από το να μιλάς όλη νύκτα ,

μ΄ Αυτόν που αγαπάς . . .

Και να μιλάς όλη μέρα ,

γι΄ Αυτόν που αγαπάς ! . . .

Τον Ιησού Χριστό ! "

( π. Α . Κονάνος )

.

Εύχομαι ένα όμορφο , ξεκούραστο και ευλογημένο σαββατοκυρίακο

σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόριο της ζωής.
.
Ο Θεός να σκεπάζει και να κοθοδηγεί τον καθένα μας.
.
.
Διαβάτης
.
.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Πόσο δύσκολα αποκτάμε την Ταπείνωση . . .

...
Τελικά , για να αποκτήσουμε ταπείνωση

χρειάζεται πολύς αγώνας και πολλή προσπάθεια ...

Χρειάζεται πολλά δάκρυα να χύσουμε ,

πολλά " εγώ " να παραμερίσουμε ,

πολλά γόνατα να μουδιάσουμε στην προσευχή ,

και μαζί μ΄ αυτά και την καρδιά μας ...

Δύσκολα ανεχόμαστε μια προσβολή , ένα εξευτελισμό , μια προδοσία ...

Εύκολα αρεσκόμαστε στους επαίνους , στις κολακίες , στις ωραιολογίες ...

Στα λόγια , και στις σκέψεις τα βλέπουμε όλα εύκολα .

Νομίζουμε ότι η ταπείνωση είναι από τις αρετές που εύκολα μπορούμε να κατακτήσουμε ,

όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά .

Η ταπείνωση , είναι το ωραιότερο απ΄ τα λουλούδια που μοσχοβολούν μες τον Παράδεισο !

Δύσκολα μπορεί να το κατακτήσει κανείς ,

γιατί ακριβώς χρειάζεται κόπος και προσπάθεια ...

.
"Η ταπείνωση είναι μία σκάλα με εκατομμύρια σκαλοπάτια.

Το πρώτο σκαλοπάτι πατά στη γη, και το τελευταίο, αν υπάρχει, ακουμπά στον ουρανό ! "
.

"Η οσία ταπείνωση δεν καταδικάζει τους άλλους , αλλά καταδικάζει εν διανοία συνεχώς και ειλικρινώς τον εαυτό μας "

Η υπερηφάνεια εμποδίζει την ψυχή να μπει στο δρόμο της ταπείνωσης !

Αν είχαμε ταπείνωση , ο Κύριος από αγάπη θα μας απεκάλυπτε όλα τα μυστήρια .

Αλλά η συμφορά μας είναι πώς δεν είμαστε ταπεινοί , υπερηφανευόμαστε και είμαστε ματαιόδοξοι για κάθε τι ασήμαντο κι έτσι βασανίζομε τον εαυτό μας και τους άλλους . ...

Όταν σε ταπεινώνει ο άλλος και το δέχεσαι, τότε έχεις πραγματική ταπείνωση, γιατί πραγματική ταπείνωση είναι η ταπείνωση στην πράξη, όχι στα λόγια , μας λέει πολύ όμορφα ο γέροντας Παϊσιος .

Μέχρι να αποκτήσουμε αυτή τη θεάρεστη αρετή της Ταπείνωσης
έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας .
Ας μην τα βάζουμε κάτω . Ο πονηρός μας πολεμά , όμως ο Κύριος συμπορεύεται μαζί μας .
Έχουμε δυνατό υπόδειγμα ταπεινώσεως Την Γλυκιά μας Μάνα Παναγιά ,
ας την επικαλούμαστε να στέκει δίπλα μας , και να μας ενισχύει στον αγώνα μας .

Εύχομαι καλή Δύναμη στου κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρου την πορεία προς Τον Ουρανό.

Διαβάτης

,

,

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

" Ταις πρεσβείες της Θεοτόκου , Cώτερ cώcoν ημας "

.....


"Στην πορεία , η Μάνα δεν μένει εκτός .
Προσκαλείται , έρχεται , συμπορεύεται.
Δεν έχουμε άλλο πρόσωπο πιο δυνατό ,
αλλά και πιο αγαπητό από Τη Θεοτόκο .
Η Μάνα Του και η Μάνα μας .
Μεσιτεύει προς Τον Υιό και Θεό Της ,
για τα παιδιά Της τα αδύναμα και αμαρτωλά.
Με τη στοργή και την κατανόηση Της Μάνας.
Με τη δυναμική Της όντως Θεοτόκου.
Παρακαλούμε για τις πρςσβείες Της ,
με τη βεβαιώτητα του άτακτου παιδιού ,
που ζητά την κατανόηση Της Μάνας του ,
την ανοχή και επιείκειά Της .
Πορευόμαστε με την ασφάλεια Των Πρεσβειών Της.
Όχι προς Δικαστή , όχι προς Δυνάστη Κύριο ,
αλλά προς Σωτήρα που πεθαίνει " για να ζήσει ο κόσμος " .
Δεν γίνεται στο μεγάλο γεγονός της Λειτουργίας ,
η Θεοτόκος Μητέρα Του Κυρίου να μην καλείται !
Είναι παρούσα δυναμικά , στοργικά , αθόρυβα .
Όπως η δυνατή αγάπη εν ελευθερία ,
που κρύβεται και ζωογονεί ."
.
.
( Απόσπασμα από το βιβλίο " Λειτουργική Πορεία " ,
του πατρός Ανδρέα Αγαθοκλέους ,
από το Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδας στον Λυθροδόντα ,
που με όλη του την καλοσύνη μας έδωσε την ευλογία του
για την αναδημοσίευση αποσπασμάτων από ο βιβλίο του ,
και τον οποίο θερμά ευχαριστούμε.)
.
Εύχεσθε για όλους τους Διαβάτες και Οδοιπόρους της ζωής
πάτερ Ανδρέα .
.
Εύχομαι η Παναγιά Μητέρα μας , να συμπορεύεται μαζί μας ,
όλες τις μέρες της ζωής μας , και να μας διδάσκει και να μας καθοδηγεί ,
προς το συμφέρον των ψυχών ημών .


Χρόνια πολλά σε όσους και όσες έχουν σήμερα την ονομαστική τους γιορτή .
.
Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών , των αναξίων δούλων Σου .
.
.
Διαβάτης


.

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Σήμερα . . .

...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Τώρα πια ... έπαψα να ρωτώ " γιατί " ...
.
... γιατί , ήταν για ν΄ αγαπήσω περισσότερο Τον Κύριο ,
.
και με το πιο πολύτιμο μύρο της καρδιάς μου,
.
ν΄ αλοίψω Τα Πανάχραντα Πόδια Του !
.
.
Τώρα πια , κλείνω τα μάτια , κι΄ ατενίζω ,
.
το δικό μου γιασεμάκι ν΄ ανθίζει και να μοσχοβολά
.
μες Του Παράδεισου τον κήπο !
.
.
Διαβάτης
.
.
.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Δύο Χρόνια " Οδεύοντας " !

...


Παρόλο που όλες οι μέρες είναι οι ίδιες ,
.

είναι ένα δώρο Του Θεού , ξεχωριστή κι΄ ανεπανάληπτη .


Κάποιες απ΄ αυτές τις μέρες χαράσσονται βαθειά


στης καρδιάς μας τα τοιχώματα ,


και τίποτα δεν μπορεί , και με κανένα τρόπο να τις διαγράψει !

Συνάμα κάθε καινούργια μέρα είναι μια νέα ευκαιρία


για Μετάνοια , ταπείνωση , προσφορά κι΄ Αγάπη !

Μια νέα ευκαιρία για επιστροφή στο σπίτι Του Πατέρα ,

για ανάκτηση του χαμένου κάλλους ,

για ανασυγκρότηση και συνέχιση της πορείας μας ,

στο διάβα της επίγειας ζωής μας , " Οδεύοντας " από τη γη Στον Ουρανό ,

από τα πρόσκαιρα Στα Ουράνια , από τα μάταια Στα Αιώνια .

Η σημερινή μέρα , είναι ξεχωριστή και για το σοκάκι μας !

Το " Οδεύοντας " , συμπληρώνει σήμερα , δύο χρόνια διαδικτυακής πορείας . . .

Ξεκινώντας , είχα τους δισταγμούς μου .

Δύσκολο να εκφράζεται κανείς δημόσια .

Στα δύο όμως αυτά χρόνια διαδικτυακής πορείας , διαβήκαμε μαζί πολλά μονοπάτια ...

Δεν ξέρω αν ανεβήκαμε έστω και ένα σκαλοπατάκι προς Τον Ουρανό ...

Ξέρω όμως , πως συνάντησα διαβάτες κι΄ οδοιπόρους αγωνιστές στο δρόμο μου .

Συνάντησα ψυχές αγνές , όμορφες , γεμάτες καλοσύνη , ομορφιά κι΄ Αγάπη !

Ψυχές που νοιάζονται , που ξέρουν να σιωπούν ,

και ταυτόχρονα που ξέρουν και μιλούν με τη σιωπή τους και την προσευχή τους .


Όλους εσάς , τους διαβάτες , οδοιπόρους και ταξιδευτές της ζωής ,

που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφήσατε με το πέρασμά σας ,

τα άνθη της ψυχής σας να ομορφύνουν τον κήπο της δικής μου ψυχής ,

σας Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω από καρδιάς , και εύχομαι σε όλους ,

και στον καθένα ξεχωριστά , να έχετε μια ψυχή

γεμάτη Φως , Χριστό , χαμόγελο , κι΄ Αγάπη !


Κι΄ όσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες της καθημερινής μας ζωής ,

θα συνεχίσουμε αυτή τη διαδικτυακή μας πορεία , " Οδεύοντας " από τη γη

Στον Ουρανό , σε μια πορεία προς Το Φως ,

ξεκινώντας ο καθένας από τον μυστικό κήπο της ψυχής μας ,

από αυτά που έχει , μέχρι να αποκτήσει αυτό που δεν έχει :

Το χάραγμα μεσ΄ την ψυχή μας Του Ονόματος Ιησούς !
.
Το γέμισμα του κήπου μας , με άνθη Αγάπης , καλοσύνης , προσφοράς . . .

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους μας .


Διαβάτης


.


.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Άξιον Εστίν !

...
.
.
"Αξιον εστίν ως αληθώς
μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και μητέρα του Θεού ημών.
.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν".
..
..
.
.
.
.
.
« Η σκέπη και του ανθρώπου Εσύ, τ’ αγγέλου Εσύ και η δόξα,
με τη χαρά Σου χαίρεται, Χαριτωμένη η κτίση !
Μητέρα των ανέλπιδων κι όλου του κόσμου Σκέπη,
κάτω από Σε και οι ανέλπιδοι κι όλος ο κόσμος ίσοι !
.
Μπρος στην εικόνα Σου γυρτός ο κόσμος με το στόμα
τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο απ’ τ' Όνομά Σου
κι από τη σκέψη Σου, Κυρά, κι από τ’ ανάβλεμμά Σου,
μ’ ένα τροπάρι μυστικό, με μια πνιχτή μουρμούρα
δυό απέραντα μονόλογα : Χαίρε Χαριτωμένη ! ...»
.
.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Αυτές τις μέρες . . .

...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ας φροντίσουμε για την επιμέλεια της της ψυχής μας τούτες τις μέρες της Σαρακοστής .
.
Το έχει μεγάλη ανάγκη η ψυχούλα μας να ξαλαφρώσει . . .
.
Καλή Δύναμη σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .
.
Ο Θεός να δίνει δύναμη σε όλους μας.
.
.
Διαβάτης
.
.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Πορεία ...

...
.
Το ταξίδι μας προς την νοητή Βηθλεέμ της καρδιάς μας ξεκινάει από σήμερα .

Για σαράντα μέρες έχουμε να κάνουμε ένα αγώνα , για να φτάσουμε έτοιμοι εκείνη τη μέρα να συναντήσουμε Τον Λυτρωτή μας, που για ακόμα μια φορά θα ρθει να γεννηθεί στην γη μας .

.
Ο Μέγας Φώτιος μας λέει :
« Νηστεία δεκτή από τον Θεό είναι αυτή που μαζί με την αποχή των τροφών συνδυάζει και την αποστροφή προς τη φλυαρία, το φθόνο, το μίσος και όλα τα πάθη και τα αμαρτήματα. Αυτός που νηστεύει από τροφές, αλλά δεν εγκρατεύεται από τα πάθη, μοιάζει με εκείνον που έβαλε λαμπρά θεμέλια στο σπίτι, που το έκτισε, αλλά αφήνει να συγκατοικούν μαζί του φίδια, σκορπιοί και κάθε φαρμακερό ερπετό ».

Ας ξεκινήσουμε αυτή την πορεία προς την Βηθλεέμ ,
ικετεύοντας Τον Κύριο να μας ενισχύσει με δύναμη πνευματική ,
να ανταπεξέλθουμε στον πόλεμο από τον πονηρό ,
και σε κάθε πειρασμό που θα συναντούμε καθημερινά στο δρόμο μας.

Η προσευχή θα μας κρατά όρθιους ,
η συμμετοχή μας Στα Μυστήρια της εκκλησίας μας ,
θα μας κρατά ενωμένους με Τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ,
η διάθεσή μας για πνευματικό αγώνα , για Μετάνοια ,
θα μας δίνει ώθηση να συνεχίζουμε , και να πλησιάζουμε το στόχο μας ...

Εύχομαι καλή Δύναμη και πολλή υπομονή
σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής ...
Δεν είμαστε μόνοι , είμαστε πολλοί ,
αλλά ταυτόχρονα έχουμε και Δυνατό Συνοδοιπόρο .

Καλή Δύναμη , και Ο Κύριος να ενισχύει τον αγώνα ολονών μας.

.
Διαβάτης

.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Μερικές Νουθεσίες από ευλογημένες ψυχές για το σαββατοκυρίακο !

...
.
"Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά, μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις που τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, που χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά".

(Γέρων Πορφύριος)
.

"Κατάφευγε πάντοτε προς τον Θεό δια προσευχής και νηστείας και δακρύων κατανύξεως, δια να λυτρωθείς από πάντων των σκανδάλων και των παγίδων και των παθών"

(Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

.
"Πόσοι αμαρτωλοί επέστρεψαν; Πόσοι φταίχτες μετανόησαν; Πόσοι αμαρτωλοί μετέβαλαν γνώμη; Πόσοι κακότροποι μετανόησαν; Καί όμως όλους αυτούς τους εδέχθη. Τι παράξενο είναι εάν δεχθεί και εμέ; Θεός είναι καί δέχεται τους αμαρτωλούς. Ας εγερθώ και ας υπάγω και εγώ".
.
(Δαμασκηνού Στουδίτου)


"Η Βασιλεία του Ιησού Χριστού δεν είναι η βασιλεία του κόσμου τούτου, είναι η Βασιλεία των Ουρανών, είναι η μακαριότητα του Θεού, είναι η δόξα η ατελεύτητος, είναι η ζωή η αθάνατος, είναι με ένα λόγο ο Παράδεισος. Παράδεισος! μόνον να τον συλλογισθώ, ευφραίνεται η ψυχή μου. Παράδεισος! Η ευτυχισμένη πατρίς των Προπατόρων μου, ο γλυκύς λιμήν της ελπίδος μου, ο μοναδικός σκοπός της αγάπης μου, το ύστερον βραβείο της Πίστεώς μου..."

( Ηλία Μηνιάτη,
Επισκόπου Κερνίκης κ΄ Καλαβρύτων )
.

" Όσοι αληθινά απεφάσισαν να υπηρετήσουν τον Κύριο, πρέπει να καταγίνονται στη μνήμη του Θεού και στην αδιάλειπτη και νοερά επίκληση του ονόματος Του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». Τις ώρες που ακολουθούν μετά το γεύμα μπορεί κανείς να προσεύχεται ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, πρεσβείαις της Θεοτόκου ελέησόν με τον αμαρτωλό». Μπορεί επίσης να καταφεύγει ιδιαιτέρως στη Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» ή να λέει τον αρχαγγελικό ασπασμό: «Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία…» Με αύτη την απασχόληση όχι μόνο διατηρούμε ειρηνική τη συνείδησή μας, αλλά μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό και να ενωθούμε μαζί Του. Διότι, κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, δεν μπορούμε να πλησιάσουμε με άλλο τρόπο τον Θεό, έκτος από την αδιάλειπτη προσευχή. "

(Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

.

Εύχομαι σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής
ένα όμορφο , ειρηνικό και ευλογημένο σαββατοκυρίακο.
Ο Ιησούς Χριστός να συντροφεύει τον καθένα μας.

.
Διαβάτης

.