Είναι κάποιες ψυχές που ξεχειλίζουν ευγνωμοσύνη...
που τα λόγια τους είναι τόσο γλυκά σαν μέλι...
που δεν θέλουν και πολλά ν' ανθίσουν
και να χαρίζουν το άρωμά τους γύρω τριγύρω!
Γι' αυτές τις ψυχές
συνεχίζω να κρατώ το " Οδεύοντας " ενεργό !
Γιατί παίρνω απ΄ αυτές όση δύναμη χρειάζομαι
για να συνεχίζω της ζωής την δύσκολη πορεία...
Γιατί αυτές οι όμορφες γλυκιές ευγενικές ψυχούλες
περνούν τόσο μυστικά και αθόρυβα από τη ζωή μου,
και το απαλό τους χάδι φέρνει στο μυαλό μου
τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη:
τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη:
" Ὥσπου τέλος ἔνιωσα
κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ
πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος!"
κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ
πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος!"
Σας Ευχαριστώ!
Χριστός Ανέστη Χαρά μου!