« Ανθινές Παναγιές ! »

...

« Είναι στα ερημοκκλήσια που γκρεμίζονται
θλιμμένες Παναγιές, χλωμές εικόνες,
και μοναχά αγαπάνε τα αγριολούλουδα ,
κρινάκια, κυκλαμιές, σπάρτα, ανεμώνες.

Σα θυμιατήρια αγροτικά κι εφήμερα,
σκόρπια ή δεμένα σ’ άτεχνο στεφάνι,
την άνθινή τους την ψυχή σκορπίζουμε
ψυχομαχώντας σ’ άυλο λιβάδι...

,

,

Αχ, όποιος πάει εκεί με τ’ αγριολούλουδα,
στο πρώτο άγγιγμά του ανοίγει η πόρτα,
που ολόγυρα οι φωλιές την επλουμίσανε,
της λησμονιάς την κέντησαν τα χόρτα.

Ανοίγει η πόρτα έτσι όπως συνήθισε
να την ανοίγει μόνον ο αγέρας ,
σάμπως να την ανοίγει η Παναγιά
με την ανησυχία της γλυκιάς μητέρας...»

Με το πιο πάνω γλυκύτατο ποιήμα του Λάμπρου Πορφύρα ,
εύχομαι σε κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής ,
« Καλό Μήνα ! » , κάθε ευλογία στην πορεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ...

Μπήκαμε στην Άνοιξη , εύχομαι ολονών οι ψυχές νάναι ολάνθιστες
σαν τις αμυγδαλιές , που δεν λογαριάζουν καθόλου την παγωνιά ,
σαν τα χελιδόνια που δεν τα τρομάζουν από το κρύο ,
αλλά πρωτοπορούν να μας μηνύσουν τον ερχομό της Άνοιξης !

Διαβάτης

,