Δέος και κατάνυξη !

.


.
... τον είδα χωρίς να με αντιληφθεί .

Καθόταν για πολλή ώρα σιωπηλός μπροστά στην εικόνα Του Χριστού μέσα στην μισοσκότεινη εκκλησιά . Δεν έλεγε τίποτα .

Το λιγοστό φως απ΄ τα καντύλια που τρεμόσβηναν
απλωνόταν διάχυτο παντού και χάριζε μια κατάνυξη στην ιερότητα του χώρου .

Τα γερασμένα του μάτια ήταν προσηλωμένα πάνω στο εικόνισμα .

Τα χείλη του δεν σάλευαν . Τον πλησιάζω σιωπηλά ...

τον αγγίζω απαλά στον ώμο , να μην τρομάξει .
.
.
.

- " Τι κάνεις εκεί παππού , τόση ώρα , είσαι καλά ; "
.
Γύρισε γαλήνια το πρόσωπό του και με είδε χωρίς ταραχή :
.
- " ... Τον κοιτάζω ... και με κοιτάζει ... τίποτε άλλο ! ... "
.

Ο γλυκύτατος αυτός παππούλης , ζώντας μέσα στην Εκκλησία τόσα χρόνια ,

είχε μάθει τον ωραίο και γλυκύτατο αυτό τρόπο να επικοινωνεί με Τον Χριστό ,

ατενίζοντας απλά και σιωπηλά την Άγια εικόνα Του !

Ο Χριστός μιλούσε κατ΄ ευθείαν στην καρδιά του .

Κι΄ αυτός μιλούσε Στον Χριστό με την καρδιά του .

Τους ένωνε μια αμοιβαία αγάπη , ένας αμοιβαίος θείος έρωτας .
.

Και από την επικοινωνία αυτής της αγάπης ,

η γαλήνη και η ευτυχία κυριαρχούσαν στην ψυχή του παππούλη .

Τίποτα άλλο στον κόσμο δεν θα χάριζε σ΄ αυτήν την ψυχή τόση απόλαυση , τόσο δέος !


.
Την καλημέρα μου σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο

σε κάθε γωνιά της οικουμένης .

Ας έχουμε όλοι μας μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα

και Το Πανάγιο Πνεύμα να φωτίζει τις ψυχές και το δρόμο μας .


. Διαβάτης


.