Συνομιλίες

...

"Κύριε, είσαι κρυμμένος πίσω απο τόσα αινίγματα,
ίσκιους, σκοτεινές παραβολές...
πώς να σε βρω;
Όμως είναι στιγμές που σ'αναγνωρίζω:
μια ξαφνική αφθονία στην καρδιά μου Σε προδίνει.

Κύριε μόνο με την σιωπή σε νοιώθουμε.
Κάθε ομιλία σε πληγώνει.
Κι οι λέξεις μας είναι τα τραύματά σου απ΄όπου,
μαζί με το αίμα σου στάζει και λίγη απεραντοσύνη.

Κύριε, είσαι το καθημερινό ψωμί μας,
η μεγάλη νοσταλγία μας να ξαναγυρίσουμε - πού;
Είσαι η μήτρα που θα μας γεννήσει με το θάνατό μας.
Αμήν. "

Τάσος Λειβαδίτης

,