42 χρόνια μετά ....

 

 

Μεγάλωσα με ένα σύνθημα στον τοίχο.

Τα σύνορα μας δεν είναι εδώ είναι στην Κερύνεια. 

 Το ψευδοκράτος σας η μισή μας πατρίδα.

Μεγάλωσα με κορδέλες μαύρες στα κάγκελα.

Να τις κρεμάμε για καταδίκη παράνομου κράτους.

Το ψευδοκράτος σας η μοιρασμένη μας ψυχή.

Μεγάλωσα με φωνές στα κυγκλιδώματα.

Κύπρος γη ελληνική να φωνάζουν για τα χώματα.

Το ψευδοκράτος σας η μοιρασμένη μας γη.

Μεγάλωσα με ενα τετράδιο να δείχνει λιμανάκι.

Και από πάνω να γράφει ''Δεν Ξεχνώ'' για να θυμάμαι.

Το ψευδοκράτος σας τα μισά μας χωριά.

Μεγάλωσα με μια έμμονη ιδέα πως θα πάω να τα δω.

Τα χώματα που χάθηκαν ένα μοιραίο καλοκαίρι.

Το ψευδοκράτος σας η μισή μας περηφάνεια.

Τώρα αλλάξανε τα πράγματα.
Δεν μεγαλώνουν άλλο. Τα σύνορα αλλάξανε.

Οι μαύρες κορδέλες χαθήκανε. Τα συνθήματα απαγορεύτηκαν.

Το ''Δεν Ξεχνώ'', το ξέχασαν.
Οι εμμονές μας χάθηκαν κι αυτές. Μεγάλωσα, δυστυχώς.

Μεγάλωσα μα το ψευδοκράτος σας μεγαλώνει μαζί μου.