Ψυχοσάββατο!

Είμαι ψυχή , έχω φωνή και σου μιλώ …
Καρτερώ τον κόμπο των ματιών σου σαν με θυμάσαι ,
τον στεναγμό της καρδιάς σου τον σύμπονο…
Δρόσος και ανάπαυση και Φως !
Ω τι Φως Ουρανού σαν με ανεβάζεις πιο ψηλά
στις ηλιακτίνες απ τον θανατηφόρο βυθό τον σκοτασμένο !
Καρτερώ τα μνήσθητι και τα ανάπαυσόν σου ,
αναδεμένα με του κομποσκοινιού τις αγρύπνιες σου τις μεσονυκτικές !...
Καρτερώ τις γροθιές σου τις σημαδεμένες απ τις μετάνοιες ,
στο λιβανισμένο ζυμάρι της μνήμης ,
στου Πλαστουργού το πλάσιμο ,
τα ξυλοσκάλιστα μερίσματα στην ανάγλυφη θύμηση ,
το ψιχουλάκι μου στην προσκομιδή
και στο απόπλυνον το λυτρωτικό …
Καρτερώ το δίδραχμο του στερήματός σου ,
σαν μελισόκερο ιλαρό ,
του κάθε ελάχιστου αδελφού σου την παρηγοριά που προσφέρεις ,
μπουκιά και στάλα …
Είμαι ψυχή , έχω φωνή και σου μιλώ …
Δεν μετρώ τον χρόνο ,
δεν υπάρχει χθες και σήμερα εδώ , μήτε αύριο …
Μόνο το αιώνιο και η Ανάσταση που στα σίγουρα θα ρθει …
Ως τότε από σένα περιμένω …
Μην με ξεχνάς !

(του Νώντα Σκοπετέα)