Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Στης ζωής την πορεία ...

.

Τόσα κτυπήματα η ζωή

κι΄ ήταν σαν ένα χάδι ,

και τ΄ άντεξα ...

γιατί ήσουν Εσύ !

Εσύ προστάτης , κι΄ οδηγός ,

και σύντροφος και φίλος.

.
.
Και όταν ήρθε το βαρύ ,

δεν τ΄ άντεξα ,

και λύγισα ...

και πόνεσα ...

και μάτωσε η καρδιά μου.

Κι΄ απεγνωσμένα Σου ζητώ Χριστέ,

Θεία παρηγοριά , και στήριγμα ,

Εσύ , και πάλιν να μου δώσεις.

Είναι βαρύς ο πόνος μου Χριστέ μου .

Και νοιώθω τόσο ανήμπορή ν΄ αντέξω το φορτίο .

Στάσου στο πλάι μου , λιγάκι ν΄ ακουμπήσω ,

να ξαποστάσω λίγο τη ψυχή ,

για να μπορέσω ύστερα να συνεχίσω...

Γιατί είναι κάποιες άλλες ψυχούλες ...

που αναμένουμε σε μένα ν΄ ακουμπήσουν ,

κι΄ όλες μαζί να συνεχίσουν ,

το δρόμο της ζωής ...

Έλα Χριστέ , κι΄ απάλυνε

τον πόνο της ψυχής μου ,

και με το άγιο Χάδι Σου ,

τη στοργική Αγκαλιά Σου ,

κάθε ψυχή όπου πονά ,

γερά κράτα κοντά Σου ...

.

6 σχόλια:

jacki είπε...

Υπομονή καλή μου Αργυρούλα..
Όλα για την σωτηρία μας γίνονται.

ANAZHTHΣH είπε...

Πόσο σε καταλαβαίνω καλή μου , συμπάσχω...

αλεξια είπε...

Η Αγάπη χωρίς όρια δεν είναι συναίσθημα αγάπης, ένα συναίσθημα ανθρώπινο και υποκειμενικό.
Αγάπη μου, δεν είσαι μια μεταφυσική ιδιότης, δεν είσαι μια ψυχολογική εμπειρία, δεν είσαι μια ηθική προσ­ταγή. Δεν είσαι μια απρόσωπη ουσία, μια σκιά πού περ­νά, μια εικόνα πού χλωμιάζει.
Αγάπη χωρίς όρια, είσαι ο υπέρτατος Ζών, ο Ζων Θεός. Έρχομαι σε σένα σαν στον Πρώτον Αγαπώντα. Έρχομαι σε σένα σαν στον παθιασμένο Εραστή (έναν Εραστή πού δεν μπορεί να υποστεί κανένα πάθος, αλλά έχει μέσα του στον υπέρτατο βαθμό την ενεργητική ορμή του πάθους). Έρχομαι σε σένα σαν σ' έναν Εραστή, από τον οποίο απορρέει κάθε αγάπη.
Ο Πολυαγαπημένος μου έρχεται σε μένα. Και ακρι­βώς επειδή έρχεται προς εμένα, μπορώ κι εγώ να πάω σ' αυτόν. Ακούω το θόρυβο των βημάτων του. Ακούω τη φωνή του.


Έρχεται, Έρχεται για πάντα...

Πάλι αντιγράφω το κείμενο απο την ιστοσελίδα των Ταξιαρχών για να το μοιραστώ μαζί σας!
Υπομονή Αργυρώ μου, η Παναγιά μαζί σου! Σε φιλώ από την Αθήνα.

Διαβάτης είπε...

@ jacki ,

Γλυκειά μου Ιωάννα ...
Δεν πρόλαβα να το μοιραστώ μαζί σου...
Ο πόνος είναι βαρύς , όμως όταν τον εναποθέτουμε Στα Χέρια Του , απαλύνει ...
Πες μιαν προσευχούλα αυτές τις μέρες για τη φίλη σου ...
... να με στηρίξει , μόνο αυτό .

Καλήμέρα Ιωάννα μου , και σ΄ ευχαριστώ .

Την αγάπη μου από τη μεγαλόνησο.

Αργυρούλα

Διαβάτης είπε...

@ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ,

Σ΄ ευχαριστώ κορίτσι μου .
Σ΄ ευχαριστώ πολύ ...
Να είσαι καλά , ο Θεός μαζί σου.

Την αγάπη μου από τη μεγαλόνησο ,

Αργυρούλα

Διαβάτης είπε...

@ Αλεξία ,

Αλεξία μου , σ΄ ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου , για όλα όσα μου γράφεις και μου λες .

Είναι στιγμές που η ανθρώπινη μας ύπαρξει νοιώθει τόσο ανύμπορη να σηκώσει το βαρύ φορτίο του πόνου.

Σαν όμως το δεχθούμε και τούτο μέσα απ΄ την αγάπη και την πανσοφία Του Δημιουργού μας , τότε όλα αλλάζουν και γίνονται πιο υποφερτά .

Αλεξία μου , πες ένα " Κύριε Ελέησον " , στην προσευχή σου , και για μια μακρυνή φίλη , ένα κουρασμένο διαβάτη , αυτές τις μέρες , και εύχομαι ο Κύριος να μου ΄δωσει παρηγοριά και να φέρει και πάλιν την ειρήνη στη ψυχή μου.

Καλή σου μέρα Αλεξία μου , και ο Θεός μαζί σου.

Από την μεγαλόνησο , με την αγάπη μου ,

Αργυρούλα