« Άγιο πέρασμα ! »

.....
Της καρδιάς μου , κτύπησες την πόρτα .
Θέλησες να μου πεις πόσο πολύ με αγαπάς ,
χαρίζοντάς μου ένα πολύτιμο Δώρο ! ...
.
Δεν θέλησα να Σου ανοίξω ,
δεν θέλησα να δεχθώ το Δώρο Σου .
Ήμουν τυφλή ... επαναστάτησα ...
.
Κι΄ ύστερα , έφυγες ...
αφήνοντας ό,τι πολυτιμότερο
στην πόρτα της καρδιάς μου.
.
Κατάλαβα την αξία του ...
Κατάλαβα πόσο μ΄ αγάπησες ...
.
.
Μάταια προσπάθησα να το δεχθώ σαν Άγιο φυλακτο ,
σαν ό,τι καλύτερο μου είχε συμβεί .
Μάταια Σε εκλιπαρούσα να μην φύγεις ,
παρόλο που εγώ Σου έκλεινα την πόρτα ...
.
Κι΄ Εσύ , σεβόμενος την ελευθερία μου, δεν με πίεσες .
Ήρθες και πάλιν , αθόρυβα και διακριτικά ,
όπως την πρώτη φορά .
Και πήρες το Δώρο Σου μαζί Σου ,
Στο Φως , στην αγκαλιά Του Παραδείσου .
.
Χριστέ μου , δεν είχα δύναμη για να επανορθώσω.
Ερείπια γίνηκε η καρδιά μου .
Ίσως έπρεπε να πονέσω τόσο ...
για να καταλάβω πόσο μ΄ Αγαπάς !
.
.
Διαβάτης
( Απ΄ τις προσωπικές σημειώσεις του ημερολογίου μου ... )
.