Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Οι δοκιμασίες της ζωής !

....
« Τα βάσανα σας είναι πολλά. Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε. Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας. Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη. Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το έργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία. Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, ετσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει.

Αυτή είναι η αλήθεια. Προσευχηθείτε να σας φωτίσει το νου ο Κύριος, για να την αντιληφθείτε. Τότε με χαρά θα δέχεστε καθετί το δυσάρεστο σαν φάρμακο που σας δίνει ο επουράνιος Γιατρός. Τότε θα θεωρείτε όσους σας βλάπτουν σαν ευεργετικά όργανα Εκείνου. Και πίσω τους θα βλέπετε πάντα το χέρι του μεγάλου Ευεργέτη σας.
Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!».
Να το λέτε, αλλά και να το αισθάνεστε.

Σας συμβουλεύω να εφαρμόσετε τους παρακάτω κανόνες:

1. Κάθε στιγμή να περιμένετε κάποια δοκιμασία.
Και όταν έρχεται, να την υποδέχεστε σαν ευπρόσδεκτο επισκέπτη.

2. Όταν συμβαίνει κάτι αντίθετο στο θέλημα σας, κάτι που σας προκαλεί πίκρα και ταραχή, να συγκεντρώνετε γρήγορα την προσοχή σας στην καρδιά και ν’ αγωνίζεστε μ’ όλη σας τη δύναμη, με βία και προσευχή, ώστε να μη γεννηθεί οποιοδήποτε δυσάρεστο και εμπαθές αίσθημα μέσα σας. Αν δεν επιτρέψετε τη γέννηση τέτοιου αισθήματος, τότε όλα τελειώνουν καλά. Γιατί κάθε κακή αντίδραση ή ενέργεια, με λόγια ή με έργα, είναι συνέπεια και επακόλουθο αυτού του αισθήματος. Αν, πάλι, γεννηθεί στην καρδιά σας ένα ασθενικό εμπαθές αίσθημα, τότε τουλάχιστον ας αποφασίσετε σταθερά να μην πείτε και να μην κάνετε τίποτα, ώσπου να φύγει αυτό το αίσθημα. Άν, τέλος, είναι αδύνατο να μη μιλήσετε ή να μην ενεργήσετε με κάποιον τρόπο, τότε υπακούστε όχι στα αισθήματα σας, αλλά στον θείο νόμο. Φερθείτε με πραότητα, ηρεμία και φόβο Θεού.

3. Μην περιμένετε και μην επιδιώκετε να σταματήσουν οι δοκιμασίες. Απεναντίας, προετοιμάστε τον εαυτό σας να τις σηκώνει ως το θάνατο. Μην το ξεχνάτε αυτό! Είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν τοποθετηθείτε έτσι απέναντι στις δοκιμασίες, η υπομονή δεν θα στερεωθεί στην καρδιά σας.

4. Εκείνους που σας χτυπούν, να τους «εκδικείστε» με την αγάπη σας και την αμνησικακία σας. Με τα λόγια σας, με τη συμπεριφορά σας, ακόμα και με το βλέμμα σας να τους δείχνετε ότι, παρ’ όλα όσα σας κάνουν, εξακολουθείτε να τους αγαπάτε. Και βέβαια, ποτέ μην τους θυμίσετε πόσο σάς αδίκησαν. »

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου,
από το βιβλίο : Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή,
Ι. Μ. Παρακλήτου, Εκδ. ε΄, 2005, σ. 10-11).
.
.

4 σχόλια:

Adonios GK είπε...

Είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει για τον Πνευματικό Αγώνα και για την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε στη ζωή μας ώστε να γίνουμε άξια τέκνα Του.

Μέσα στο κείμενο αυτό, βρίσκεται όλη η φιλοσοφία για το πως χρειάζεται να ζει ένας Χριστιανός.
Υπομονή και Αγάπη.

Αυτό εύχομαι και σε εσάς!

Διαβάτης είπε...

@ Adonios ,

Καλή σου μέρα Αντώνη .
Το βιβλίο το πρωτογνώρισα συναντώντας το στην ιστοσελίδα σας.
Και είναι πραγματικά πολύ ωραίο και δυνατό εγχειρίδιο για κάθε χριστιανό .

Χρειαζόμαστε ενίσχυση και υπομονή στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής , και αυτό προυποθέτει δύσκολο αγώνα .

Με την υπομονή και την αγάπη όμως τα πάντα επιτυγχάνονται .

Ας ακουμπάμε στο μπαστουνάκι της πίστης και της ελπίδας , και ο Κύριος δεν πρόκειται μας αφήσει ποτέ μόνους .

Καλή δύναμη Αντώνη στην πορεία της ζωής σου .

Ο Θεός μαζί σου

Διψασμένη ψυχή είπε...

Γλυκιά μου Αργυρούλα,

το κείμενο που επέλεξες με άγγιξε.
Οι δοκιμασίες που ο Πανάγαθος Θεός επιτρέπει για να γίνουμε κοινωνοί της βασιλείας Του είναι μέρος της ζωής μας.

Εκεί όμως που περισσεύει ο πόνος, οι δοκιμασίες και οι πίκρες πως να βρεις λόγια να παρηγορήσεις, να απαλύνεις και να βοηθήσεις τον πονεμένο?

Διαβάτης είπε...

@ Διψασμένη ψυχή ,

Αγαπημένη μου ,

Σ΄ ευχαριστώ που περνάς απ΄ το
" Οδεύοντας " .

Ο πόνος αγαπημένη μου , είναι πολύτιμος , για τη ψυχή μας ...για το σμίλεμα της ...

" Εκεί λοιπόν που περισσεύει ο πόνος, οι δοκιμασίες και οι πίκρες με ρωτάς , πως να βρεις λόγια να παρηγορήσεις, να απαλύνεις και να βοηθήσεις τον πονεμένο? ... "

Δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση ...

Θα σε παραπέμψω Στον Γολγοθά , κάτω απ΄ Τον Σταυρό Του Κυρίου , την ώρα που Τον Σταύρωναν οι Σταυρωτές Του , όχι τόσο για να δεις Τον ίδιο , αλλά μιαν άλλη μορφή που ήταν εκεί ... Της Μάνας Του , Της Παναγιάς ...
Σκέφθηκες ποτέ τον πόνο που σκέσχισε τα σπλάχνα Αυτής Της Πανάγιας Μορφής , ατενίζοντας Τον Μονογενή Υιό Της να υποφέρει τόσο πάνω Στο Σταυρό ; ...
Αυτή η Μάνα πόνεσε πιο πολύ από κάθε ανθρώπινη ύπαρξη στην οικουμένη .

Αγαπημένη μου ...

Θα σου συστήσω δύο βιβλία , που θα σου δώσουν πολλές απαντήσεις πάνω στο μεγάλο θέμα του πόνου .
Συγραφέας είναι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος . Το ένα είναι " Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός " , και το άλλο είναι " Άνθρωπος Μεθόριος " .

Ο πόνος , αγαπημένη μου , είναι η πνοή Του Θεού στη ζωή μας .

Καλή μέρα να έχεις.

Ο Θεός μαζί σου.