« Αναλόγισε ψυχή , πώς παραστώμεν Τω Κριτή ,
εν τη μέρα τη φρικτή , τίθενται θρόνοι φοβεροί ,
εκ των ανθρώπων αι πράξεις δι΄ ελέγχονται .
Τότε ο Κριτής αδυσώπητος ,
προ βήματος γαρ πύρ προπορεύεται ,
ώσπερ αγρία θάλασσα συνείχω
κατακαλύπτω τους πταίσαντες .
Αναλογίζου ταύτα ψυχή μου ,
και τα έργα σου εύθυνον . »
.
( Τροπάριο από την παρακλητική , από τον όρθρο Δευτέρας ήχος δ΄ )
.
Μνήσθητί μου Κύριε , όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου !
..........................................................
.
Με τη μνήμη θανάτου ερχόμαστε σε συναίσθηση , και επίγνωση της ζωής
και των πράξεών μας .
Γινόμαστε δυο φορές προσεκτικοί μπροστά στα πάθη , τις αδυναμίες και τις αμαρτίες μας .
Ας μην φοβόμαστε και αποστρεφόμαστε τη μνήμη και το μυστήριο του θανάτου .
Ίσως είναι το δρομάκι που θα μας φέρει Στην Ολόφωτη Ουράνια Πολιτεία !
.
Εύχομαι ένα όμορφο και ειρηνικό σαββατοκυρίακο
σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .
Ο Θεός να φωτίζει το δρόμο και τις ψυχές του καθενός μας .
.
Διαβάτης
.
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
"Μνήμη θανάτου". Να σκέφτεσαι όχι απλά τον "θάνατο", αλλά να "θυμάσαι" τον δικό σου θάνατο. Να "θυμάσαι" το πιό σίγουρο μελλοντικό συμβάν. Κι όμως, πάντα γυρνάμε τον διακόπτη των (μελλοντικών) αναμνήσεων στο off, και αυτό είναι άλλη μιά ένδειξη της τραγικότητας του ανθρώπου, που πολιτεύεται σαν να πρόκειται να ζήσει αιώνια.
Εχεις την αγάπη μας Αργυρούλα. Ελπίζω νάναι όλα καλά. Να ξέρεις ότι δεν σε ξεχάσαμε...!
@ cummulus ,
Σε ευχαριστώ πολύ Κώστα .
Ο Κύριος να δίνει σε όλους μας δύναμη και φώτιση.
Ευχαριστώ για την αγάπη και τις προσευχές σας .
Την αγάπη μου στην οικογένειά σου.
Την αγάπη μου από τη Μεγαλόνησο
Αργυρούλα
ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ---------------Αγαπημενοι μου φιλοι θα ηθελα να σας ρωτησω οποιος μπορει να μου απαντησει για ενα θεμα ''μερικοι λενε πως οταν πεθανει η ψυχη περναει τελωνεια''ο παπα Νεκταριος Μουλατσιωτης στο περιοδικο ''ορθοδοξη μαρτυρια''αναφερει πως οι πιστοι χριστιανοι που εξομολογουνται και κοινωνουν των αχραντων μυστηριων καιζουν την εκκλησια δεν κρινονται αλλα μεταβαινουν στη ζωη την αιωνιο διοτι κριθηκαν στην εξομολογηση οταν ηταν εν ζωη....μπορει καποιος να μου πει συγκεκριμενα μια σοβαρη αναφορα για αυτο το ζητημα?εχουμε και το γεροντικο που οι περισσοτεροι μοναχοι εψαχναν στην ερημο να βρουν γεροντα πνευματικο προοδευμενο στα πνευματικα και τον ρωτουσαν ''γεροντα πεσ μου εναν λογο πως να σωθω? Εαν λοιπον οι μοναχοι αυτοι που τριφτηκε το ρασο τους απο τις μετανοιες,που εξαγορευουν τους λογισμους τους καθε βραδυ,που κοινωνουν σε καθε ακολουθια εχουν την αγωνια πως θα σωθουν εμεις τι πρεπει να κανουμε?Βεβαια εχουμε την ελπιδα της σωτηριας και την βοηθεια του αγγελου μας και ακομα την βοηθεια των Αγιων μας.Αλλα γιατι να ανησυχουν οι μοναχοι περισσοτερο αφου πιο κοντα στον κυριο μας ειναι....περιμενω ενας αδελφος να μου απαντησει/Αργυρουλα τι γνωμη εχεις???
Δημοσίευση σχολίου