Θύμισες ...

.


Η σημερινή μέρα , δεν χωρά και πολλά ,
εκτός από θύμισες ...
Θύμισες πικρές που ματώνουν την καρδιά .

15 Ιουλίου 1974 . Μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της Κύπρου .


.
.
.


1974 – 2009 35 χρόνια μετά !
Και η πατρίδα μας ακόμα πονά ...
Και μεις ; ...
.
Βολευόμαστε στην καλοπέρασή μας .
Υπογράφουμε και περνούμε στα κατεχόμενα .
Ψωνίζουμε και τρώμε από τον τούρκο κατακτητή .

Επισκεπτόμαστε σαν τουρίστες τα κατεχόμενα χωριά και τα μέρη μας ,
και επιστρέφουμε με ήσυχη τη συνείδησή μας το βραδάκι στα σπίτια μας .

Ποιά λύση ποθούμε και θέλουμε τώρα πια ; . . .
Είμαστε όλοι βολεμένοι στην ησυχία μας και στην ανεμελιά μας .

Δεν έχουμε παιδί , άνδρα , πατέρα , αγνοούμενο . . .
Καλά είμαστε όπως είμαστε .
Μια λύση θα μας αναστατώσει και πάλιν .

Πάψαμε να πονάμε για τις εκκλησίες και τα μοναστήρια μας που βεβηλώθηκαν .

Τώρα πια τι να θέλουμε ; . . .

Ξεθώριασαν οι μνήμες με τον καιρό . 35 χρόνια . . .

Κι΄ όμως , κάποτε δίναμε υποσχέσεις και όρκους ,
πως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ .

Πως η ψυχή μας θα παλεύει μέχρι να πάρουμε και το τελευταίο
κομμάτι γης πίσω .

Εκείνο το « Δεν Ξεχνω » αντηχεί ακόμη μες το μυαλό μου ,
από παιδί που το λέγαμε σαν σύνθημα στα σχολεία.

Βοήθα Θεέ μου να μην συμβεί αυτό .
Να μην επέλθει αυτή η λήθη στις ψυχές μας .
.
Οι εκκλησιές μας καρτερούν . . .
και οι καμπάνες . . . βουβές , για να ξανακτυπήσουν ! . . .
.
15 Ιουλίου . . . θυμάμαι την προδοσία . . .
20 Ιουλίου . . . δεν ξεχνώ την κατοχή . . .
.
Θυμάμαι αυτές τις δυό μέρες με πόνο .
.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ! . . .
.
Όσο οι άλλοι κι΄ αν ξεχάσουν , είναι κάποιες ψυχές που δεν μπορούν ! . . .

.
( Διαβάτης )
.
.